Μέσα σε όλα που θα φέρει το νομοσχέδιο (ν/σ) του Βρούτση στο εργασιακό τοπίο, σύμφωνα με τους άξονες που παρουσιάστηκαν στο Υπουργικό Συμβούλιο, διακρίνεται ως κύρια γραμμή που θα τον διέπει, η τομή με «αυτό που υπήρχε», ως υπόλειμμα ταξικών συσχετισμών περασμενών δεκαετιών απ’ την πλευρά του εργατικού κινήματος και η θεμελίωση και με τη βούλα του νόμου, του «νέου», αυτού που «ορίζει» η εποχή και ο σημερινός συσχετισμός δύναμης, δηλαδή η πλήρης ελευθερία και ασυδοσία του κεφαλαίου πάνω στον εργαζόμενο και την εργατική δύναμη. Θεμελιώνει την «νέα εποχή» που ξημερώνει για τον κόσμο της δουλείας μετά την πανδημία, αλλά που οι όροι της δημιουργούνται (και) μέσα σε αυτή, αξιοποιώντας την ως καταλύτη για πιο γρήγορα άλματα και επιταχύνσεις. Ενδεχομένως, σε κάποιους ο όρος «εργασιακός μεσαίωνας» που περιγράφουμε αυτό το «νέο» (και πόσο «νέο» είναι τελικά;), να φαίνονται λόγια «μειοψηφιών». Ας ρωτήσουν όμως τις πλειοψηφίες των δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων στη χώρα μας, τους ντελιβεράδες, τους εργαζομένους στον τουρισμό, στην εστίαση και σε πόσα άλλα, που βιώνουν από πρώτο χέρι την ταξική εκμετάλλευση και ήδη τις «καινοτομίες» του Βρούτση, με τη δαμόκλειο σπάθη του «μη μιλάς, για να μη βρεθείς στο δρόμο» πάνω απ’ τα κεφάλια τους, και θα πάρουν τις απαντήσεις τους.
Στα κυριότερα σημεία του μεταξύ άλλων, το επικείμενο ν/σ προβλέπει:
1. Απελευθέρωση του ωραρίου με παραχώρηση δικαιώματος στις επιχειρήσεις να απασχολούν τους εργαζομένους ως και 10 ώρες ημερησίως, χωρίς προσθετή αμοιβή. Η υπερωρία δηλαδή γίνεται κανονικότητα, το 8ωρο αποτελεί «αναχρονισμό» και συνδυαζόμενο αυτό με τη μεγιστοποίηση της τηλεργασίας λόγω πανδημίας και τα «ευέλικτα ωράρια», ο εργαζόμενος γίνεται πραγματικά λάστιχο. Φυσικά, ο Βρούτσης δε μας λέει κάτι καινούργιο, απλά πλέον τα αφεντικά δε θα χρειάζεται να συνεχίσουν στα κρυφά (;), αυτό που χρόνια τώρα συμβαίνει. Θα χαίρουν κάθε προστασίας του κρατικού μηχανισμού.
2. Προσθήκη περισσότερων κλάδων στους οποίους επιτρέπεται η εργασία την Κυριακή.
Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσουμε ότι, όποιες αναφορές σε «ανταποδώσεις», όπως περισσότερες άδειες, ρεπό και αύξηση των κρατικών αργιών, δεν αποτελούν παρά στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και κατάφωρα ψέματα για τη συντριπτική πλειοψηφία τους που θα κληθεί να δουλεύει υπό το νέο καθεστώς. Γιατί να μας λυπηθούν; Ίσα ίσα τώρα δε χρειάζεται να τηρούν ούτε τα προσχήματα…
3. Τυπική γίνεται πλέον η ισχύουσα προειδοποίηση απόλυσης. Σύμφωνα με το ν/σ, και μόνο με την ανακοίνωσή της στον εργαζόμενο, θα του απαγορεύεται η προσέλευση στο χώρο εργασίας για το 6μηνο που προβλέπει σήμερα ο νόμος. Περισσότερη απομόνωση των εργαζομένων, ώστε να μη συζητήσουν, να μη «διασαλευτούν» οι συνειδήσεις των υπολοίπων, για να μην υπάρξουν αγώνες για επαναπροσλήψεις.
4. «Δικαίωμα» στην συνδικαλιστική δράση, θα έχουν μόνο όσες συνδικαλιστικές ενώσεις έχουν απογραφεί στο «Γενικό Μητρώο». Βαθαίνει δηλαδή, ο έλεγχος και η παρέμβαση του κράτους στα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων και το «φακέλωμα».
5. Καθιερώνεται η υποχρέωση των συνδικαλιστικών οργανώσεων σε ηλεκτρονική δυνατότητα συμμετοχής σε Γ.Σ. και ψηφοφορίες, ιδίως για τη λήψη απόφασης απεργίας. Ο (υποχρεωτικός πλέον) τηλεσυνδικαλισμός προχωράει, ωθώντας σε ακόμα μεγαλύτερη αποστοίχιση από τα όργανα πάλης, καταργώντας επί της ουσίας την έννοια της Γενικής Συνέλευσης. Προετοιμάζεται παράλληλα το έδαφος και για περαιτέρω κινήσεις στον φοιτητικό συνδικαλισμό.
Ως Αγωνιστικές Κινήσεις, πιστεύουμε ότι η συζήτηση για το νομοσχέδιο-έκτρωμα του Βρούτση πρέπει να μας απασχολήσει. Και όχι με μια «φιλολογική» έννοια ή επειδή «η νεολαία πρέπει να έχει σφαιρική ενημέρωση». Επειδή, ό,τι έρχεται μας αφορά άμεσα. Τόσο επειδή θα επηρεάσει τους εργαζόμενους γονείς μας, με ό,τι συνέπειες θα έχει αυτό για τη δυνατότητα μας να σπουδάζουμε, αλλά και όσους από μας αναγκαζόμαστε ήδη να δουλεύουμε γιατί «τα λεφτά δε βγαίνουν», και καθολικά όλους μας ανεξαιρέτως, σε σχέση με το θα αντιμετωπίσουμε ως μελλοντικοί εργαζόμενοι, αφού όλα αυτά, για εμάς κατά βάση έρχονται.
Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να έχουμε! Τόσο για το βάθος και την ένταση της επίθεσης, όσο και για το που βρίσκονται οι «απαντήσεις» στον μονόδρομο της μαυρίλας και της μιζέριας που μας ρίχνει το σύστημα, επειδή εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Είναι πολύ η «σκουριά» που πρέπει να πεταχτεί, αλλά για μας, μόνο μέσα από την κίνηση μας θα πεταχτεί αυτή η «σκουριά», μόνο προχωρώντας το δρόμο της αντίστασης και της πάλης θα αρχίσουμε να δημιουργούμε τις «απαντήσεις» που τόσο έχουμε ανάγκη. Ο δρόμος δε θα ‘ναι εύκολος, θα ναι μακρύς και δύσκολος, αλλά είναι ο μοναδικός δρόμος για να σπουδάσουμε, να δουλέψουμε και να ζήσουμε με δικαιώματα και αξιοπρέπεια. Να τον βαδίσουμε αυτό το δρόμο!
Να μην περάσει το κατάπτυστο νομοσχέδιο του Βρούτση!
Όχι στη νέα αντεργατική βαρβαρότητα - Κάτω τα χέρια από τις συνδικαλιστικές ελευθέριες.
Κάτω η αντιλαϊκή πολιτική της φτωχοποίησης και των ταξικών φραγμών.
Ίση-πλήρης-δωρεάν περίθαλψη για όλο το λαό.
Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ
------------------------------------------------------ Σχόλια
Ως διαχειριστής αυτού του ιστολογίου θεωρώ αυτονόητο ότι οι αναγνώστες του έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκω την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Παρά την αρχική επιλογή, για ελεύθερα σχόλια ώστε να διευκολύνονται οι συζητήσεις αναγκάστηκα να βάλω τον έλεγχο γιατί έχουν αυξηθεί από τη μια τα spam και από την άλλη αυτοί που άλλη δουλειά δεν έχουν από το να περιφέρονται και να βρίζουν ασύστολα.
Διευκρινίζω λοιπόν ότι δεν θέλω ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού. Για τον λόγο αυτόν δεν θα δημοσιεύονται σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της ιστοσελίδας.
Απαντήσεις στα σχόλια των ενυπόγραφων άρθρων φέρουν καθαρά οι συντάκτες αυτών εφόσον βέβαια θα ήθελαν να απαντήσουν.
Τέλος για κάθε επικοινωνία καθώς επίσης και τα άρθρα μπορούν να στέλνονται στη διεύθυνση :
loukassagias@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου