Με τη χώρα να περνά μια πολλαπλή κρίση (υγειονομική, οικονομική, πολιτική), τα συντρίμμια της Χρυσής Αυγής επιχειρούν –μάταια– να ανασυνταχτούν ● Οι ηγέτες της ναζιστικής οργάνωσης μέσω του διαδικτύου και ορισμένων ακροδεξιών μέσων ενημέρωσης διεκδικούν κάποιον μελλοντικό πολιτικό ρόλο, ενώ όλοι τους δηλώνουν αρχηγοί κάποιας ξεχωριστής προσωπικής οργάνωσης ● Προσπαθούν με κάθε τρόπο να εμφανιστούν ως οι πιο πιστοί χριστιανοί και διεκδικούν την παρουσία τους στο πολυσυλλεκτικό ρεύμα των «αντιεμβολιαστών», προκειμένου να θολώσουν τη ναζιστική ταυτότητά τους.
Μια παράπλευρη συνέπεια της πολλαπλής κρίσης που περνά η χώρα (υγειονομική, οικονομική, πολιτική) είναι η ανάδυση κάθε λογής αυτόκλητων σωτήρων που επιχειρούν κυρίως μέσω του διαδικτύου αλλά και με τη συμμετοχή τους σε κάποιες δημόσιες συγκεντρώσεις να εξασφαλίσουν ένα εισιτήριο για τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.
Αλλά κυρίως αυτές οι νέες απόπειρες να στηθούν νέα κόμματα βασίζονται στην πεποίθηση κάποιων φιλόδοξων υποψήφιων πολιτευτών ότι η έκλειψη της Χρυσής Αυγής (και των ΑΝ.ΕΛΛ.) αφήνει κάποιο πολιτικό κενό στα δεξιά της Ν.Δ., αλλά και ότι έχουν μείνει χωρίς πολιτικό εκφραστή κάθε λογής συνωμοσιολόγοι, μεταναστοφάγοι και σκληροί εθνικιστές, από τη στιγμή, μάλιστα, που ο κ. Βελόπουλος επαναπαύτηκε στην κοινοβουλευτική και εμπορική του δόξα.
Το ερώτημα είναι πώς αντιδρούν σε όλη αυτή την κατάσταση τα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής που βρίσκονται στις φυλακές Δομοκού. Η πρώτη διαπίστωση είναι ότι δεν έχουν ακόμα συμβιβαστεί με την ιδέα ότι έχουν καταδικαστεί ως «διευθυντές εγκληματικής οργάνωσης». Μέσω του διαδικτύου και ορισμένων ακροδεξιών μέσων ενημέρωσης διεκδικούν κάποιον μελλοντικό πολιτικό ρόλο, ενώ όλοι τους δηλώνουν αρχηγοί κάποιας ξεχωριστής προσωπικής οργάνωσης.
Αυτό που δεν μπορούν να αποδεχτούν είναι ότι η ναζιστική οργάνωση έχει διαλυθεί και ότι σ’ αυτή τη διάλυση εξακολουθούν να συμβάλλουν οι ίδιοι με τα αλληλοκαρφώματα και την ανταλλαγή βαριών κατηγοριών. Κάποια μέλη των Ταγμάτων Εφόδου που δεν έχουν φυλακιστεί προσπαθούν βέβαια να εμφανιστούν με κάθε ευκαιρία (ειδικά στη Θεσσαλονίκη), αλλά η μαζική οργανωμένη δράση έχει υποχωρήσει δραστικά. Υπάρχουν, μάλιστα, και ορισμένες πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις, όπως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Καβάλας που καταδίκασε στις 13 Δεκεμβρίου πρώην στέλεχος της Χρυσής Αυγής για εξύβριση και απειλή σε βάρος του ανεξάρτητου δημοτικού συμβούλου Καβάλας Δημήτρη Βογιατζή, ο οποίος από τη στιγμή που κατήγγειλε την ηγεσία της ναζιστικής οργάνωσης και αποχώρησε έχει γίνει στόχος πολλών επιθέσεων.
Οι ηγέτες της ναζιστικής οργάνωσης εξακολουθούν να αρνούνται κάθε ευθύνη για τις κακουργηματικές πράξεις που τους καταλόγισε το Τριμελές Εφετείο στις 7 Οκτωβρίου 2020. Και για να πείσουν τους εναπομείναντες αφελείς οπαδούς τους, αφενός μεν προσπαθούν με κάθε τρόπο να εμφανιστούν ως οι πιο πιστοί χριστιανοί της χώρας, καλύπτοντας τους παλιούς ύμνους στον παγανισμό, και αφετέρου διεκδικούν την παρουσία τους στο πολυσυλλεκτικό ρεύμα των «αντιεμβολιαστών», προκειμένου να θολώσουν τη ναζιστική ταυτότητά τους.
▶ Ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος, ο οποίος ήταν εκείνος που επέμενε για την ιδεολογική καθαρότητα της οργάνωσής του, αναπαράγει τώρα τις γνωστές θεωρίες των «αρνητών»: «Μας λένε επί παραδείγματι ότι από την αρχή της επιδημίας του κορονοϊού είχαμε 18 χιλιάδες θανάτους», γράφει στην ιστοσελίδα του. «Δεν μας λένε, όμως, πόσοι από τους θανάτους αυτούς είχαν σαν βασική τους αιτία μία ασθένεια σοβαρή, η οποία επιφέρει θάνατο όπως καρκίνο ή καρδιακό νόσημα» (26.12.2021). Στο στόχαστρο του «Αρχηγού» είναι «οι ρασοφόροι και οι διανοούμενοι» διότι «είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένοι στο ζήτημα του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Τι ενώνει άθεους και υπηρέτες του Θεού υποτίθεται; Μα η εξουσία, είναι προφανές».
▶ Ο Ιωάννης Λαγός, ο οποίος είναι ο πρώτος που είχε σχεδιάσει να αποδράσει από τη Χρυσή Αυγή και το έκανε αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2019, αφού είχε εξασφαλίσει την καλοπληρωμένη έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο, διαμαρτύρεται τώρα επειδή έχει περικοπεί ο μισθός του, εφόσον βέβαια δεν ασκεί τα καθήκοντά του.
▶ Ο Ηλίας Κασιδιάρης εγκατέλειψε τελευταίος το ναυάγιο της Χρυσής Αυγής και είναι εκείνος που θεωρεί ότι πρέπει να εμφανίζεται από το «κελί της τιμής» ως πετυχημένος πολιτικός αρχηγός. Έχει προσελκύσει προσωπικότητες του «χώρου» που τον αναγνωρίζουν ως νέο «Αρχηγό», αλλά αποκρούει κάθε ιδέα συνεργασίας. Καλεί όσους επιθυμούν να ενταχθούν στο κόμμα του. Μ’ αυτό τον τρόπο απέρριψε και την πρόταση του Στέφανου Χίου (που έχει κάνει κι αυτός κόμμα!) να συνεργαστούν. Τιμά τον Γιώργο Τράγκα (που κι εκείνος ίδρυσε κόμμα!), αλλά μετά θάνατον. Θέλει να ξεχάσει τη σβάστικα στο μπράτσο του, αλλά δεν έχει παραλείψει να πάρει μαζί του από τη Χρυσή Αυγή στελέχη όπως ο Μπαρμπαρούσης (που καλούσε τον στρατό σε πραξικόπημα) και ο Μισιάκας-Μάστορας που έκλεινε τα κείμενά του με το ναζιστικό σύνθημα «Ζήτω η νίκη!».
Σε λίγο καιρό αναμένεται η δημοσίευση της δικαστικής απόφασης, την οποία, βέβαια, δεν είναι δυνατόν να αγνοήσουν. Και το χειρότερο γι’ αυτούς: τον συντονισμό της νομικής τους υπεράσπισης έχει αναλάβει ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, εκείνος ο οποίος συνεχίζει να καταγγέλλει τη Χρυσή Αυγή για την άσκηση παράνομης βίας! Τον άκουσαν μάλιστα πριν από λίγες μέρες να δηλώνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι «μεγάλος ηγέτης»! Προφανώς μόνο ένας «μεγάλος ηγέτης» θα είχε τη διορατικότητα να τοποθετήσει τον Θάνο Πλεύρη υπουργό Υγείας.
Αλλά ας έρθουμε στο προκείμενο του τίτλο της ανάρτησής μου με αφορμή το άρθρο της efsyn.
ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΝΑΖΙΣΜΟΣ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
Είχαν την υποστήριξη της ακροδεξιάς και των φιλοναζί αλλά και κάποιων κεντρώων πολιτικών, οι οποίοι ανησυχούσαν για την κυριαρχία και τις φιλοδοξίες του ΕΛΑΣ, που εκείνη τη στιγμή ήταν το κύριο σώμα της ελληνικής αντίστασης.
Ο κύριος ρόλος των Ταγμάτων Ασφαλείας ήταν η καταπολέμηση του ΕΛΑΣ. Η συνολική δύναμη τους περιλάμβανε 22 εθελοντικά και 9 ευζωνικά τάγματα, κάτω από τις διαταγές του αντιστράτηγου των ΕΣ ΕΣ Walter Schimana.
"Μάνα θ’ αργήσω, έχουμε πόλεμο"...
Η μαθήτρια ΕΠΟΝίτισσα που εκτελέστηκε λίγο πριν την απελευθέρωση
Η ανησυχία για την επικράτηση των αντιστασιακών δυνάμεων ΕΑΜ-ΕΛΑΣ προκάλεσε την οχύρωση του αστικού καθεστώτος απέναντι στον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Απόστρατοι αξιωματικοί, επικεφαλής των οποίων υπήρξε ο Θεόδωρος Πάγκαλος, με ανησυχία για τις εξελίξεις συζητούν το θέμα και αποφασίζουν να το θέσουν υπόψη των Γερμανών ζητώντας βοήθεια.
Ο Πάγκαλος (φθαρμένος ήδη απ’ τη δικτατορία), ο Γονατάς και ο Ράλλης αναθέτουν διερευνητικά την υπόθεση στον Ιωάννη Βουλπιώτη, γνωστού γερμανόφιλου και διευθυντικού στελέχους της Siemens.
Ο Βουλπιώτης θα παραδεχτεί ότι ήταν εκείνος που εισηγήθηκε την ιδέα για τα κατοχικά Τάγματα Ασφαλείας.
Ο Ιωάννης Βουλπιώτης, μετά τον γάμο του με την Χέρτα, κόρη του Καρλ Φρίντριχ Φον Ζίμενς, θα γίνει ο μόνιμος συνεργάτης και εκπρόσωπος του γερμανικού κεφαλαίου στην κατοχική Ελλάδα. Ακόμη και μετά τη διάλυση του γάμου του με τη Χέρτα, ο Βουλπιώτης δεν διαλύει τον δεσμό του με την αγαπημένη του Siemens, διότι η εταιρία αυτή έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον στις σχέσεις της με την Ελλάδα.
Άριστη λοιπόν επιλογή του αστικού καθεστώτος ο γερμανομαθής και γερμανοτραφής Βουλπιώτης, με το παγωμένο βλέμμα, το πλατύγυρο καπέλο και τη χρυσή ταμπακιέρα, προκειμένου να μεταφέρει στους Γερμανούς την ανησυχία της αστικής τάξης για την ενδεχόμενη επικράτηση των κομμουνιστών στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της Κατοχής, ο Ιωάννης Βουλπιώτης εμφανίζεται ως ο πλέον προνομιακός συνομιλητής των Γερμανών ενώ, έπειτα από προσωπική διαταγή του ίδιου του Φύρερ, απολαμβάνει ένα ιδιότυπο καθεστώς ασυλίας. Εξυπακούεται ότι έχει μεσολαβήσει ο πρώην πεθερός του, Φον Ζίμενς.
Η περίπτωση Κ. Λογοθετόπουλου κρίθηκε ακατάλληλη για τον σκοπό αυτόν, και οι Γερμανοί αναθέτουν στον Ιωάννη Ράλλη την πρωθυπουργία (1943) ο οποίος πρόθυμα υλοποιεί την έμπνευση του Ιωάννη Βουλπιώτη για τη δημιουργία των περίφημων Ταγμάτων Ασφαλείας (Δημιουργήθηκαν τότε αλλά θα εξακολουθήσουν να δημιουργούνται Τάγματα Εφόδου των νέων φασιστών, βλέπε παρακάτω φωτογραφία).
Τον πρώτο καιρό τα τάγματα αυτά αναφέρονται ως "Βουλπιώτηδες" και "Ράλληδες" από τα ονόματα του εμπνευστή και ιδρυτή τους.
Η αντικομμουνιστική πολεμική ξεκινάει με το πρώτο τάγμα ευζώνων, μετατρέποντας την τιμημένη φουστανέλα του αγωνιστή του ’21 σε τσόλι του Γερμανού κατακτητή.
Έτσι προκύπτουν οι Γερμανοτσολιάδες, ορκισμένοι εχθροί, με όρκο στον Χίτλερ, ενάντια στους αγωνιστές για τη λευτεριά της πατρίδας.
Η δωσίλογη κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη κουρελιάζει τον ομηρικό όρο "εύζωνας" που χρησιμοποιείται από το 1868 για να τον ταυτίσει με τον ρόλο του προδότη και τον ξεφτιλίζει.
Στους Γερμανοτσολιάδες εντάσσονται τα λούμπεν στοιχεία της κοινωνίας, εξαθλιωμένοι χωρίς συνείδηση, εγκληματίες, καταζητούμενοι, απόστρατοι Βενιζελικοί και αντικομμουνιστές φορούν φουστανέλα και έχουν επικεφαλής Γερμανούς αξιωματικούς.
Είναι αυτοί που με κουκούλα ή χωρίς έδειχναν με το δάχτυλο και ανατρίχιαζαν ένα γύρω οι γειτονιές.
Αυτοί που έδειχναν και ορφάνευαν τα χαμόσπιτα.
Βασικό προσόν των ταγματασφαλιτών ήταν η εντοπιότητα.
Γνώριζαν ανθρώπους και πράγματα, στόχευαν με το δεξί τους, δεξί χέρι των Γερμανών που χωρίς συνεργάτες θα δυσκολεύονταν πολύ να επικρατήσουν. Επέβαλαν τρομοκρατία και σκοταδιστικό περιβάλλον.
Καίνε βιβλιοθήκες, σαν γνήσιοι Ναζί και διαλύουν τοπικούς θεατρικούς ομίλους.
Αυτοί που ρήμαζαν γειτονιές ολόκληρες και από τη χαρά τους πετούσαν ψηλά τη σκούφια τους (φέσι) ως εκδήλωση ικανοποίησης.
Γερμανοτσολιάδες που έστηναν μπλόκα και θέριζαν τους αντιστασιακούς, όπως στις 17-08-44 στην μαρτυρική Κοκκινιά, όπου τα ευζωνικά τάγματα επιχείρησαν να ξανασυλλάβουν κατοίκους που οι Γερμανοί είχαν απελευθερώσει.
Χιλιάδες οι περιπτώσεις που Γερμανοτσολιάδες και Ες-Ες στη διάρκεια της κατοχής βάδισαν μαζί, χέρι-χέρι, κάτω από τις διαταγές του Βάλτερ Σιμάνα, στον οποίο οφείλουμε και τον τελικό απολογισμό της δράσης των ταγμάτων μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα.
Οι δωσίλογοι της κατοχής, ένα ξεχωριστό και κατάμαυρο κεφάλαιο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, θα καταφέρουν να ξεγλιστρήσουν και να γλυτώσουν όταν μετά την απελευθέρωση ξεκίνησαν τα ειδικά δικαστήρια για τους δωσίλογους και τους ταγματασφαλίτες.
Η αστική τάξη ευγνωμονούσα τους πρωταγωνιστές Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο, Ράλλη, Βουλπιώτη και τους λοιπούς κομπάρσους δωσίλογους και Γερμανοτσολιάδες, τους στήριξε διακριτικά στις περίφημες δίκες, επειδή αυτοί με το έργο τους απάλλαξαν τη χώρα από τον κίνδυνο του κομμουνισμού. Άλλους από αυτούς καταδικάζει εις θάνατον, αλλά στη συνέχεια μετατρέπει την ποινή σε ισόβια κάθειρξη και περιορισμό κατ’ οίκον, ενώ άλλους τους κρίνει αθώους ελλείψει στοιχείων.
Στη δίκη των δωσίλογων του 1946 θα καθίσουν στο εδώλιο των κατηγορουμένων όλα τα καμάρια και οι φίλοι των Γερμανών εθνικοσοσιαλιστών: Κ. Λογοθετόπουλος, Ι. Βουλπιώτης, Ν. Χριστοφοράκος (πατέρας του Μιχαήλ Χριστοφοράκου, φερόμενου ως εμπλεκόμενου με το σκάνδαλο της Siemens).
Όλοι θα αθωωθούν ελλείψει στοιχείων με πρωταγωνιστή τον μάρτυρα υπεράσπισής τους τον Παναγιώτη Χατζηπάνο, μετέπειτα υπουργό Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Τσαλδάρη.
Σε κάποιες περιπτώσεις, τους δωσίλογους και Γερμανοτσολιάδες το αστικό καθεστώς θα τους χρησιμοποιήσει ως ειδικούς αναμορφωτές (βασανιστές) για τους αμετανόητους κομμουνιστές στο κολαστήριο της Μακρονήσου.
Η τυφλή δικαιοσύνη αποφάσιζε ανάλογα με τη θέση και τις διασυνδέσεις του εκάστοτε δωσίλογου με την επίσημη εθνικοφροσύνη.
Για το "θεάρεστο" έργο τους, η "Πατρίς" ευγνωμονούσα τους ταγματασφαλίτες, μετά τον θάνατό τους, δίνει συντάξεις στις οικογένειές τους (κατοχικός νόμος 927/1943), ενώ τα μεγάλα στελέχη του δωσιλογισμού καταλαμβάνουν υψηλές θέσεις μετά την απελευθέρωση, γιατί το κράτος έχει συνέχεια και συνέπεια.
- Καλλιθέα,
- Ταύρος,
- Πετράλωνα,
- Κοκκινιά,
- Δραπετσώνα,
- Νέα Ιωνία,
- Ιλίσια,
- Καισαριανή,
- Καλάβρυτα
- Δίστομο
- Κάνδανος
- Χορτιάτης
- και άλλα, μετρούν ακόμη τις πληγές τους.
Πρέπει να γνωρίζει, να διακρίνει και να ορθώνει το ανάστημά του.
Μέσα στη σημερινή οικονομική κρίση, στη φτώχεια και την ανέχεια, ο φασισμός με τους σύγχρονους Γερμανοτσολιάδες απλώνει ξανά τις μαύρες φτερούγες για να αγκαλιάσει δήθεν τον κάθε λογής αποδιωγμένο, να τον κρατήσει χαμηλά, ακίνητο, να μη μπορέσει να σηκωθεί ποτέ.
Με αυτόν τον τρόπο σε κάθε εποχή ο φασισμός δημιουργεί εφεδρείες από ανθρώπους σκυφτούς, νοικοκυραίους, υπάκουους υπαλλήλους που εφαρμόζουν τον νόμο, δεν μιλούν, δεν γελούν, ανέχονται μόνο και κοιτάνε τη δουλειά τους.
Σε κάθε περίπτωση το βραβείο της σιωπής ακολουθούν και άλλα μικροοφέλη, μικροβολέματα και δωροδοκίες συνειδήσεων.
Αυτές οι σιωπηλές εφεδρείες κρυμμένες πίσω απ’ τις κουρτίνες του καναπέ, όταν έρθει η κρίση και ο καιρός θα χρησιμοποιηθούν εκούσια ή ακούσια για το στήριγμα του Κεφαλαίου και των Αγορών.
Η αστική τάξη της χώρας στο σκηνικό της κρίσης και της πανδημίας, θα ξαναπαίξει το έργο της εθνικής ενότητας, με πρωταγωνιστές και κομπάρσους τα ισχυρά διεθνή οικονομικά συμφέροντα και τους ντόπιους εντολοδόχους τους.
Από την περίοδο που ο Καρλ Φρίντριχ Φον Ζίμενς κάνει γαμπρό του τον Ιωάννη Βουλπιώτη, έως και την εποχή του φυγά Μιχαήλ Χριστοφοράκου, γνωστού στελέχους της Siemens, η συμπλοκή και διαπλοκή των ελληνογερμανικών συμφερόντων αποτέλεσε τη μόνιμη βάση της διαφθοράς του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της χώρας.
Μεγάλα δώρα, μίζες και ποσοστά επί του τζίρου δίνονται σε Έλληνες πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες για να κλείσουν τα στόματα και να κάνει η εταιρία τη δουλειά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου