21 Απρίλη 1967 54 χρόνια από την αμερικανοκίνητη δικτατορία. Ενάντια στη λήθη και τη συναίνεση

ΟΙ ΛΑΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΖΗΣΟΥΝ 

54 χρόνια από την αμερικανοκίνητη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία της 21ης Απριλίου του 1967 δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε τίποτ' άλλο παρά μια ακόμα επετειακού χαρακτήρα αναφορά στα γεγονότα της μαύρης εκείνης περιόδου, χωρίς να υπάρχει στο ελάχιστο η διάθεση ανίχνευσης και κατάδειξης των πραγματικών αιτίων που οδήγησαν στο πραξικόπημα.

 

Δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό, όταν όλα τα προηγούμενα χρόνια γίνεται συστηματική προσπάθεια να διαγραφούν απ' τη συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού οι υπεύθυνοι για την οργάνωση του πραξικοπήματος (ΗΠΑ), αλλά και αυτοί που όλο το διάστημα από τη λήξη του εμφυλίου και μετά θεμελίωσαν την πολιτική τους πάνω στη θεωρία του "κομμουνιστικού κινδύνου", βασανίζοντας και εκτελώντας αγωνιστές, πετώντας άλλους στα ξερονήσια, βγάζοντας εκτός νόμου αριστερά κόμματα και οργανώσεις.

Δεν θα υπάρξει η παραμικρή αναφορά στις ευθύνες του Κ. Καραμανλή και του Γ. Παπανδρέου που, με την αντικομμουνιστική τους πολιτική, έδωσαν γη και ύδωρ στους Αμερικάνους και δημιούργησαν μέσα και έξω από το στρατό παραστρατιωτικές φασιστικές ομάδες, όπως ο ΙΔΕΑ (Γ. Παπαδόπουλος κ.α.), ενισχύοντας έτσι τους μηχανισμούς εκείνους που πραγματοποίησαν το πραξικόπημα. 

Θα ξεχαστεί η μαρτυρία του γνωστού ιδεολογικού εγκέφαλου της χούντας Σ. Κωνσταντόπουλο που αναφέρει ότι το 1958 ύστερα από συσκέψεις που έγιναν με διάφορους παράγοντες ο Κ. Καραμανλής συγκρότησε μία αφανή επιτροπή "εις την οποίαν συμμετείχον διακεκριμένοι διανοούμενοι, διά την παρακολούθησιν, την θεωρητικήν και πολιτικήν του κομμουνιστικού προβλήματος". Στην επιτροπή αυτή -πάντα κατά τον Σ. Κωνσταντόπουλο- συμμετείχε και ο μετέπειτα δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος.

Θα περάσει στα ψιλά το γεγονός ότι το Φλεβάρη του '63 ο Καραμανλής επιχείρησε μια άκρως αντιδραστική αλλαγή του συντάγματος ώστε να συσσωρεύσει όλες τις εξουσίες στα χέρια του. 
Μια δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα, όπως έχει ειπωθεί.
Άγνωστα γεγονότα για τους πιο πολλούς. 
Θα μείνει όμως στην ιστορία σαν ο... μεγάλος αναμορφωτής της Ελλάδας, ο μόνος ικανός να... σώσει τη χώρα από το υποτιθέμενο χάος που θα προκαλούσε η πτώση της χούντας ξεχνώντας ακόμα και τη συνεργασία του με τους Γερμανούς τη περίοδο της κατοχής (υπόθεση Μέρτεν).

Δείτε το έγγραφο στον ιστότοπο της CIA, Δείτε εδώ:  https://www.cia.gov/readingroom/docs/MERTEN%2C%20MAX_0081.pdf

Ακόμα όμως και από την πλευρά της επίσημης Αριστεράς θα ήταν αδιανόητο να περιμένουμε μια σοβαρή αυτοκριτική για το ρόλο της ΕΔΑ που υποστήριξε αμέριστα τον Παπανδρέου στην αδιέξοδη λογική του ειρηνικού εκδημοκρατισμού, χαρίζοντας του ουσιαστικά τον τίτλο του "Γέρου της Δημοκρατίας"(ξεχνώντας και γι' αυτόν τι έκανε την περίοδο του 1944 -1945). 

Τα γεγονότα όμως είναι αμείλικτα. 
Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε το 1947 από τους Αμερικάνους και τη CIA ένας μηχανισμός που δρούσε σε όλες σχεδόν τις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ με σκοπό την αποτροπή μιας πιθανής ανόδου της Αριστεράς στην εξουσία. 
Η κωδική ονομασία για την Ελλάδα ήταν "Κόκκινη Προβιά". 
Το 1955 υπογράφηκε η μυστική συμφωνία της "Κόκκινης Προβιάς" από τον πρωθυπουργό Παπάγο με το στρατηγό της CΙΑ Τράσκοτ. 
Όπως θα αποκαλύψει αρκετά χρόνια αργότερα ο πρώην υπουργός Άμυνας, Γ. Βαρβιτσιώτης, Έλληνες κομάντος και η CIA οργάνωσαν έναν βραχίονα του δικτύου, το 1955, για να προβληθεί αντάρτικη αντίσταση σε οποιονδήποτε κομμουνιστή εισβολέα. Δημιούργησαν πολλά χρόνια πριν οι ΗΠΑ μέσα κι έξω από τον ελληνικό στρατό ένα δίκτυο παραστρατιωτικών για πάσα χρήση. Μέσα στις αρμοδιότητες αυτών των κύκλων (περισσότερο στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες) ήταν και η εισχώρησή τους σε τρομοκρατικές οργανώσεις για να δημιουργούν γεγονότα.
Τα πράγματα όμως δεν πήγαιναν όπως τα υπολόγιζαν.
 Η άνοδος του εργατολαϊκού κινήματος τη δεκαετία του '60 ήταν αλματώδης. 
Τα δύο μεγάλα αστικά πολιτικά κόμματα δεν μπορούσαν να αποτρέψουν τις ογκώδεις διαδηλώσεις που πολλές φορές κατέληγαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία. 
Αποκορύφωμα, τα γεγονότα του Ιούλη του 1965 κατά τα οποία, μετά το βασιλικό πραξικόπημα, η Αθήνα συγκλονιζόταν για 2 μήνες περίπου από τις τεράστιες διαδηλώσεις. 
Ούτε ο έμπειρος Καραμανλής ούτε ο "Γέρος της Δημοκρατίας" κατάφεραν να ανακόψουν το ανερχόμενο κίνημα και να βάλουν τη χώρα στον πολυπόθητο δρόμο του εκσυγχρονισμού.
Σχεδόν αμέσως η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα και η CIA βάζουν σε εφαρμογή ένα σχέδιο μυστικής χρηματοδότησης μετριοπαθών πολιτικών. Στόχος της επιχείρησης αυτής ήταν να παρέμβουν άμεσα πλέον στο πολιτικό σκηνικό και να αλλάξει προς το συμφέρον των ΗΠΑ το εκλογικό αποτέλεσμα.
Η επιχείρηση αυτή ήταν η βασική αποστολή της "Επιτροπής 303" του Λευκού Οίκου και εφάρμοσε σε ευρεία κλίμακα τη δωροδοκία διαφόρων πολιτικών.
Εκτός των άλλων, για τους Αμερικάνους ήταν ανοιχτό το ζήτημα των σχέσεών τους με τους Αγγλους και το ποιος θα κυριαρχήσει στη χώρα. 
Οι Αγγλοι προσπαθούσαν το τελευταίο διάστημα να καλύψουν το χαμένο έδαφος και να ισχυροποιήσουν τα στηρίγματά τους στην Ελλάδα.
Τέλος, το μεγάλο θέμα της Κύπρου ήταν από τους καθοριστικούς παράγοντες που συνέβαλαν στην επιλογή της "λύσης" του πραξικοπήματος. 
Γνωστές οι βλέψεις των ΗΠΑ για τις αραβικές χώρες και η Κύπρος ήταν μια χώρα-κλειδί για τα σχέδιά τους. 
Ήθελαν να καταργήσουν την κυπριακή κυβέρνηση και να τοποθετήσουν αμερικανοΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές βάσεις στο νησί.
Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν. 
Για όλα τα αδιέξοδα, η λύση της χούντας φαινόταν ως η μόνη ρεαλιστική. Ισως να ήταν ένα πισωγύρισμα σε σχέση με τις εκσυγχρονιστικές τάσεις, αλλά για τις ΗΠΑ ήταν αναγκαίο.

Η χώρα πέρασε μια επταετία που σημαδεύτηκε από δραματικά γεγονότα. Συλλήψεις, βασανιστήρια, φυλακές, εξορίες, εκτελέσεις αγωνιστών. 
Νόθα δημοψηφίσματα και απόπειρες "εκδημοκρατισμού". 
Όμως η σημαντικότερη μεθόδευση από τη μεριά της χούντας ήταν όσα έγιναν στην Κύπρο. 
Στα 1970 πραγματοποιείται αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του Μακαρίου, από τη συνωμοτική οργάνωση Εθνικό Μέτωπο που, όπως αποδείχτηκε, πίσω της βρισκόταν η ελληνική χούντα. 
Την επόμενη χρονιά αρχίζει η δράση της ΕΟΚΑ (Β΄) με αρχηγό τον Γρίβα.

Ο ελληνικός λαός βρισκόταν σε "γύψο", όπως έλεγε και ο αρχιπραξικοπηματίας Γ. Παπαδόπουλος. 
Ήρθαν όμως η κατάληψη της Νομικής και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου να δείξουν ότι πάντα ένας καταπιεζόμενος λαός θα βρίσκει τρόπους να ξεσπά και να εξεγείρεται.
Έφτασαν λίγες μέρες για να κλονιστεί όλο το στρατιωτικό-φασιστικό οικοδόμημα και να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση.
Εμενε όμως να παιχτεί η τελευταία πράξη στο Κυπριακό. 
Η χούντα οργανώνει πραξικόπημα στην Κύπρο και η απάντηση της Τουρκίας ήταν άμεση με τον "Αττίλα 1" Τα αμερικάνικα σχέδια υλοποιούνταν με γοργούς ρυθμούς. Σχεδόν ταυτόχρονα η χούντα πέφτει, αφού έδωσε τα μέγιστα στους Αμερικανούς, και η κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" αναλαμβάνει να... αναστήσει τη χώρα και να ξαναδώση πάλι τα μέγιστα στους νέους δυνάστες του ΛΑΟΥ. 
Η Τουρκία, μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων στη Γενεύη, εξαπολύει τον "Αττίλα 2"και η διχοτόμηση του νησιού είναι γεγονός.
Επίκαιρα όσα ποτέ είναι τα γεγονότα όταν βλέπουμε ακόμα και σήμερα, 51 χρόνια μετά, να επαναλαμβάνονται πραξικοπήματα και επεμβάσεις από τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές σε όλο τον κόσμο. 
Ο κατάλογος είναι μακρύς και ακόμα ανοιχτός. 
Όμως οι λαοί πρέπει και μπορούν να αντιστέκονται,όπως το κάνανε οι πατεράδες και οι παππούδες μας την περίοδο της κατοχής με τη μεγαλειώδη Εθνική Αντίσταση.

ΟΙ ΛΑΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΖΗΣΟΥΝ.