Η Τριλογία του Πολέμου του μεγάλου δασκάλου Δημήτρη Γληνού

Μια απλή γεμάτη αλήθεια σκέψη.
Η πρωταρχική και αληθινή αιτία των πολέμων είναι τα οικονομικά συμφέροντα της τάξης που εξουσιάζει τους Λαούς τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο και που τους μετατρέπει σε κρέας για τα κανόνια για την επικράτηση της οικονομικής κυριαρχίας της στη βάση των μεταξύ τους ανταγωνισμών.
Αλλά ας έρθουμε παρακάτω στη περιγραφή και στη προτροπή για μελέτη του βιβλίου του μεγάλου δάσκαλου Κομμουνιστή Δημήτρη Γληνού.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του τόγραψε ο Δάσκαλος εξορισμένος στη Σαντορίνη, στις παραμονές του Βου Παγκόσμιου πολέμου, στα 1938. 
Είναι τόσο ζωντανό κι αληθινό, που νομίζει κανείς πως ο "πόλεμος που έρχεται", δεν είναι ο χτεσινός που ήρθε, παρά ο αυριανός που ετοιμάζεται ναρθεί.
ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΚΡΙΣΙΜΗΝ ώρα της σύγχρονης ιστορίας, την ώρα που ένας αμαρτωλός κόσμος γκρεμίζεται κ' ένας καινούργιος ανεβαίνει, την ώρα που ο παλιός ο κόσμος τα παράτησε όλα κ' ένα μονάχα πράμα στοχάζεται και ετοιμάζει: τον πόλεμο,

δεν μπορούσε να εκδοθεί βιβλίο πιο χρήσιμο και διαφωτιστικό για τους φίλους της ειρήνης και της προκοπής της ανθρωπότητας από την "Τριλογία του Πολέμου" του σοφού κι αξέχαστου Δασκάλου κι Αγωνιστή, του Δημήτρη Γληνού.

Μέσα στην πνευματική σύγχιση, που σκόπιμα τη δημιουργούνε με τα όργανά τους οι υπεύθυνοι. μέσα στο πλήθος των ανοήτων και πλανερών θεωριών, που ζητάνε να δικαιολογήσουνε τον πόλεμο σαν "αναγκαίον κακόν" ή "αναγκαίον αγαθόν", η λαγαρή, η επιστημονική και τίμια σκέψη του Δασκάλου φωτίζει το πρόβλημα απ' όλες τις πλευρές και δείχνει το σωστό δρόμο της σωτηρίας από την Καταστροφή.

Η "Τριλογία του Πολέμου" είναι μοναδικό βιβλίο στην ιστορία της ελληνικής Σκέψης. Μοναδικό για την επιστημοσύνη του, την τετράγωνη λογική του, το ρεαλισμό του και τη διαλεκτική του: τη διαλεκτική του ιστορικού υλισμού, που έξω απ' αυτόν καμιά γνώση των κοινωνικών φαινομένων δεν είναι μπορετή.

Ξετινάζοντας με τη σειρά τους μια - μια όλες τις ερμηνείες του πολέμου (την υπέρλογη, την προσωποκρατική, την ηθική, την ιδεαλιστική, την εθνικιστική, την εκπολιτιστική, τη βιολογική, την οικονομική) και κατεβάζοντας το θέμα από τη σφαίρα των αυθαιρέτων κι απατηλών εννοιών στο έδαφος της επιστήμης, ξεχωρίζει τις πραγματικές αιτίες, που γεννούνε και διαιωνίζουνε το κακό κι αποδείχνει πως μήτε "μυστήριον" είναι μήτε κι αναπόφευκτο. Αλλά κανένας άλλος τρόπος δεν υπάρχει ν'αποτραπεί το κακό, κανένας άλλος από την αλλαγή των αντικειμενικών όρων της κοινωνικής συμβιώσεως: δηλαδή με την κατάργηση της ταξικής κοινωνίας, που δεν μπορεί μήτε να διατηρήσει μήτε να μεγαλώνει την κυριαρχία της απάνω στους λαούς παρά με τον ακατάπαυτον πόλεμο.
Απόσπασμα από το πρόλογο του βιβλίου
 Αθήνα 5-3-56 Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ

 Ο Δημήτρης Γληνός (δεξιά) και ο Κώστας Βάρναλης αριστερά.

Η επιστήμη, που ξεκινάει από το διαλεκτικό υλισμό είναι η μόνη, που στέκεται απάνω σε στέρεο έδαφος, σε ακλόνητη βάση και είναι η μόνη, που όχι μόνη δίνει την πιο ικανοποιητική ερμηνεία, παρά και επαληθεύεται από την πείρα και την κοινωνική εξέλιξη κάθε μέρα και περισσότερο.
Ας στραφούμε λοιπόν στην εξέταση της διαλεκτικής μεθοδικής και ας κοιτάξουμε και τη γνωσιολογική βάση της και τα κύρια δεδομένα της και ας δοκιμάσουμε, αν μας βοηθεί να βγούμε από το χάος. Αυτή άλλωστε μας βοήθησε και ως ετούτη τη στιγμή
για να θέσουμε το πρόβλημα και να ξεκαθαρίσουμε τα δεδομένα του.


Όλη η γη στέκεται τούτη τη στιγμή σε μια προσδοκία γεμάτη αγωνία και φρίκη. Ο αγέρας βουΐζει από μια φοβέρα, όπως όταν έρχεται από μακριά ένας σίφουνας, ένα μαύρο μπουρίνι και έχει σκοτεινιάσει ο ουρανός και όλα τα πλάσματα της γης ανατριχιάζουν και δεν ξαίρουνε πού να κρυφτούν. 

Έρχεται ο πόλεμος! Κάθε πρωί, κάθε μεσημέρι, κάθε βράδυ από τα τυπογραφικά πιεστήρια, από τα τηλεγραφικά σύρματα, από τα κύματα του αιθέρα, σκορπίζεται στους λαούς το φριχτό μήνυμα: Έρχεται ο πόλεμος! 

Και συνάμα από τα ίδια πιεστήρια με τις εφημερίδες, τα περιοδικά, τα βιβλία, αναμετριέται η συμφορά που πλακώνει, δείχνουνται και αναριθμούνται τα τρομερά όπλα, της καταστροφής, οι κατακλυσμοί του πυρωμένου σίδερου και της φωτιάς, που πρόκειται να εξοντώσουν εκατομμύρια ανθρώπους, που είναι τούτη τη στιγμή ζωντανοί και γεροί και αγαπούν τη ζωή και οι περισσότεροι - τι λέω; όλοι και οι πιο δυστυχισμένοι, δε θέλουν να τη χάσουν. 

Παλληκάρια απάνω στον ανθό της νιότης, μα και άντρες και γέροι και νέες κοπέλες και γυναίκες και παιδιά και μωρά στις κούνιες τους ακόμη, σημαδεύουνται από φριχτό θάνατο με ατσάλι, με μολύβι καφτό, με φωτιά, με αέρια αποπνιχτικά, που καίνε το πετσί ως το κόκκαλο. 

Πολιτείες που σήμερα ξεχειλίζουν από ζωή, κίνηση, χαρά και ομορφιά, ιδρύματα επιστημονικά, πανεπιστήμια, εργαστήρια, βιβλιοθήκες, θέατρα, μουσεία, μνημεία καλλιτεχνικά, όλα τα έργα του δημιουργικού ανθρώπινου μόχθου πρόκειται να γίνουνε μαύρα χαλάσματα και στάχτη. 

Η πείνα, η δίψα, το ξεσπίτωμα, η προσφυγιά, το κρύο, η αρρώστια, η ορφάνια, η εξαθλίωση, όλη η μαύρη και φριχτή συνοδεία του πολέμου, ακολουθεί ξοπίσω. 

Οι λαοί βλέπουνε κι' ακούνε τι γίνεται στις χώρες όπου σήμερα ο πόλεμος λυσσομανάει και ξέρουνε πως η ίδια και χειρότερη τους περιμένει τύχη.

Και όμως από την άλλη μεριά καυχιούνται μεγαλόφωνα και μεγαλόστομα και περήφανα οι οδηγοί των λαών για τα όργανα της καταστροφής, που έχουν ετοιμάσει, αναδαυλίζουν τα πάθη, τους εθνικούς εγωισμούς, τις εθνικές περηφάνιες, τα εθνικά μίση και τις καταχτητικές ορμές, εξυμνώντας συνάμα υποκριτικά την ειρήνη, που στ' όνομά της και για χάρη της τάχα ετοιμάζουν το φριχτό μακελιό.

Και αναρωτιούνται οι λαοί, γιατί τους μέλλεται η σκοτεινή τούτη μοίρα; 

Γιατί δεν χόρτασε η γη με τα πολλά εκατομμύρια νεκρούς, που κατάπιε; 

Και αναρωτιούνται ακόμη τα εκατομμύρια οι πληγωμένοι, οι στραβοί, οι κουλοχέριδες, οι σακάτηδες του μεγάλου μακελιού, που σέρνουνε το μαρτύριο τους απάνω στη γη, γιατί έγιναν τόσες θυσίες;

Και αναρωτιούνται κείνοι που έμειναν χρόνια και χρόνια μέσα στη ματωμένη λάσπη, χωμένοι βαθιά στη γη, ζωντανοί νεκροί με την ψείρα, τη βρώμα, την αποκτήνωση και την αγωνία του θανάτου, γιατί έγιναν όλες εκείνες οι θυσίες; 

Και αναρωτιούνται οι χήρες και τα ορφανά και οι έρμες μανάδες και αδελφές, γιατί έδωκαν τον αγαπημένο τους στον αχόρταγο μακελάρη; 

Γιατί; Γιατί; Γιατί; 

Γιατί έγιναν καπνός όλα τα όνειρα για την ειρήνη; 

Και γιατί όλοι οι λόγοι οι παρορμητικοί και παρηγορητικοί, πως η θυσία εκείνη γινόταν για να ζήσουν ευτυχισμένα και ειρηνικά τα παιδιά των αδικοθανατωμένων, εδείχτηκαν μάταιη φλυαρία; 

Ποιοι θα δώσουν απάντηση σε τούτα τα ερωτηματικά; 

Οι φιλόσοφοι, οι κοινωνιολόγοι, οι πολιτικοί αρχηγοί, οι δημοσιογράφοι ή οι πολιτικοί;

Οι εκπρόσωποι των λαών, οι πνευματικοί οδηγοί τους, οι πολιτικοί ηγέτες τους νιώθουνε την ανάγκη να μιλήσουν, να εξηγήσουν, να δικαιολογήσουν αυτό που πρόκειται να γίνει. 

Μα τα λόγια τους, οι δικαιολογίες τους, οι εξηγήσεις τους υπαγορεύονται από χίλιους κρυφούς υπολογισμούς και από σκοτεινά συμφέροντα και προθέσεις.

Οι λαοί, όμως, έμαθαν άραγες να είναι δύσπιστοι; 

Οι λαοί πρέπει να κατανοήσουν. Η σωτηρία, αν υπάρχει, βρίσκεται στο να νιώσουνε καλά οι λαοί τα αληθινά αίτια της απαίσιας συμφοράς που πρόκειται πάλι να ξεσπάσει. 

Η σοβαρότερη ελπίδα βρίσκεται στη συνείδηση των μεγάλων λαϊκών ομάδων, αν ξυπνήσουνε, αν κατανοήσουνε και αν αποφασίσουνε να ενεργήσουνε σκόπιμα.

Γι' αυτό έχει χρέος ο καθένας σήμερα, να βάλει όλη του τη δύναμη για να εξακριβώσει τ' αληθινά αίτια του νέου παγκόσμιου πολέμου, που ετοιμάζεται. 

Έχει χρέος ο καθένας και περισσότερο απ' όλους οι πρωτοπόροι καθοδηγητές των λαϊκών μαζών, να νιώσουνε βαθειά τις αιτίες και να τις συνειδητοποιήσουνε στον εαυτό τους και στους άλλους. 

Γιατί απ' αυτή την συνειδητοποίηση μπορεί ίσως να πηγάσει μια μέρα η ριζική εκείνη αλλαγή, που μπορεί να σταματήσει για πάντα ετούτο το κακό.

Ας επιχειρήσουμε λοιπόν και μεις να κάνουμε το χρέος μας.

Ποια είναι τα αληθινά αίτια, που οδηγούνε μοιραία τους λαούς σ' έναν παγκόσμιο αλληλοσπαραγμό;

Η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα δίνεται με τρόπους πολλούς.

Μα είναι τέτοια η σύγχυση που κυριαρχεί, είναι τέτοιο ακόμη το σκοτάδι που βασιλεύει στη σκέψη και κείνων ακόμη, που με κάποια ειλικρίνεια και με αγανάχτηση και πόνο προσπαθούνε ν' απαντήσουνε σ' αυτό, όπου πραγματικά η μεγάλη μάζα των λαών, αυτοί οι μελλοθάνατοι, που λαχταρούνε μια καθοδήγηση και μιαν ελπίδα, δε βλέπουνε πουθενά φως.

Ας προσπαθήσουμε στη σύγχυση αυτή να βάλουμε κάποια τάξη, να επισκοπήσουμε τις τυπικότερες αιτιολογίες για τον πόλεμο που έρχεται, τις σκόπιμες αοριστολογίες, τις υστερόβουλες εξηγήσεις, τα παραπλανητικά συνθήματα και μερικές από τις σπουδαιόφανες ερμηνείες, που προσφέρουν στους λαούς των οι σημερινοί αρχηγοί τους, θεληματικοί ή άθελοι παραπλανητές.

"Θα μετατρέψουνε τα σπαθιά τους σε αλέτρια και τις λόγχες τους σε δρεπάνια.
Κανένας λαός δε θα σηκώσει το σπαθί του ενάντια στον άλλο και δε θα γνωρίζουν πια τον πόλεμο". 

 Η πρώτη έκδοση της "τριλογίας του πολέμου"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ είναι σε μορφή pdf!!!

http://www.antitetradia.gr/portal/images/klasika_keimena/h_trilogia_tou_polemoud.glhnos.pdf