Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Ας πούμε σήμερα κάτι διαφορετικό που το θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό μέσα σ' αυτή τη πανδημία του κορονοϊού που έχει κτυπήσει τους λαούς του κόσμου και την πληρώνουν σίγουρα οι αδύναμοι καθώς το σύστημα (καπιταλιστικό) τόσο παγκόσμια όσο και στη χώρα μας έχει απαξιώσει πλήρως το εθνικό σύστημα υγείας.

Κάτι διαφορετικό από αυτά που μας βομβαρδίζουν καθημερινά τα συστηματικά ΜΜΕ και μάλιστα ρίχνουν την ευθύνη στις πλάτες του Λαού (Ατομική Ευθύνη) προσπαθώντας να αποπροσανατολίσουν για να κρύψουν την Κρατική ευθύνη.

Άλλωστε το σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα παράγει νέες, οξυμένες, κοινωνικές συγκρούσεις και ταξικές αντιθέσεις.

Μερικές σκέψεις μου λοιπόν που κατ' εμέ απελευθερώνουν τον άνθρωπο από δεσμώτες, δεσμεύσεις ποικιλόμορφες, πείνα, δίψα, κακουχίες, δυνάμεις πανίσχυρες, εξαρτήσεις, φόβους, ανασφάλειες, παραπληροφόρηση, σύγχυση, αλλοτρίωση και που ο άνθρωπος ενίοτε τις κουβαλάει μέσα του γιατί του τα έχουν βομβαρδίσει καθημερινά μέσα στο νου και του τα έχουν άθελα του επιβάλει.

Η διαδικασία αυτοσυνειδησίας, κατανόησης δηλαδή της θέσης του και της σχέσης του με τους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς παράγοντες της ζωής που επηρεάζουν τις σκέψεις του, τη βούλησή του, τις αποφάσεις του, τις ενέργειές του, γενικότερα τον τρόπο ζωής του, μοναδική είναι η συμβολή της γνώσης η οποία κατά κύριο λόγο πρέπει να είναι αποτέλεσμα ιδεολογικής μελέτης και κριτικής των κοινωνικών φαινομένων και κατά δεύτερον λόγο ιστορικής μελέτης,προϊόν εμπειρίας, κρίσης, λογικού συμπεράσματος, και αυτογνωσίας .

Δεν είναι η συνείδηση που καθορίζει την ύπαρξη των ανθρώπων, αλλά η κοινωνική τους ύπαρξη καθορίζει τη συνείδησή τους.

Κανείς δεν πρέπει να μπορεί να χειραγωγεί κανένα και να υποδουλώνει την σκέψη και συνείδησή, κανείς δεν πρέπει να μπορεί την υποδούλωση και την εκμετάλλευση του άλλου.

Ο εργάτης μέσα σ' αυτό το καπιταλιστικό σύστημα δεν κατέχει τα μέσα παραγωγής.
Δεν κατέχει το προϊόν της εργασίας του.
Δεν ελέγχει την διαδικασία της παραγωγής.
Η αλλοτριωμένη εργασία μετατρέπει την δραστηριότητα του ανθρώπου σε μέσο επιβίωσης.
Ο αστικός τρόπος παραγωγής είναι η τελευταία ανταγωνιστική μορφή της κοινωνικής διαδικασίας παραγωγής, ανταγωνιστική όχι με την έννοια ενός ανταγωνισμού ατομικού, αλλά ανταγωνισμού που γεννιέται από τους κοινωνικούς όρους ζωής των ατόμων. 
Οι παραγωγικές όμως δυνάμεις που
αναπτύσσονται μέσα στην αστική κοινωνία δημιουργούν επίσης τους υλικούς όρους για την επίλυση αυτού του ανταγωνισμού.

Βρώμισε όμως ο αγέρας με υποσχέσεις και όνειρα.
Όνειρα που δεν τόλμησαν να πραγματοποιηθούν για να μην ταράξουν την πραγματικότητα.
Υποσχέσεις που αθετήθηκαν σε ένα παρόν που έγινε μέλλον και βολεύει, σένα παρόν απραξίας, σένα παρόν που αφήνει την όποια εξουσία στα χέρια αυτών που την έχουν και δεν θέλουν να τη χάσουν, σένα καλοβολεμένο γι' αυτούς παρόν.

ΟΝΕΙΡΑ;

Όσα θες μπορείς να κάμεις,όσα θες μπορείς να πεις.

Για πες μου εσύ φίλε πιστεύεις στα όνειρα ;

Δεν στοιχίζουν τα φουσκωμένα λόγια,οι υποσχέσεις,μονάχα οι Ελπίδες αξίζουν και στοιχίζουν φτάνει να προσπαθήσουμε να τις κάνουμε πραγματικότητα.

Εκεί που οι φαμίλιες μοιράζονται ένα ψωμὶ στα δέκα, εκεί που κατρακυλάει ο μεγάλος ίσκιος των ντουφεκισμένων.
Σ᾿ όποιο μέρος της γης, σ᾿ όποια ώρα, εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι για ένα καινούργιο κόσμο.
Χωρίς πατρόνους που σε χειραγωγούν γιατί δεν θέλουν να χαθεί η εξουσία τους.

Δεν πρέπει να πεις ότι φοβάσαι να πολεμήσεις με καρδιά,πρέπει να περπατήσεις στη φωτιά και μόλις τελειώσουν αυτά τότε μόνο να μπορείς και εσύ να αισθανθείς καλά.
Να μάθεις να αναζητάς -και όχι ότι σου πουν- να θέλεις να μπορείς να επιθυμείς όσα δε πρέπει να χαθούν με το καιρό, κάθε τι που έχει αξία για τον άνθρωπο, τον αγώνα του για μια καλύτερη ζωή.

Κανένα μέτρο βίας δε μπορεί να σταματήσει την ιστορική εξέλιξη της κοινωνίας. 
Το κίνημα της εργατιάς και της αγροτιάς για να καταλάβει την πολιτική εξουσία δεν το γεννά η προπαγάνδα, όπως νομίζουνε οι αστοί κυβερνήτες, διανοούμενοι, επιστήμονες, δικαστές και αστυνομικοί. Το γεννά και το μεγαλώνει το ίδιο κεφαλαιοκρατικό καθεστώς. Δηλαδή η φθορά αυτού του καθεστώτος και η αδυναμία του να λύσει τα θεμελιώδη προβλήματα, που βασανίζουνε τον Λαό.

Είναι νόμος κοινωνικός, πως η ίδια εξέλιξη ενός κοινωνικού συστήματος γεννά τις δυνάμεις που θα το ανατρέψουν. Γι’ αυτό κανένα μέτρο βίας δε μπορεί να βάλει φραγμό στην εξέλιξη ― στο εργατικό κίνημα σ’ όλον τον κόσμο.

Οφείλουμε όμως να θέσουμε ξανά τους φιλοσοφικούς μας στοχασμούς και τα πολιτικά μας σχέδια για μια κοινωνία αταξική απαλλαγμένη από δυνάστες, εκεί όπου ο άνθρωπος θα καθορίζει τη ζωή του με βάση το συμφέρον του συνόλου.
Μία κοινωνική αλλαγή που θα την κάνεις μαζί με άλλους.

Μία κοινωνική πορεία και οργάνωση, με στόχο το σήμερα, το αύριο και το μέλλον.
Θα πολεμήσεις, θα πονέσεις, θα ρισκάρεις αλλά καταλαβαίνοντας τι πραγματικά σημαίνει αυτό θα σε ανταμείψει με τη μαγεία της αναγέννησης.
Αναγέννηση από τις στάχτες του παρελθόντος μένα μεγάλο και ολόλαμπρο ήλιο για το μέλλον.