Μερικές σκέψεις με λίγα λόγια.

Το ενδιαφέρον για όλα τα θέματα, ζητήματα, γεγονότα, που συμβαίνουν γύρω μας και που καθορίζουν τη ζωή μας, είναι προσωπικό ζήτημα του καθενός.

Ο τρόπος όμως που επιλέγει κάποιος να αναλύσει, να ερμηνεύσει και να επεξεργαστεί τελικά την πραγματικότητα της ζωής, ορίζει και την υφή επί της ουσίας του υλικού κόσμου.

Τα ερωτήματα στριφογυρίζουν συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας, αλλά και μέσα σ' αυτά και ζητούν απαντήσεις.

Οι απαντήσεις δεν είναι απλές, είναι σύνθετες και εξαρτώνται από το εάν και κατά πόσο καταλαβαίνει κανείς την αλήθεια, την ερμηνεύει σωστά, υλιστικά και αγωνίζεται για την ανάδειξή της. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να προχωρήσει παρακάτω στη ζωή όχι μόνο σαν άνθρωπος αλλά και σαν συλλογικότητα.

Oι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι σήμερα που απλώνονται σε ένα μεγάλο τόξο από την Ουκρανία, στο Αφγανιστάν, στο Iράκ, τη Συρία και την Yεμένη, μέχρι τη βόρεια Aφρική και το Mαλί και οπουδήποτε αλλού, που βομβαρδίζουν κράτη σκοτώνοντας τον λαό και τα παιδιά του, που δημιουργούν κύματα εκατομμυρίων προσφύγων, είναι τα στοιχεία εκείνα που θα μας οδηγήσουν στην αντιπαράθεση με την Ιμπεριαλιστική Φασιστική βαρβαρότητα που απειλεί την ανθρωπότητα με νέα λουτρά αίματος.

Από την άλλη πλευρά, το οχτάωρο, οι συνδικαλιστικές ελευθερίες, ο αξιοπρεπής μισθός, η ασφάλεια στη δουλειά, το κοινωνικό κράτος, η δημόσια Υγεία και Παιδεία, το δικαίωμα στην απεργία είναι τα στοιχεία εκείνα που πρέπει να μας ενώσουν, είναι τα στοιχεία εκείνα που θα μας οδηγήσουν στην αντιπαράθεση με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που πρέπει να παλέψουμε συλλογικά για την κατάκτησή τους. 

Θα πρέπει να παραμένει σε μας ζωντανή η μνήμη από τους αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος και τις ηρωικές μορφές που προέκυψαν μέσα σε αυτούς, όπως ο Άρης, ο Σαράφης, ο Μπελογιάννης και τόσοι άλλοι (δεν μπορώ να τους ονοματίσω όλους εδώ), καθώς και τα μαρξιστικά-λενινιστικά ρεύματα που είχαν και αυτά τους ηρωικούς αγωνιστές τους, όπως και κάθε μορφής αριστερής και αντισυστημικής πολιτικής, στη διαλεκτική σχέση της υπεράσπισης των συμφερόντων της τάξης του ΛΑΟΥ, έτσι ώστε αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος να βαδίσουμε σε μία νέα αρχή αγώνων και να κάνουμε τα δικά μας βήματα στο μέλλον, της δικής μας προσπάθειας για την κοινωνική αλλαγή.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ...

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ δημιουργούν τους ιμπεριαλιστικούς ή καπιταλιστικούς πολέμους ενάντια στους λαούς.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ μας επιτίθενται σήμερα με βίαιο τρόπο στην καθημερινότητα.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ δημιουργούν καταπίεση, ανεργία, φτώχια και εξαθλίωση του λαού.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ κινούν τα νήματα ώστε να στενεύουν οι οικονομικοί μας ορίζοντες και να οδηγούμαστε σε αδιέξοδο.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ απαξίωσαν το δημόσιο σύστημα υγείας και παιδείας.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ είναι στο σύνολο τους διαχειριστές του συστήματος, που ψηφίζουν και εφαρμόζουν αντιλαϊκούς, αντεργατικούς νόμους.

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ο εχθροί αυτής εδώ της χώρας και κάθε χώρας που θέλει να είναι ανεξάρτητη απαλλαγμένη από τους δυνάστες της.

Ιδού λοιπόν οι εχθροί του Λαού.

Οι κάθε λογής κυβερνητικές λογικές όποιες και εάν είναι αυτές στη διαχείριση του συστήματος, δεν στηρίζονται στην ανατροπή του καπιταλισμού, ούτε στην πλήρη ρήξη με την νεοφιλελεύθερη πολιτική της υποδούλωσης.

Μέλημα μας είναι εμείς να το καταλάβουμε και να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο αύριο με στόχο την κοινωνική αλλαγή.

Η ελληνική κοινωνία και κάθε κοινωνία σε ολόκληρο τον κόσμο πρέπει να κατανοήσει που οδηγείται και να απεγκλωβιστεί από την πολιτική μηχανική της ιδεολογικοποιημένης αντεπαναστατικής ρητορικής.

Το μείζον λοιπόν ζήτημα είναι αν μπορείς να αντικατοπτρίζεις τις τρέχουσες κοινωνικές αναπαραστάσεις και όχι να συντηρείς μια εικονική πραγματικότητα υποτέλειας.

Το μυστικό του ταξικού διαχωρισμού είναι ότι δεν υπάρχει κοινωνική αλλαγή χωρίς το μονόδρομο της ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ.

Χωρίς την επανάσταση δεν υπάρχει κοινωνική αλλαγή.

Δεν θα μπορέσει ποτέ να περάσει στα χέρια μας η εξουσία αν δεν ξέρουμε να την προσδιορίσουμε και αν χρειαστεί να στραφούμε και εναντίον του ραγιάδικου εαυτού μας, να σπάσουμε τις αλυσίδες με προϋποθέσεις συγκρότησης της εργατικής λαϊκής πάλης και της ρήξης με το αστικό - καπιταλιστικό καθεστώς και τις δομές του.

Προσπάθεια δύσκολη μεν, αλλά αναγκαία δε, να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για να μετασχηματίσουμε την ήττα του Λαϊκού - Εργατικού και γενικά του Αριστερού κινήματος σε ένα ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ - ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΛΙΣΤΙΚΟ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ !!!

Αυτά είναι μερικά ζητήματα που αναφέρω και που πρέπει να αγωνιστούμε γι' αυτά και να απαξιώσουμε κάποιους-όσους, που ξεκινώντας από την απογοήτευσή τους και μένοντας σπίτι τους προσπαθούν να την ιδεολογοπολιτικοποιήσουν, οδηγώντας την λαϊκή πάλη για τα δικαιώματά της στην διάβρωση και  στην αποσύνθεσή.

Στον πόλεμό τους ενάντια στη ζωή σου πολέμησέ τους γιατί άλλη ελπίδα εκτός από αυτήν δεν έχεις !!!

Ας ακούσουμε τώρα παρακάτω (μιας και το συνηθίζω να συνοδεύω μία ανάρτησή μου με κάποια τραγούδια) έτσι και εδώ, μερικά τραγούδια που ο Λαός μέσα από αυτά δημιούργησε ιστορία, που μπορεί να μας εμπνεύσει και να μας διδάξει.

Τα τραγούδια που ακούγονται είναι με τη σειρά:

1. Ο Ύμνος του ΕΑΜ (Τρία Γράμματα, Βασίλης Ρώτας-Matvey Blanter)

2. Από κάμπους και λαγκάδια (Θ. Μικρούτσικος, Μ. Δημητριάδη, Α. Μάνου), η μελωδία βασίζεται σε σοβιετικό επαναστατικό τραγούδι

3. Ήρωες (Μαρία Δημητριάδη, Στέφανος Βακάλης, Νότης Μαυρουδής)

4. Μαλλιά σγουρά (Πέτρος Πανδής, Μιχ. Ξένος)

5. Σαν ατσάλινο τείχος-Στους καπεταναίους του ΕΛΑΣ (Χορωδία)

6. Η Διεθνής στα ελληνικά, Χορωδία