Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ (ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ) ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΗΣ !!!!

Μία παλαιότερη γραφή μου που θέλω να την αναρτήσω και σήμερα.

Ανοίγω το παράθυρο.
Είναι πανσέληνος, ο δρόμος κολυμπάει στο φεγγαρίσιο ασήμι.

Κοιτάω και βλέπω τα όνειρα μου να τρέχουν πάνω κάτω. Πηδάω από την καρέκλα και τρέχω να τα πιάσω μα κείνα με βλέπουν και τρέχουν ακόμα γρηγορότερα.

Τι τάχα τάκανε να τρέχουν έτσι ;
Μην είναι η νυχτιά ;
Μην είναι η ερημιά ;
Μην είναι ο μπασκίνας που στρίβει στη γωνία ;
Μα όχι είναι κάποιοι κάπου κάποτε στη πάλη της ζωής που τάκαναν αόρατα, και όταν τους ρώτησα γιατί δε μου αποκρίθηκαν.

Και η προσπάθεια να κοπούν τα σύρματα της φυλακής μας έμεινε στη μέση.
Η εξέγερση ήταν τότε παρελθόν και αυτοί που απόμειναν όρθιοι ακόμα τρέχουν για να σωθούν, γιατί δεν έχουν τι να πουν αφού κοιτάζουν μόνο κάποιοι το δωματιάκι της δικής τους μικροεξουσίας.

Μα εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο γι' αυτό ακόμα τρέχω και όσο χρειασθεί θα τρέχω διότι πιστεύω σε ένα και μοναδικό έρωτα της κοινωνικής επαναστατικής αλλαγής.
Και σε αυτόν επιμένω, γιατί ο έρωτας της κοινωνικής λαϊκής καταξίωσης είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτου ηλικίας, φυλής και θρησκεύματος.
Είναι ο έρωτας της δημιουργίας όρων απελευθέρωσης, όρων απαλλαγής, όρων απεξάρτησης, για μια δίκαιη κοινωνία χωρίς δυνάστες.
Επιμένω.
Βάστα καρδιά μου και τρέξε γιατί η εξήγηση θα έρθει κάποτε όταν ο Λαός με αγώνες θα σπάσει τα δεσμά του !!! 

Και μέχρι να έρθει η εξήγηση (θα είμαστε άραγε εκεί για να τη καταλάβουμε;) είμαστε εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμο μας.

Εδώ τα γεγονότα τρέχουν, οι εξελίξεις αμείλικτες, ο Λαός πεινάει, οι συντάξεις κόβονται, νέα μέτρα έρχονται, το Αιγαίο ξεβράζει άψυχα σώματα και εμείς μιλάμε για τη δική μας ύπαρξη κρίνουμε, κρίνουμε, κρίνουμε τι μας συμφέρει για να μη χαθεί η μικροεξουσία μας, αυτό που μας βολεύει κάνοντας κάποιοι τους αριστερούς επαναστάτες.

Είναι αυτοί που κουβαλάνε μέσα τους αυτές τις αξίες, τις έχουν κάνει ιδεολογία τους και προσπαθούν να τις επιβάλουν και στους άλλους.  

Ντρέπομαι πολύ για αυτό.

Εγώ όμως ποτέ δεν υπήρξα μόνος.

Αισθάνθηκα όμως κατά καιρούς πολύ φριχτά αλλά ποτέ δεν επέτρεψα σε κανένα να μπει μες το μυαλό μου και να πάρει αποφάσεις αυτός για μένα.

Είναι σκληρή η νύχτα, όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς
Είναι σκληρή η συμμετοχή όταν δεν μπορείς να ανασάνεις,
Ιδίως αν έχει βροντές κι αστραπές και σήμερα έχει.
Έπαψα να συναναστρέφομαι με ηλίθιους αντεπαναστάτες δήθεν αριστερούς που εκείνο μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο μικρόκοσμος της δικής τους εξουσίας που από την μικρή στενή καμαρούλα τους πηγάζει η ύπαρξή τους ξεκομμένη από τις ανάγκες και τα οράματα των ανθρώπων του λαού και που φτάνει στα όρια της σύγχυσης και της παράνοιας και ενίοτε ίσως της προδοσίας του αγώνα.
Είναι το ΕΓΩ που υπερισχύει του ΕΜΕΙΣ και στην πραγματικότητα δεν είναι καν ένας τρόπος ελευθερίας αλλά αποφυγή της πραγματικότητας.

Ακούω συχνά να είναι ο συνομιλητής θετικός, καλοπροαίρετος με ένα συντροφικό διάλογο που να μπορεί να διαμορφώνει και να δίνει απαντήσεις όπου χρειάζονται, στις απαιτήσεις της Ταξικής Πάλης ....και άλλα τέτοια.
Μα μόνο πολλές φορές λόγια, λόγια, λόγια...χωρίς ουσία και ιδεολογική καθαρότητα.
Είπα στον εαυτό μου: άφησε τους να ηλιθιοποιούνται μόνοι τους.

Προνόμιο των φτωχών, οι αναμετρήσεις καθώς θα αποκαλύπτουν βαθύτερα τις ταξικές αντιθέσεις και τότε δεν θα υπάρχει άλλη ευκαιρία πάνω στη γη από την πραγματική αλλαγή.

Οι αγώνες είναι πάντα έξω, εκεί όπου υπάρχει η πραγματική ζωή σε ανοιχτούς ορίζοντες, εκεί που η ανάσα του εργάτη, του νεολαίου, του σπουδαστή, του αγρότη, συναντά την ανάσα του αγωνιστή, αυτού που παλεύει για τα ιδανικά μιας καλύτερης ζωής.

Στα μονοπάτια της καθαρής ιδεολογικά σκέψης, μιας καθοριστικής γραμμής, της Επαναστατικής κοινωνικής Ανατροπής.

Συνεχίζοντας και μέχρι να έρθει η εξήγηση μερικές σκέψεις μου που κατ' εμέ απελευθερώνουν τον άνθρωπο από δεσμώτες, δεσμεύσεις ποικιλόμορφες, πείνα, δίψα, κακουχίες, δυνάμεις πανίσχυρες, εξαρτήσεις, φόβους, ανασφάλειες, παραπληροφόρηση, σύγχυση, αλλοτρίωση, αλλά κυρίως σε συμμετοχή του εκεί που δεν οδηγεί πουθενά και οι αποφάσεις παίρνονται από κάποιους άλλους -διευρυμένο ή μη συντονιστικό ή όπως διάολο μπορεί να λέγεται- χωρίς ο ίδιος στην ουσία πραγματικά να μπορεί να διαμορφώσει πολιτική ιδεολογική θέση και κατεύθυνση. 

Πολύ συχνά έρχονται ιστορικές -κοινωνικές περίοδοι που δεν μπορεί να αποδράσει κανείς από τα ερωτήματα και την ανάγκη άμεσων απαντήσεων.
Μία τέτοια περίοδος είναι η σημερινή, που ξεδιπλώνεται με ακατάσχετο τρόπο η επίθεση του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών επικυρίαρχων.
Εκείνος που έχει την εξουσία δεν τη παραδίδει εάν δεν του την πάρεις!!!

Τι λοιπόν πρέπει να γίνει;

Η διαδικασία αυτοσυνειδησίας, κατανόησης δηλαδή της θέσης του και της σχέσης του με τους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς παράγοντες της ζωής που επηρεάζουν τις σκέψεις του, τη βούλησή του, τις αποφάσεις του, τις ενέργειές του, γενικότερα τον τρόπο ζωής του, μοναδική είναι η συμβολή της γνώσης η οποία κατά κύριο λόγο πρέπει να είναι αποτέλεσμα ιδεολογικής μελέτης και κριτικής των κοινωνικών φαινομένων και κατά δεύτερον λόγο ιστορικής μελέτης, προϊόν εμπειρίας, κρίσης, λογικού συμπεράσματος, και αυτογνωσίας.

Τώρα ο άνθρωπος έχοντας γνώση των τάξεων της κοινωνίας και κατ' επέκταση των κοινωνικών αντιθέσεων, μπορεί όχι μόνο να ερμηνεύει ταξικά τα κοινωνικά φαινόμενα που καθορίζουν τη ζωή του αλλά και να τα αξιοποιεί, να τα διαμορφώνει, να τα στρέφει προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση που είναι ευνοϊκή γι’ αυτόν.

Εφόσον τώρα μπορεί να γνωρίζει την αλήθεια, η σκέψη απελευθερώνεται από δεισιδαιμονίες προκαταλήψεις, ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΑΝΤΙΤΑΞΙΚΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ, και προλήψεις.
Παύει, επομένως, να είναι έρμαιο των περιστάσεων των αστάθμητων και μοιραίων παραγόντων και η γνώση και η ιστορική ιδεολογική του ανάλυση συμβάλλει στην εξουδετέρωση υποκειμενικών περιορισμών όχι μόνο σε θεωρητικό, αλλά και σε πρακτικό επίπεδο.

Η γνώση του κοινωνικού ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΜΕΝΟ ΤΟΠΙΟΥ τον βοηθάει να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις δυσκολίες, να ξεπερνάει τα εμπόδια, να ανοίγει νέους δρόμους και νέους ορίζοντες εκεί όπου από άγνοια βλέπει αδιέξοδα.

Ο αγώνας αρχίζει από την καθημερινή πάλη για το ψωμί, την λευτεριά, τα μεροκάματα, τα φάρμακα, ενάντια στους αντιδραστικούς αστικούς νόμους, ενάντια στην εξαθλίωση του λαού και τη λιμοκτονία του με παραπέρα όμως βήματα στη προσπάθεια για τη κοινωνική αλλαγή. 

Η βάση λοιπόν πάνω στην οποία μπορεί να διαμορφωθεί η συνειδητοποίηση του καθενός -σαν λαός- δεν μπορεί να είναι αφηρημένη αλλά εκεί όπου υπάρχουν οι όροι και προϋποθέσεις για μία τέτοια διεργασία, μέσα στον πραγματικό υλικό κόσμο στη πραγματική ζωή (χωρίς ιδεαλιστικές αυταπάτες) και έτσι όπως αυτή εξελίσσεται.

Μία τέτοια διαδικασία δεν μπορεί παρά να περνάει αναγκαστικά και σε πρώτο επίπεδο μέσα από μία συλλογική προσπάθεια στον χώρο δουλειάς, στον χώρο σπουδών, στον χώρο κατοικίας, καθώς εκεί είναι που ο λαός σαν κοινωνικό-πολιτικό υποκείμενο συνειδητοποιεί τους όρους της ζωής του, συγκροτείται -όσο και όπως- απέναντι στους αντιπάλους του και μπορεί να διαμορφώσει τις διεκδικήσεις του για μια καλύτερη ζωή.
Τότε και μόνο τότε θα μπορεί να αναπτύσσει τον ορθό λόγο, να καλλιεργεί τις πνευματικές δυνατότητες και υποβάλλοντας στη δοκιμασία της κριτικής κάθε πληροφορία, να απαλλάξει το πνεύμα του από τις κατασκευασμένες από άλλους δεσμεύσεις του, και προκαταλήψεις.

Δεν υπάρχει ασφαλέστερος τρόπος να αποσοβήσει και να ανατρέψει προς όφελος του ο άνθρωπος τους κινδύνους που συνεπάγεται η έντεχνη προσπάθεια χειραγώγησης και υποδούλωσής του από την κυρίαρχη τάξη (αστική τάξη), αλλά και από όλους τους άλλους κολαούζους, ρεφορμιστές, οπορτουνιστές και κάθε είδους και ροζ απόχρωσης αντεπαναστάτες που με τον έναν ή άλλο τρόπο τον καθιστούν υπόδουλο, παρά μόνο από την πλήρη και σε βάθος γνώση των αιτιών, των κινήτρων, των σκοπιμοτήτων και των προθέσεων που κρύβονται πίσω από κάθε ενέργεια της κυρίαρχης τάξης, αλλά και όλων σεχταριστικών, οπορτουνιστικών, ρεφορμιστικών, αντεπαναστατικών απόψεων και κατευθύνσεων, εφόσον κατανοεί και προσδιορίζει τη θέση του στη μεταβαλλόμενη που είναι πάντοτε σε κίνηση πραγματικότητα της ζωής.

Έτσι, διατηρώντας αναπαλλοτρίωτο το δικαίωμα της ελεύθερης κρίσης και βούλησης, μπορεί να διαμορφώνει τη ζωή του σύμφωνα με τις προσωπικές του ανάγκες και επιθυμίες που βέβαια θα βρίσκονται μέσα στα πλαίσια για το καλό του συνόλου του λαού που δεν είναι άλλο από την Ελευθερία, Ευτυχία και Ανεξαρτησία του χωρίς δεσμώτες, και να περιορίζει την έκταση των επιπτώσεων της αλλοτρίωσης που επικρατεί στην εποχή μας.
Έτσι λοιπόν θα γίνει κύριος της ζωής του.

Στους αγώνες του καταπιεζόμενου, αγωνιζόμενου ανθρώπου, αν βάζουμε μέσα σ' αυτούς την γνώση, την ιστορία από την οποία διδάσκετε και εμπνέετε, την ιδεολογική πρωτοπόρα σκέψη του, την κατεύθυνση για τις επιλογές του, το προς που το πάει, τι ονειρεύεται, τι επιδιώκει, τι αποσκοπεί, τα πολιτικά του δικαιώματα, καθώς και τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά του δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην υγεία, το δικαίωμα στην τροφή, το δικαίωμα στην κατοικία, την ιατρική περίθαλψη, την εκπαίδευση και το δικαίωμα συμμετοχής στον πολιτισμό το δικαίωμα της συμμετοχής στην πάρα πέρα πορεία των αγώνων, μπορούμε να δημιουργήσουμε τις γνώσεις που στο σύνολο τους θα έχουν ταξικούς στόχους που δεν θα είναι άλλοι από την ανατροπή αυτού του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος της υποδούλωσης των ανθρώπων της δουλειάς !!!

Και συνεχίζοντας και μέχρι να έρθει η εξήγηση και για να είμαστε εκεί λέω: Ότι πρέπει ο καθένας με τον τρόπο του έτσι ή αλλιώς να συμβάλει στην απελευθέρωση, ανεξαρτησία, Ευτυχία, του Λαού για μια καλύτερη ζωή απαλλαγμένη από τους δυνάστες του !!!

Ο καθένας όμως όπου κι' αν βρίσκεται ότι κι' αν κάνει δεν θα μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν είχε και έχει ευθύνες γι' αυτά που ήρθαν και γι' αυτά τα χειρότερα που θάρθουν.
Ο καθένας κατέχει μια τεράστια δύναμη για να καθορίσει τα γεγονότα είτε με τη συμμετοχή του είτε με την απουσία του. Μπροστά μας έχουμε την προοπτική να φέρουμε ένα άλλο καθεστώς 1000 φορές πιο όμορφο και πιο δίκαιο.
Οι ευκαιρίες είναι μπροστά μας η μάχη από μας εξαρτάται αν θα ξεκινήσει !!!

Τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτιούνται με αγώνες.
Για να αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά η δική μας προοπτική για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.
Για να βροντοφωνάξουμε,
Είμαστε Εμείς … κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο.
Τίποτε δεν ομορφαίνει τόσο όσο η ελπίδα της ανάστασης του Λαού και τη καρδιά μας γεμάτη με μια κατακόκκινη φωτιά !!!