Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα και δεν θα χάσουμε τίποτα παρά μονάχα τις αλυσίδες μας.
Είμαστε εμείς που δεν παράγουμε για τις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες των συνανθρώπων μας, αλλά για τις επίπλαστες ανάγκες που δημιουργούν οι βιομηχανίες και οι τσέπες των αφεντικών.
Είμαστε εμείς, η νεολαία, που αποτελούμε το μέλλον και την ελπίδα αυτού του τόπου.
Είμαστε εμείς που καλλιεργούμε τη γη για τη παραγωγή τροφής.
Το μόνο που έχουμε να φοβόμαστε είναι μήπως δε μάθουμε ποτέ ποιοι είμαστε και ποιοι θα μπορούσαμε να γίνουμε.
Είμαστε εμείς που δεν παράγουμε για τις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες των συνανθρώπων μας, αλλά για τις επίπλαστες ανάγκες που δημιουργούν οι βιομηχανίες και οι τσέπες των αφεντικών.
Είμαστε εμείς, η νεολαία, που αποτελούμε το μέλλον και την ελπίδα αυτού του τόπου.
Είμαστε εμείς που καλλιεργούμε τη γη για τη παραγωγή τροφής.
Το μόνο που έχουμε να φοβόμαστε είναι μήπως δε μάθουμε ποτέ ποιοι είμαστε και ποιοι θα μπορούσαμε να γίνουμε.
Και είναι αυτοί (αστική τάξη) που φοβούνται γιατί θα χάσουν,αυτοί που μονοπωλούν το κράτος και συγκεντρώνουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής,τα πολιτικά αξιώματα και τη στρατιωτική εξουσία με τα οποία καταπιέζουν και δολοφονούν τους Λαούς.
Όσο το σύστημα της εκμετάλλευσης θα κυριαρχεί πάνω σε λαούς και ανθρώπους, όσο "αυτοί που ζυμώνουν δεν έχουν ψωμί" και όσο "αυτοί που βγάζουν το κάρβουνο κρυώνουν", τόσο στίχοι σαν κι αυτούς παρακάτω, θα μιλούν στις καρδιές των εργατών, των καταπιεσμένων, των αδικημένων, των εξαθλιωμένων, όλων αυτών των προλετάριων που με το αίμα και τον ιδρώτα τους παράγουν τον πλούτο που τα παράσιτα, οι καπιταλιστές, τους αρπάζουν.
Μια αστραπή η ζωή μας μα προλαβαίνουμε!Τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτιούνται με αγώνες.
Για να αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά η δική μας προοπτική για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.
Για να βροντοφωνάξουμε
Είμαστε Εμείς … κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο.
"Είμαστε εμείς που χτίζουμε τις πολιτείες και δεν έχουμε σπίτι.
Και σήμερα η απάντηση και η πορεία μας μέσα στη πάλη της ζωής ποια μπορεί και πρέπει να είναι ;
Αυτά που είδαμε και ακούσαμε μέσα στην κρίση των τελευταίων ετών (αλλά ακόμα και από πολύ παλαιότερα) μας δίνουν μια καλή αφορμή σήμερα να πούμε κάποια πράγματα και ίσως να επαναπροσδιορίσουμε την ιδεολογική μας ταυτότητα να μιλήσουμε για αυτή και η αρχή της να δείχνει τον τρόπο για να αναστοχαστούμε και να κατανοήσουμε το ποιοι ακριβώς είμαστε και τι δρόμο αγώνα έχουμε χαράξει στο διάβα της ζωής μας και εάν πρέπει να τον αλλάξουμε και προς πια κατεύθυνση.
Μέσα λοιπόν στη σημερινή εποχή όπου το Κομμουνιστικό κίνημα βρίσκεται σε ύφεση οφείλουμε να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε από την αρχή τις συνθήκες εκείνες που θα το βγάλουν από το τέλμα, να προσπαθήσει δηλαδή να αναδιοργανωθεί, να αναστοχαστεί όλη του την πορεία και να προσπαθήσει να δώσει σύγχρονες απαντήσεις.
Τότε σε κάθε στάδιο του αγώνα οι εργαζόμενοι θα μπορούν να δουν όχι μόνο τα άμεσα αποτελέσματα,αλλά επίσης τις γνώσεις που κατακτήθηκαν χάρη στον αγώνα τους και να προχωρήσουν με πεποίθηση στην κοινωνική αλλαγή.
Σήμερα στη πάλη μας για τη κοινωνική αλλαγή απαιτείται να προχωρήσουμε οργανωμένα σε ένα κίνημα με όρους Μαρξιστικούς - Λενινιστικούς για την επαναστατική μετατροπή των υλικών συνθηκών της ζωής, για την κατάργηση των αστικών σχέσεων παραγωγής μέσα από το μοναδικό δρόμο της επαναστατικής κατεύθυνσης.
Ιδιαίτερα όμως καθήκον μας μέσα στους αγώνες (στους όποιους αγώνες μικρούς ή μεγάλους) που θα δοθούν θα είναι να εμβαθύνουμε όλο και περισσότερο σ’ όλα τα θεωρητικά προβλήματα, ν’ απαλλαγούμε όλο και περισσότερο από την επίδραση της αστικής ιδεολογίας και να έχουμε πάντα υπόψη μας ότι ο σοσιαλισμός από τότε που έγινε επιστήμη, απαιτεί να τον μεταχειριζόμαστε ως επιστήμη, δηλ. να τον μελετούμε.
Ας όμως πάω παρακάτω στους αγώνες για κοινωνική αλλαγή και σε αυτούς που βρίσκονται και κυρίως σε αυτούς που θα βρεθούν κάποια στιγμή στην πάλη της ζωής για τα δικαιώματα τους, που θα πάρουν θέση στη γραμμή εκκίνησης και δεν θα κρύβονται στους ίσκιους, δεν θα στηρίζουν ιδεολογικά ολέθριους σύγχρονους πολιτικούς, δεν θα είναι συνένοχοι με τα τερτίπια τους, και δεν θα τους ανέχονται να καθορίζουν με το ψέμα και την απάτη τη ζωή τους.
"Πως να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου
Πως να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ’ άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ’ έμαθε η μάνα μου να ζω
Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;"
Κώστας Κινδύνης
Μια αστραπή η ζωή μας μα προλαβαίνουμε!Τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτιούνται με αγώνες.
Για να αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά η δική μας προοπτική για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.
Για να βροντοφωνάξουμε
Είμαστε Εμείς … κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο.
"Είμαστε εμείς που χτίζουμε τις πολιτείες και δεν έχουμε σπίτι.
Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί.
Εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε.
Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα
κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο".
Τάσος Λειβαδίτης
"Η βία προέρχεται από αυτόν που αφαιρεί την μπουκιά από το στόμα του φτωχού και όχι από αυτόν που αμύνεται να συντηρηθεί στη ζωή."
Καμίλο Τόρες
Επομένως θα πρέπει να αναπτύσσουμε συνεχώς τη ταξική γνώση, τη διαλεκτική διαδικασία της όλο και βαθύτερης, ολόπλευρης και συγκεκριμένης κατανόησης της ανάπτυξης του υλικού κόσμου.
Η υλιστική γνωσιοθεωρία αποκαλύπτει τη διαλεκτική της αντικειμενικής, σχετικής και απόλυτης αλήθειας,όλη την τεράστια κοσμοθεωρητική σημασία της διαλεκτικής ως θεωρίας της γνώσης και της λογικής που είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης για την υλιστική διαλεκτική, για τη γνωσιοθεωρία και τη μέθοδο του μαχόμενου υλισμού.
Αυτά που είδαμε και ακούσαμε μέσα στην κρίση των τελευταίων ετών (αλλά ακόμα και από πολύ παλαιότερα) μας δίνουν μια καλή αφορμή σήμερα να πούμε κάποια πράγματα και ίσως να επαναπροσδιορίσουμε την ιδεολογική μας ταυτότητα να μιλήσουμε για αυτή και η αρχή της να δείχνει τον τρόπο για να αναστοχαστούμε και να κατανοήσουμε το ποιοι ακριβώς είμαστε και τι δρόμο αγώνα έχουμε χαράξει στο διάβα της ζωής μας και εάν πρέπει να τον αλλάξουμε και προς πια κατεύθυνση.
Μέσα λοιπόν στη σημερινή εποχή όπου το Κομμουνιστικό κίνημα βρίσκεται σε ύφεση οφείλουμε να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε από την αρχή τις συνθήκες εκείνες που θα το βγάλουν από το τέλμα, να προσπαθήσει δηλαδή να αναδιοργανωθεί, να αναστοχαστεί όλη του την πορεία και να προσπαθήσει να δώσει σύγχρονες απαντήσεις.
Τότε σε κάθε στάδιο του αγώνα οι εργαζόμενοι θα μπορούν να δουν όχι μόνο τα άμεσα αποτελέσματα,αλλά επίσης τις γνώσεις που κατακτήθηκαν χάρη στον αγώνα τους και να προχωρήσουν με πεποίθηση στην κοινωνική αλλαγή.
Σήμερα στη πάλη μας για τη κοινωνική αλλαγή απαιτείται να προχωρήσουμε οργανωμένα σε ένα κίνημα με όρους Μαρξιστικούς - Λενινιστικούς για την επαναστατική μετατροπή των υλικών συνθηκών της ζωής, για την κατάργηση των αστικών σχέσεων παραγωγής μέσα από το μοναδικό δρόμο της επαναστατικής κατεύθυνσης.
Ιδιαίτερα όμως καθήκον μας μέσα στους αγώνες (στους όποιους αγώνες μικρούς ή μεγάλους) που θα δοθούν θα είναι να εμβαθύνουμε όλο και περισσότερο σ’ όλα τα θεωρητικά προβλήματα, ν’ απαλλαγούμε όλο και περισσότερο από την επίδραση της αστικής ιδεολογίας και να έχουμε πάντα υπόψη μας ότι ο σοσιαλισμός από τότε που έγινε επιστήμη, απαιτεί να τον μεταχειριζόμαστε ως επιστήμη, δηλ. να τον μελετούμε.
Ας όμως πάω παρακάτω στους αγώνες για κοινωνική αλλαγή και σε αυτούς που βρίσκονται και κυρίως σε αυτούς που θα βρεθούν κάποια στιγμή στην πάλη της ζωής για τα δικαιώματα τους, που θα πάρουν θέση στη γραμμή εκκίνησης και δεν θα κρύβονται στους ίσκιους, δεν θα στηρίζουν ιδεολογικά ολέθριους σύγχρονους πολιτικούς, δεν θα είναι συνένοχοι με τα τερτίπια τους, και δεν θα τους ανέχονται να καθορίζουν με το ψέμα και την απάτη τη ζωή τους.
"Πως να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου
Πως να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ’ άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ’ έμαθε η μάνα μου να ζω
Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;"
Κώστας Κινδύνης
Είμαστε εμείς που τα θέλουμε όλα κι ακόμα περισσότερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου