ΑΠΕΡΓΙΑ, η σημασία της για την εργατική τάξη.

Από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του κόσμου της εργασίας είναι το δικαίωμα του στην απεργία, μία μορφή πάλης για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Η σημασία της απεργίας για την εργατική τάξη της κάθε χώρας είναι πάντα ιδιαίτερα μεγάλη και πρέπει να αναδειχθεί η εργατική - ταξική αλληλεγγύη, ο πολιτικός ριζοσπαστισμός, η αγωνιστική αποφασιστικότητα και ο πολιτικός ρόλος του εργατικού κινήματος.

Όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να συμμετέχουν σε κάθε Απεργία για να υπερασπιστούν τη ζωή και τα δικαιώματα τους. 

Αυτό που πρέπει να δυναμώσει είναι οι διεκδικήσεις του λαού, αυτό δηλαδή ακριβώς που προσπαθεί να εμποδίσει η κάθε κυβέρνηση που είναι πάντοτε ο κολαούζος της αστικής τάξης.

Εκείνο λοιπόν που προέχει είναι με τη συμμετοχή των εργαζόμενων να μπει φραγμός στην αντεργατική βάρβαρη επέλαση με την όσο το δυνατόν τη πιο πλατιά κινητοποίησή τους και ακολούθως με τους συνεχείς ταξικούς αγώνες τους να επανακερδίσουν τα αδιαμφισβήτητα για την εργατική τάξη δικαιώματα που η αστική τάξη με τους κοινοβουλευτικούς κολαούζους της προσπαθεί να καταργήσει.

Η απεργία θα είναι η αρχή  των αγώνων, των αντιστάσεων για την ανατροπή της πολιτικής της αντιλαϊκής επίθεσης με παραπέρα τους αγώνες για τη ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ.

Το συνδικαλιστικό κίνημα λυμαίνονται οι εργατοπατέρες των εκάστοτε κυβερνητικών συνδικαλισμών αλλά και των οπορτουνιστικών, ρεφορμιστικών κομμάτων και ρευμάτων.

Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας είναι δική μας ΥΠΟΘΕΣΗ, υπόθεση των εργαζομένων, όλου του λαού.

Οι εργαζόμενοι μπορούν να πετύχουν περισσότερη είτε λιγότερη πολιτική ελευθερία με σκοπό τη διεξαγωγή του αγώνα για την οικονομική τους απελευθέρωση, καμιά όμως ελευθερία δε θα τους απαλλάξει από την αθλιότητα, την ανεργία και την καταπίεση, όσο δε θα έχει αποτιναχτεί η εξουσία του κεφαλαίου.

Κύριο λοιπόν καθήκον της τάξης που καταπιέζετε (εργατική τάξη) θα πρέπει να είναι να αποκτήσει ταξική ιδεολογία, σκέψη και πράξη για να παλέψει για τα δικαιώματά της με τελικό στόχο την κοινωνική αλλαγή.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΚΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ, ΨΕΜΑΤΑ, ΨΕΜΑΤΑ, ΨΕΜΑΤΑ!
Έλεγαν και λένε: "Παλεύουμε για την υγεία του λαού", "Δημιουργούμε ανάπτυξη", "νέες θέσεις εργασίας", "βγαίνουμε από την κρίση", "πάταξη φοροδιαφυγής", "λεφτά υπάρχουν", "θα σκίσουμε τα Μνημόνια", "οι αγορές θα χορεύουν στον δικό μας ρυθμό". 
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις φράσεις και τις λέξεις που έχουν χρησιμοποιήσει και χρησιμοποιούν οι Έλληνες πολιτικοί έως σήμερα, με σκοπό να πείσουν τους ψηφοφόρους να τους εμπιστευτούν.

Αυτά όλα είναι το απόλυτο ψέμα.

 
Όσο οδυνηρό και να είναι, που πράγματι είναι, φαντάζει σαν η πιο ρεαλιστική λύση για να οδηγηθεί ο τόπος σε μία ανάκαμψη, ΛΕΝΕ. 

Απλώς ένα μεγάλο "σάλτο" χρειάζεται για να παρακάμψουμε αυτές τις κρίσιμες στιγμές όποιες ιδεολογικές φαντασιώσεις, εμμονές και ψευδαισθήσεις από οποιοδήποτε ιδεολογικό χώρο που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξεις, αλλά και όλων εκείνων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παραιτούνται από τις ευθύνες τους, ενάντια της οπορτουνιστικής, σεχταριστικής πολιτικής και την καιροσκοπική στάση και τη ρεφορμιστική πολιτική  και τον κούφιο αντικαπιταλισμό. 

Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ: 
Η αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης και ευρύτερα των εργαζόμενων είναι μια  πραγματικότητα για το σύνολο των λαϊκών δυνάμεων, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σημείο να βιώνουμε αυτά σήμερα.
Η μετάβαση επομένως από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό και η απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τον ζυγό του καπιταλισμού δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω αργών, σταδιακών αλλαγών, μέσω μεταρρυθμίσεων, αλλά μόνο μέσω μιας ποιοτικής αλλαγής του καπιταλιστικού συστήματος, μέσω της ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ. Και για να μη λαθεύουμε στη χάραξη της πολιτικής, πρέπει να είμαστε Μαρξιστές - Λενινιστές επαναστάτες, και όχι ρεφορμιστές (μεταρρυθμιστές).

ΚΑΙ ΤΙ ΜΕΝΕΙ ; 
Μέσα σ' αυτό το ζοφερό τοπίο να γίνει και να δίνει δύναμη ο αγώνας του λαού.
Να πάρει ο ΛΑΟΣ τις τύχες στα χέρια του, και να εισπράξουν όλοι αυτοί αναπόφευκτα τη λαϊκή αποδοκιμασία και αγανάκτηση και να βρεθούν αντιμέτωποι με το εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Να ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ την κατάσταση του λαϊκού κινήματος, τους ταξικούς και πολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων, τη θέση που βρίσκεται το αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα, την πορεία και την προοπτική ανασυγκρότησης και ενότητας του μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος, για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε όρους που θα μας πάνε παρακάτω.

Να παλέψουμε χέρι-χέρι για τη ζωή, τη ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ !!!
Να ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ για τη δημιουργία της καθοριστικής Μαρξιστικής - Λενινιστικής γραμμής, θέσης και πράξης, καθώς και του φορέα εκείνου που θα την εκπροσωπεί και θα παλεύει για τη κοινωνική ανατροπή είναι πλέον αναγκαία ευθύνη όλων μας.

Εξάλλου που αλλού άραγε παρά μόνο μέσα στη πράξη (δηλ. στους Αγώνες διεκδίκησης και ανατροπής) τίθενται όλα τα ζητήματα ιδεολογικά και πρακτικά και μέσα στη πορεία της πάλης αναδεικνύεται πάντα το σωστό από το λάθος. 

-------------------------------------------------------------------

Μπέρτολτ Μπρεχτ,"Τραγούδι της απεργίας"(1929-1930)

Βγες έξω, σύντροφε! Ρίσκαρε
Τη δεκάρα, που ούτε δεκάρα πια δεν είναι Τον τόπο για ύπνο που πάνω του πέφτει η βροχή Και της δουλειάς τη θέση που αύριο θα χάσεις! Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου! Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ! Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας:

Κάνε πράξη την αλληλεγγύη! Βγες έξω, σύντροφε, αντιμέτωπος με τα όπλα και Διεκδίκησε το μεροκάματό σου! Σαν ξέρεις πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις Όπλα αρκετά οι αστυνόμοι τους δεν έχουν! Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου! Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ! Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας:

Κάνε πράξη την αλληλεγγύη!

Απεργία (Μπέρτολτ Μπρεχτ) & Στη Διαδήλωση (Μανος Λοίζος)