ΛΕΝΙΝ - Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ (22 Απρίλη 1870 – 21 Γενάρη 1924 )

Στις 22 Απρίλη του 1870, γεννήθηκε στην πόλη Σιμπίρσκ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, ο μεγάλος επαναστάτης Βλαντίμιρ Ίλιτς Ουλιάνοβ, γνωστότερος ως Λένιν. 

Οι απόψεις του Λένιν για την οικοδόμηση επαναστατικού κόμματος παρά τις επικρίσεις που έχουν δεχθεί, αποτελούν ένα ιστορικό κεκτημένο για την Αριστερά. Ήταν ο πολιτικός, ηγέτης της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης του 1917 και επικεφαλής της Ε.Σ.Σ.Δ. (1922-1924). 
Ηγέτης της Κομμουνιστικής Διεθνούς και του Μπολσεβίκικου Κόμματος.

Οι ιδέες του περί επιβολής μιας "δικτατορίας του προλεταριάτου" είχαν όλο και μεγαλύτερη απήχηση. 
Στις 26 Οκτωβρίου 1917 οι στρατιώτες, που είχαν συνταχθεί με τους Μπολσεβίκους του Λένιν, καταλαμβάνουν τα χειμερινά ανάκτορα της Αγίας Πετρούπολης και ανατρέπουν την προσωρινή κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Αλεξάντρ Κερένσκι . Η εξουσία περνά στα Σοβιέτ και ο Λένιν εκλέγεται πρόεδρος της επαναστατικής κυβέρνησης. 
Πρώτη του δουλειά, η κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας στη γη και η αναδιανομή της στους αγρότες. 
Δεύτερη, η εθνικοποίηση των τραπεζών και ο έλεγχος της παραγωγής στα εργοστάσια.
Η Οκτωβριανή επανάσταση έφερε τους μπολσεβίκους στην εξουσία και τον Λένιν ηγέτη ενός κράτους νέου τύπου. 
Το 1918, το κόμμα μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό. 
Άντεξε στην αντεπανάσταση κι αφιερώθηκε στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, παρά την από καιρό κλονισμένη υγεία του. Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου του 1924, αφήνοντας γερά τα θεμέλια της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο Λένιν παραμένει ιστορικά ένας ογκόλιθος της πολιτικής σκέψης και πράξης.

Με την τεράστια θεωρητική και πρακτική δράση του ως επικεφαλής της ΚΕ του Κόμματος των Μπολσεβίκων, είχε συμβάλει καθοδηγώντας τη δράση του Κόμματος στην αλλαγή του κόσμου, με τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στα 1917 και την ίδρυση του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους. 
Ήταν ένας από τους κορυφαίους πολιτικούς ηγέτες στην ιστορία της ανθρωπότητας στοχαστής και θεωρητικός του Μαρξισμού. 
Υπήρξε ο δημιουργός και ο πρώτος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και ο ιδρυτής της Γ’ Διεθνούς (γνωστή και ως Κόμιντερν), η οποία συσπείρωνε τα κομμουνιστικά κόμματα που ακολουθούσαν τις πολιτικές υποθήκες του. 
Το συγγραφικό του έργο ξεπερνά τους 55 τόμους και τον κατατάσσει στις σημαντικότερες προσωπικότητες της πολιτικής επιστήμης. 
(Μερικά απλά στοιχεία της καθημερινής του ζωής: Τα προνόμια δεν ενδιέφεραν τον πρώτο επίσημο ηγέτη της Επανάστασης. Ο μισθός του ήταν ελάχιστα μεγαλύτερος από εκείνον ενός απλού εργάτη. Το φαγητό, που του σέρβιραν στο γραφείο, ήταν ίδιο με του προσωπικού του. Όταν πήγαινε στο κουρείο, περίμενε στη σειρά, όπως όλος ο κόσμος και το χειμώνα το σπίτι του δεν είχε καλύτερη θέρμανση από των υπολοίπων).

Παρακάτω δεν θα αναφερθώ στην ιστορική διαδρομή του αλλά σε μερικά από αυτά που έγραψε στη πληθώρα των συγγραμμάτων του.
 Έλεγε ο Λένιν
...Δώστε μας μια οργάνωση επαναστατών - και θα αναποδογυρίσουμε τη Ρωσία!
 Από τη σπίθα θ' ανάψει φλόγα, και πράγματι, δεν άργησε, αργότερα, να ανάψει η φλόγα της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης.

"...Όταν οι πρωτοπόροι εκπρόσωποι της τάξης αυτής(εργατική τάξη) αφομοιώσουν τις ιδέες του επιστημονικού σοσιαλισμού, την ιδέα του ιστορικού ρόλο του Ρώσου εργάτη, όταν η ιδέες αυτές διαδοθούν πλατιά και μέσα στους εργάτες δημιουργηθούν στέρεες οργανώσεις,
που να μετατρέψουν το σημερινό μεμονωμένο οικονομικό πόλεμο των εργατών σε συνειδητή ταξική πάλη, τότε ο Ρώσος εργάτης μπαίνοντας επικεφαλής όλων των δημοκρατικών στοιχείων, θα γκρεμίσει την απολυταρχία και θα οδηγήσει το Ρώσικο Προλεταριάτο (δίπλα στο προλεταριάτο όλων των χωρών) από τον ίσιο δρόμο της ανοιχτής πολιτικής πάλης στη νικηφόρα ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ..."

"...Αλήθεια τι σημαίνει επανάσταση από τη μαρξιστική άποψη; Βίαιη συντριβή του παλιωμένου πολιτικού εποικοδομήματος, που η αντίθεση του προς τις νέες σχέσεις παραγωγής προκάλεσε σε μια ορισμένη στιγμή τη χρεοκοπία του..." 
(Τι είναι οι φίλοι του λαού και πως πολεμούν τους σοσιαλδημοκράτες - 1984)

"...Το ζήτημα της εξουσίας δεν μπορεί κανείς ούτε να το παρακάμψει, ούτε να το παραμερίσει, γιατί πρόκειται ακριβώς, για το βασικό ζήτημα που καθορίζει το παν στην ανάπτυξη της επανάστασης, στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική της..."
(Λένιν, Ένα από τα θεμελιακά ζητήματα της επανάστασης)

"...Το πέρασμα της κρατικής εξουσίας από τα χέρια της μιας τάξης στα χέρια της άλλης είναι το πρώτο,­ το κύριο, το βασικό γνώρισμα­ της επανάστασης, τόσο με την αυστηρά επιστημονική όσο και με την πρακτικά πολιτική σημασία αυτής της έννοιας..."
(Λένιν, Απαντα ,τ. 31, σελ. 133)

"...Είναι φανερό ότι για την ολοκληρωτική κατάργηση των τάξεων πρέπει όχι μόνο να ανατραπούν οι εκμεταλλευτές, οι τσιφλικάδες και οι καπιταλιστές, όχι μόνο να καταργηθεί η ιδιοκτησία τους, πρέπει ακόμη να καταργηθεί και κάθε ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, πρέπει να εξαλειφθεί τόσο η διαφορά ανάμεσα στην πόλη και το χωριό, όσο και η διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους της σωματικής και της πνευματικής εργασίας. Αυτό είναι ένα έργο πολύ μακροχρόνιο. Για να συντελεστεί χρειάζεται τεράστιο βήμα προς τα μπρος στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, χρειάζεται να υπερνικηθεί η αντίσταση (συχνά παθητική που είναι εξαιρετικά πεισματάρικη και υπερνικιέται εξαιρετικά δύσκολα) των πολυάριθμων υπολειμμάτων της μικροπαραγωγής, πρέπει να υπερνικηθεί η τεράστια δύναμη της συνήθειας και της αδράνειας που συνδέεται με αυτά τα υπολείμματα..."

"...Όταν το προλεταριάτο κατακτήσει την πολιτική εξουσία δεν σταματά την ταξική πάλη, αλλά τη συνεχίζει ως την κατάργηση των τάξεων, εννοείται όμως σε διαφορετικές συνθήκες, με διαφορετική μορφή, με διαφορετικά μέσα..."

"...μόνο μια καθορισμένη τάξη (οι εργάτική τάξη) είναι σε θέση να καθοδηγήσουν όλη τη μάζα των εργαζομένων και των εκμεταλλευομένων στον αγώνα για την ανατροπή του ζυγού του κεφαλαίου, στην πορεία της ίδιας της ανατροπής, στον αγώνα για τη διατήρηση και τη στερέωση της νίκης, στο έργο της δημιουργίας ενός νέου σοσιαλιστικού κοινωνικού καθεστώτος, σε όλο τον αγώνα για την ολοκληρωτική κατάργηση των τάξεων..."

"...Η δικτατορία του προλεταριάτου δεν είναι μόνο η άσκηση βίας πάνω στους εκμεταλλευτές και μάλιστα δεν είναι κυρίως βία. Η οικονομική βάση αυτής της επαναστατικής βίας, η εγγύηση για τη ζωτικότητα και την επιτυχία της είναι ότι το προλεταριάτο, σε σύγκριση με τον καπιταλισμό, εκπροσωπεί και πραγματοποιεί έναν ανώτερο τύπο κοινωνικής οργάνωσης της εργασίας. Εδώ είναι η ουσία. Αυτή είναι η πηγή της δύναμης και η εγγύηση για αναπόφευκτη ολοκληρωτική νίκη του κομμουνισμού..."

(Λένιν, Απαντα, τ. 39 , σελ. 12, 14, 15)

Ο Λένιν έλεγε

Εμείς οι μπολσεβίκοι, είμαστε υπέρ της σταθερής εξουσίας, αλλά υπέρ μιας τέτοιας εξουσίας που θα ήταν εξουσία των εργατών και των αγροτών.

Κάθε κρατική εξουσία είναι καταναγκασμός, ως τώρα όμως η εξουσία αυτή ήταν εξουσία της μειοψηφίας, εξουσία του τσιφλικά και του καπιταλιστή ενάντια στον εργάτη και στον αγρότη.

Εμείς είμαστε υπέρ της εξουσίας που θα ήταν σταθερή εξουσία της πλειοψηφίας των εργατών και των αγροτών ενάντια στους καπιταλιστές και τους τσιφλικάδες.
Κανένα ζήτημα της ταξικής πάλης δεν λύθηκε ως τώρα στην ιστορία με άλλον τρόπο, παρά με την βία. Η βία, όταν ασκείται από την μεριά των εργαζόμενων και εκμεταλλευόμενων μαζών ενάντια στους εκμεταλλευτές, - μάλιστα, είμαστε υπέρ μιας τέτοιας βίας!

Η ανοιχτή πολιτική είναι η καλύτερη πολιτική. Η πολιτική που στηρίζεται σε αρχές είναι η πιο πρακτική πολιτική. Μόνον αυτή μπορεί να τραβήξει πραγματικά και σταθερά με το μέρος της σοσιαλδημοκρατίας τις συμπάθειες και την εμπιστοσύνη των μαζών.

Εκτός από άλλα λάθη βλέπουμε ότι μερικοί χρησιμοποιούν αδέξια την εξουσία, όταν λένε: απόκτησα την εξουσία, σου έδωσα την εντολή, κι εσύ πρέπει να υπακούσεις.

Οι επαναστάσεις δεν γίνονται παραγγελιά, δεν καθορίζονται για τούτη ή εκείνη τη στιγμή, αλλά ωριμάζουν στο προτσές της ιστορικής εξέλιξης και ξεσπούν σε μια στιγμή που καθορίζεται από ένα σύμπλεγμα ολόκληρης σειράς εσωτερικών και εξωτερικών αιτιών.

Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει και επαναστατικό κίνημα. Ότι κι αν πει κανείς γι’ αυτή τη σκέψη δεν θα ήταν αρκετό, σε μια εποχή που μαζί με το κήρυγμα του οπορτουνισμού, που έχει γίνει της μόδας, συμβαδίζει η έλξη προς τις πιο στενές μορφές πραχτικής δράσης.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να βοηθήσεις τους ταλαντευόμενος από το να πάψεις να ταλαντεύεσαι ο ίδιος.

Η επανάσταση νικά όταν κινεί μπροστά την πρωτοπόρα τάξη, δίνοντας σοβαρά χτυπήματα στην εκμετάλλευση. Οι επαναστάσεις με τον όρο αυτό νικούν ακόμη και όταν νικούνται.

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ

• Ι

1. Η Ρωσία ανακηρύσσεται Δημοκρατία των Σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών και αγροτών βουλευτών. Όλη η εξουσία στο κέντρο και κατά τόπους ανήκει σ' αυτά τα Σοβιέτ.

2. Η Σοβιετική Δημοκρατία της Ρωσίας ιδρύεται με βάση την ελεύθερη ένωση ελεύθερων εθνών, σαν Ομοσπονδία των Εθνικών Σοβιετικών Δημοκρατιών.

• II

Βάζοντας σαν βασικό της καθήκον την εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την πλήρη εξαφάνιση της διαίρεσης της κοινωνίας σε τάξεις, την αμείλικτη κατάπνιξη της αντίστασης των εκμεταλλευτών, την εγκαθίδρυση της σοσιαλιστικής οργάνωσης της κοινωνίας και τη νίκη του σοσιαλισμού.

1. Η ατομική ιδιοκτησία γης καταργείται. Όλη η γη, με όλα τα κτίρια, τα εργαλεία και τα άλλα εξαρτήματα της αγροτικής παραγωγής ανακηρύσσεται περιουσία όλου του εργαζόμενου λαού.

2. Επικυρώνεται ο σοβιετικός νόμος για τον εργατικό έλεγχο και για το Ανώτατο συμβούλιο της λαϊκής οικονομίας, με σκοπό να εξασφαλιστεί η εξουσία του εργαζόμενου λαού πάνω στους εκμεταλλευτές και σαν πρώτο βήμα για να περάσουν ολοκληρωτικά οι φάμπρικες, τα εργοστάσια, τα ορυχεία, οι σιδηρόδρομοι και τα άλλα μέσα παραγωγής και μεταφορών στην ιδιοκτησία του εργατοαγροτικού κράτους.

3. Επικυρώνεται το πέρασμα όλων των τραπεζών στην ιδιοκτησία του εργατοαγροτικού κράτους, σαν ένας από τους όρους για την απελευθέρωση των εργαζόμενων μαζών από το ζυγό του κεφαλαίου.

4. Για να εξαλειφθούν τα παρασιτικά στρώματα της κοινωνίας καθιερώνεται η γενική υποχρεωτική εργασία.

5. Για να εξασφαλιστεί όλη η εξουσία στις εργαζόμενες μάζες και για να λείψει κάθε δυνατότητα παλινόρθωσης της εξουσίας των εκμεταλλευτών, εκδίδεται διάταγμα για τον εξοπλισμό των εργαζομένων, για την συγκρότηση σοσιαλιστικού κόκκινου στρατού των εργατών και των αγροτών και για τον ολοκληρωτικό αφοπλισμό των εύπορων τάξεων.

• III

1. Εκφράζοντας την ακλόνητη απόφαση να αποσπάσει την ανθρωπότητα από τα νύχια του χρηματιστικού κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού που στο σημερινό πόλεμο, τον πιο εγκληματικό απ' όλους τους πολέμους, πλημμύρισαν τη γη με αίμα, η Συντακτική Συνέλευση προσχωρεί ολοκληρωτικά στην πολιτική που εφαρμόζει η Σοβιετική εξουσία, στην πολιτική που ξεσκίζει τα μυστικά σύμφωνα, οργανώνει την πιο πλατιά συναδέλφωση με τους εργάτες και τους αγρότες των στρατών, που πολεμούν σήμερα μεταξύ τους και προσπαθεί να πετύχει με κάθε θυσία, με επαναστατικά μέτρα, δημοκρατική ειρήνη ανάμεσα στους λαούς, χωρίς προσαρτήσεις και χωρίς επανορθώσεις, με βάση την ελεύθερη αυτοδιάθεση των εθνών.

2. Για τους ίδιους σκοπούς η Συντακτική Συνέλευση επιμένει στην πλήρη ρήξη με τη βάρβαρη πολιτική του αστικού πολιτισμού, που στήριξε την ευημερία των εκμεταλλευτών ορισμένων επίλεκτων εθνών πάνω στην υποδούλωση εκατοντάδων εκατομμυρίων εργαζομένων του πληθυσμού της Ασίας, των αποικιών γενικά και των μικρών χωρών.

Η Συντακτική Συνέλευση χαιρετίζει την πολιτική του Συμβουλίου Λαϊκών Επιτρόπων, που διακήρυξε την πλήρη ανεξαρτησία της Φιλανδίας, που άρχισε να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Περσία, που διακήρυξε την ελευθερία αυτοδιάθεσης της Αρμενίας.

3. Η Συντακτική Συνέλευση θεωρεί σαν πρώτο χτύπημα ενάντια στο διεθνές τραπεζικό, χρηματιστικό κεφάλαιο το σοβιετικό νόμο για την ακύρωση (σβήσιμο) των δανείων που είχαν συνάψει οι κυβερνήσεις του τσάρου, των τσιφλικάδων και της αστικής τάξης και εκφράζει την πεποίθηση ότι η Σοβιετική εξουσία θα προχωρήσει σταθερά σ' αυτό το δρόμο ως την πλήρη νίκη της διεθνούς εργατικής εξέγερσης ενάντια στο ζυγό του κεφαλαίου.

• IV

Η Συντακτική Συνέλευση, που έχει εκλεγεί με βάση τους καταρτισμένους πριν την Οκτωβριανή επανάσταση εκλογικούς συνδυασμούς των κομμάτων, τότε που ο λαός δεν μπορούσε ακόμη να ξεσηκωθεί με όλο του τον όγκο ενάντια στους εκμεταλλευτές, δεν ήξερε πόση δύναμη έχει η αντίστασή τους, όταν πρόκειται να υπερασπίσουν τα ταξικά τους προνόμια, δεν είχαν ακόμη καταπιαστεί πρακτικά με τη δημιουργία της σοσιαλιστικής κοινωνίας - η Συντακτική Συνέλευση θα θεωρούσε θεμελιακό λάθος, ακόμη και από τυπική άποψη, να αντιταχθεί στη Σοβιετική εξουσία.

Από άποψη ουσίας η Συντακτική Συνέλευση θεωρεί ότι τώρα, τη στιγμή της ύστατης πάλης του λαού ενάντια στους εκμεταλλευτές του, δεν μπορεί να υπάρχει θέση για τους εκμεταλλευτές σε κανένα όργανο της εξουσίας. Η εξουσία πρέπει να ανήκει στο ακέραιο και αποκλειστικά στις εργαζόμενες μάζες και στον πληρεξούσιο αντιπρόσωπό τους - στα Σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών και αγροτών βουλευτών.

Η Συντακτική Συνέλευση, υποστηρίζοντας τη Σοβιετική εξουσία και τα διατάγματα του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων, θεωρεί πως η αποστολή της περιορίζεται στη θεμελίωση των βάσεων του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας.

Ταυτόχρονα, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια πραγματικά ελεύθερη και εθελοντική και, συνεπώς, ακόμη πιο στενή και σταθερή συμμαχία των εργαζόμενων τάξεων όλων των εθνών της Ρωσίας, η Συντακτική Συνέλευση περιορίζει τα καθήκοντά της στην καθιέρωση των θεμελιακών αρχών της Ομοσπονδίας των Σοβιετικών Δημοκρατιών της Ρωσίας, αφήνοντας στους εργάτες και στους αγρότες του κάθε έθνους να αποφασίσουν ανεξάρτητα στο δικό τους κυρίαρχο σοβιετικό συνέδριο, αν επιθυμούν και πάνω σε ποιες βάσεις επιθυμούν να παίρνουν μέρος στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση και στα υπόλοιπα ομοσπονδιακά σοβιετικά όργανα.

Το βασικό Συγγραφικό έργο του Β.Ι.Λένιν

• 1894: Τι είναι οι Φίλοι του Λαού και πώς πολεμούν τους Σοσιαλδημοκράτες                                              
• 1899: Το πρόγραμμά μας                                                                                                                          
• 1899: Ο καπιταλισμός στη γεωργία                                                                                                                   
• 1899: Απάντηση στον κύριο Ν.Π. Νεζντάνωφ                                                                                                  
• 1899: Το άμεσο καθήκον μας                                                                                                                        
• 1899: Ένα άμεσο ερώτημα                                                                                                                          
• 1899: Η καταστροφή των μικροπαραγωγών                                                                                                
• 1899: Η ανάπτυξη των μεγάλων εργοστασίων                                                                                               
• 1899: Άκριτος κριτικισμός                                                                                                                            
• 1900: Tα Άμεσα Καθήκοντα του Κινήματός μας                                                                                                 
• 1901: Τι να κάνουμε                                                                                                                                    
• 1904: Ένα βήμα μπροστά, δυο βήματα πίσω                                                                                                
• 1905: Η αρχή της Ρωσικής Επανάστασης                                                                                                      
• 1905: Σοσιαλισμός και θρησκεία                                                                                                                        
• 1905: Δυο ταχτικές της σοσιαλδημοκρατίας στη δημοκρατική επανάσταση                                                  
• 1907: Μέσα σε 12 χρόνια (εισαγωγή)                                                                                                         
• 1908: Τα διδάγματα της κομμούνας                                                                                                              
• 1908: Υλισμός και Εμπειριοκριτισμός                                                                                                            
• 1909: Σχετικά με τη στάση του Εργατικού Κόμματος απέναντι στη θρησκεία                                                  
• 1909: Γράμμα προς το Ζηνόβιεφ                                                                                                                   
• 1911: Ερύθημα αιδούς του υποκριτή και ταρτούφου Τρότσκι                                                                          
• 1911: Aπό το στρατόπεδο του "εργατικού" κόμματος του Στολίπιν                                                                 
• 1912: Προς τη συντακτική επιτροπή της εφημερίδας "Πράβντα"                                                                 
• 1913: Τα 3 Συστατικά Μέρη και οι 3 Πηγές του Μαρξισμού                                                                            
• 1913: Ο Βαλκανικός Πόλεμος και ο σοβινισμός των αστών                                                                          
• 1914: Η Εθνική Ισότητα                                                                                                                               
• 1914: Το δικαίωμα των εθνών στην αυτοδιάθεση τους                                                                                
• 1915: Το Σύνθημα για τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης                                                                      
• 1916: Ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού                                                                                                     
• 1917: Κράτος κι Επανάσταση                                                                                                                     
• 1917: Οι θέσεις της 4ης του Απρίλη                                                                                                               
• 1917: Σχετικά με τους συμβιβασμούς                                                                                                           
• 1917: Η Διπλή Εξουσία                                                                                                                                
• 1917: Μαρξισμός και Εξέγερση                                                                                                                       
• 1917: Γράμμα στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής                                                                                       
• 1917: Μπορούν οι Μπολσεβίκοι να διατηρήσουν την κρατική εξουσία;                                                             
• 1918: Η προλεταριακή επανάσταση κι ο αποστάτης Κάουτσκι                                                                    
• 1918: Η επαναστατική φρασεολογία                                                                                                             
• 1920: Τα καθήκοντα των Ενώσεων νεολαίας                                                                                            
• 1920: Αριστερισμός, παιδική αρρώστια του κομμουνισμού                                                                          
• 1921: Η 4η Επέτειος της Οχτωβριανής Επανάστασης                                                                                  
• 1921: Και πάλι για τα συνδικάτα: Η τρέχουσα κατάσταση και τα λάθη του Τρότσκι και του Μπουχάριν                                                                                                                                                    
• 1922: Γράμμα προς το συνέδριο (Η Διαθήκη)                                                                                              
• 1923: H Επανάστασή μας                                                                                                                      
•  Για τον Μαρξ και το μαρξισμό                                                                                                                      
• Φιλοσοφικά τετράδια                                                                                                                                    
• Κριτικά Σημειώματα για το Εθνικό Ζήτημα                                                                                                    
• Για τους κανόνες της κομματικής ζωής και τις αρχές της κομματικής καθοδήγησης                                       
• Ο Καρλ Μαρξ και η θεωρία του                                                                                                                     
• Για τα συνδικάτα