ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΦΤΩΧΕΙΑ - ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ - ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙΑ - ΠΟΛΕΜΟΣ

Καπιταλισμός - ιμπεριαλισμός επιτίθενται στους Λαούς, κατασκευάζουν πολέμους για να αυξήσουν τα κέρδη τους, δημιουργούν φτώχεια και βυθίζουν στην πείνα και την εξαθλίωση ολόκληρους λαούς, επενδύουν στον ανθρώπινο πόνο και στην εκμετάλλευση εκατομμυρίων ανθρώπων.

Εξακολουθούν και θα εξακολουθήσουν (εάν δεν κάνουμε εμείς κάτι γι' αυτό) να βομβαρδίζουν, να καταστρέφουν για τα γεωπολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα, σε κάθε τι που αντιτίθεται στα σχέδια τους, ενάντια στην ελευθερία του ανθρώπου, ενάντια στους λαούς όλου του κόσμου.

Πουλάνε όπλα κι αρπάζουν εδάφη, πετρέλαιο, ορυκτά, σκοτώνουν ανθρώπους, σκοτώνουν παιδιά.

Πουλάνε πόλεμο.

Η συνείδηση και η αντίσταση μας στις αδικίες είναι πάνω από το φόβο, πάνω από κάθε εχθρικό αντιδημοκρατικό ιμπεριαλιστικό - καπιταλιστικό καθεστώς.

Τα σκληρά χτυπήματα που δέχονται οι λαοί είναι σημείο πρόκλησης για την αριστερά να υπερασπιστεί το δίκιο ενάντια στο άδικο, να υπερασπιστεί τον λαό ενάντια στην καταπίεση, την φτώχεια, τον πόλεμο.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη έχει αξία στις συνθήκες που ζούμε.
Η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη είναι στοιχεία στα οποία η Αριστερά πρέπει να επενδύσει, αλλά και να καλλιεργήσει στον αγώνα για την κοινωνική αλλαγή.

Με βάση τα παραπάνω δεδομένα και την παγκόσμια κατάσταση μπαίνει σαν επιτακτική ανάγκη οι λαοί να αντισταθούν απέναντι σε αυτόν τον "ρεαλισμό". Έναν ρεαλισμό που μακελεύει λαούς σ' ολάκερο τον κόσμο.

Έναν ρεαλισμό που φτωχοποιεί την κοινωνία. Έναν ρεαλισμό που καταστέλλει, τρομοκρατεί, καταδικάζει και βασανίζει οποίον εναντιώνεται στον πόλεμο, στην αδικία και στην εκμετάλλευση.

Στον πόλεμό τους ενάντια στη ζωή σου πολέμησέ τους γιατί άλλη ελπίδα εκτός από αυτήν δεν έχεις !!!

Με τα μάτια μας λοιπόν μόνιμα στραμμένα στους φτωχούς και τους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου, αξίζει κανείς πάντα να θυμάται τα παρακάτω λόγια (στοίχους) που ταιριάζουν σε όσους πιστεύουν στην ελευθερία των Λαών, στην Κοινωνική Επαναστατική Αλλαγή.

Ένα ποίημα του Μπέρτολντ Μπρεχτ που γράφτηκε το 1939. Θα μπορούσε όμως κάλλιστα να είχε γραφτεί στις μέρες μας.
Η διαχρονικότητά του είναι συγκλονιστική !!!

Διαβάστε τους στοίχους και ακούστε το.

"Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου"
(Ποιήματα του Σβέντμποργκ, 1939)

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κι' όλας φάει

Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
Χωρίς να 'χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής

Πώς ν’ αναρωτηθούν πού’ θε έρχονται
Και πού πηγαίνουν
Είναι τα όμορφα δειλινά τόσο αποκαμωμένοι
Το βουνό και την πλατειά τη θάλασσα
Δεν τα 'χουν ακόμα δει
Όταν σημαίνει η ώρα τους

Αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοί
Γι’ αυτό που είναι ταπεινό
Ποτέ δε θα υψωθούν

Το ημερολόγιο
Δε δείχνει ακόμα την ημέρα
Όλοι οι μήνες, όλες οι ημέρες
Είναι ανοιχτές
Κάποια απ’ αυτές θα σφραγιστεί
Μ’ έναν σταυρό

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’ αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα 'ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λες πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Πόλεμος και ειρήνη
Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα
Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από τη μάνα
έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά
ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους

Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Μιλάνε για ειρήνη
Ο απλός λαός ξέρει
Πως έρχεται ο πόλεμος
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Καταριούνται τον πόλεμο
Διαταγές για επιστράτευση
Έχουν υπογραφεί

Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο
Θέλουνε πόλεμο
Αυτός που το 'χε γράψει
Έπεσε κι όλας

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Να ο δρόμος για τη δόξα
Αυτοί που είναι χαμηλά
Να ο δρόμος για το μνήμα

Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ’ την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο

Σαν θα 'ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή
Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός

Νύχτα
Τ’ ανδρόγυνα ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους
Οι νέες γυναίκες θα γεννήσουν ορφανά

Στρατηγέ το τανκς σου
Είναι δυνατό μηχάνημα
Θερίζει δάση ολόκληρα
Κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα χρειάζεται οδηγό

Στρατηγέ το βομβαρδιστικό
Είναι πολυδύναμο
Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο
Κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα χρειάζεται πιλότο

Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ
Ξέρει να πετάει
Ξέρει και να σκοτώνει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα ξέρει να σκέφτεται.