ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Στις 20 Δεκέμβρη του 1950 συνελήφθη μαζί με την Έλλη Παπά. Οδηγήθηκαν στη φυλακή και έμειναν στην απομόνωση μέχρι την πρώτη τους δίκη που έγινε 19 Οκτώβρη του 1951. Δικάστηκε με βάση τον Αναγκαστικό Νόμο 509/1947, που θεωρούσε εγκληματική οργάνωση το ΚΚΕ και το είχε κηρύξει παράνομο. Επίσης, κατηγορήθηκε ως κατάσκοπος της Σοβιετικής Ένωσης.

Ανέβηκε πάνω στις Επάλξεις των Αγώνων του καιρού του και ως μέλος του ΚΚΕ προσπάθησε μέσα από φυλακές κι εξορίες να φτιάξει μια δικαιότερη Ελλάδα κι έναν Καλύτερο κόσμο.

Μια μικρή βιογραφία

Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στην Αμαλιάδα το 1915. Από μαθητής του Γυμνασίου βρέθηκε στο δημοκρατικό κίνημα. Από μικρή ηλικία εντάχθηκε στο ΚΚΕ. Έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1934.Φοιτητής στη Νομική Σχολή Αθηνών, μα προτού όμως μπορέσει να αποφοιτήσει, συνελήφθη λόγω συμμετοχής του με το παράνομο ΚΚΕ και φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία στα χρόνια της Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου του Μεταξά.
Ο πόλεμος του 1940 τον βρήκε έγκλειστο στην Ακροναυπλία απ' όπου μαζί με τους 600 συγκρατούμενούς του κομμουνιστές ζήτησε να πολεμήσει στην πρώτη γραμμή, αλλά η μεταξική κυβέρνηση το αρνήθηκε. Αντί αυτού τον Απρίλιο του 1941 παραδόθηκε από το καθεστώς στις Γερμανικές αρχές Κατοχής μαζί με τους άλλους κομμουνιστές κρατουμένους.
Το 1943 κατάφερε να δραπετεύσει από το νοσοκομείο Σωτηρία και εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ Πελοποννήσου ως πολιτικός επίτροπος και διαφωτιστής του νομού της Αχαΐας και αργότερα όλης της Πελοποννήσου.

Όταν ο Άρης Βελουχιώτης την άνοιξη του 1944 πήγε στην Πελοπόννησο, ο Μπελογιάννης ήταν από τους στενούς του συνεργάτες.
Στον εμφύλιο, ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν πολιτικός επίτροπος της 10ης μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού (ΔΣΕ). Παράλληλα με την καθοδηγητική του δουλειά, έγραψε άρθρα και μελέτες που αφορούσαν στην ελληνική ιστορία και στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας,μεταξύ των οποίων και "Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα", που στο τέλος του κειμένου υπάρχει το βιβλίο σε μορφή pdf για όσους θα ήθελαν να το διαβάσουν.

Μετά την ήττα του ΔΣΕ ήταν ένας από τους τελευταίους που εγκατέλειψαν τη χώρα τον Αύγουστο του 1949 και εγκαταστάθηκε σαν πολιτικός πρόσφυγας στην Πολωνία.
Τον Ιούνη του 1950 ο Νίκος Μπελογιάννης επέστρεψε κρυφά στην Ελλάδα μέσω Αργεντινής με το ψευδώνυμο Ερρίκος Πανόζ, με σκοπό να ανασυγκροτήσει τις οργανώσεις του παράνομου τότε ΚΚΕ στην Αθήνα.
Αυτές είχαν διαλυθεί από τις συλλήψεις και εκτελέσεις πολλών στελεχών του.

Περίπου ένα χρόνο μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, ο Νίκος Μπελογιάννης και 93 ακόμη σύντροφοί του -μεταξύ των οποίων ο δημοσιογράφος Στάθης Δρομάζος, ο Στέργιος Γραμμένος και η Έλλη Ιωαννίδου- συλλαμβάνονται και στις 22 Οκτώβρη του 1951 οδηγούνται σε δίκη.
Κατηγορούνται για απόπειρα ανασυγκρότησης του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδος (ΚΚΕ), το οποίο -βάση του Αναγκαστικού Νόμου 509/1947- θεωρείται παράνομο, προδοτικό και ξενοκίνητο κόμμα, που δρα ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας.
Η πρώτη δίκη του Μπελογιάννη ξεκίνησε στην Αθήνα στις 19 Οκτώβρη του 1951 από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών στο Αρσάκειο Δικαστικό Μέγαρο.
Τα μέλη του δικαστηρίου : Αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Σταυρόπουλος πρόεδρος του έκτακτου στρατοδικείου Γεώργιος Παπαδόπουλος ο μετέπειτα δικτάτορας της 21 Απρίλη το 1967 ως έκτακτος στρατοδίκης Ν. Κομιάνος, Γ. Κοράκης, και Θ. Κυριακόπουλος.
Η δίκη ολοκληρώθηκε στις 16 Νοεμβρίου.ο πρόεδρος του έκτακτου στρατοδικείου Αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Σταυρόπουλος ανακοινώνει την ετυμηγορία που είναι Θάνατος
Μετά την διεθνή κατακραυγή που ακολούθησε, ο πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας δηλώνει ότι η απόφαση δεν θα εκτελεστεί.
Αποφασίζεται όμως ο Μπελογιάννης και ορισμένοι άλλοι κατηγορούμενοι να παραπεμφθούν σε νέα δίκη με τη βαρύτερη κατηγορία της κατασκοπείας, με στόχο να αναιρεθεί η υπόσχεση που υποχρεώθηκε να δώσει.
Τρεις μήνες μετά, στις 15 Φλεβάρη του 1952, η δίκη επαναλαμβάνεται με βάση τον μεταξικό νόμο 375/1936 περί κατασκοπείας ενώπιον του Διαρκούς Στρατοδικείου Αθηνών.
Ο Μπελογιάννης αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες και πρόβαλε τις πατριωτικές ενέργειες του ίδιου και του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της κατοχής.
Εν τω μεταξύ στις 16 Νοεμβρίου 1951 ανακαλύπτονται από την Ασφάλεια Προαστίων της Χωροφυλακής παράνομοι ασύρματοι στις περιοχές Καλλιθέας και Γλυφάδας, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους στρατοδίκες, για επιστράτευση του νόμου περί κατασκοπείας.
Υπεύθυνος για τον ασύρματο της Καλλιθέας ήταν ο παλαίμαχος κομμουνιστής Νίκος Βαβούδης που αυτοκτόνησε μέσα στην κρύπτη του για να μην πέσει στα χέρια της Ασφάλειας.
Ο Μπελογιάννης, παρακολουθεί την όλη διαδικασία μ' ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι που κρατούσε καθημερινά κατά τη διάρκεια όλης της δίκης, άψογα ντυμένος και με περισσή ευπρέπεια και ψυχραιμία.

Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη και μένα γαρύφαλλο στα χέρια και ας ήξερε ότι πήγαινε στον θάνατο,για ένα καλύτερο μέλλον του λαού, των κατοπινών γενιών, αυτός όμως δεν θα το ζούσε και που αυτό γι'αυτόν δεν είχε καμία σημασία.

Την 1η του Μάρτη ο πρόεδρος του Στρατοδικείου Σίμος ανακοινώνει την ετυμηγορία... Εις θάνατον, καταδικάζονται ο Νίκος Μπελογιάννης και επτά ακόμη κατηγορούμενοι.

Τέτοια μέρα, τέτοιες ώρες, στο μακρινό 1952 - 30 του Μάρτη στις 4.10′ το πρωί Κυριακή όταν o Νίκος Μπελογιάννης αρνούμενος το μαντήλι στα μάτια με τους τρεις συντρόφους του      Ηλία Καλούμενο, Νίκο Αργυριάδη και Δημήτρη Μπάτση, στήνονται απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα, στο Γουδί από ένα καθεστώς φασιστικό,ένα καθεστώς των συνεργατών των ΝΑΖΙ,των πρώην μελών των ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, των χαφιέδων,των Μπουραντάδων,των Γερμανοτσολιάδων,και εκτελούνται δια τυφεκισμού.

(Κυριακή δεν εκτελούσαν μελλοθανάτους ούτε οι Γερμανοί στην Κατοχή. Τον Μπελογιάννη όμως, Κυριακή τον εκτέλεσαν.)

Αυτοί είναι οι Κομμουνιστές της ένδοξης εκείνης γενιάς στα δύσκολα χρόνια που διαδέχτηκαν τον εμφύλιο.

Ο Πάμπλο Πικάσο εμπνεύστηκε ένα σκίτσο από την εικόνα του Μπελογιάννη με το γαρύφαλλο, που έγινε διάσημο.

 Το βιβλίο του "Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα" σε μορφή pdf για όσους θέλουν να το διαβάσουν στον παρακάτω σύνδεσμο.

 ΕΔΩ=> Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα

Παρακάτω, ένα τραγούδι για τον μεγάλο Έλληνα Κομμουνιστή, Νίκο Μπελογιάννη.
Η εκτέλεση από την ΠΠΣΠ (Προοδευτική Πανσπουδαστική Συνδικαλιστική Παράταξη) έτος 1977.

Το τραγούδι υπάρχει στο CD "τα τραγούδια του μεγάλου σηκωμού".

Ένα σπάνιο τραγούδι, ελληνική μελοποίηση του ποιήματος του Αλβανού Μωϋσή Ζαλόσνια, αφιερωμένο στο Νίκο Μπελογιάννη.
Ο Κεμάλ που αναφέρεται στον 5ο στίχο είναι ο Qemal Stafa (Κεμάλ Στάφα) αγωνιστής της αντίστασης ενάντια στον ιταλό κατακτητή. Εξέχον μέλος του Κ.Κ. Αλβανίας ο οποίος σκοτώθηκε στις 5 Μαΐου 1942 στα Τίρανα και τον καιρό εκείνο ήταν επικεφαλής της Νεολαίας του Κ.Κ. Αλβανίας.

Όλα τα τραγούδια του CD μπορείτε να τα ακούσετε: 

ΕΔΩ "τα τραγούδια του μεγάλου σηκωμού" 

[Δίσκος 1977] Η εκτέλεση από την ΠΠΣΠ (Προοδευτική Πανσπουδαστική Συνδικαλιστική Παράταξη)