ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 1944 - Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ - ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΕΛΑΣΙΤΗ.

Το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκει την Ελλάδα ρημαγμένη.

Από την μια πλευρά βρισκόταν το πανίσχυρο ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ που εδραίωσαν τη θέση τους καθώς στη διάρκεια της κατοχής κατάφεραν και συσπείρωσαν στις τάξεις τους χιλιάδες μαχητές και κέρδισαν τη συμπάθεια του μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας.

Από την άλλη υπήρχε η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου που χωρίς την απαραίτητη λαϊκή νομιμοποίηση στηριζόταν στη βοήθεια, κυρίως, των Βρετανών και μαζί του και όλος εκείνος ο συρφετός που στη περίοδο της κατοχής είχε συνεργαστεί με τους ναζί.

Η Αθήνα κοιμόταν. Κι η κάθε μια ελεύτερή της γειτονιά είχε γύρει αποσταμένη το κεφάλι.
Η Γκύζη είχε ακουμπήσει το κεφάλι στα φαλακρά Τουρκοβούνια, τα Εξάρχεια και η Νεάπολη έκλειναν τα μάτια τρομαγμένα κάτω απ’ το βαρύ ίσκιο του Λυκαβηττού. Το Μεταξουργείο είχε στηρίξει το κεφάλι στο οδόφραγμα της Λευτεριάς.
Οι γειτονιές της Αθήνας πέσανε αποβραδίς μεθυσμένες από δόξα και καπνό και το πρωί τις βρήκε άψυχες, νεκρές, σκλάβες…

Τη στερνή αυτή βραδιά που πέταξε η ψυχή της Αθήνας, η βασανισμένη πόλη κοιμόταν και δεν ένοιωσε πως της έφευγε η μεγάλη της ηρώισσα ψυχή.
Κι έφευγε η ψυχή της γυρεύοντας το γλιτωμό στο χιόνι, στην παγωνιά, στο βοριά, στην ερημιά των βουνών. Έφευγε ο πολεμιστής μας και πίσω τον ακολούθαγε ένας λαός.

Προχώραγαν προς τον Βορρά, σκαρφάλωναν στις κορφές, διάβαιναν τις χαράδρες μα η ψυχή τους φτερούγιζε πάντα πίσω, στην αγαπημένη πρωτεύουσα της πάλης για τη Λευτεριά. Στο στόμα του παλικαριού ερχόταν και ξαναρχόταν – σβησμένο μοιρολόι – ο στίχος του τραγουδιού:

"Την Αθήνα δεν αφήνω,
προτιμώ να σκοτωθώ…".

Τόχε τραγουδήσει με βραχνιασμένη φωνή προχωρώντας φλογισμένος πολεμιστής προς το κέντρο της Αθήνας. Τόχε τραγουδήσει ξεψυχώντας και ταπεινώνοντας μεσ’ απ’ τα συντρίμμια τη δύναμη μιας Αυτοκρατορίας.

Μα τώρα που η Αθήνα έγειρε σκλάβα πως και που να το τραγουδήσει;
Το στόμα το χαρούμενο που κανένας φόβος δε μπόρεσε να το κλειδώσει βουβάθηκε. Τα χέρια που καμιά αλυσίδα δε μπόρεσε να τα σκλαβώσει έγειραν αδύναμα. Και τα μάτια που καμιά πύρινη μπόρα και κανένα μεσαιωνικό βασανιστήριο δε μπόρεσε να τα κάνει για μια στιγμή να χάσουν τη λάμψη τους θόλωσαν από ένα δάκρυ.
Και το δάκρυ απ’ το υγραμένο μάτι κύλησε στο αδύνατο μπαρουτοκαπνισμένο πρόσωπο του πολεμιστή κι από κει έσταξε στο παρθένο χιόνι της απότομης πλαγιάς.
Κ' είχε τη φλόγα της ματιάς του πολεμιστή, τη λαμπράδα της ψυχής και την ορμή του. Και χαράζοντας μια μακριά γραμμή στα χιόνια βυθίστηκε βαθιά στην παγωμένη γη, πολύτιμος σπόρος μιας καλύτερης μέρας, ενός πιο φωτεινού κόσμου.

Ξύπνησε η ναρκωμένη χελώνα κι απορημένη ρώτησε τα παγωμένα ζούδια:
"Τι είναι αυτό;".
"Δεν είναι δάκρυ. Δεν είναι, μονολόγησε σοβαρά ένα σκουλήκι. Είναι πιο ακριβό, πολύ ακριβό".
"Διαμάντι τότε;" αναρωτήθηκε δειλά μια σαύρα.
"Ούτε, ούτε, απάντησε ένας σπόρος. Είναι το πιο πολύτιμο της γης".
"Είναι αίμα", συμπέρανε η χελώνα.
"Όχι, συμφώνησαν τα ζούδια. Είναι δάκρυ ήρωα".
"Κλαίνε οι ήρωες; Κλαίνε κάποτε", στέναξε η σαύρα.

Σε μια πλαγιά της Αττικής, κάτω από ένα θεόρατο πεύκο, σε μια κουφάλα της γης λάμπει το δάκρυ ενός ήρωα. Γύρω του μια χελώνα, μια σαύρα, ένα πλήθος ζούδια της γης ξέχασαν να προϋπαντήσουν την άνοιξη, να γλεντήσουν το καλοκαίρι. Ένας σπόρος ξέχασε να φυτρώσει. Κάθονται κει προσμένοντας να βλαστήσει το δάκρυ. Να ξεπεταχτεί από το φως του το θεόρατο δέντρο της λευτεριάς που οι ρίζες του θα ρουφήξουν τη ζωή απ’ τα ματωμένα ποτάμια της θυσίας μας.
Ένας σκαντζόχερος κλεισμένος στην αγκαθωτή αρματωσιά του είδε ένα δάκρυ. Μα το πέρασε για ξεχασμένο διαμάντι κι έφυγε. Όμως η χελώνα, ο σπόρος της βελανιδιάς ξέρουν τι είναι το φωτεινό αυτό διαμάντι. Γι’ αυτό τα ζούδια ξέχασαν να ξυπνήσουν κι οι σπόροι να φυτρώσουν.
Σε μια κουφάλα ενός βουνού μια χελώνα κι ένας σπόρος βελανιδιάς περιμένουνε να φυτρώσει και να βλαστήσει ο σπόρος της λευτεριάς, το φωτεινό δάκρυ του Ελασίτη.

ΙΑΣΟΝΑΣ ΧΑΤΖΗΛΙΝΑΣ, ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ, Ιούλης 1945
---------------------------------------------------------------------
Αλλά ας προσθέσω και εγώ κάτι λίγα στα παραπάνω.

Ο Άρης Βελουχιώτης είχε δηλώσει από τότε που πρωτοξεκίνησε το αντάρτικο:
"Δε θ’ αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας, αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: Τη λαοκρατία. Γι’ αυτό θα παλέψουμε για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεσή μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας τη ζωή μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος".
Στην Απελευθέρωση ο Βελουχιώτης ήταν ένας από αυτούς που διαφώνησαν ριζικά με τις επιλογές της ηγεσίας του ΚΚΕ για την συμμετοχή του ΕΑΜ στην κυβέρνηση Παπανδρέου και την ανάθεση κεντρικού ρόλου στους Άγγλους.
Τον Νοέμβριο του 1944 σε σύσκεψη καπετάνιων του ΕΛΑΣ πρότεινε να ετοιμαστεί ο ΕΛΑΣ να αντιμετωπίσει αναμενόμενη σύγκρουση με τους Άγγλους, λέγοντας:
"Αν ζήσει κανένας σας, να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά. Εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα, δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους.
Αυτό θέλω να το θυμάστε, αν κανένας σας ζήσει.."

(1)Η Συμφωνία της Βάρκιζας
ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ.

Επί της ουσίας η Συμφωνία της Βάρκιζας είναι κάτι που μέχρι και σήμερα αποτελεί στίγμα στην ιστορική διαδρομή του ΚΚΕ δεδομένου πως από μεγάλο κομμάτι του κινήματος, βασικός εκφραστής του οποίου ήταν ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, Άρης Βελουχιώτης, χαρακτηρίσθηκε ως παράδοση άνευ όρων.

Στις 28 Φλεβάρη ολοκληρώθηκε ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ, ο οποίος παρέδωσε 100 πυροβόλα διαφόρων τύπων, 81 ομαδικούς και 138 ατομικούς όλμους, 419 πυροβόλα, 1412 οπλοπολυβόλα, 713 αυτόματα τουφέκια, 48.953 τουφέκια και πιστόλια, 57 αντιαρματικά τουφέκια και 17 συσκευές ασυρμάτου.
Μερικές μονάδες του ΕΛΑΣ, όπως και ο ηγέτης του Άρης Βελουχιώτης αρνήθηκαν να δεχτούν τη Συμφωνία και κατέφυγαν και πάλι στα βουνά.

(2)Ο Άρης Βελουχιώτης και η Συμφωνία της Βάρκιζας.

Ο Άρης Βελουχιώτης ήρθε τότε σε ανοιχτή σύγκρουση και ρήξη με το ΚΚΕ θεωρώντας τη συμφωνία "προδοσία των απλών ανταρτών".
Ξανάρχισε την δράση του κινούμενος στην ορεινή κεντρική Ελλάδα, ιδρύοντας το Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας (ΜΕΑ) και τον νέο ΕΛΑΣ με στόχο τον αγώνα εναντίον των Άγγλων, της νέας ελληνικής κυβέρνησης και τις παρακρατικές συμμορίες που δρούσαν στην ύπαιθρο.
Μαζί του συμπαρατάχθηκαν στενοί του φίλοι, καπετάνιοι του ΕΛΑΣ, όπως ο Πελοπίδας, ο Θάνος, ο Χρυσιώτης, ο Νέστορας και μερικοί μαυροσκούφηδες με επικεφαλής τους Τζαβέλα και Έκτορα.
Τότε είχε πει:
Η "διαφώτιση" του λαού, των οπαδών του ΕΑΜ και των οπαδών και μελών του ΚΚΕ επί της "αναγκαιότητας" της πολιτικής της Βάρκιζας είναι αστεία κυριολεκτικά και κανένα μέλος του ΚΚΕ δεν την πιστεύει.
Μα και τι διαφώτιση να γίνει;
Κατά ποιον ταχυδακτυλουργικό τρόπο θα μπορούσε το άσπρο να γίνει μαύρο;

(3)ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ.

Εν πορεία 24/3/45
Συντροφικά Άρης Βελουχιώτης
Προς όλα τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ
Αγαπητοί σύντροφοι, Με το σημείωμά μου τούτο θα προσπαθήσω να τραβήξω την προσοχή σας στα πιο κάτω.

Ολόκληρη η ιστορική επιστολή του Άρη Βελουχιώτη:

1. Όπως πιστεύω, θα έχετε πειστεί και εσείς τώρα πως οι Έλληνες αντιδραστικοί και οι Άγγλοι κατακτητές δεν έχουν καμιά πρόθεση να εφαρμόσουν έστω κι αυτή την ετεροβαρή, επιζήμια στα συμφέροντα του λαού μας και μη δίδουσα καμιά εγγύηση –ομολογία δική σας – για το σεβασμό των ελευθεριών του λαού μας, συμφωνία της Βάρκιζας. Οι παραβάσεις είναι καθημερινές και σοβαρές. Τις ξέρετε εσείς καλύτερα και δεν συντρέχει κανένας λόγος να τις απαριθμήσω.
2. Αν δεν σας ήταν εύκολο να γνωρίζετε προοπτικά τις προθέσεις της ελληνικής αντίδρασης και των Άγγλων εχθρών της Ελλάδας, τώρα, θέλω να πιστεύω πως πρέπει να μπορείτε να τις βλέπετε.
Πρόθεσή τους είναι: όχι να συμβάλουν σε προσπάθεια για ομαλή εξέλιξη της πολιτικής ζωής του τόπου, ή έστω να ανεχθούν απλώς τη δική σας προσπάθεια προς την τέτοια κατεύθυνση, αντίθετα, να οργανώσουν και να διεξαγάγουν με πλεονεκτικές γι’ αυτούς συνθήκες τον εμφύλιο πόλεμο μ’ όλα τα μέσα.
3. Η διάσκεψη και συμφωνία της Γιάλτας δεν πρέπει να έχετε καμιά αυταπάτη πως είναι δυνατό να επιδράσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να στρέψει το τιμόνι της χώρας που αφήσατε να κρατούν γερά στα χέρια τους οι Άγγλοι.
Η Σοβιετική Ένωση, όπως πρέπει να σας είναι γνωστό, δεν μπορεί να κάνει ελληνική πολιτική ώστε να επέμβει ενεργά στο ελληνικό δράμα. Γιατί δεν κάνει ούτε Σέρβικη, ούτε Βουλγάρικη, ούτε Ρώσικη ακόμα πολιτική.
Κάνει πολιτική παγκόσμιας επανάστασης, και δεν είναι διατεθειμένη ούτε κατ’ ελάχιστο να την διακινδυνεύσει για το μικρό αυτό ποσοστό της ανθρωπότητας που λέγονται Έλληνες, που οι ίδιοι –δια των ηγετών τους- οδηγήθηκαν στη νέα σκλαβιά και που στο κάτω κάτω, αργά ή γρήγορα, μετά την πλήρη νίκη της πολιτικής της παγκόσμιας επανάστασης της Σ.Ε. δεν μπορεί παρά να είναι στο πλευρό του σοσιαλισμού.
4. Η Σ.Ε. θα μπορούσε να επέμβει ενεργότερα, όπως, δεν αποκλείεται, κι αυτή η Αμερική, αν εμείς –εσείς δηλαδή- ήσασταν ικανοί να δημιουργήσετε στην Ελλάδα διαφορετική κατάσταση, ανάλογη περίπου με την της Γιουγκοσλαβίας και ίσως και καλύτερη, με μια ορθή και συνεπή πολιτική και όχι γεμάτη "αριστερά" και δεξιά οπορτουνιστικά λάθη στα βασικότερα προβλήματα της χώρας.
Οι δυνατότητες υπήρχαν όλες για μια τέτοια πολιτική και για δημιουργία μιας τέτοιας διαφορετικής κατάστασης στη χώρα μας.
Και όποιος δεν το βλέπει και δεν παραδέχεται αυτό πρέπει να είναι ή μαρξιστικά αγράμματος ή … τι να πω.
Μπορεί όπως μου παρήγγειλε ρητά ο σ. Γιάννης δια του σ. Ζήση (Γιάννης Ιωαννίδης, Ζήσης Ζωγράφος), να υπάρχει "σαφής παραίνεση" των Ρώσων συντρόφων προς το ΚΚΕ για το κλείσιμο της συμφωνίας της Βάρκιζας.
Όμως αυτό δεν αλλάζει τίποτα.
Μετά τη σωρεία των σοβαρών οπορτουνιστικών τακτικών λαθών από των αρχών του 1943 στη διεύθυνση του αγώνος από μέρους σας και το εγκληματικό επιστέγασμα τους, τη μάχη των Αθηνών, έχασαν την εμπιστοσύνη τους κι αναγκάστηκαν, για να μην οδηγήσετε τη χώρα και το λαό της σε μεγαλύτερες καταστροφές, να σας συμβουλέψουν να υποχωρήσετε και να κλείσετε τη συμφωνία της Βάρκιζας.
Τις απόψεις του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ για τις δυνατότητες συνέχισης του αγώνα είμαι σίγουρος ότι δεν τις είπατε πουθενά και συνεπώς δεν γνώριζαν οι Ρώσοι σύντροφοι αν μπορούσε και σε ποιες δυνάμεις να βασιστεί μια άλλη πολιτική.
5. Το ΕΑΜ ως το Λίβανο ακολουθούσε ανιούσα γραμμή ανάπτυξης.
Από εκεί κι ύστερα πήρε την κάτω βόλτα.
Από τη "μάχη της Αθήνας" κι ύστερα και την ήττα και, πολύ περισσότερο, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, χάνει σε επιρροή ραγδαία.
Προβλέπω ως το δημοψήφισμα και τις εκλογές και πιθανή διάσπασή του.
6. Το ΚΚΕ έχασε από την αίγλη του και τη δύναμη συγκέντρωσης και μέσα στο ΕΑΜ και μέσα στο λαό. Ακόμα έχασε σε στενούς οπαδούς του και σε μέλη του. Τις στατιστικές εσείς τις κρατάτε και είμαι βέβαιος πως θα έχετε διαπιστώσει ήδη σημαντικό ποσοστό διαρροής. Προοπτική μου είναι ότι αυτό το ποσοστό θα δυναμώσει πολύ.
7. Η διαφώτιση του λαού, των οπαδών του ΕΑΜ και των οπαδών και μελών του ΚΚΕ επί της αναγκαιότητας της πολιτικής της Βάρκιζας είναι αστεία κυριολεκτικά και κανένα μέλος του ΚΚΕ δεν την πιστεύει.
Μα και τι διαφώτιση να γίνει;
Κατά ποιο ταχυδακτυλουργικό τρόπο θα μπορούσε το άσπρο να γίνει μαύρο; Αφήνω τους οπαδούς του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, δεν υπάρχει κανένα μέλος απλό, γραμματέας βάσης, αχτιδικός ή περιφερειακός, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων στους τελευταίους αυτούς, που η δύναμη της συνήθειας και η ρουτίνα δεν τους αφήνει να δούνε, που να μην έρχεται να με συναντήσει με λαχτάρα σε κάθε χωριό που περνάω και να μου ρίχνει βροχή τα ερωτήματα:
Γιατί το κάνατε αυτό;
Για πού πάμε, γιατί χύσαμε το αίμα μας και κάψαμε τα σπίτια μας επί τρία χρόνια;
Γιατί μας παραδίνεται αμαχητί;
Τι θα κάνουμε τώρα;
Πού είναι η λαϊκή μας δικαιοσύνη και η αυτοδιοίκηση;
Γιατί και πάλι θα μας χαρακτηρίζουν το βίος μας ως λαθραίο και θα ξαναπληρώνουμε 2.000 δραχμές για ένα τσιγάρο χωριάτικο καπνό με εφημερίδα;
Τι θα κάνουμε με τους εθνοφύλακες - μπουραντάδες που άρχισαν τις έρευνες, του ξυλοδαρμούς, τις απαγορεύσεις συγκεντρώσεων, συνελεύσεων κλπ;
Τι θα κάνουμε με την αντίδραση των χωριών μας που σήκωσε κεφάλι και μας απειλεί ανοιχτά ότι θα μας σφάξουν όλους;
Με τι να προστατευθούμε;
Με τον "εθνικό στρατό";
Μα πώς θα γίνει τέτοιος αφού εμάς δεν μας δέχονται χαρακτηρίζοντάς μας ανίκανους οι επιτροπές με χίλιες ψεύτικες δικαιολογίες;
Δεν το βλέπετε πως στην περιοχή Καρδίτσας από την κλάση του 1939 δεν πήραν ούτε 20% από τους αμαρκάριστους ως δικούς των;
Όλα αυτά θα ήταν ένας σίφουνας ενάντια σας, αν εγώ για να αποφύγω διασπάσεις κλπ δεν έκανα την πρόταση να πάω έξω και να θέσω τις απόψεις μου, μη τυχόν και λυθεί κομματικά το ζήτημα, κι έβγαζα από τα χωριά τους τους 200 και πλέον αντάρτες που είχα καταγράψει στο βουνό και άρχιζα τον πόλεμο.
8. Παντού οι οργανώσεις είχαν μουδιάσει. Η αντίδραση είχε σηκώσει κεφάλι.
Το πέρασμά μας δημιουργεί ρίγη συγκινήσεως και ενθουσιασμού και οι γυναίκες ακόμα βγαίνουν και μας καλωσορίζουν, μας εύχονται "καλή επιτυχία και καλή λευτεριά από το νέο κατακτητή".
Η αντίδραση κρύβεται. Πολλοί φεύγουν για τις πόλεις. Το ξεκαθάρισμα ΕΔΕΣιτών στην Ευρυτανία, που είχαν έλθει με ρητή εντολή να οργανώσουν εκεί ένοπλες ομάδες αντίδρασης, επικροτήθηκε από όλους.
Θα ξεκαθάριζα και την ομάδα του Π. Μελιά (Ευρυτανία - Λεπιανά) και την ομάδα Σούρλα σε μια εβδομάδα, αν δεν ερχόταν ο αντιπρόσωπός σας.
Στους κομματικούς των χωριών λέμε ότι για ειδικούς λόγους δεν πρέπει να εμφανιστούμε.
Περπατάμε όλη νύχτα και κρυβόμαστε την ημέρα για να φανούμε συνεπείς σ’ ό,τι συμφωνήσαμε με σας.
Μα οι κομματικοί επιμένουν και με τρόπο το διαλαλούν οι ίδιοι στους χωριανούς τους: "ξαναβγήκαν αντάρτες μας. Σε λίγο θα βγούμε και πάλι όλοι, ο Άρης μας είναι εδώ μη φοβάστε. Ξέρει αυτός και θα νικήσουμε και πάλι Έλληνες αντιδραστικούς και Άγγλους κατακτητές".
9. Εσείς δεν τα βλέπετε όλα αυτά.
Έχετε απομονωθεί από τη λαϊκή μάζα και έχετε χάσει τον παλμό της.
Συνέλθετε έστω και τώρα. Δεν είναι αργά.
Αργότερα σίγουρα θα είναι πολύ αργά και θα χρειαστούν τεράστιες θυσίες σε κόπους και σε αίμα για ν’ αρχίσει κάτι σοβαρό.
Μην αφήνεται να θρονιαστεί η αντίδραση οριστικά.
Μην πιστεύεται ότι η "εθνοφυλακή" είναι πραγματικά εθνικός στρατός και μην βάζετε τον κόσμο να τους δέχεται τους Μπουραντάδες ως "παιδιά του λαού", ενώ αυτοί τους δέρνουν.
Μην κάνετε το έγκλημα να επιτρέψετε στην εθνοφυλακή να εγκατασταθεί παντού και να παίξει το ρόλο της παλιάς χωροφυλακής.
10. Μην αυταπατάστε ότι τα όπλα που κρύψαμε θα μπορέσετε αργότερα να τα χρησιμοποιήσετε. Όχι! Θα τα βρουν σε λίγο οι εθνοφύλακες, χρησιμοποιήστε τα –έστω και μέρος τους- από τώρα.
Βγάλτε από τώρα, έστω και λίγους αντάρτες, έστω από μια ομάδα σε κάθε επαρχία.
Μην τη χρωματίζετε ως δική σας ή ως συνέχεια του ΕΛΑΣ.
Αφήστε την καμουφλαρισμένη, αφού δεν καταλαβαίνετε ότι πρέπει να ξαναπάρει τα όπλα ο ΕΛΑΣ.
Δε θέλετε εμένα επικεφαλής τους; Βρείτε έναν άλλον.
Πάντως μην κάνετε το έγκλημα να αργείτε. Ενεργήστε σύντομα και δραστήρια.

11. Εγώ συνεχίζω το ταξίδι για το Ηπειρωτικό γραφείο και από εκεί για έξω. Όμως με κάποια επιβράδυνση γιατί κινούμαστε όπως ξέρετε και λέων και πιο πάνω.
Επί όλων των ανωτέρω ελπίζω να έχω γραπτή απάντησή σας με έκτακτο σύνδεσμο ώσπου να φτάσω στο Ηπειρωτικό γραφείο.
Εύχομαι να σκεφτείτε ώριμα έστω και την τελευταία στιγμή.