Για το σύμφωνο μη επίθεσης Γερμανίας – ΕΣΣΔ ή αλλιώς σύμφωνο Μολότοφ - Ριμπεντρόπ στις 23/8/1939 έχουν γραφεί πολλά και αναληθή από την αντικομμουνιστική πλευρά αλλά και από επίδοξους αντισταλινολόγους γι' αυτό ας ασχοληθούμε σήμερα λίγο με αυτό.
Το πρωτοσέλιδο της “Πράβντα” την επομένη της σύναψης του συμφώνου μη επίθεσης Γερμανίας-ΕΣΣΔ
Με αφορμή τη σύναψη συμφώνου μη επίθεσης ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη Γερμανία, το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, που είναι ο πιο συνεπής εκπρόσωπος και υπερασπιστής των συμφερόντων της γερμανικής εργατικής τάξης και ολόκληρου του γερμανικού λαού και, συνεπώς, ένας ασυμφιλίωτος εχθρός του χιτλερικού καθεστώτος και της τυχοδιωκτικής και εγκληματικής πολιτικής πολέμου που ασκεί, αποστέλλει στους ελεύθερους λαούς της ΕΣΣΔ και τον σοφό ηγέτη τους Σύντροφο Στάλιν τους θερμότερους χαιρετισμούς. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας θεωρεί αυτή την πολιτική της σύναψης ενός συμφώνου μη επίθεσης από πλευράς της Σοβιετικής Ένωσης με τη Γερμανία μια συνεπή συνέχεια της σοβιετικής πολιτικής ειρήνης και ένα ισχυρό όπλο στον αγώνα του γερμανικού λαού ενάντια στον πόλεμο, για την υπεράσπιση της ειρήνης, για την ανατροπή του χιτλερικού καθεστώτος και για τη δημιουργία μιας νέας και ελεύθερης Γερμανίας.
1.Σε μια εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, που αναπόφευκτα οδηγεί στο ξέσπασμα ενός τρομερού παγκοσμίου πολέμου εξαιτίας της επιθετικής πολιτικής του φασιστικού πολεμικού άξονα,η Σοβιετική Ένωση δημιούργησε μιαεντελώς νέα διεθνή κατάσταση μέσα από τις πολιτικές της,κάτι που δημιουργεί την πιθανότητα για τη διατήρηση της ειρήνης την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή. Ως ένα σοσιαλιστικό κράτος που εφαρμόζει μια ανεξάρτητη σοσιαλιστική πολιτική που δεν εκπροσωπεί ιμπεριαλιστικά συμφέροντα ή δεν υποστηρίζει ιμπεριαλιστικά συμφέροντα καμίας ομάδας δυνάμεων, και για την οποία η ασφάλεια της χώρας του σοσιαλισμού, τα συμφέροντα της παγκόσμιας εργατικής τάξης και η ευημερία της εργαζόμενης ανθρωπότητας είναι ο αποκλειστικός στόχος,η Σοβιετική Ένωση διέσπασε το μπλοκ των φασιστών επιθετιστών και πέτυχε μέσα σε λίγες μέρες ένα ρήγμα στη συμμαχία των δυνάμεων του Συμφώνου Αντι-Κομιντέρν.
Ο παγκόσμιος φασισμός και η παγκόσμια αντίδραση δέχτηκαν ένα ισχυρό πλήγμα που προκάλεσε στους συνεταίρους του Χίτλερ στην Αντικομιντέρν σύγχυση και οργή, όπου οέναςιμπεριαλιστήςληστήςνιώθειεξαπατημένοςκαιπροδομένοςαπότονάλλο,όπου οι Ιάπωνες, οι Ισπανοί, οι Ούγγροι σύμμαχοι στην Αντικομιντέρν με υψηλούς τόνους διαμαρτύρονται για τη σύναψη του συμφώνου στην κόκκινη Μόσχα και όπου ο Μουσολίνι αρχίζει να μανουβράρει ταλαντευόμενος και με αναποφασιστικότητα.
Δεδομένης της ανώτερης δύναμης της Σοβιετικής Ένωσης, το χιτλερικό καθεστώς αναγκάστηκε να πάει στη Μόσχα, στο δηλωμένο του εχθρό, και να διακηρύξει, υπογράφοντας αυτό το σύμφωνο μη επίθεσης, ότι πρέπει να σταματήσει την πορεία επίθεσης και την παγκόσμια εκστρατεία ενάντια στο μόνο σοσιαλιστικό κράτος.
Το γεγονός της σύναψης ενός τέτοιου συμφώνου αποτελεί μια μεγάλη νίκη της σταθερής και συνεπούς πολιτικής ειρήνης της σοβιετικής εξουσίας επί όλων των σχεδιασμών για μια φασιστική σταυροφορία ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Όλοι οι λαοί μπορούν να διδαχτούν από αυτό, το ότι μια κυβέρνηση που επιδιώκει να διατηρήσει την ειρήνη για το λαό της, μπορεί να το πετύχει όχι με την υποταγή στον επιτιθέμενο, αλλά μόνο με την αλύγιστη θέληση να αντιταχθεί σε οποιαδήποτε απειλή και με όλα τα διαθέσιμα μέσα και δυνάμεις.
Αυτή η πολιτικής της σύναψης συμφώνου μη επίθεσης της Σοβιετικής Ένωσης με τη Γερμανία είναι το λογικό επόμενο βήμα της πολιτικής ειρήνης της, που είχε υιοθετήσει ήδη από την αρχή της ύπαρξής της. Ο σύντροφος Στάλιν, στο 18ο συνέδριο του ΚΚΣΕ(Μπ.), ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές επανέλαβε τη βασική γραμμή της εξωτερικής πολιτικής της Σοβιετικής Ένωσης, αναφέροντας ως πρώτο της σημείο:
"Είμαστε υπέρ της ειρήνης και της ενίσχυσης των εμπορικών-οικονομικών σχέσεων με όλες τις χώρες, είμαστε και θα είμαστε υπέρ αυτής της θέσης,εφόσον οι χώρες αυτές θα κρατούν την ίδια στάση απέναντι στη Σοβιετική Ένωση, εφόσον αυτές δε θα προσπαθούν να καταπατήσουν τα συμφέροντα της χώρας μας".
Και έπειτα, ο Σύντροφος Στάλιν ξεκάθαρα και συγκεκριμένα υπέδειξε τα καθήκοντα του κόμματος στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής:
1.Συνέχιση της άσκησης μιας πολιτικής ειρήνης και την εδραίωση εμπορικών-οικονομικών σχέσεων με όλες τις χώρες,
2.Προσεκτική παρακολούθηση και την αποτροπή των προβοκατόρων του πολέμου που έχουν συνηθίσει να βάζουν τους άλλους να βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά, από το να παρασύρουν τη χώρα μας σε συγκρούσεις,
3.Ολόπλευρη ενδυνάμωση της μαχητικής ισχύος του Κόκκινου Στρατού μας και του Κόκκινου Πολεμικού Ναυτικού,
4.Εδραίωση της διεθνούς φιλίας με τους εργαζόμενους όλων των χωρών,που ενδιαφέρονται για την ειρήνη και τη φιλία ανάμεσα στους λαούς.
Η πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης στο παρελθόν είναι μία και ενιαία με τη σημερινή. Η Σοβιετική Ένωση ανέκαθεν ήταν έτοιμη και επανειλημμένα είχε προτείνει τη σύναψη ενός συμφώνου μη επίθεσης ακόμα και με τη χιτλερική κυβέρνηση.Αυτές οι προτάσεις σκόνταφταν στον Χίτλερ,που ακόμα και δημοσίως διακήρυττε ενώπιον του Ράιχσταγκ ότι ποτέ δεν θα σύνηπτε ένα σύμφωνο μη επίθεσης με τη Σοβιετική Ένωση και ποτέ δεν θα καθόταν στο ίδιο τραπέζι με εκπροσώπους της σοβιετικής κυβέρνησης. Ήταν ο Χίτλερ που αρνήθηκε την προσχώρηση της Γερμανίας στο Ανατολικό Σύμφωνο.Ακόμα και στο γαλλοσοβιετικό σύμφωνο βοήθειας ρητά αναφέρεται,κατόπιν αιτήματος τόσο της Σοβιετικής Ένωσης, όσο και της Γαλλίας, ότι η διεύρυνση αυτού του συμφώνου με την προσχώρηση της Γερμανίας είναι ο επιθυμητός στόχος. Επομένως, είναι ο Χίτλερ που τώρα αναθεώρησε τη θέση του και συνθηκολόγησε με τη Σοβιετική Ένωση.
Ο χιτλερικός Τύπος ψεύδεται,όπως πάντα έκανε, όταν προσπαθεί ενώπιον του γερμανικού λαού να παρουσιάσει το σύμφωνο μη επίθεσης της Σοβιετικής Ένωσης ως υποστηρικτικό των ιμπεριαλιστικών σχεδίων του Χίτλερ. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η Σοβιετική Ένωση είναι ο πιο συνεπής εχθρός κάθε ιμπεριαλιστικού πολέμου για την υποταγή και εξάλειψη άλλων λαών.
Οι μπολσεβίκοι είναι συνηθισμένοι να κρατάνε το λόγο τους. Ο Στάλιν, στη μεγάλη του ομιλία στο 18ο συνέδριο του ΚΚΣΕ(μπ.) δήλωνε: "Είμαστε υπέρ των λαών που έχουν καταστεί θύματα επίθεσης και παλεύουν για την ανεξαρτησία της πατρίδας τους".
Η Σοβιετική Ένωση ήταν η μόνη χώρα που ενεργά και με αυταπάρνηση βοήθησε τον ισπανικό λαό στον αγώνα του ενάντια στη γερμανοϊταλικήεισβολή.Υποστηρίζει το μεγάλο κινεζικό λαό στον εθνικοαπελευθερωτικό του πόλεμο ενάντια στον ιαπωνικό ιμπεριαλισμό.Η Σοβιετική Ένωση ήταν έτοιμη να εκπληρώσει της υποχρεώσεις της προς την Τσεχοσλοβακία μέχρι τέλους, όπως ρητά επιβεβαίωσε ο Μπένες,ο τότε πρόεδρος της Τσεχοσλοβακικής Δημοκρατίας. Είχε τώρα προσφέρει τη βοήθειά της στην Πολωνία, τη Ρουμανία και τις Βαλτικές χώρες, όμως αυτή απορριπτόταν από τις αντιδραστικές κυβερνήσεις αυτών των χωρών. Η Σοβιετική Ένωση,με όλη τη δύναμη του Κόκκινου Στρατού της,υποστηρίζει τη σύμμαχο Λαϊκή Δημοκρατία της Μογγολίας ενάντια στις επιθέσεις των Ιαπώνων μιλιταριστών.
2.Από τα στόματα του Στάλιν και του Μολότοφ, η Σοβιετική Ένωση επανειλημμένα και χωρίς περιστροφές δήλωνε ότι δεν έχει την πρόθεση να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά για καμία ιμπεριαλιστική δύναμη. Με τη σύναψη του συμφώνου μη επίθεσης, ανέτρεψε ταυτόχρονα την πολιτική που ακολουθούσαν οι Τσάμπερλαιν, που συνίστατο στην αποτροπή της δημιουργίας ενός μετώπου ειρήνης των λαών που να συμπεριλάμβανε και τη Σοβιετική Ένωση, και τη συνέχιση του παλιού παιχνιδιού της "μη επέμβασης", με σκοπό αυτή τη φορά να στρέψει τη χιτλερική επιθετικότητα άμεσα ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Ένα νέο Μόναχο, το οποίο προετοιμαζόταν, αυτή τη φορά δεν μπορεί να συναφθεί τόσο εύκολα σε βάρος μικρών χωρών και σίγουρα όχι σε βάρος της Σοβιετικής Ένωσης. Στις κυβερνήσεις των δυτικών δυνάμεων παρουσιάστηκε τώρα μια ξεκάθαρη εναλλακτική: ή να δεσμεύσουν τις δικές τους δυνάμεις και να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους υποστήριξης των μικρών χωρών ή να αναλάβουν την πλήρη ευθύνη για οποιαδήποτε άλλη πολιτική υποχώρησης προς τους φασίστες επιθετιστές, ενώπιον όλου του κόσμου.
Το σύμφωνο μη επίθεσης της Σοβιετικής Ένωσης με τη Γερμανία είναι ένα μεγάλο βήμα στον αγώνα για τη διατήρηση της ειρήνης. Όλα τα άλλα σύμφωνα μη επίθεσης που η Σοβιετική Ένωση έχει υπογράψει με άλλες χώρες είναι και παραμένουν σε ισχύ. Αυτό το σύμφωνο μη επίθεσης, αντίθετα με ό,τι ψευδώς ισχυρίζονται οι εχθροί της Σοβιετικής Ένωσης, δεν δίνει στη χιτλερική δικτατορία το παραμικρό πρόσχημα για την επιθετική της πολιτική. Η Σοβιετική Ένωση έχει ελεύθερα τα χέρια:μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να συνάψει σύμφωνα βοήθειας με άλλες χώρες για να αποτρέψει τους επιθετιστές.
Το πρωτοσέλιδο της "Πράβντα" 2/9/1939 που επικύρωσαν τις συνεδριάσεις του Ανώτατου Σοβιέτ και του Σοβιέτ των Εθνοτήτων
(28/8/ - 1/9/1939)
Η σύναψη αυτού του συμφώνου,επομένως, συνιστά επίσης μια αποτυχία της πολιτικής εκείνων των φιλοφασιστικών αντιδραστικών κύκλων στις αστικοδημοκρατικές χώρες που ευνοούσαν και προωθούσαν το χιτλερικό φασισμό γιατί σε αυτόν εύρισκαν τον προμαχώνα της αντίδρασης ενάντια στο εργατικό κίνημα, ενάντια στην ελευθερία των λαών και ενάντια στο σοσιαλισμό στη Σοβιετική Ένωση. Συνιστά μια αποτυχία της πολιτικής όσων, αντί για συλλογική ασφάλεια ενάντια στον επιθετιστή,έκαναν σύμφωνα με το φασισμό και επεδίωκαν με όλα τα μέσα την εξαπόλυση πολέμου από το φασισμό ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, με αυτούς να στέκονται απ’ έξω ως τρίτοι και να γελούν όταν η Σοβιετική Ένωση θα ήταν βαθιά μπλεγμένη σε πόλεμο με τη Γερμανία, κατά το πρότυπο της“μη ανάμειξης”, όπως και στην περίπτωση της Ισπανικής Δημοκρατίας. Η τακτική συστηματικής κωλυσιεργίας στις τριμερείς διαπραγματεύσεις με τη Σοβιετική Ένωση στη Μόσχα, τη στιγμή του μεγαλύτερου κινδύνου πολέμου, ξεκάθαρα δείχνει το σπεκουλάρισμα αυτών των κύκλων που ήθελαν να αφήσουν τη Σοβιετική Ένωση να πολεμά για αυτούς, αλλά δεν ήθελαν ούτε το μικρό τους δάχτυλο να κουνήσουν ενάντια στη φασιστική επίθεση. Ποια στάση οι αντιδραστικές μεγαλοκαπιταλιστικές δυνάμεις της Δύσης θα κρατούσαν απέναντι σε μια επανάσταση του γερμανικού λαού για την πτώση του Χίτλερ, το έχουν δείξει η κίνηση βοήθειας προς τον Χίτλερ εκ μέρους τους στο Μόναχο, το πραξικόπημα Κασάδο-Μπεστέιρο στη Μαδρίτη και η αντικομμουνιστική προπαγάνδα στη Γαλλία. Οι κραυγές οργής αυτών των κύκλων είναι κατανοητές γιατί τώρα, χάρη στην οξυδερκή και ξεκάθαρη πολιτική του Συντρόφου Στάλιν, το παιχνίδι με τη μοίρα της μόνης σοσιαλιστικής χώρας σταματά.
Όπως πάντα, βλέπουμε τώρα ότι οι αντιδραστικοί ηγέτες της Δεύτερης Διεθνούς στέκονται για άλλη μια φορά στο πλευρό των αντιδραστικών μεγαλοκαπιταλιστικών δυνάμεων και κραυγάζουν στην πρώτη γραμμή ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και την Κομμουνιστική Διεθνή. Σε καλές σχέσεις με αυτούς βρίσκονται οι τροτσκιστές εγκληματίες που προσχωρούν σε κάθε στρατόπεδο που πολεμά ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Δεν είναι τυχαίο ότι η ηγεσία του Βελς στο ΣΚΓ και άλλες εμιγκρέδικες ομάδες βρίσκονται υπό τροτσκιστική επιρροή. Η θέση τους όλο και πιο πολύ δείχνει ότι δεν έχουν σχέση με τη χώρα, με τις διαθέσεις και τις τύχες του γερμανικού λαού.
Οι εργάτες και οι αγρότες της Σοβιετικής Ένωσης έχουν, με μεγάλες θυσίες και στερήσεις, οικοδομήσει τη νέα, αταξική σοσιαλιστική κοινωνία. Η δουλειά της σοσιαλιστικής οικοδόμησης πρέπει να είναι ιερή για όλους τους εργάτες, για όλους τους εργαζόμενους του κόσμου. Οι ρώσοι εργάτες και αγρότες είναι έτοιμοι, όπως έχουν ήδη επαρκώς αποδείξει, να συνεχίσουν να καταβάλλουν μεγάλες θυσίες για την υπόθεση της απελευθέρωσης της ανθρωπότητας από κάθε εκμετάλλευση και καταπίεση και για την υποστήριξη του αγώνα για την ελευθερία όλων των λαών. Όμως δίκαια δεν θέλουν να βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά για λογαριασμό των συνενόχων του φασισμού που έφεραν τον κόσμο στη σημερινή κατάσταση.
3.Ακόμα και στη σημερινή κατάσταση που κυοφορεί τον πόλεμο, η Σοβιετική Ένωση απέδειξε ότι είναι ένας πραγματικός φίλος του γερμανικού λαού. Συνάπτοντας αυτό το σύμφωνο, η κυβέρνηση της Σοβιετικής Ένωσης άλλη μια φορά απέδειξε στο γερμανικό λαό ότι η χώρα του σοσιαλισμού δεν έχει καμία εχθρική διάθεση απέναντι στη Γερμανία αλλά θέλει να ζήσει ειρηνικά και φιλικά με το γερμανικό λαό. Επομένως, αυτό το βήμα, πέραν της εργατικής τάξης, που πάντοτε έστρεφε το βλέμμα της προς την πολιτική ειρήνης της Σοβιετικής Ένωσης με εμπιστοσύνη, δυνάμωσε τη φιλία των πλατύτερων μαζών, των αγροτών στην επαρχία, των μεσαίων τάξεων στις πόλεις και των διανοουμένων με τη Σοβιετική Ένωση. Δεν ήταν με μια πολεμοχαρή συνομωσία, αλλά με μία κίνηση ειρήνης που, παρά το Χίτλερ, διευρύνεται και ενισχύεται η φιλία ανάμεσα στους δύο λαούς.
Οι γερμανοί εργάτες και οι εχθροί του χιτλερικού καθεστώτος στα άλλα στρώματα του γερμανικού λαού γνωρίζουν από τη δική τους εμπειρία ότι, πέραν της μεγαλύτερης ισχύος της Σοβιετικής Ένωσης, η δική τους αντίσταση στη χιτλερική πολιτική πολέμου, η μεγάλη έλλειψη δημοφιλίας και η απόρριψη του πολέμου της Γερμανίας ενάντια στη Σοβιετική Ένωση από όλα τα στρώματα του πληθυσμού που συναντιώνταν με τις διαθέσεις που υπήρχαν σε μεγάλο βαθμό στις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις υπέρ της αδελφοποίησης με τον Κόκκινο Στρατό, ήταν που ανάγκασαν το Χίτλερ να εγκαταλείψει την πολιτική του επίθεσης ενάντια στη Σοβιετική εξουσία. Αναγνώρισαν πάλι τη μεγάλη αδυναμία του χιτλερικού καθεστώτος που, παρά τα χρόνια φρενίτιδας ενάντια στην ΕΣΣΔ, ερχόταν αντιμέτωπο με τη μεγάλη συμπάθεια του γερμανικού λαού προς αυτή τη χώρα και φοβόταν τη δύναμη του αντιφασιστικού λαϊκού κινήματος. Οι αντιφασίστες πρέπει όλο και πιο πολύ να συνειδητοποιούν ότι βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια τους, με την αυξανόμενη κινητοποίηση ολόκληρου του λαού, η ανάσχεση και η ανατροπή της πολιτικής πολέμου του χιτλερικού καθεστώτος και, εν τέλει, η επίτευξη της ειρήνης και, με την ανατροπή του Χίτλερ, η κατάκτηση της ελευθερίας.
4.Η σύναψη αυτού του συμφώνου αποδεικνύει με πολλούς τρόπους τη χρεοκοπία της πολιτικής και της ιδεολογίας του Εθνικοσοσιαλισμού. Αποδεικνύει την ορθότητα της πολιτικής του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας την οποία αυτό με αλύγιστη συνέπεια ακολούθησε πριν το Χίτλερ και κατά τα χρόνια της χιτλερικής δικτατορίας. Αποδεικνύει την απάτη του χιτλερικού καθεστώτος, που ήθελε να πείσει το γερμανικό λαό από την πρώτη μέρα της ύπαρξής του ότι, εξαιτίας της δήθεν απειλής, για τη “διάσωση” της Γερμανίας και της Ευρώπης από το μπολσεβικισμό και της κουλτούρας και του πολιτισμού από τη μπολσεβικική Ρωσία, η Γερμανία πρέπει να εξοπλιστεί και να συνασπιστεί με τις πιο αντιδραστικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του κόσμου.
Δεν αποδεικνύεται από τη σύναψη του συμφώνου μη επίθεσης με τη χώρα που ο μπολσεβικισμός κυβερνά ότι εμείς οι κομμουνιστές είχαμε δίκιο όταν λέγαμε ότι ο Χίτλερ εξαπατούσε το γερμανικό λαό με το χειρότερο τρόπο, όταν εξαπέλυε τον ιμπεριαλιστικό επεμβατικό πόλεμο στην Ισπανία, τον οποίο προσπαθούσε να παρουσιάσει ως “αγώνα ενάντια στο μπολσεβικισμό”, και όταν επιτιθόταν στην Τσεχοσλοβακία, με το πρόσχημα ότι αποτελούσε αυτή “αεροπλανοφόρο του μπολσεβικικού κράτους”;
Εμείς οι κομμουνιστές είχαμε χίλιες φορές δίκιο όταν λέγαμε ότι το “Σύμφωνο Αντικομιντέρν” δεν είναι τίποτα άλλο από μια δόλια μανούβρα για την απόκρυψη των ιμπεριαλιστικών κατακτητικών σχεδίων των Γερμανών, Ιταλών και Ιαπώνων πολεμοκάπηλων. Ο Χίτλερ ξεσκεπάζεται μπροστά στο γερμανικό λαό ως ο θεματοφύλακας των συμφερόντων των παλιών καταστροφέων της Γερμανίας, των Κρουπ και Τάισεν, των Μάνεσμαν και Βέγκλερ, των Ζίμενς και Μπόρσιγκ, των Μπλομ και Ρέχλινγκ, που οδήγησαν το γερμανικό λαό στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και ακόμα και σήμερα είναι πάντοτε οι πραγματικοί αφέντες της Γερμανίας.
Έχει ξεκάθαρα αποδειχτεί ότι όλες οι κραυγές των ηγετών των ναζί περί “ιδεολογικής” σταυροφορίας για τη “διάσωση” της δυτικής κουλτούρας από το μπολσεβικισμό ήταν μόνο ένα ψέμα και μια απάτη σε βάρος του γερμανικού λαού, με σκοπό τον αγώνα για την ιμπεριαλιστική κυριαρχία του γερμανικού χρηματιστικού κεφαλαίου παγκόσμια, και για την απόκρυψη αυτού του σκοπού από τους άλλους λαούς. Ο Χίτλερ ξεσκεπάζεται μπροστά στο γερμανικό λαό, στον οποίο έριξε τα τεράστια βάρη της πολεμικής του πολιτικής, με το πρόσχημα ότι η Γερμανία πρέπει να προστατευτεί από τον κίνδυνο τον οποίο δήθεν συνιστούσε για αυτή η Σοβιετική Ένωση. Η σύναψη του συμφώνου μη επίθεσης της Σοβιετικής Ένωσης με τη Γερμανία, που άλλη μια φορά εκδηλώνει την αλύγιστη θέληση της ΕΣΣΔ για ειρήνη, βοηθά το γερμανικό λαό να δει ξεκάθαρα την ωμή, βάρβαρη, ιμπεριαλιστική κατακτητική πολιτική του χιτλερικού καθεστώτος και τώρα του δίνει τη δύναμη και την ευκαιρία να πολεμήσει καλύτερα, περισσότερο και με μεγαλύτερη επιτυχία.
5.Το χιτλερικό αίτημα προς τη σοβιετική κυβέρνηση για ένα σύμφωνο μη επίθεσης ακυρώνει τους ναζιστικούς ισχυρισμούς περί δήθεν αδυναμίας και “επικείμενης κατάρρευσης” της μεγάλης σοσιαλιστικής χώρας. Με τη σύναψη αυτού του συμφώνου, ο Χίτλερ άθελά του παραδέχεται ότι ο μπολσεβικισμός έχει μετατρέψει την παλιά, καθυστερημένη και αδύναμη τσαρική Ρωσία σε μια μεγάλη, ισχυρή, ανίκητη χώρα. Ο Χίτλερ έτσι τιμώρησε τον εαυτό του για τη μεγαλύτερη τυφλότητα και τα ψέματά του προς το γερμανικό λαό. Ο γερμανικός λαός βλέπει τη σύναψη αυτού του συμφώνου μη επίθεσης και θυμάται ότι ο Χίτλερ έγραψε στο “Ο αγών μου” έγραφε:
“Η γιγαντιαία αυτοκρατορία στα ανατολικά είναι έτοιμη να καταρρεύσει και το τέλος της εβραϊκής εξουσίας στη Ρωσία θα είναι επίσης το τέλος της Ρωσίας ως κράτους. Είμαστε προορισμένοι να γίνουμε μάρτυρες μιας καταστροφής που θα αποτελεί την πιο τρανή επιβεβαίωση της ορθότητας της εθνοφυλετικής θεωρίας” (Λαϊκές εκδόσεις, σ.743).
Όμως, δεν ήταν η γιγαντιαία αυτοκρατορία στα ανατολικά που κατέρρευσε, αλλά η εθνοφυλετική θεωρία, όλα τα αντιμπολσεβικικά, αντισοσιαλιστικά ψέματα του χιτλερικού καθεστώτος. Κατέρρευσε η απάτη περί “αδυναμίας” του Κόκκινου Στρατού, ενώπιον του οποίου το ναζιστικό καθεστώς τρέφει στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο σεβασμό και ο οποίος έστειλε σπίτι με ματωμένα κεφάλια τους Ιάπωνες επιδρομείς στη λίμνη Χασάν και στα σύνορα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μογγολίας. Κατέρρευσε η απάτη περί “διάλυσης” και “επικείμενης κατάρρευσης” της οικονομίας της Σοβιετικής Ένωσης. Οι ηγέτες των ναζί, τώρα, άθελά τους επιβεβαιώνουν ότι ήταν οι κομμουνιστές που είπαν την αλήθεια, όταν έκαναν λόγο για δυναμική άνθιση της σοσιαλιστικής οικονομίας και κουλτούρας, για μεγάλη ισχύ της σοσιαλιστικής χώρας.
Από τότε που υπάρχει το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα στη Γερμανία, εξαπολύει μύδρους ψεμάτων εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Από τότε που υπάρχει το Κομμουνιστικό Κόμμα στη Γερμανία, δεν έχει σταματήσει να παλεύει για την ειρήνη και τη φιλία με τη Σοβιετική Ένωση, να δηλώνει στο γερμανικό λαό ότι η φιλία με τη Σοβιετική Ένωση είναι υπέρ των ανώτερων εθνικών συμφερόντων και ότι η Σοβιετική Ένωση ήταν, είναι και θα παραμένει ένας πραγματικός φίλος του γερμανικού λαού. Η απόφαση της Συνδιάσκεψης της Βέρνης του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας (30/1-1/2/1939) λέει:
“Η Σοβιετική Ένωση ήταν ο μόνος φίλος της Γερμανίας μετά την ήττα της [Γερμανίας] στον Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά τις βάρβαρες ενέργειες του στρατού του Κάιζερ Γουλιέλμου στην Ουκρανία, ήταν ασυμφιλίωτος αντίπαλος των προσταγών των Βερσαλλιών, που οι Λένιν και Στάλιν χαρακτήριζαν ασύμβατες με το μεγαλείο του γερμανικού λαού. Από τότε που υπάρχει, η Σοβιετική Ένωση έχει αποδείξει ότι δεν αποτελούσε ποτέ κίνδυνο για τη Γερμανία. Τις ημέρες της απομόνωσης της Γερμανίας από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, η Σοβιετική Ένωση έδωσε [δις] παραγγελίες [προς τη γερμανική οικονομία] και επέτρεψε την απασχόληση εκατοντάδων χιλιάδων εργατών. Στη Σοβιετική Ένωση, οι εργαζόμενοι τρέφουν θαυμασμό για τα αθάνατα έργα των μεγάλων γερμανών ηρώων της διανόησης. Απέναντι σε αυτή τη χώρα με τα 180 εκατομμύρια ανθρώπους, με την τεράστια σοσιαλιστική βιομηχανία και γεωργία, με τις ανεξάντλητες πηγές σε πρώτες ύλες και τρόφιμα, με τα τεράστια αποθέματα χρυσού, με τον ισχυρότερο στρατό στον κόσμο, μια χώρα συνδεδεμένη με χρόνια δοκιμασμένης φιλίας με το γερμανικό λαό, την οποία αγαπά η γερμανική εργατική τάξη και η οποία είναι ένας ασυμφιλίωτος εχθρός της καταπίεσης άλλων λαών – η άσκηση πολιτικής εχθρότητας ενάντια σε μια τέτοια χώρα και η ώθηση του γερμανικού λαού σε πόλεμο μαζί της είναι μια εθνικά καταστρεπτική πολιτική.
Σύνθημα σε τοίχο για την απελευθέρωση τουΤέλμαν (πηγή)Πόσοι πολλοί γερμανοί κομμουνιστές, εργάτες και εθνικά συνειδητοποιημένοι Γερμανοί διώχτηκαν, έγιναν μάρτυρες και σκοτώθηκαν από το χιτλερικό καθεστώς γιατί διατράνωναν αυτή την αλήθεια. Ο Ερνστ Τέλμαν και δεκάδες χιλιάδες γερμανών επαναστατών βρίσκονται επί χρόνια στις ναζιστικές φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, συκοφαντικά κατηγορούμενοι για “προδοσία”, επειδή είναι υπέρ των ανώτερων γερμανικών εθνικών συμφερόντων, ενάντια στη χιτλερική ιμπεριαλιστική πολιτική, ενάντια στην πολιτική του “Συμφώνου Αντικομιντέρν” και επειδή πάλευαν υπέρ της ειρήνης και της φιλίας με τη Σοβιετική Ένωση.
Να γιατί ο γερμανικός λαός απαιτεί περισσότερο παρά ποτέ, ειδικά αυτή την ώρα: Να απελευθερωθεί ο Ερνστ Τέλμαν! Να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι και όσοι ρίχτηκαν στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης απλώς και μόνο επειδή είπαν την αλήθεια στο γερμανικό λαό!
6.Το σύμφωνο μη επίθεσης αποκαλύπτει την προπαγάνδα του ναζιστικού καθεστώτος περί δήθεν “περικύκλωσης” της Γερμανίας. Ούτε οι σοβιετικοί λαοί, ούτε ο γαλλικός και ο αγγλικός, ούτε κανένας λαός δεν θέλουν να επιτεθούν ή να περικυκλώσουν τη Γερμανία. Όπως και οι παλιότερες κραυγές περί υπαρξιακής απειλής της Γερμανίας από τη Σοβιετική Ένωση αποδείχτηκαν ότι είναι ένα αισχρό ψέμα, έτσι και οι κραυγές περί “περικύκλωσης” δεν είναι παρά ένα ψέμα για να αποκρυφτούν τα ιμπεριαλιστικά επιθετικά σχέδια του χιτλερικού καθεστώτος.
Το σύμφωνο μη επίθεσης με τη Σοβιετική Ένωση αποδεικνύει άλλη μια φορά στο γερμανικό λαό ότι με την ειρηνική κατανόηση με τους άλλους λαούς, η Γερμανία μπορεί να αναπτύξει τις οικονομικές σχέσεις της μαζί τους και να αποκτήσει όλες τις πρώτες ύλες και τα τρόφιμα που χρειάζεται, μέσα από μια ειρηνική ανταλλαγή αγαθών. Από την άλλη, η πολιτική των όλο και μεγαλύτερων πολεμικών εξοπλισμών για την εισβολή και υποδούλωση άλλων λαών σημαίνει αυξανόμενη αύξηση της εκμετάλλευσης των μαζών, έλλειψη πρώτων υλών και τροφίμων και, επομένως, καταστροφή της γερμανικής οικονομίας.
Πρόκειται για ένα ψέμα όταν ο Χίτλερ ισχυρίζεται ότι η Γερμανία μπορεί να υπάρξει μόνο με τη βάρβαρη κατάκτηση ζωτικού χώρου που ανήκει σε άλλους λαούς. Όπως οι χρεοκοπημένες σήμερα φράσεις περί “αντιμπολσεβικικής σταυροφορίας”, έτσι και οι κραυγές περί “ζωτικού χώρου” είναι μόνο ένα μέσο για την απόκρυψη των αρπακτικών σχεδίων των Κρούπ και Τάισεν για την λεηλασία και εκμετάλλευση άλλων λαών, όπως και του ίδιου του γερμανικού λαού.
Ο γερμανικός λαός καλωσορίζει το σύμφωνο μη επίθεσης ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη Γερμανία γιατί θέλει ειρήνη και γιατί βλέπει σε αυτό το σύμφωνο μια επιτυχή κίνηση ειρήνης εκ μέρους της Σοβιετικής Ένωσης. Καλωσορίζει αυτό το σύμφωνο γιατί, σε αντίθεση με τη συμμαχία του Χίτλερ με το Μουσολίνι και με τους ιάπωνες μιλιταριστές, αυτό δεν αποτελεί εργαλείο πολέμου και ιμπεριαλιστικό βιασμό άλλων λαών, αλλά ένα σύμφωνο για τη διατήρηση της ειρήνης ανάμεσα στη Γερμανία και τη Σοβιετική Ένωση.
7.Η εγχώρια και διεθνής πολιτική κατάσταση που δημιουργήθηκε από το σύμφωνο, ωστόσο, θέτει μεγάλα καθήκοντα σε όλους τους αντιφασίστες, σε όλους τους ειρηνόφιλους και φιλελεύθερους Γερμανούς, που πρέπει να εκπληρωθούν με τον εντεινόμενο αγώνα ενάντια στη χιτλερική δικτατορία:
Ο γερμανικός λαός απαιτεί την ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων με τη Σοβιετική Ένωση στο πνεύμα μιας ολόψυχης, έντιμης φιλίας ανάμεσα στις δύο χώρες. Γνωρίζει ότι επί χρόνια ο Χίτλερ ονειρευόταν την καταστροφή της σοσιαλιστικής χώρας, της χώρας χωρίς καπιταλιστές, χωρίς φυλετικό και εθνικό μίσος, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, της χώρας με τη λαμπρή σοσιαλιστική δημοκρατία και την ελευθερία για τους εργάτες, τους αγρότες και τους διανοούμενους, τη χώρα μιας ευτυχισμένης και προσανατολισμένης στο μέλλον νεολαίας.
Οι εργατικές και οι ειρηνόφιλες μάζες της Γερμανίας όλο και περισσότερο συνειδητοποιούν ότι μόνο αυτές αποτελούν τον πραγματικό εγγυητή της ειρήνης με τη Σοβιετική Ένωση.
Ο εργαζόμενος γερμανικός λαός, και ιδίως οι γερμανοί εργάτες, πρέπει να υποστηρίξουν την πολιτική ειρήνης της Σοβιετικής Ένωσης, να σταθούν στο πλευρό όλων των λαών που απειλούνται από το Χίτλερ και να παλέψουν ώστε να συναφθούν κατά το πνεύμα του συμφώνου ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη Γερμανία, αντίστοιχα σύμφωνα ειρήνης με την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Γαλλία και την Αγγλία, με όλους τους λαούς που δίκαια νιώθουν να απειλούνται από την επιθετική πολιτική του Χίτλερ.
Κάτω οι πολεμικές απειλές του χιτλερικού καθεστώτος!
Να σταματήσουν οι αρπακτικές επιδρομές ενάντια σε άλλους λαούς!
Να διατηρηθεί η εθνική ανεξαρτησία και ελευθερία όλων των λαών!
Ελευθερία και εθνική αυτοδιάθεση για τον αυστριακό και τον τσεχοσλοβακικό λαό! Έξω τα γερμανικά στρατεύματα και η Γκεστάπο από αυτές τις χώρες!
Κάτω τα χέρια από το Ντάντσιχ!
Ειρηνική συνεννόηση με την Πολωνία!
Ακύρωση του συμφώνου Αντικομιντέρν με το Τόκιο, τη Ρώμη, τη Μαδρίτη και τη Βουδαπέστη!
Ειρήνη και συνεννόηση με τη Γαλλία και την Αγγλία!
Άμεση αποστράτευση σε καιρούς ειρήνης!
Συνεννόηση με τους άλλους λαούς για ένα γενικευμένο αφοπλισμό!
Η σύναψη της οικονομικής συμφωνίας και του συμφώνου μη επίθεσης με τη Σοβιετική Ένωση δημιουργεί τη δυνατότητα στη Γερμανία για ειρηνική επίλυση των μεγάλων οικονομικών της ζητημάτων και τη γενναία ανάπτυξη του εμπορίου ανάμεσα στις δύο χώρες. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να βρεθεί επαρκής τροφή για το γερμανικό λαό και επαρκείς πρώτες ύλες για τη γερμανική οικονομία. Αν, επομένως, ο γερμανικός λαός αναγκάσει το Χίτλερ να εγκαταλείψει την ιμπεριαλιστική πολεμική πολιτική, αν η Γερμανία θέσει τις εμπορικές σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση και όλες τις χώρες σε μια ειρηνική βάση, τότε η γερμανική βιομηχανία θα μπορεί να μετατρέψει την πολεμική της παραγωγή σε παραγωγή καταναλωτικών και εξαγωγικών αγαθών, και η δύσκολη διατροφική κατάσταση των μαζών σύντομα θα αμβλυνθεί. Επομένως, ο γερμανικός λαός θέτει τα ακόλουθα αιτήματα:
-Να σταματήσει η πολεμική παραγωγή
-Να τεθεί τέλος στην οικονομία της αυτάρκειας και τα τετραετή πλάνα καταστροφής της οικονομίας
-Στροφή προς τη διατήρηση της ειρήνης
-Να σταματήσουν οι θυσίες για ξέφρενους εξοπλισμούς
-Επαναφορά της οχτάωρης εργάσιμης ημέρας
-Αύξηση των μισθών
-Ανάπτυξη των κατασκευών κατοικιών
-Μείωση των φόρων και των υποχρεωτικών εισφορών
-Τερματισμός της καταναγκαστικής οικονομίας σε βάρος των αγροτών, των βιοτεχνών και των εμπόρων.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας προειδοποιεί το γερμανικό λαό να μην πέσει σε αυταπάτες ότι το χιτλερικό καθεστώς θα εφαρμόσει μια τέτοια πολιτική, τη μόνη πολιτική που είναι προς το συμφέρον του γερμανικού λαού. Ο Χίτλερ σύνηψε το σύμφωνο μη επίθεσης με τη Σοβιετική Ένωση μόνο επειδή βρισκόταν σε μια δύσκολη κατάσταση. [Ούτε ίχνος εμπιστοσύνης δεν μπορεί ο γερμανικός λαός να έχει στην υπογραφή του Χίτλερ. Έχει καταπατήσει κάθε του λέξη και προδοτικά τσαλαπατήσει κάθε συμφωνία σαν ένα κομμάτι χαρτί. Όμως ο Χίτλερ δεν είναι η Γερμανία. Ο Χίτλερ είναι ένας περαστικός, του οποίου η πτώση πλησιάζει.] Όλος ο γερμανικός λαός πρέπει να είναι ο εγγυητής της τήρησης του συμφώνου μη επίθεσης ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη Γερμανία. Μόνο όταν ο ίδιος ο γερμανικός λαός πάρει τη μοίρα του γερμανικού έθνους στα χέρια του θα διασφαλιστεί η ειρήνη. Εμπιστευτείτε μόνο τις δυνάμεις σας!
Επομένως, αγωνιστείτε ενάντια στην τρομοκρατία και την ανομία, για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση!
Ελευθερία επιλογής προσώπων στις οργανώσεις και τις κοινότητες.
Ελευθερία έκφρασης στις συνελεύσεις.
Για μια λαϊκή αντιπροσωπεία εκλεγμένη από το λαό σε γενικές και μυστικές εκλογές.
Για μια ελεύθερη Γερμανική Δημοκρατία στην οποία ο γερμανικός λαός να μπορεί να αποφασίζει ο ίδιος για τη μοίρα και το μέλλον του.
Το μέλλον της Γερμανίας τώρα βρίσκεται στις πλάτες της γερμανικής εργατικής τάξης, της μόνης εγχώριας δύναμης που είναι ικανή να ανατρέψει το ναζιστικό καθεστώς και να παλέψει για την ύπαρξη και τη διατήρηση μιας νέας τάξης. Αυτή θα επιλύσει το καθήκον αυτό όταν αποκαταστήσει την ενότητά της. Ενώπιον των κομμουνιστών και των σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας υπάρχει η μεγάλη ευθύνη της σφυρηλάτησης αυτής της απαραίτητης ενότητας της γερμανικής εργατικής τάξης, από τη δημιουργία του ενιαίου μετώπου ως τη δημιουργία ενός ενιαίου επαναστατικού κόμματος. Τότε μόνο όλοι οι εργαζόμενοι, οι αγροτικές μάζες στα χωριά, οι μεσαίες τάξεις στις πόλεις, θα συσπειρωθούν υπό την ηγεσία της εργατικής τάξης σε ένα αντιφασιστικό λαϊκό Μέτωπο στον κοινό αγώνα ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να τσακιστεί η εξουσία των πολεμοκάπηλων, και το χιτλερικό καθεστώς να σαρωθεί από μια λαϊκή επανάσταση. Μόνο τότε θα σημάνει η ώρα της ελευθερίας για τη Γερμανία και της ειρήνης στον κόσμο.
Γερμανοί κομμουνιστές!
Μπείτε μπροστά στον αγώνα για τη διάσωση του γερμανικού έθνους από την καταστροφική πολιτική του Χίτλερ. Διδαχτείτε από το μπολσεβικικό κόμμα, από την ηρωική του ιστορία, από το πώς καθοδήγησε τις λαϊκές μάζες σε νίκες επί όλων των εχθρών τους. Πολεμήστε στο πνεύμα του Ερνστ Τέλμαν, του οποίου οι πολιτικές προς το συμφέρον του γερμανικού λαού από τα γεγονότα, περισσότερο από ποτέ δικαιώνονται. Αγωνιστείτε κάτω από τις σημαίες του ηρωικού μας Κομμουνιστικού Κόμματος.
Αυτή την ώρα, την ώρα του μέγιστου κινδύνου, που ο Χίτλερ απειλεί στο έπακρο τον πολωνικό λαό και άλλους λαούς, καλούμε όλους τους γερμανούς εργάτες, όλο το γερμανικό λαό, να ενωθούν και να παλέψουν για τη διάσωση της ειρήνης.
Αν ο Χίτλερ, παρ’ όλα αυτά, ρίξει το γερμανικό λαό στην καταστροφή που σημαίνει ο πόλεμος, τότε κάθε Γερμανός πρέπει να γνωρίζει: Ο Χίτλερ είναι ο ένοχος για τον πόλεμο!
Έτσι, είναι σημαντικό να παλέψουμε για την ήττα του ναζιστικού καθεστώτος στον πόλεμο και για την ανατροπή του Χίτλερ. Η εργατική τάξη, ο απελευθερωμένος γερμανικός λαός τότε θα πετύχει την ειρήνη και θα οδηγήσει τη Γερμανία σε ένα νέο, ευτυχισμένο μέλλον.
Μετάφραση από τα γερμανικά. Το κείμενο στα γερμανικά βρίσκεται εδώ. Οι τέσσερις προτάσεις στις τελευταίες αγκύλες δεν περιλαμβάνονταν στο κείμενο που δημοσιεύτηκε (υπήρχαν όμως αποσιωπητικά) στην εφημερίδα με έδρα τη Βασιλεία “Rundschau über Politik, Wirtschaft und Arbeiterbewegung”, φ.46, 31/08/1939 (όπου δημοσιεύτηκε, άλλωστε, μόλις το τελευταίο τρίτο του κειμένου).
Ομιλία Μολότοφ για το σοβιετογερμανικό σύμφωνο (“Ρίμπεντροπ-Μολότοφ”) στο Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ (31/8/1939)
Από την 3η σύνοδο του Ανώτατου Σοβιέτ η διεθνής κατάσταση δεν έχει να επιδείξει καμία αλλαγή προς το καλύτερο. Αντιθέτως, έχει γίνει ακόμα πιο τεταμένη.
Οι κινήσεις διαφόρων κυβερνήσεων για να τερματιστεί αυτή η κατάσταση έντασης έχουν προφανώς αποδειχτεί ακατάλληλες. Δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Αυτό ισχύει για την Ευρώπη. Όμως καμία αλλαγή προς το καλύτερο δεν έλαβε χώρα ούτε στην Ανατολική Ασία. Τα ιαπωνικά στρατεύματα συνεχίζουν να καταλαμβάνουν τις κύριες πόλεις και ένα σημαντικό τμήμα της Κίνας, ενώ η Ιαπωνία δεν απέχει από εχθρικές ενέργειες ούτε απέναντι στην ΕΣΣΔ. Εδώ, επίσης, η κατάσταση έχει γίνει ακόμα πιο κρίσιμη.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η σύναψη ενός συμφώνου μη επίθεσης μεταξύ ΕΣΣΔ και Γερμανίας, το οποίο αποτρέπει τον κίνδυνο ενός πολέμου μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης, έχει τρομερά θετική αξία. Προκειμένου ξεκάθαρα να καταλάβουμε τη σημασία αυτού του συμφώνου, πρέπει πρώτα να αναφερθώ στις διαπραγματεύσεις που έλαβαν χώρα τους τελευταίους μήνες στη Μόσχα με εκπροσώπους της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας.
Όπως γνωρίζετε, οι Αγγλογαλλοσοβιετικές διαπραγματεύσεις για τη σύναψη ενός συμφώνου αμοιβαίας βοήθειας έναντι επίθεσης στην Ευρώπη ξεκίνησαν ήδη από τον Απρίλη. Στην πραγματικότητα, οι αρχικές προτάσεις της βρετανικής κυβέρνησης ήταν, όπως γνωρίζετε, εντελώς απαράδεκτες. Αγνοούσαν τα στοιχειώδη προαπαιτούμενα για τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις- αγνοούσαν την αρχή της αμοιβαιότητας και της ισότητας των υποχρεώσεων. Παρ’ όλα αυτά, η σοβιετική κυβέρνηση δεν απέρριψε τις διαπραγματεύσεις και, με τη σειρά της, έκανε τις δικές της προτάσεις. Ήταν σε γνώση μας το γεγονός ότι ήταν δύσκολο για τις κυβερνήσεις της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας να κάνουν μια απότομη αλλαγή στην πολιτική τους, από μια μη φιλική στάση έναντι της Σοβιετικής Ένωσης που υπήρχε μέχρι πολύ πρόσφατα σε σοβαρές διαπραγματεύσεις με την ΕΣΣΔ στη βάση της προϋπόθεσης της ισότητας των υποχρεώσεων. Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν δεν απέδωσαν καρπούς.
Άφιξη στη Μόσχα των Γάλλων και Βρετανών στρατιωτικών αποστολών για την έναρξη διαπραγματεύσεων (Αύγουστος 1939) (πηγή)Οι αγγλογαλλοσοβιετικές διαπραγματεύσεις συνεχίζονταν για τους επόμενους τέσσερις μήνες. Βοήθησαν να διασαφηνιστούν πλήθος ζητημάτων. Ταυτόχρονα, κατέστησαν ξεκάθαρο στους εκπροσώπους της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας ότι η Σοβιετική Ένωση έπρεπε να λαμβάνεται υπόψη σοβαρά στα διεθνή ζητήματα. Όμως αυτές οι διαπραγματεύσεις συνάντησαν και ανυπέρβλητα εμπόδια. Το πρόβλημα, φυσικά, δεν ήταν οι «διατυπώσεις» ή κάποιες πρόνοιες στο κείμενο του συμφώνου. Όχι, υπήρχαν πιο σοβαρά ζητήματα.
Η σύναψη ενός συμφώνου αμοιβαίας βοήθειας σε περίπτωση επίθεσης θα είχε αξία μόνο αν η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και η Σοβιετική Ένωση έφταναν σε συμφωνία η οποία θα προέβλεπε συγκεκριμένα στρατιωτικά μέτρα έναντι της επίθεσης από κάποιον. Επομένως, για μια περίοδο, όχι μόνο πολιτικές, αλλά και στρατιωτικές διαπραγματεύσεις με εκπροσώπους των Βρετανικών και Γαλλικών στρατών διεξήχθησαν στη Μόσχα. Ωστόσο, τίποτα δεν βγήκε από τις στρατιωτικές διαπραγματεύσεις. Η δυσκολία που συνάντησαν ήταν ότι η Πολωνία, η οποία θα έχαιρε της κοινής εγγύησης από πλευράς Βρετανίας, Γαλλίας και ΕΣΣΔ, απέρριψε τη στρατιωτική βοήθεια από πλευράς ΕΣΣΔ. Προσπάθειες για να ξεπεραστούν οι αντιρρήσεις της Πολωνίας δεν στέφθηκαν με επιτυχία. Επιπλέον, οι διαπραγματεύσεις απέδειξαν ότι η Μεγάλη Βρετανία δεν πάσχιζε για την άρση των αντιρρήσεων της Πολωνίας, αλλά, αντιθέτως, τις ενθάρρυνε. Είναι ξεκάθαρο ότι με τέτοια στάση από την πλευρά της Πολωνικής κυβέρνησης και του κύριου συμμάχου της έναντι της στρατιωτικής βοήθειας εκ μέρους της Σοβιετικής Ένωσης τις παραμονές της επίθεσης, οι αγγλογαλλοσοβιετικές διαπραγματεύσεις δεν μπορούσαν να αποδώσουν καρπούς. Έπειτα από αυτό, μας κατέστη ξεκάθαρο ότι οι αγγλογαλλοσοβιετικές διαπραγματεύσεις ήταν καταδικασμένες σε αποτυχία.
Τι απέδειξαν οι διαπραγματεύσεις με τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία;
Οι αγγλογαλλοσοβιετικές διαπραγματεύσεις απέδειξαν ότι η θέση της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας χαρακτηρίζεται από κραυγαλέες αντιφάσεις.
Κρίνετε από μόνοι σας.
Από τη μια πλευρά, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία απαίτησαν η ΕΣΣΔ να παράσχει στρατιωτική βοήθεια προς την Πολωνία σε περίπτωση επίθεσης. Η ΕΣΣΔ, όπως γνωρίζετε, ήταν πρόθυμη να ικανοποιήσει αυτό το αίτημα, με την προϋπόθεση ότι αυτή θα λάμβανε παρόμοια βοήθεια από τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία. Από την άλλη, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία έφεραν στο προσκήνιο την Πολωνία, η οποία κατηγορηματικά απέρριπτε τη στρατιωτική βοήθεια από πλευράς ΕΣΣΔ. Απλώς προσπαθήστε να φτάσετε σε μια συμφωνία που αφορά στρατιωτική βοήθεια υπ’ αυτές τις περιστάσεις, όταν η βοήθεια εκ μέρους της ΕΣΣΔ κηρύσσεται εκ των προτέρων περιττή και ενοχλητική.
Επιπλέον, από τη μια πλευρά, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία προσφέρονταν να εγγυηθούν στη Σοβιετική Ένωση στρατιωτική βοήθεια έναντι επίθεσης σε αντάλλαγμα για την παροχή αντίστοιχης βοήθειας από πλευράς ΕΣΣΔ. Από την άλλη, περιέβαλλαν την παροχή βοήθεια εκ μέρους τους με τέτοιες προϋποθέσεις, αναφορικά με την έμμεση επίθεση, ωσάν να μετατρεπόταν αυτή η βοήθεια σε έναν μύθο, και για να τους δοθεί μια τυπική δικαιολογία για να αποφύγουν να παρέχουν τελικά τη βοήθεια και να αφήσουν την ΕΣΣΔ μόνη έναντι του επιτιθέμενου. Απλώς προσπαθήστε να διακρίνετε μεταξύ ενός τέτοιου «συμφώνου αμοιβαίας βοήθειας» και ενός συμφώνου μιας περισσότερο ή λιγότερο καμουφλαρισμένης στρεψοδικίας.
Επιπρόσθετα, από τη μια πλευρά, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία τόνιζαν τη σημασία και τη σοβαρότητα των διαπραγματεύσεων για τη σύναψη ενός συμφώνου αμοιβαίας βοήθειας και απαιτούσαν η ΕΣΣΔ να μεταχειρίζεται το ζήτημα σοβαρά και να διευθετήσει χωρίς καθυστέρηση όλα τα ζητήματα σε σχέση με το σύμφωνο. Από την άλλη, οι ίδιες επέδειξαν μια ακραία κωλυσιεργία και αντιμετώπιζαν τις διαπραγματεύσεις πολύ χαλαρά, αναθέτοντάς τις σε χαμηλόβαθμα άτομα τα οποία δεν είχαν τις κατάλληλες εξουσίες. Αρκεί να αναφέρουμε ότι οι Βρετανικές και Γαλλικές στρατιωτικές αποστολές ήρθαν στη Μόσχα χωρίς καν συγκεκριμένες αρμοδιότητες και χωρίς καν το δικαίωμα να συνάψουν οποιοδήποτε είδος στρατιωτικής σύμβασης. Μάλιστα, η Βρετανική στρατιωτική αποστολή έφτασε στη Μόσχα χωρίς καμία εξουσιοδότηση, και ήταν μόνο μετά από απαίτηση της στρατιωτικής μας αποστολής που, κυριολεκτικά την παραμονή της κατάρρευσης των διαπραγματεύσεων, παρουσίασε γραπτά διαπιστευτήρια. Όμως και αυτά είχαν τον πλέον ασαφή χαρακτήρα, και δεν ήταν διαπιστευτήρια κατάλληλου βάρους. Προσπαθήστε απλώς να ξεχωρίσετε μια ελαφρόμυαλη στάση έναντι των διαπραγματεύσεων εκ μέρους της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας και μιας επιπόλαιης προσποίησης διαπραγματεύσεων με στόχο την απαξίωση της όλης υπόθεσης.
Τέτοιες ήταν οι εγγενείς αντιφάσεις στη στάση της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας έναντι των διαπραγματεύσεων με την ΕΣΣΔ που οδήγησαν στην κατάρρευσή τους.
Ποια είναι η αιτία αυτών των αντιφάσεων στη στάση της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας;
Με λίγα λόγια, μπορεί να τεθεί ως εξής. Από τη μια, οι κυβερνήσεις της Βρετανίας και της Γαλλίας φοβούνται την επίθεση, και για αυτό το λόγο θα ήθελαν να έχουν ένα σύμφωνο αμοιβαίας βοήθειας με τη Σοβιετική Ένωση, καθ’ όσον θα ενίσχυε αυτές, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία. Όμως, από την άλλη, οι κυβερνήσεις της Βρετανίας και της Γαλλίας φοβούνται ότι η σύναψη ενός πραγματικού συμφώνου αμοιβαίας βοήθειας με την ΕΣΣΔ μπορεί να ενισχύσει τη χώρα μας, την ΕΣΣΔ, κάτι το οποίο, φαίνεται, δεν ήταν στους στόχους τους. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτοί οι φόβοι τους ξεπερνούσαν τις όποιες άλλες σκέψεις. Είναι μόνο κατ’ αυτό τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να καταλάβουμε τη στάση της Πολωνίας, η οποία δρα υπό τις εντολές της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας.
Θα περάσω τώρα στη σύναψη του Σοβιετογερμανικού συμφώνου μη επίθεσης.
Η απόφαση για τη σύναψη συμφώνου μη επίθεσης μεταξύ ΕΣΣΔ και Γερμανίας ελήφθη αφότου οι στρατιωτικές διαπραγματεύσεις με τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία είχαν φτάσει σε αδιέξοδο εξαιτίας των προαναφερθεισών ανυπέρβλητων διαφορών. Καθώς οι διαπραγματεύσεις είχαν αποδείξει ότι η σύναψη συμφώνου αμοιβαίας βοήθειας δεν θα έπρεπε να αναμένεται, δεν μπορούσαμε παρά να εξετάσουμε άλλες δυνατότητες διασφάλισης της ειρήνης και αποτροπής ενός πολέμου μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ. Αν οι κυβερνήσεις της Βρετανίας και της Γαλλίας αρνούνταν να λάβουν υπόψη αυτό, αυτή είναι η δική τους θεώρηση. Δικό μας καθήκον είναι να σκεφτόμαστε τα συμφέροντα του σοβιετικού λαού, τα συμφέροντα της Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Πολλώ δε μάλλον όταν είμαστε ισχυρά πεπεισμένοι ότι τα συμφέροντα της ΕΣΣΔ συμπίπτουν με τα θεμελιώδη συμφέροντα των λαών των άλλων χωρών.
Όμως αυτό είναι μόνο η μία πλευρά του ζητήματος.
Κάτι άλλο έπρεπε να συμβεί, πέραν αυτού, προτού υπάρξει ένα Σοβιετογερμανικό σύμφωνο μη επίθεσης. Ήταν απαραίτητο η εξωτερική της Γερμανίας να πραγματοποιήσει μια στροφή προς φιλικές σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση. Μόνο όταν αυτή η δεύτερη προϋπόθεση ικανοποιήθηκε, μόνο όταν κατέστη ξεκάθαρο ότι η Γερμανική κυβέρνηση επιθυμούσε να αλλάξει την εξωτερική της πολιτική και να διασφαλίσει μια βελτίωση των σχέσεων με την ΕΣΣΔ, βρέθηκε η βάση για τη σύναψη ενός σοβιετογερμανικού συμφώνου μη επίθεσης.
Όλοι γνωρίζουν ότι κατά τα τελευταία έξι χρόνια, από τότε που οι Εθνικοσοσιαλιστές ήρθαν στην εξουσία, οι πολιτικές σχέσεις μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ ήταν τεταμένες. Όλοι γνωρίζουν επίσης ότι παρά τις διαφορές αντιλήψεων και πολιτικών συστημάτων, η σοβιετική κυβέρνηση επεδίωκε να διατηρήσει ομαλές επιχειρηματικές και πολιτικές σχέσεις με τη Γερμανία. Δεν είναι αναγκαίο τώρα να ανατρέχουμε σε μεμονωμένα περιστατικά των σχέσεων κατά τα τελευταία χρόνια, τα οποία, σύντροφοι, σας είναι αρκετά γνωστά. Πρέπει, ωστόσο, να επικαλεστώ την εξήγηση της εξωτερικής μας πολιτικής που δόθηκε πριν κάποιους μήνες στο 18ο Συνέδριο.
Αναφερόμενος στα καθήκοντά μας στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, ο σ. Στάλιν όρισε τη στάση μας έναντι των άλλων χωρών ως εξής:
1. Να συνεχίσουμε την πολιτική ειρήνης και ενίσχυσης των επιχειρηματικών σχέσεων με όλες τις χώρες.
2. Να προσέχουμε και να μην επιτρέψουμε στη χώρα μας να συρθεί σε συγκρούσεις από πολεμοκάπηλους που έχουν συνηθίσει άλλοι να βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά για λογαριασμό τους.
Όπως βλέπετε, ο σ. Στάλιν δήλωνε σε αυτά τα συμπεράσματα ότι η Σοβιετική Ένωση διάκειται υπέρ της ενίσχυσης των επιχειρηματικών σχέσεων με όλες τις χώρες. Όμως, ταυτόχρονα, ο σ. Στάλιν μας προειδοποιούσε έναντι των πολεμοκάπηλων οι οποίοι φρόντιζαν για τα συμφέροντά τους να εμπλέξουν τη χώρα μας σε συγκρούσεις με άλλες χώρες.
Αποκαλύπτοντας τη σκόνη που σήκωνε ο Βρετανικός, Γαλλικός και Αμερικανικός Τύπος αναφορικά με τα γερμανικά «σχέδια» για την κατάληψη της Σοβιετικής Ουκρανίας, ο σ. Στάλιν έλεγε:
"Φαίνεται ωσάν σκοπός αυτού του ύποπτου σαματά ήταν να εξοργίσει τη Σοβιετική Ένωση ενάντια στη Γερμανία, να δηλητηριάσει την ατμόσφαιρα και να προκαλέσει σύγκρουση με τη Γερμανία χωρίς ορατό λόγο".
Όπως βλέπετε, ο σ. Στάλιν έθετε το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων, όταν αποκάλυπτε τις μηχανορραφίες των δυτικοευρωπαίων πολιτικών που προσπαθούσαν να θέσουν σε αντιπαράθεση τη Γερμανία και τη Σοβιετική Ένωση.
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι υπήρχαν κοντόθωροι άνθρωποι και στη χώρα μας, οι οποίοι, τείνοντας να υπεραπλουστεύσουν την αντιφασιστική προπαγάνδα, ξεχνούσαν αυτό το προβοκατόρικο έργο των εχθρών μας. Έχοντας αυτό κατά νου, ο σ. Στάλιν ακόμα και τότε πρότεινε τη δυνατότητα ύπαρξης άλλων, μη εχθρικών, σχέσεων καλής γειτονίας μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ.
Μπορεί τώρα να ειδωθεί ότι γενικά η Γερμανία σωστά κατάλαβε αυτές τις δηλώσεις του σ. Στάλιν και συνήγαγε πρακτικά συμπεράσματα από αυτές.
Η σύναψη του σοβιετογερμανικού συμφώνου μη επίθεσης αποδεικνύει ότι η ιστορική πρόβλεψη του σ. Στάλιν έχει λαμπρά επαληθευτεί.
Την άνοιξη αυτού του έτους η Γερμανική κυβέρνηση έκανε μια πρόταση για την επανέναρξη εμπορικών και πιστωτικών διαπραγματεύσεων. Οι διαπραγματεύσεις ξανάρχισαν λίγο μετά. Προβαίνοντας σε αμοιβαίες παραχωρήσεις, πετύχαμε να καταλήξουμε σε συμφωνία. Όπως γνωρίζετε, αυτή η συμφωνία υπογράφτηκε στις 19 Αυγούστου.
Αυτή δεν είναι η πρώτη εμπορική και πιστωτική συμφωνία που συνάπτεται με τη Γερμανία επί της σημερινής της κυβέρνησης. Όμως αυτή η συμφωνία διαφέρει προς το καλύτερο όχι μόνο από τη συμφωνία του 1935, αλλά και από όλες τις άλλες προηγούμενες συμφωνίες, για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι δεν είχαμε καμία εξίσου επωφελή συμφωνία με τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία ή κάποια άλλη χώρα. Η συμφωνία είναι επωφελής σε εμάς λόγω των πιστωτικών της όρων (7ετής πίστωση) και μας επιτρέπει να παραγγείλουμε μια σημαντική επιπρόσθετη ποσότητα του εξοπλισμού που χρειαζόμαστε. Με αυτή τη συμφωνία, η ΕΣΣΔ αναλαμβάνει να πουλήσει στη Γερμανία μια ορισμένη ποσότητα από πλεονάσματα στις πρώτες ύλες μας για τις ανάγκες της βιομηχανίας της, η οποία πλήρως ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της ΕΣΣΔ. Γιατί θα έπρεπε να απορρίψουμε μια τόσο επωφελή οικονομική συμφωνία; Σίγουρα όχι προς χάριν όσων είναι γενικά αντίθετοι η Σοβιετική Ένωση να έχει επωφελείς οικονομικές συμφωνίες με άλλες χώρες. Και είναι ξεκάθαρο ότι η εμπορική και πιστωτική συμφωνία με τη Γερμανία πλήρως συνάδει με τα οικονομικά συμφέροντα και τις αμυντικές ανάγκες της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτή η συμφωνία πλήρως συνάδει με τις αποφάσεις του 18ου συνεδρίου του κόμματός μας το οποίο ενέκρινε τη δήλωση του σ. Στάλιν αναφορικά με το ευκταίο της "ενίσχυσης των επιχειρηματικών σχέσεων με όλες τις χώρες".
Όταν η γερμανική κυβέρνηση εξέφρασε την επιθυμία της να βελτιώσει και τις πολιτικές σχέσεις, η σοβιετική κυβέρνηση δεν είχε λόγο να αρνηθεί. Αυτό έδωσε αφορμή να εγερθεί το ζήτημα της σύναψης ενός συμφώνου μη επίθεσης.
Οι φωνές που εγείρονται τώρα μαρτυρούν την έλλειψη κατανόησης των πλέον απλών λόγων για την έναρξη της βελτίωσης στις πολιτικές σχέσεις μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Γερμανίας.
Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι ρωτούν, με έναν αέρα αθωότητας, πώς η Σοβιετική Ένωση μπόρεσε να επιτρέψει να βελτιώσει τις πολιτικές σχέσεις με ένα κράτος φασιστικού τύπου. Είναι κάτι τέτοιο δυνατό; Ρωτούν. Όμως ξεχνούν ότι αυτό δεν είναι ζήτημα της στάσης μας έναντι του εσωτερικού καθεστώτος μιας άλλης χώρας, αλλά των διεθνών σχέσεων μεταξύ κρατών. Ξεχνούν ότι ασπαζόμαστε τη θέση της μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών και, αντιστοίχως, της μη ανοχής της ανάμειξης στις δικές μας εσωτερικές υποθέσεις. Επιπλέον, ξεχνούν μια σημαντική αρχή της εξωτερικής μας πολιτικής, η οποία διατυπώθηκε από το σ. Στάλιν στο 18ο συνέδριο του κόμματος ως ακολούθως:
"Είμαστε υπέρ της ειρήνης και της ενίσχυσης των επιχειρηματικών σχέσεων με όλες τις χώρες. Αυτή είναι η θέση μας: και θα ασπαζόμαστε αυτή τη θέση για όσο αυτές οι χώρες διατηρούν αντίστοιχες σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση και για όσο δεν αποπειρώνται να καταπατήσουν τα συμφέροντα της χώρας μας".
Το νόημα αυτών των λέξεων είναι αρκετά ξεκάθαρο: η Σοβιετική Ένωση παλεύει να διατηρήσει φιλικές σχέσεις με όλες τις μη σοβιετικές χώρες, υπό την προϋπόθεση ότι αυτές οι χώρες έχουν μια παρόμοια στάση έναντι της Σοβιετικής Ένωσης.
Στην εξωτερική μας πολιτική έναντι των μη σοβιετικών χωρών πάντοτε καθοδηγούμασταν από την πολύ γνωστή αρχή του Λένιν αναφορικά με την ειρηνική συνύπαρξη του σοβιετικού κράτους και των καπιταλιστικών χωρών. Ένας μεγάλος αριθμός από παραδείγματα μπορεί να αναφερθεί για να αποδειχτεί πώς αυτή η αρχή εφαρμόστηκε στην πράξη. Όμως πρέπει να περιοριστώ στην αναφορά μόνο λίγων. Είχαμε, για παράδειγμα, ένα σύμφωνο μη επίθεσης και ουδετερότητας με την Ιταλία ήδη από το 1933. Δεν συνέβη ποτέ κανείς ως τώρα να φέρει αντίρρηση σε αυτό το σύμφωνο. Και αυτό είναι φυσιολογικό. Καθ’ όσον αυτό το σύμφωνο ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της ΕΣΣΔ, συνάδει με την αρχή μας αναφορικά με την ειρηνική συνύπαρξη της ΕΣΣΔ και των καπιταλιστικών χωρών. Έχουμε σύμφωνα μη επίθεσης με την Πολωνία και κάποιες άλλες χώρες των οποίων το ημιφασιστικό σύστημα είναι γνωστό σε όλους. Ούτε αυτές οι συνθήκες δεν έχουν δώσει λαβή για παρεξηγήσεις. Ίσως δεν θα ήταν περιττό να αναφέρω ότι δεν έχουμε καν συμφωνίες τέτοιου είδους με κάποιες άλλες, μη φασιστικές, αστικοδημοκρατικές χώρες, με την ίδια τη Μεγάλη Βρετανία, για παράδειγμα. Όμως για αυτό δεν φταίμε εμείς.
Από το 1926 η πολιτική βάση των σχέσεών μας με τη Γερμανία ήταν η Συνθήκη Ουδετερότητας, η οποία επιμηκύνθηκε, ήδη από την σημερινή γερμανική κυβέρνηση, το 1933. Αυτή η Συνθήκη Ουδετερότητας παραμένει εν ισχύ μέχρι σήμερα. Η Σοβιετική κυβέρνηση είχε ακόμα πιο νωρίς θεωρήσει ευκταίο να κάνει ένα περαιτέρω βήμα προς τη βελτίωση των πολιτικών σχέσεων με τη Γερμανία, όμως οι συνθήκες ήταν τέτοιες που αυτό κατέστη εφικτό μόλις τώρα. Είναι αλήθεια ότι δεν είναι ένα σύμφωνο αμοιβαίας βοήθειας για το οποίο κάνουμε λόγο, όπως ήταν το αντικείμενο των αγγλογαλλοσοβιετικών διαπραγματεύσεων, αλλά πρόκειται μόνο για ένα σύμφωνο μη επίθεσης. Παρ’ όλα αυτά, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι δύσκολο να υπερεκτιμήσουμε τη διεθνή σημασία της σοβιετογερμανικής συμφωνίας.
Να γιατί αντιμετωπίσαμε θετικά την επίσκεψη στη Μόσχα του κ. Φον Ρίμπεντροπ, του Γερμανού Υπουργού Εξωτερικών.
Η 23η Αυγούστου 1939,η ημέρα υπογραφής του σοβιετογερμανικού συμφώνου μη επίθεσης, θα πρέπει να θεωρείται μια ημέρα μεγάλης ιστορικής σημασίας. Το σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ ΕΣΣΔ και Γερμανίας σηματοδοτεί ένα σημείο καμπής στην ιστορία της Ευρώπης και όχι μόνο της Ευρώπης.Μόλις χτες οι Γερμανοί φασίστες ακολουθούσαν μια εξωτερική πολιτική εχθρική προς την ΕΣΣΔ.Ναι,μόλις χτες, ήμασταν εχθροί στη σφαίρα των διεθνών σχέσεων. Σήμερα,ωστόσο,η κατάσταση έχει αλλάξει και δεν είμαστε εχθροί πλέον.Η τέχνη της πολιτικής στον τομέα των διεθνών σχέσεων δεν συνίσταται στη δημιουργία περισσότερων εχθρών για τη χώρα σου. Αντιθέτως,συνίσταται στη μείωση του αριθμού τους και τη μετατροπή των χτεσινών εχθρών σε καλούς γείτονες που διατηρούν μεταξύ τους ειρηνικές σχέσεις.
Η ιστορία έχει δείξει ότι η εχθρότητα και ο πόλεμος μεταξύ της χώρα μας και της Γερμανίας είναι σε βάρος των χωρών μας, όχι προς όφελός τους. Η Ρωσία και η Γερμανία ήταν οι χώρες που υπέφεραν περισσότερο στον πόλεμο του 1914-18. Επομένως, τα συμφέροντα των λαών της Σοβιετικής Ένωσης και της Γερμανίας δεν βασίζονται στην αμοιβαία εχθρότητα. Αντιθέτως, οι λαοί της Σοβιετικής Ένωσης και της Γερμανίας χρειάζονται να ζουν εν ειρήνη μεταξύ τους. Το σοβιετογερμανικό σύμφωνο μη επίθεσης θέτει τέλος στην εχθρότητα μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ, και κάτι τέτοιο είναι προς το συμφέρον και των δύο χωρών. Οι διαφορές αντιλήψεων και πολιτικού συστήματος δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι εμπόδιο στη δημιουργία καλών πολιτικών σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών, όπως δεν είναι εμπόδιο στις καλές πολιτικές σχέσεις μεταξύ της ΕΣΣΔ και άλλων, μη σοβιετικών, καπιταλιστικών χωρών. Μόνο εχθροί της Γερμανίας και της ΕΣΣΔ μπορούν να αγωνίζονται να δημιουργήσουν και να υποδαυλίσουν την εχθρότητα μεταξύ των λαών αυτών των χωρών. Ανέκαθεν ήμασταν υπέρ της φιλίας μεταξύ των λαών της ΕΣΣΔ και της Γερμανίας, υπέρ της καθιέρωσης και ανάπτυξης της φιλίας μεταξύ των λαών της Σοβιετικής Ένωσης και του γερμανικού λαού.
Η σημασία του σοβιετογερμανικού συμφώνου μη επίθεσης έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι τα δύο μεγαλύτερα κράτη στην Ευρώπη συμφώνησαν να θέσουν τέλος στην εχθρότητα μεταξύ τους, να εξαλείψουν την απειλή πολέμου και να ζήσουν ειρηνικά το ένα με το άλλο. Το πεδίο των πιθανών στρατιωτικών συγκρούσεων στην Ευρώπη, επομένως, στενεύει. Ακόμα κι αν οι στρατιωτικές συγκρούσεις στην Ευρώπη αποδειχτούν αναπόφευκτες, η κλίμακα των εχθροπραξιών τώρα περιορίζεται. Μόνο όσοι υποκινούν έναν γενικευμένο πόλεμο στην Ευρώπη, μόνο όσοι φορώντας ένα ειρηνικό προσωπείο εύχονται να ξεσπάσει μια γενικευμένη πανευρωπαϊκή πυρκαγιά, μπορούν να είναι δυσαρεστημένοι με αυτή την κατάσταση.
Το σοβιετογερμανικό σύμφωνο αποτέλεσε αντικείμενο πολυάριθμων επιθέσεων στο Βρετανικό, Γαλλικό και Αμερικανικό Τύπο. Διακρίνονται σε αυτές τις προσπάθειες κάποιες «σοσιαλιστικές» εφημερίδες, που πασχίζουν να υπηρετήσουν τους «δικούς τους» εθνικούς καπιταλιστές, να υπηρετήσουν αυτούς από τα αφεντικά τους που τους πληρώνουν καλά. Είναι ξεκάθαρο ότι η πραγματική αλήθεια δεν μπορεί να αναμένεται από τους κυρίους αυτού του διαμετρήματος.
Γίνονται προσπάθειες να διαδοθεί η φήμη ότι η σύναψη του σοβιετογερμανικού συμφώνου μη επίθεσης ήταν υπεύθυνο για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία για ένα σύμφωνο αμοιβαίας βοήθειας. Σε αυτό το ψέμα έχει ήδη απαντήσει στη συνέντευξη που έδωσε ο σ. Βοροσίλοφ. Στην πραγματικότητα, όπως γνωρίζετε, το ακριβώς αντίθετο ισχύει. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η Σοβιετική Ένωση υπέγραψε το σύμφωνο μη επίθεσης με τη Γερμανία είναι ότι οι διαπραγματεύσεις με τη Γαλλία και τη Γερμανία είχαν συναντήσει ανυπέρβλητες διαφορές και κατέληξαν σε αποτυχία εξαιτίας των βρετανικών και γαλλικών κυβερνητικών κύκλων.
Επιπλέον, φτάνουν να μας κατηγορούν για το σύμφωνο γιατί αυτό, βλέπετε, δεν περιέχει ρήτρα που προβλέπει την καταγγελία του, σε περίπτωση που ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη συρθεί σε πόλεμο, υπό τέτοιες συνθήκες που θα έδιναν σε κάποιον ένα είδος δικαιολογίας για να τον χαρακτηρίσει ως επιτιθέμενο. Όμως για κάποιο λόγο ξεχνούν ότι τέτοια ρήτρα ή πρόβλεψη δεν περιείχε ούτε το πολωνογερμανικό σύμφωνο μη επίθεσης, το οποίο υπογράφτηκε το 1934 και ακυρώθηκε από τη Γερμανία το 1939, παρά τις επιθυμίες της Πολωνίας, ούτε η Αγγλογερμανική δήλωση μη επίθεσης, η οποία υπογράφτηκε λίγους μόνο μήνες πριν. Τίθεται το ερώτημα, λοιπόν, γιατί να μη μπορεί η ΕΣΣΔ να κάνει αυτό που και η Πολωνία και η Αγγλία έκαναν στο παρελθόν;
Τέλος, υπάρχουν κάποιοι που τους αρέσει να διαβάζουν στο σύμφωνο περισσότερα από όσα αυτό περιλαμβάνει. Για αυτό το σκοπό, όλων των ειδών οι εικασίες και υπόνοιες διακινούνται, προκειμένου να προκληθεί δυσπιστία για το σύμφωνο σε κάποιες χώρες. Όμως όλο αυτό φτάνει μόνο να αποδείξει την απελπιστική αδυναμία των εχθρών του συμφώνου, οι οποίοι αποκαλύπτονται όλο και περισσότερο ως εχθροί τόσο της Σοβιετικής Ένωσης όσο και της Γερμανίας οι οποίοι προσπαθούν να προκαλέσουν έναν πόλεμο μεταξύ των δύο χωρών.
Σε όλα αυτά βρίσκουμε νέα επαλήθευση της προειδοποίησης του σ. Στάλιν ότι πρέπει να επαγρυπνούμε έναντι των πολεμοκάπηλων που έχουν συνηθίσει να βάζουν άλλους να βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά για λογαριασμό τους. Πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή έναντι όσων βρίσκουν επωφελείς για αυτούς τις κακές σχέσεις μεταξύ ΕΣΣΔ και Γερμανίας, την εχθρότητα μεταξύ τους, εναντίον όσων δεν θέλουν ειρήνη και καλές σχέσεις μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης.
Μπορούμε να το κατανοήσουμε όταν αυτή η πολιτική ακολουθείται από αθεράπευτους ιμπεριαλιστές. Όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι μερικοί ηγέτες των σοσιαλιστικών κομμάτων της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας έχουν πρόσφατα διακριθεί για αυτό τον εξαιρετικό τους ζήλο. Αυτοί οι κύριοι έχουν τόσο πολύ ταραχτεί, ώστε βγαίνουν κυριολεκτικά από τα ρούχα τους. Αυτοί οι άνθρωποι ρητά απαιτούν η ΕΣΣΔ να επιτρέψει στον εαυτό της να συρθεί σε πόλεμο εναντίον της Γερμανίας και στο πλευρό της Μεγάλης Βρετανίας. Έχουν μήπως αυτοί οι θρασείς κύριοι πάρει άδεια από τις αισθήσεις τους;
Είναι πραγματικά τόσο δύσκολο για αυτούς τους κυρίους να καταλάβουν το νόημα του σοβιετογερμανικού συμφώνου μη επίθεσης, βάσει του οποίου η ΕΣΣΔ δεν είναι υποχρεωμένη να εμπλέξει εαυτόν σε πόλεμο είτε στο πλευρό της Μεγάλης Βρετανίας εναντίον της Γερμανίας, είτε στο πλευρό της Γερμανίας εναντίον της Μεγάλης Βρετανίας; Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουν ότι η ΕΣΣΔ ακολουθεί και θα συνεχίσει να ακολουθεί τη δική της ανεξάρτητη πολιτική, μια πολιτική η οποία βασίζεται στα συμφέροντα των λαών της ΕΣΣΔ και μόνο σε αυτά τα συμφέροντα; Αν αυτοί οι κύριοι έχουν μια τέτοια ανεξέλεγκτη επιθυμία να πολεμήσουν, ας τους αφήσουμε να το κάνουν, χωρίς τη Σοβιετική Ένωση. Θα δούμε τότε τι είδους μαχητές είναι.
Στα μάτια μας, στα μάτια όλου του σοβιετικού λαού, είναι τόσο εχθροί της ειρήνης όσο όλοι οι άλλοι υποκινητές του πολέμου στην Ευρώπη. Είναι μόνο όσοι θέλουν μια νέα μεγάλη σφαγή, ένα νέο ολοκαύτωμα των εθνών, που θέλουν να θέσουν σε αντιπαράθεση τη Σοβιετική Ένωση με τη Γερμανία: είναι μόνο αυτοί που θέλουν να αποτρέψουν την αποκατάσταση των καλών σχέσεων μεταξύ των λαών της ΕΣΣΔ και της Γερμανίας.
Η Σοβιετική Ένωση υπέγραψε το σύμφωνο με τη Γερμανία όντας πλήρως βέβαιη ότι η ειρήνη μεταξύ των λαών της ΕΣΣΔ και της Γερμανίας είναι προς το συμφέρον όλων των λαών, προς το συμφέρον της παγκόσμιας ειρήνης. Κάθε ειλικρινής υποστηρικτής της ειρήνης θα δει την αλήθεια αυτού του ισχυρισμού.
Αυτό το σύμφωνο συνάδει με τα ζωτικά συμφέροντα των εργαζομένων της Σοβιετικής Ένωσης και δεν μπορεί για κανένα λόγο να αμβλύνει την επαγρύπνησή μας για την υπεράσπιση αυτών των συμφερόντων. Αυτό το σύμφωνο βασίζεται στην πλήρη εμπιστοσύνη για την πραγματικότητα των δυνάμεών μας, στην πλήρη προετοιμασία τους σε περίπτωση οποιασδήποτε επίθεσης έναντι της ΕΣΣΔ.
Αυτό το σύμφωνο (όπως οι ανεπιτυχείς διαπραγματεύσεις μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Σοβιετικής Ένωσης) δείχνουν ότι κανένα σημαντικό ζήτημα διεθνών σχέσεων και, ακόμα λιγότερο, κανένα ζήτημα που επιδρά στην ανατολική Ευρώπη, δεν μπορεί να διευθετηθεί χωρίς την ενεργό συμμετοχή της Σοβιετικής Ένωσης και ότι όλες οι απόπειρες να αγνοηθεί η Σοβιετική Ένωση και να ληφθούν αποφάσεις για τέτοια ζητήματα πίσω από την πλάτη της είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.
Το σοβιετογερμανικό σύμφωνο μη επίθεσης σηματοδοτεί μια καμπή στις εξελίξεις στην Ευρώπη, μια καμπή προς τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κρατών στην Ευρώπη. Αυτό το σύμφωνο δεν σημαίνει για εμάς μόνο την εξάλειψη της απειλής πολέμου με τη Γερμανία, αλλά περιορίζει το πεδίο των πιθανών στρατιωτικών συγκρούσεων στην Ευρώπη και έτσι υπηρετεί την υπόθεση της παγκόσμιας ειρήνης: πρέπει να δημιουργήσει νέες δυνατότητες για την αύξηση των δυνάμεών μας, για την εδραίωση της θέσης μας, για την περαιτέρω αύξηση της επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης στις διεθνείς εξελίξεις.
Δεν χρειάζεται να αναφερθώ εδώ στις διάφορες πρόνοιες του συμφώνου. Το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων έχει λόγο να ελπίζει ότι το σύμφωνο θα τύχει της έγκρισής σας ως ένα πολιτικό κείμενο εξαιρετικής σημασίας για την ΕΣΣΔ.
Το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων υποβάλει το σοβιετογερμανικό σύμφωνο μη επίθεσης προς το Ανώτατο Σοβιέτ και ζητά την επικύρωσή του.
Πηγή:παρα ποδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου