Η ιστορία διδάσκει ότι υπάρχει ελπίδα - ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ και όλων αυτών (θα'ρθει η στιγμή) που θα παλέψουν για μια καλύτερη Λεύτερη ζωή

Καλό είναι να γνωρίζει ο καθένας την ιστορία ,την πραγματική ιστορία και εμβαθύνοντας στα γεγονότα να καταλαβαίνει τα λάθη και με καθαρή μαρξιστική-λενινιστική σκέψη να καταλογίζει τις ευθύνες αυτών εκεί που πρέπει.

Στην πραγμάτευση των θεμάτων της Ιστορίας είναι επιτακτική η ανάγκη εμβάθυνσης και διεύρυνσης της.

Με τη σοφία της μελέτης είναι δυνατόν στην πορεία του προς την ανατολή τα λάθη αυτά να γίνουν παράδειγμα προς αποφυγή καινούργιων.
Γιατί επανάληψη των ιστορικών λαθών σημαίνει επανάληψη της ήττας .

Χιλιάδες αγωνιστές χάθηκαν.

Τα μάτια μου δάκρυα γιομάτα,δεν πρέπει όμως το βλέμμα να θολώνουν . 

Βράχοι άγριοι και το χώμα έγινε σε μεριές - μεριές κρυφές πιο κόκκινο κι'από του ήλιου τη δύση. 
Μια στιγμή μου έφθανε να στοχαστώ κάτι δύσκολο κάτι το υψηλό,την αδερφοσύνη,τη συντροφικότητα,τον αγώνα για τη Λευτεριά.
Ωραία που είναι στην αγκαλιά ο ένας του άλλου,ο αγώνας του συντρόφου και δικός μου αγώνας. 

Ήταν αυτό που γύρευα. 

Ακριβά λόγια και στα σπλάχνα να σαλεύει σπόρος ακριβός, και σ' αυτό πάνω να ισορροπείς και υπάρχεις,και σ' αυτό να μπορείς απέραντα να προχωρήσεις ή αλλιώς τίποτε άλλο δεν υπάρχει πια.
Πως καταντήσαμε έτσι;
Υπάρχει όμως η ελπίδα την ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ και όλων αυτών (θα'ρθει η στιγμή) που θα παλέψουν με δύναμη τη μνήμη χωρίς άλλα λάθη. 

Οι πόθοι και οι αγώνες του ΛΑΟΥ θα βρουν την πλέρια τους δικαίωση σε μια Λαοκρατούμενη Αναγεννημένη Ελλάδα που θα τη δημιουργήσει Ενωμένος ο Ελληνικός Λαός με πολύμορφη πάλη.

Εκείνο όμως που πρέπει να μας απασχολεί είναι :

Ποιος απ' αυτή την άποψη, πρέπει να είναι ο ιστορικός πολιτικός-ιδεολογικός απολογισμός και ποια τα βασικά διδάγματα για μας σήμερα.

Η αλήθεια της Ιστορίας του έπους της Εθνικής Αντίστασης του Λαού 1941-1945 όσο και αργότερα του ΔΣΕ αλλά και μετά η πορεία του Μαρξιστικού - Λενινιστικού Κομμουνιστικού κινήματος μέχρι σήμερα παρέχει ένα περιεκτικό πολιτικό - ιδεολογικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο η συνύπαρξη και η αλληλοσυμπλήρωση φιλοσοφικών και πολιτικών - ιδεολογικών ενδιαφερόντων μπορεί να διδάξει τη γενιά του σήμερα,φτάνει βεβαίως να αναλύετε με Μαρξιστική-Λενινιστική ιδεολογική καθαρότητα.

Θα είναι η γέφυρα ανάμεσα στη μελέτη της πολιτικής ιστορικής θεωρίας και στην αδιάλειπτη παρακολούθηση, εμβάθυνση,ανάλυση των σημερινών πολιτικών εξελίξεων.

Πολύ συχνά έρχονται ιστορικές -κοινωνικές περίοδοι που δεν μπορεί να αποδράσει κανείς από τα ερωτήματα και την ανάγκη άμεσων απαντήσεων. 

Μία τέτοια περίοδος είναι η σημερινή, που ξεδιπλώνεται με ακατάσχετο τρόπο η επίθεση του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών επικυρίαρχων.
Σε αυτή την επίθεση ο καθένας πολεμά και αγωνίζεται με τον τρόπο του και για τους δικούς του λόγους μα προ πάντων με τη συνειδητοποίησή του.

Η ιστορία όμως όλων των ως τώρα κοινωνιών είναι η ιστορία ταξικών αγώνων.

["Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, βαρόνος και δουλοπάροικος, μάστορας και κάλφας, με μια λέξη, καταπιεστής και καταπιεζόμενος, βρίσκονταν σε ακατάπαυστη αντίθεση μεταξύ τους, έκαναν αδιάκοπο αγώνα, πότε καλυμμένο, πότε ανοιχτό, έναν αγώνα που τελείωνε κάθε φορά με έναν επαναστατικό μετασχηματισμό ολόκληρης της κοινωνίας ή με την από κοινού καταστροφή των τάξεων που αγωνίζονταν".] 

(κομμουνιστικό μανιφέστο)

Οι Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν,Στάλιν, αναγνώριζαν ως πηγή της ταξικής πάλης μια σειρά από υπαρκτές κοινωνικές αντιθέσεις που η λύση τους σημαίνει και πέρασμα στην κομμουνιστική - αταξική κοινωνία.

Τι πρέπει λοιπόν να γίνει ;

Στο κοινωνικό επίπεδο η όξυνση του ταξικού κριτηρίου του λαού να οδηγήσει σε αποδυνάμωση της ιδεολογικής κυριαρχίας της αστικής τάξης και σε απότομη αύξηση της αποφασιστικότητας του λαού .

Η έκβαση της ταξικής όξυνσης θα είναι η απώλεια της εξουσίας από τους αστούς και η κατάκτησή της από τις οργανωμένες ταξικές δυνάμεις.
Η κατάρρευση του αστικού κράτους θα είναι αποτέλεσμα της δυσλειτουργίας του με τους παλιούς όρους.

Εμείς όμως από τη πλευρά μας τι κάνουμε ;

Ποια θα είναι η στάση μας στη προσπάθεια δημιουργίας όρων αντίστασης και πάλης που θα συσπειρώσει κομμάτια λαού και θα βοηθήσει στην απόκτηση ταξικής συνείδησης ;

Η αριστερά(όταν θέλει να ονομάζετε Μαρξιστική-Λενινιστική)πρέπει να επιδιώκει την υπέρβαση κάθε μορφής ταξικής κοινωνικής διαστρωμάτωσης.
Να κοιτάξουμε γύρο μας και αν δεν υπάρχει χρέος όσων πιστεύουν σ'αυτήν την αριστερά να προσπαθήσουμε τουλάχιστον να την δημιουργήσουμε.

Η αστική τάξη θα κάνει τα πάντα για να μη μπορέσει ποτέ ο λαός να αποκτήσει ταξική συνείδηση.

Σκοπός μοναδικός δικός μας να σταθούμε δίπλα στη τάξη μας να προσπαθήσουμε στην δημιουργία της αριστεράς εκείνης που θα έχει προοπτική και στόχο την επαναστατική ανατροπή και να παλέψουμε-αγωνιστούμε μαζί της για τη μόνη ελπιδοφόρα για το λαό προοπτική, την προοπτική της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος, την προοπτική του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.

Αυτό λοιπόν που αποκαλούμε Μαρξιστική-Λενινιστική αρχή κομματικής οικοδόμησης δεν είναι ανεδαφικά επινοημένες αντιλήψεις. Απεναντίας είναι απόρροια κριτικής ανάλυσης μιας συγκεκριμένης ιστορικής πραγματικότητας,λαμβάνοντας υπόψη και την πείρα του εργατικού κινήματος αλλά και τις πολιτικές συνθήκες της εποχής. 

Ο δρόμος είναι μακρύς δεν λέω αλλά αυτό οφείλουμε να κάνουμε σαν Λαός εργαζόμενοι ,αγρότες,νεολαίοι, διανοούμενοι,στην εκμετάλλευση και τη καταπίεση, στη βάση της κοινωνικής ταξικής ανισότητας .
Οι αριστεροί και κυρίως αυτοί που θέλουν να λέγονται κομμουνιστές τα λόγια και η σκέψη τους πρέπει να βρίσκονται στην καθεαυτή ουσία των πραγμάτων.

 Η καθαυτή έννοια της διαλεκτικής , λέει ο Λένιν, είναι η μελέτη των αντιφάσεων εντός της ίδιας της ουσίας των πραγμάτων . 
Κατά συνέπεια, ο σκοπός, σήμερα, των δυνάμεων που αναφέρονται στον μαρξισμό - λενινισμό δεν είναι μόνο να διατυπώσουν μια γενική θεωρία περί πολιτικού κόμματος, αλλά να βρουν πρωτίστως τους τρόπους συμπόρευσης και κοινής δράσης των δυνάμεων που τοποθετούν τον εαυτό τους στην αντικαπιταλιστική Αριστερά, όταν μάλιστα έχουμε ως δεδομένο ότι αυτή είναι πολυδιασπασμένη και παραδομένη σε διαιρέσεις και συνεχείς έριδες.
Η αριστερά θα πρέπει να αγωνίζεται με συνέπεια, προσπαθώντας να συγκεντρώσει και να συντονίσει τις σκόρπιες δυνάμεις και να προσανατολίσει την εργατική τάξη σε Σοσιαλιστική-Κομμουνιστική κατεύθυνση, μακριά από τα δεινά που της επιφυλάσσει ο καπιταλισμός.
Ταυτόχρονα, η σύσταση μιας Μαρξιστικής- Λενινιστικής Τάσης μέσα στο εργατικό κίνημα, είναι μια αναγκαία συνθήκη προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ενότητα, αρχικά, των δυνάμεων που αναφέρονται στον μαρξισμό- λενινισμό, ως ένα πρώτο βήμα μιας νέας ηγεμονίας, δηλαδή ενός μαζικού αντικαπιταλιστικού-αντιιμπεριαλιστικού- αντιπολεμικού-διεθνιστικού μορφώματος της Αριστεράς.
Σαν επίλογος
Σε μη επαναστατικές συνθήκες, η αστική τάξη διατηρεί γενικά την πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία επάνω στην εργατική τάξη και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων.
Πρέπει να ξέρουμε ότι οι εκλογές δεν φέρνουν την αλλαγή και οι εκάστοτε κυβερνήσεις που εκλέγονται από αυτές δεν είναι τίποτα άλλο από διαχειριστές του συστήματος.
Σκοπός μας λοιπόν να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε τις επαναστατικές εκείνες συνθήκες και το Επαναστατικό Κόμμα για μία πραγματική Σοσιαλιστική-Κομμουνιστική αλλαγή αντιπαλεύοντας και καταπολεμώντας τους μηχανισμούς της επελαύνουσας καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Ο ρόλος των Επαναστατών Μαρξιστών Λενινιστών Κομμουνιστών θα είναι –θέλω να πιστεύω- αναγκαίος και αναντικατάστατος.
Οι κομμουνιστές ως τέτοιοι, δεν μπορεί παρά να έχουν μοναδική σκέψη την επαναστατική βίαιη ανατροπή.

Πρέπει να ξέρουμε ότι για να είσαι ελεύθερος πρέπει να είσαι καλά προετοιμασμένος για πόλεμο....

["Δεν υπάρχουν σύνορα σε αυτόν τον αγώνα μέχρι θανάτου. Δεν μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι για ότι συμβαίνει οπουδήποτε στον κόσμο. Η νίκη κάθε χώρας ενάντια στον ιμπεριαλισμό είναι και δική μας νίκη όπως και η ήττα οποιασδήποτε χώρας είναι και δική μας ήττα."]
Τσε Γκεβάρα