ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ - ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΑΙΔΙΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΜΑΝΝΑΣ

Τα παιδιά που έχουν χάσει την παιδική τους ηλικία εξαιτίας των πολέμων δεν πρέπει να χάσουν και το μέλλον τους.
 

Δεν πρέπει να συγκαλύπτουμε τις επιθέσεις του καπιταλιστικού - ιμπεριαλιστικού συστήματος, αλλά να τις φανερώνουμε και να τις ξεδιπλώνουμε.
Γιατί έτσι μόνο θα γίνει πραγματικά κατανοητή η αλήθεια που δεν είναι άλλη από το ότι οι πρόσφυγες(ξεριζωμένοι άνθρωποι από τη γη τους) είναι απόρροια των ιμπεριαλιστικών πολέμων, εξαιτίας της παρόξυνσης των μεταξύ τους ανταγωνισμών.
  

Η βίαιη διάλυση κρατών από τους ιμπεριαλιστές, που κονιορτοποιεί κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής, αλλά και τα σημαντικά ρήγματα ανάλογης συνοχής στις Δυτικές κοινωνίες, έχουν δημιουργήσει τεράστιες μετακινήσεις λαών.
Οι αιματηρές εξελίξεις που δρομολογούν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, με πρώτη ύλη τους "αναλώσιμους λαούς", επιδέχονται μία μόνο απάντηση, που όσο δύσκολη και αν φαίνεται, άλλο τόσο αναγκαία είναι. Την ενίσχυση, με κάθε τρόπο, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και του αντιπολεμικού κινήματος. 

Περισσότεροι άνθρωποι είναι τώρα εκτοπισμένοι σε σύγκριση με οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου. Ένα στα 9 παιδιά, πάνω από το ένα τέταρτο ενός δισεκατομμυρίου παιδιών, ζει σε χώρες που πλήττονται από συγκρούσεις, όπως το Αφγανιστάν, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Ιράκ, το Νότιο Σουδάν, η Συρία και η Υεμένη και όπου αλλού αύριο.
Τα παιδιά αναλογούν σε παραπάνω από το ένα τρίτο του συνόλου των προσφύγων που κινήθηκαν και κινούνται στον βαλκανικό διάδρομο. 

 

Για να ξεφύγουν από τις μάχες, νεογέννητα παιδιά και οι μητέρες τους ξενιτεύονται αντιμετωπίζοντας τεράστιους κινδύνους.
Αυτά τα παιδιά είναι πιο πιθανό να πεθάνουν πριν φτάσουν τα πέμπτα τους γενέθλια και βιώνουν ακραίο " ταξικό" μίσος, που μπορεί να αναστείλει τη μακροπρόθεσμη συναισθηματική και γνωστική τους ανάπτυξη.
Ασυνόδευτα παιδιά με ολέθρια ψυχικά τραύματα.
O χειμώνας απειλεί τα παιδιά των προσφύγων στον βαλκανικό διάδρομο.
Δεν είναι μόνο ότι έχουν αντιμετωπίσει την πιο σκληρή βία προτού ξεριζωθούν. Είναι και ότι η ίδια η διαδικασία της φυγής ενέχει πολλαπλούς κινδύνους για την ακεραιότητά τους. Κι αν επιβιώσουν, το μέλλον παραμένει άδηλο.
Ωστόσο, το ψυχικό τραύμα που βιώνουν έχει ολέθριες μακροχρόνιες συνέπειες για την ανάπτυξή τους και μπορεί να εκτείνεται σε δύο γενεές.
Ο λόγος για τα παιδιά των προσφύγων και μεταναστών.
Με βαρύτερες τις συνέπειες σε όσα ξεκινούν την Οδύσσεια ασυνόδευτα, πέρα από την αβεβαιότητα για το πού θα καταλήξουν και σε τι συνθήκες θα βρεθούν.
Κι όμως υποφέρουν σιωπηλά, ειδικά τα παιδιά που αδυνατούν να εκφραστούν, και αυτό το σαράκι εκδηλώνεται στα 2-5 χρόνια παραμονής τους στις χώρες όπου εγκαθίστανται κι εξαρτάται σημαντικά και από τις συνθήκες διαβίωσης που δεν είναι και οι καλύτερες στα διάφορα στρατόπεδα φιλοξενίας ή κράτησης.
Και αυτό, επειδή στον απόηχο των πολυμέτωπων και πολύνεκρων πολέμων, κηρυγμένων ή ακήρυχτων, που μαίνονται και γράφουν αλλιώς στον χάρτη σύνορα και πατρίδες ο μετανάστης, ο πρόσφυγας, ο καταδιωγμένος, αν είναι τυχερός και δεν θαλασσοπνιγεί, θα φυλακιστεί. Κι αν ξεφύγει θα μετατραπεί σε φτηνά εργατικά χέρια.

ΚΑΙ ΤΙ ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;

"Προπαντός, να είστε πάντοτε ικανοί να νιώσετε, όσο πιο βαθιά γίνεται, οποιαδήποτε αδικία που διαπράττεται κατά του οποιουδήποτε, σ' οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Είναι η πιο όμορφη αρετή ενός επαναστάτη"(Τσε) .

Η αποκάλυψη του ρόλου των ιμπεριαλιστών και των ανταγωνισμών τους ως της αιτίας για το ματοκύλισμα των λαών και το δράμα των προσφύγων, η καταγγελία της τυχοδιωκτικής πολιτικής των εξαρτημένων χωρών, μαζί και της δικής μας, το δυνάμωμα του αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και η ανάδειξη της αλληλεγγύης και της φιλίας των λαών, είναι τα μόνα στοιχεία που μπορούν να βάλουν φρένο σε αυτήν την κατάσταση.
Είναι αυτά που θα θωρακίσουν το λαό μας από τα κηρύγματα ρατσισμού και ξενοφοβίας που συγκαλύπτουν τους πραγματικούς υπεύθυνους αυτής της δραματικής κατάστασης και κρατούν το λαό δέσμιο της πολιτικής των ιμπεριαλιστών και των υποτακτικών τους.

Μη μένεις λοιπόν απαθής γιατί θα είναι αργά όταν ο πόλεμος φθάσει σε σένα σιμά. 

 

Παρακάτω μία μου γραφή βγαλμένη μέσα από την καρδιά που πονά αλλά να θέλει να αντιστέκεται.
ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΑΙΔΙΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΜΑΝΝΑΣ

Παιδιά που χάθηκαν, που φύγαν απ' τη ζωή
μες του πολέμου την άγρια βουή
καταραμένα να φύγουν γρήγορα γι' αλλού
παιδιά ενός κατώτερου κι' απάνθρωπου θεού.

Παιδιά που τα όνειρά τους δεν ανθίσανε ποτέ
παιδιά που δεν κατάλαβαν τι έφταιξε γιατί
παιδιά που έφυγαν πολέμου ιμπεριαλιστικού
παιδιά ενός κατώτερου απάνθρωπου θεού.

Βέβαια αυτά δεν είναι άνθρωποι καλοί
αυτά δεν είναι και έχουνε καρδιά, ψυχή
τώρα μονάχα άστρα σβησμένα μακρινού
ενός συννεφιασμένου μαύρου ουρανού.

Και μεις φωνάζοντας ψηφίζοντας αυτούς
που του πολέμου έκαναν την άγρια γιορτή
κι' αν δεν κατάλαβες ακόμα το πως και το γιατί
ο πόλεμος θα είναι πια κοντά στο δικό σου το παιδί.

Μια άλλη μάννα τα γεννά και τι σε νοιάζει τώρα πια γι' αυτά
είναι παιδιά της μακρινά στου πέρα κόσμου τη σκλαβιά
μα όταν θάρθουν όλα αυτά στην πόρτα δίπλα σου σιμά
τότε θα κλαις και συ μαζί για το δικό σου το παιδί.

Λουκάς Σαγιάς