Όταν θέλεις να φτιάξεις πορτοκαλάδα, θέλεις πορτοκάλια, άσχετα αν οι πατάτες είναι πιο φθηνές.

Δεν πείθουν τα αλλοπρόσαλλα και αντιφατικά "διαγγέλματα" δεν αρκούν για να βγεις από τη ζούγκλα και να σώσεις τα αλεπόπουλα... από τους λύκους, που.... καραδοκούν θέλει απότομες στροφές, μεγάλες αντοχές, στρατηγική, αποφασιστικότητα και ιδεολογική καθαρότητα.
Δεν χρειάζονται οι κραυγές γιατί σε προδίδουν! 
Η ιστορία διδάσκει όμως, ότι δεν μπορούν να αποφύγουν την ώρα που θα έρθουν "ενώπιος ενωπίω", και τότε η σύγκρουση θα είναι μετωπική με το αντίπαλο δέος!
ΤΟΝ ΛΑΟ - ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ !!!

Τι πρέπει λοιπόν να γίνει ;

Στο κοινωνικό επίπεδο η όξυνση του ταξικού κριτηρίου του λαού να οδηγήσει σε αποδυνάμωση της ιδεολογικής κυριαρχίας της αστικής τάξης και σε απότομη αύξηση της αποφασιστικότητας του λαού .

Η Επαναστατική πολιτική οργάνωση τέτοιων ταξικών δυνάμεων μπορεί να οδηγήσει σε μία περίοδο αγώνων και ακολούθως σε μία κατάσταση όπου η αστική τάξη δεν θα μπορεί να επιβάλει την εξουσία της και η λαϊκή μάζα δεν θα θέλει να κυβερνηθεί άλλο από τον αστικό μηχανισμό της "κοινοβουλευτικής δημοκρατίας".

Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν θα μπορεί να επιτελεί τον παλιό της ρόλο στην διατήρηση της αστικής κυριαρχίας.

Η έκβαση της ταξικής όξυνσης θα είναι η απώλεια της εξουσίας από τους αστούς και η κατάκτησή της από τις οργανωμένες ταξικές δυνάμεις.

Η κατάρρευση του αστικού κράτους θα είναι αποτέλεσμα της δυσλειτουργίας του με τους παλιούς όρους.

Εμείς όμως μέχρι τότε από τη πλευρά μας τι κάνουμε ;

Ποια θα είναι η στάση μας στη προσπάθεια δημιουργίας όρων αντίστασης και πάλης που θα συσπειρώσει κομμάτια λαού και θα βοηθήσει στην απόκτηση Ταξικής Συνείδησης με στόχο την Επαναστατική Κοινωνική Αλλαγή ;

Η αριστερά πρέπει να επιδιώκει την υπέρβαση κάθε μορφής ταξικής κοινωνικής διαστρωμάτωσης.

Να κοιτάξουμε γύρο μας και αν δεν υπάρχει, χρέος όσων πιστεύουν σ' αυτήν την αριστερά να προσπαθήσουμε τουλάχιστον να την δημιουργήσουμε.

Η αστική τάξη θα κάνει τα πάντα για να μη μπορέσει ποτέ ο λαός να αποκτήσει ταξική συνείδηση.

Σκοπός μοναδικός δικός μας να σταθούμε δίπλα στη τάξη μας να προσπαθήσουμε στην δημιουργία της αριστεράς εκείνης που θα έχει προοπτική και στόχο την επαναστατική ανατροπή και να παλέψουμε - αγωνιστούμε μαζί της για τη μόνη ελπιδοφόρα για το λαό προοπτική, την προοπτική της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος, την προοπτική του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.

Αυτό λοιπόν που αποκαλούμε Μαρξιστική - Λενινιστική αρχή κομματικής οικοδόμησης δεν είναι ανεδαφικά επινοημένες αντιλήψεις. Απεναντίας είναι απόρροια κριτικής ανάλυσης μιας συγκεκριμένης ιστορικής πραγματικότητας, λαμβάνοντας υπόψη και την πείρα του εργατικού κινήματος αλλά και τις πολιτικές συνθήκες της εκάστοτε εποχής.

Ο δρόμος είναι μακρύς δεν λέω αλλά αυτό οφείλουμε να κάνουμε σαν Λαός εργαζόμενοι, αγρότες, νεολαίοι,  διανοούμενοι, στην εκμετάλλευση και τη καταπίεση, στη βάση της κοινωνικής ταξικής ανισότητας .

Οι αριστεροί και κυρίως αυτοί που θέλουν να λέγονται κομμουνιστές τα λόγια και η σκέψη τους πρέπει να βρίσκονται στην καθεαυτή ουσία των πραγμάτων. 

Η καθαυτή έννοια της διαλεκτικής, λέει ο Λένιν, είναι η μελέτη των αντιφάσεων εντός της ίδιας της ουσίας των πραγμάτων.

Κατά συνέπεια, ο σκοπός, σήμερα, των δυνάμεων που αναφέρονται στον μαρξισμό - λενινισμό δεν είναι μόνο να διατυπώσουν μια γενική θεωρία περί πολιτικού κόμματος, αλλά να βρουν πρωτίστως τους τρόπους συμπόρευσης και κοινής δράσης των δυνάμεων που τοποθετούν τον εαυτό τους στην αντικαπιταλιστική αντιιμπεριαλιστική Αριστερά, όταν μάλιστα έχουμε ως δεδομένο ότι αυτή είναι πολυδιασπασμένη και παραδομένη σε διαιρέσεις και συνεχείς έριδες.

Η αριστερά θα πρέπει να αγωνίζεται με συνέπεια, προσπαθώντας να συγκεντρώσει και να συντονίσει τις σκόρπιες δυνάμεις και να προσανατολίσει την εργατική τάξη σε Σοσιαλιστική - Κομμουνιστική κατεύθυνση, μακριά από τα δεινά που της επιφυλάσσει ο καπιταλισμός.

Ταυτόχρονα, η σύσταση μιας Μαρξιστικής - Λενινιστικής Τάσης μέσα στο εργατικό κίνημα, είναι μια αναγκαία συνθήκη προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ενότητα, αρχικά, των δυνάμεων που αναφέρονται στον μαρξισμό - λενινισμό, ως ένα πρώτο βήμα μιας νέας ηγεμονίας, δηλαδή ενός μαζικού αντικαπιταλιστικού - αντιιμπεριαλιστικού - αντιπολεμικού - διεθνιστικού μορφώματος της Αριστεράς.

Σαν επίλογος

Σε μη επαναστατικές συνθήκες, η αστική τάξη διατηρεί γενικά την πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία επάνω στην εργατική τάξη και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων.

Πρέπει να ξέρουμε ότι οι εκλογές δεν φέρνουν την αλλαγή και οι εκάστοτε κυβερνήσεις που εκλέγονται από αυτές δεν είναι τίποτα άλλο από διαχειριστές του συστήματος.

Σκοπός μας λοιπόν να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε τις επαναστατικές εκείνες συνθήκες και το Επαναστατικό Κόμμα για μία πραγματική Σοσιαλιστική - Κομμουνιστική αλλαγή αντιπαλεύοντας και καταπολεμώντας τους μηχανισμούς της επελαύνουσας καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Ο ρόλος των Επαναστατών Μαρξιστών Λενινιστών Κομμουνιστών θα είναι - θέλω και πιστεύω - αναγκαίος και αναντικατάστατος.

Οι κομμουνιστές ως τέτοιοι, δεν μπορεί παρά να έχουν μοναδική σκέψη την επαναστατική βίαιη ανατροπή.

Πρέπει να ξέρουμε ότι για να είσαι ελεύθερος πρέπει να είσαι καλά προετοιμασμένος για πόλεμο....

Η συνείδηση και η αντίσταση στις αδικίες είναι πάνω από το φόβο, πάνω από ένα εχθρικό αντιδημοκρατικό καθεστώς.

Τα σκληρά χτυπήματα που δέχονται οι λαοί είναι σημείο πρόκλησης για την αριστερά να υπερασπιστεί το δίκιο ενάντια στο άδικο.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη έχει αξία στις συνθήκες που ζούμε.
Η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη είναι στοιχεία στα οποία η Αριστερά πρέπει να επενδύσει, αλλά και να καλλιεργήσει στον αγώνα για την κοινωνική αλλαγή.

Με βάση τα παραπάνω δεδομένα και την παγκόσμια κατάσταση μπαίνει σαν επιτακτική ανάγκη οι λαοί να αντισταθούν απέναντι σε αυτόν τον "ρεαλισμό". 

Έναν ρεαλισμό που μακελεύει λαούς στην Μ. Ανατολή και σε ολάκερο τον κόσμο. 

Έναν ρεαλισμό που φτωχοποιεί την κοινωνία. Έναν ρεαλισμό που καταστέλλει, τρομοκρατεί, καταδικάζει και βασανίζει οποίον εναντιώνεται στην αδικία και στην εκμετάλλευση.