Προς όλους τους αγαπητούς Συντρόφους - Συναγωνιστές - Φίλους και μη, μερικές σκέψεις με λίγα λόγια.

Σκοπός του παρακάτω κειμένου μου είναι ένα κάλεσμα σε συντρόφους, συναγωνιστές, και φίλους που κάποια χρόνια (λίγα ή πολλά) αγωνιστήκαμε μαζί σε έντιμους πολιτικούς αγώνες, αλλά και σε όλους τους άλλους που νοιώθουν την καταπίεση της ζωής τους που την έχει επιβάλλει η αντιδραστική αστική τάξη να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να έχουμε μία κοινή αγωνιστική πορεία με σκοπό την απελευθέρωση της δικής μας ζωής, της δικής μας τάξης.
Η ζωή είναι γεμάτη από στιγμές καλές και κακές.
Όλες είναι πολύτιμες και όλες κάτι έχουν να μας διδάξουν.

Οι αληθινές σχέσεις Συντροφικότητας - Συναγωνιστικότητας - Φιλίας, αυτές που για χάρη τους βάζεις το χέρι σου στη φωτιά είναι αρκετά δύσκολες και ίσως τώρα έγιναν λιγοστές.
Ο καθένας λοιπόν εισπράττει πάντα ότι του αξίζει !!!
Όχι αυτό που νομίζει, ούτε αυτό που ισχυρίζεται, ούτε αυτό που λέει ότι αξίζει με το φτωχό του το μυαλό.
Γιατί δεν είναι αν κάποιοι άλλοι τους απορρίπτουν, αλλά μέσα τους βαθιά έχουν απορρίψει αυτοί οι ίδιοι τον εαυτό τους,και οι άλλοι απλώς καθρεφτίζουν πάντα τα δικά τους κενά.
Ο ρόλος που παίζει ο καθένας μας μέσα στη ζωή (στην πραγματική ζωή ) και οι αγώνες που έχει δώσει είναι συγκεκριμένος και δεν αλλάζει και ούτε σκεπάζετε.

Ο ρόλος αυτός δεν εξαρτάται κάποιες φορές από την κοινωνική θέση του ατόμου αλλά από την απόλυτη θολούρα και σύγχυση ιδεών ή από τις συνειδητά αντικοινωνικές ιδεολογικές θέσεις του, θέσεις ενάντια της τάξης του, της τάξης που καταπιέζεται.
Πολλές δε φορές επικεντρώνεται στην αμφισβήτηση  του Μαρξισμού - Λενινισμού και του Κομμουνιστικού Μαρξιστικού - Λενινιστικού κινήματος όσον αφορά πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα και κατ' επέκταση τον αφοπλισμό της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων στρωμάτων από την πάλη για τη χειραφέτησή τους.
Ας τους αφήσω προς το παρόν όλους αυτούς τους ξουραφάδες, τους παρωχημένους, τους παροπλισμένους, τους κάποτε, και τους δήθεν επαναστάτες, τους αδόλεσχους (ακατάσχετη λογοδιάρροια) που παρουσιάζονται ως λόγιοι, και κομπάζουν με αλαζονεία και χυδαιότητα ως δήθεν κάτοχοι κάποιας δικής τους σοφίας(έξω από την ιστορία και τη ζωή), τους αυτοαποκαλούμενους σοφίζοντες ή και σοφιστές που κομπορρημονούν ως δήθεν κάτοχοι κάποιας απρόσιτης σοφίας και να πάω παρακάτω: Στους αγώνες για κοινωνική αλλαγή και σε αυτούς που βρίσκονται και κυρίως σε αυτούς που θα βρεθούν κάποια στιγμή στην πάλη της ζωής για τα δικαιώματα τους, που θα πάρουν θέση στη γραμμή εκκίνησης και δεν θα κρύβονται στους ίσκιους, δεν θα στηρίζουν ιδεολογικά ολέθριους σύγχρονους πολιτικούς, δεν θα είναι συνένοχοι με τα τερτίπια τους, και δεν θα τους ανέχονται να καθορίζουν με το ψέμα και την απάτη τη ζωή τους.
Η κατάσταση της εργατικής τάξης είναι μία διαδικασία αλλαγής και εξέλιξης των παραγόντων και φαινομένων, που, σε τελευταία ανάλυση, καθορίζουν την παραγωγή και αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Το σύνολο όλων αυτών των δεικτών και παραγόντων, στην αλληλεξάρτησή τους, καθορίζει η συγκεκριμένη κατάσταση της εργατικής τάξης.
Παρακολουθώντας σήμερα τις εξελίξεις γίνεται κατανοητό ότι η διαλεκτική υλιστική προσέγγιση της σχέσης οικονομίας - πολιτικής είναι θεμελιακό στοιχείο της ταξικής πάλης.Η αναγνώριση του καθοριστικού ρόλου της οικονομίας, δηλαδή των σχέσεων παραγωγής - κατανομής στη διαμόρφωση του πολιτικού ιδεολογικού εποικοδομήματος της κοινωνίας, αποτελεί βασική αρχή του ιστορικού υλισμού.

Πρέπει επομένως να καταλάβουμε ότι ο ρόλος των τάξεων καθορίζεται από το ρόλο που παίζουν στην παραγωγή, από τον αντικειμενικό ρόλο που έχουν στην οικονομία.

"Ο προλετάριος όμως που δεν έχει παρά τα δύο του χέρια, που τρώει σήμερα αυτό που κέρδισε χτες, που εξαρτιέται από την παραμικρή τύχη που δεν έχει την παραμικρή εγγύηση ότι θα’ χει την ικανότητα ν’ αποκτήσει τα πιο απαραίτητα τρόφιμα σε κάθε κρίση, το παραμικρό καπρίτσιο του αφεντικού του, μπορεί να τον μεταβάλλει σε άνεργο. Ο προλετάριος αυτός είναι καταδικασμένος στην πιο απάνθρωπη κατάσταση που μπορεί να φανταστεί ένα ανθρώπινο ον"                      Φρίντριχτ  Ένγκελς 

Το προλεταριάτο, η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, θα πρέπει να αποκτήσουν ταξική συνείδηση, να χειραφετηθούν τόσο για τους ίδιους, όσο και για το σύνολο της ανθρωπότητας και από κει τότε θα ξεκινήσει μία προσπάθεια που θα βάζει τους αγώνες μέσα στα προβλήματα του Λαού και με γνώμονα τον Μαρξισμό - Λενινισμό να κάνουν το Επαναστατικό Άλμα.
Τότε σε κάθε στάδιο του αγώνα οι εργαζόμενοι θα μπορούν να δουν όχι μόνο τα άμεσα αποτελέσματα,αλλά επίσης τις γνώσεις που κατακτήθηκαν χάρη στον αγώνα τους και να προχωρήσουν με πεποίθηση στην Επαναστατική λύση.

Σήμερα στη πάλη μας για τη κοινωνική αλλαγή απαιτείται να προχωρήσουμε οργανωμένα σε ένα κίνημα με όρους Μαρξιστικούς - Λενινιστικούς για την επαναστατική μετατροπή των υλικών συνθηκών της ζωής, για την κατάργηση των αστικών σχέσεων παραγωγής μέσα από το μοναδικό δρόμο τον επαναστατικό.
Η μεγάλη πρόοδος που πραγματοποίησαν ο Μαρξ και ο Ένγκελς είναι ότι κατόρθωσαν να ξεπεράσουν τον ουτοπισμό,να καταλάβουν την ιστορική σπουδαιότητα του εργατικού κινήματος, έκαναν δηλαδή ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά που τους επέτρεψε να δημιουργήσουν την κοινωνική επιστήμη.
Ο Φρίντριχτ  Ένγκελς έγραφε:
"Η κατάσταση της εργατικής τάξης αποτελεί το πραγματικό θεμέλιο απ’ όπου προήλθαν όλα τα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα, γιατί αποτελεί σύγχρονα την έσχατη αιχμή και την περισσότερο ορατή εκδήλωση της σύγχρονης άθλιας κοινωνικής κατάστασης... Η γνώση των συνθηκών ζωής του προλεταριάτου αποτελεί μιαν απόλυτη αναγκαιότητα αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε ένα στέρεο θεμέλιο στις σοσιαλιστικές θεωρίες καθώς και στις κρίσεις τις σχετικές με τη νομιμότητά τους, να θέσουμε ένα τέρμα σ’ όλες τις φαντασιοσκοπίες και τα φανταστικά επιμύθια pro και contra (υπέρ και κατά)".
Σε αυτόν τον δρόμο πρέπει σήμερα να βαδίσουμε και να βάζουμε σε κάθε βήμα το ανάλογο καθήκον μας.
Καθήκον μας 1ον πρέπει να είναι όσο το δυνατόν γρηγορότερα να απαλλαγούμε με κάθε τρόπο από τους κάθε λογής ξουραφάδες (δήθεν σοφίζοντες).
Καθήκον μας 2ον αγώνας ενάντια στη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων που είναι πια έντονη και ωμή, στην Άθλια διαβίωση του Λαού, στη Φτώχεια, στην Ανεργία, στις Απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, στη Τρομοκρατία,στους Πολέμους με χιλιάδες θύματα, στις Γενοκτονίες, στις Διώξεις, στα βασανιστήρια για πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, στη Σεξουαλική κακοποίηση γυναικών και παιδιών, στην Υποχώρηση της κοινωνικής πολιτικής, στη Παραβίαση του διεθνούς δικαίου από τα ισχυρά κράτη, στη Καταπάτηση πολιτικών ελευθεριών καθώς και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και έκφρασης πολιτικών πεποιθήσεων, στις Παράνομες συλλήψεις, στις Άδικες διώξεις και φυλακίσεις πολιτών εξαιτίας πολιτικών τους φρονημάτων, στις Φυλετικές διακρίσεις και καταπάτηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, στην Υποτίμηση της γυναίκας και εκμετάλλευση του παιδιού, στον Ρατσισμό (φυλετικό και κοινωνικό), στη Παραβίαση προσωπικών δεδομένων και Παρακολούθηση της επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών, στη Παραβίαση οικογενειακού - πανεπιστημιακού ασύλου, στη Δυσφήμιση του κομμουνιστικού κινήματος, στη Λασπολογία και στον Κιτρινισμό, στη Λογοκρισία και Στέρηση της ελευθερίας του Τύπου και των άλλων μέσων ενημέρωσης.

Ενάντια στη Συστηματική παραπληροφόρηση και στους Έντεχνους μηχανισμούς προπαγάνδας που ευνοούν τη χειραγώγηση του κόσμου, στην Έλλειψη σεβασμού στη φύση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, στην Αλλοίωση οικιστικού περιβάλλοντος, στην Ανυπαρξία αξιοκρατίας-Ισοπολιτείας.
Πάλη για ίσες ευκαιρίες σε Μόρφωση - Περίθαλψη - Ασφάλιση.
Ενάντια στην επικράτηση της κερδοσκοπίας στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής οικονομίας, όπου κυριαρχούν οι νόμοι της αγοράς, η αυθαιρεσία και η αλόγιστη εκμετάλλευση της φύσης και του ανθρώπου.
Καθήκον μας 3ον η προσπάθεια οικοδόμησης Μαρξιστικού - Λενινιστικού κομμουνιστικού κινήματος - κόμματος που θα υψώσει το κόκκινο λάβαρο για την ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης, της ταξικής οργάνωσης του προλεταριάτου και του συνόλου των εργαζομένων που υφίστανται εκμετάλλευση και καταπίεση, για την οικοδόμηση των απαραίτητων συμμαχιών με όσους θέλουν την ανατροπή του καπιταλισμού, με αναπόσπαστο στόχο τη Σοσιαλιστική - Κομμουνιστική Επανάσταση, που επιτελέστηκε με τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 και εφαρμόστηκε μέχρι το 1956.
Καθήκον 4ον των κομμουνιστών ενάντια στον ρεβιζιονισμό - ρεφορμισμό - οπορτουνισμό να θέτουν το ιδεολογικό θεωρητικό υπόβαθρο του Μαρξισμού - Λενινισμού  ως το μοναδικό Επαναστατικό δρόμο της εργατικής τάξης και όλων των λαών, για κοινωνική ανατροπή και για μία Σοσιαλιστική - Κομμουνιστική οικοδόμηση. 

Ιδιαίτερα όμως καθήκον μας θα είναι να εμβαθύνουμε όλο και περισσότερο σ’ όλα τα θεωρητικά προβλήματα, ν’ απαλλαγούμε όλο και περισσότερο από την επίδραση της αστικής ιδεολογίας και να έχουμε πάντα υπόψη μας ότι ο σοσιαλισμός από τότε που έγινε επιστήμη, απαιτεί να τον μεταχειριζόμαστε ως επιστήμη, δηλ. να τον μελετούμε. 
Η συνείδηση αυτών των καθηκόντων που θα αποκτιέται κατ’ αυτόν τον τρόπο και θα φωτίζεται συνεχώς, πρέπει να διαδίδεται με όλο και μεγαλύτερο ζήλο μέσα στους εργάτες και να δένεται όλο και πιο σφιχτά η οργάνωση τόσο του Κόμματος του προλεταριάτου όσο και των επαγγελματικών συνδικάτων.