ΚΑΡΛ ΧΑΙΝΡΙΧ ΜΑΡΞ 1818 – 1883. ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ.

Ο Καρλ Μαρξ (Karl Marx) γεννήθηκε στις 5 Μαΐου 1818 στην πόλη Τριρ (Τριερη ) της Πρωσικής Ρηνανίας.
Όταν εκλείψουν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις τάξεις κάθε έθνους, τότε η εχθρότητα μεταξύ των εθνών θα πάρει τέλος.

Γερμανός φιλόσοφος κοινωνιολόγος, δημοσιογράφος, ιστορικός, πολιτικός οικονομολόγος και θεωρείται ως θεμελιωτής του κομμουνισμού.
Ο φιλόσοφος που συνέλαβε την ιδέα του ιστορικού υλισμού διερεύνησε τις κοινωνικοπολιτικές θεωρίες και ανέλυσε την ιστορία υπό το πρίσμα της πάλης των τάξεων, καταλήγοντας ότι κεφαλαιοκράτες και εργαζόμενοι θα διακατέχονται πάντα από διαμετρικά αντίθετα συμφέροντα.
Ασχολήθηκε με πολλά ζητήματα ως φιλόσοφος και δημοσιογράφος. 
Είναι κατ' εξοχήν γνωστός για την ανάλυση της ιστορίας σε όρους ταξικής πάλης, η οποία συνοψίζεται στη θεωρία ότι τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και των εργαζομένων είναι διαμετρικά αντίθετα μεταξύ τους.
Ο Καρλ Μαρξ, ο φιλόσοφος που άλλαξε την πορεία της διανόησης, καθώς κάθε θεωρητικός φιλόσοφος έπειτα από αυτόν δεν μπορούσε να μην αναμετρηθεί μαζί του, είτε συμφωνώντας είτε διαφωνώντας.

Ο Μαρξισμός υπήρξε το θεωρητικό υπόβαθρο της Οκτωβριανής επανάστασης και του Σοβιετικού καθεστώτος και εξακολουθεί να έχει επιρροή στις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις.

Για τον Μαρξ κάθε γνώση είναι άμεσα συνυφασμένη με κριτική των ιδεών. Δεν ήταν εμπειριστής. 
Το έργο του βρίθει από έννοιες (ιδιοποίηση, αλλοτρίωση, δημιουργική εργασία κ.α.) κληρονομημένες από παλαιότερους φιλοσόφους και οικονομολόγους.
Αυτό που χαρακτηρίζει τη σκέψη του Μαρξ είναι το ότι αντί να διατυπώνει αφηρημένες προτάσεις για ένα σύνολο προβλημάτων, όπως είναι ο άνθρωπος, η γνώση κτλ., εξετάζει το καθένα στη δυναμική σχέση του με τα άλλα και, κυρίως, προσπαθεί να το συσχετίσει με τις ιστορικές, πολιτικές και οικονομικές πραγματικότητες.
Για τον Μαρξ, η αλλοτρίωση είναι φαινόμενο που πηγάζει από την θέση των παραγωγικών μέσων και τις συνθήκες της παραγωγής.
Ο εργαζόμενος παράγει προς συμφέρον άλλων προκειμένου να εξασφαλίσει τα απαραίτητα προς επιβίωση. Με αυτό τον τρόπο μετατρέπεται σε εμπόρευμα, οδηγείται στην εξαθλίωση η οποία αυξάνεται, χάνει την προσωπικότητά του και είναι αποκλεισμένος από τον έλεγχο των συνθηκών της εργασίας του. Αυτό έχει ως συνέπεια την αποξένωση από το προϊόν εργασίας του από την διαδικασία παραγωγής, από τους άλλους ανθρώπους. 

Αλλά και όλοι είναι αποξενωμένοι από την ίδια τους την φύση. Κατά συνέπεια, η εξάλειψη στην αλλοτρίωση της εργασίας μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας.
Η μαρξιστική φιλοσοφία μας ανοίγει το δρόμο σε αυτό που οι μαρξιστές θεωρούν αναπόφευκτη ιστορική πορεία προς την επικράτηση του παγκόσμιου κομμουνισμού.
Τελικός αντικειμενικός σκοπός και αναπόφευκτη τελική μορφή του πολιτεύματος για την ανθρωπότητα είναι η εγκαθίδρυση μιας αδιατάρακτα ειρηνικής, αταξικής κοινωνίας χωρίς κράτος, όπου η δικαιοσύνη θα πραγματώνεται με την εφαρμογή της απλής αρχής "από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητες του,στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του"

Ο Μαρξ παρουσιάζει ένα πλούσιο συγγραφικό έργο.
Δημοσιεύθηκαν πάνω από 50 έργα του, ορισμένα σε συνεργασία με τον Φρίντριχ Ένγκελς.

Παρακάτω ορισμένα από αυτά:

• "Κριτική της Θεωρίας του Κράτους του Χέγκελ" (1843)
• "Οικονομικά και Φιλοσοφικά Χειρόγραφα" (1844)
• "Θέσεις για το Φόυερμπαχ" (1845)
• "Η Γερμανική Ιδεολογία" (1845-46), σε συνεργασία με τον Ένγκελς
• "Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος" (1847-48), σε συνεργασία με τον Ένγκελς
• "Εισαγωγή στην κριτική της Πολιτικής Οικονομίας" (1857-58)
• "Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας" (1859)
• "Κεφάλαιο", τόμος πρώτος (1867)
• "Η Κομμούνα του Παρισιού" (1871), σε συνεργασία με τον Ένγκελς
• "Κριτική του Προγράμματος της Γκότα" (1875)
• "Κεφάλαιο", τόμος δεύτερος (1885)
• "Κεφάλαιο', τόμος τρίτος (1894) Καρλ Μαρξ. 

Η ομιλια του Φρήντριχ Ένγκελς στον κηδεία του, που έγινε 3 μέρες μετά.

"Στις 14 Μαρτίου το απόγευμα, στις τρεις παρά τέταρτο έπαψε να σκέφτεται ο μεγαλύτερος σύγχρονος στοχαστής. Μόλις τον είχαμε αφήσει μονάχο του δυό λεπτά και τον βρήκαμε όταν ξαναμπήκαμε στο δωμάτιό του ήσυχα αποκοιμισμένο στην πολυθρόνα του – αλλά για πάντα.

Είναι αδύνατο να εκτιμήσουμε τι έχασε το μαχητικό ευρωπαϊκό και αμερικάνικο προλεταριάτο, τι έχασε η ιστορική επιστήμη με το θάνατο αυτού του ανθρώπου.
Πολύ γρήγορα θα γίνει αισθητό το κενό που δημιούργησε ο θάνατος αυτού του γίγαντα.
Όπως ο Δαρβίνος ανακάλυψε το νόμο εξέλιξης της οργανικής φύσης, έτσι ο Μαρξ ανακάλυψε το νόμο εξέλιξης της ανθρώπινης ιστορίας, το σκεπασμένο ίσαμε τώρα με ιδεολογικά επιστρώματα απλό γεγονός, ότι οι άνθρωποι, πριν απ’ όλα, πρέπει να τρώνε, να πίνουν, να έχουν κατοικία και να ντύνονται προτού αρχίσουν να ασχολούνται με την πολιτική, την επιστήμη, την τέχνη, τη θρησκεία κλπ. Ότι επομένως η παραγωγή των άμεσων υλικών μέσων συντήρησης και κατά συνέπεια η κάθε φορά βαθμίδα της οικονομικής ανάπτυξης ενός λαού, η μιας χρονικής περιόδου, αποτελεί τη βάση, απ’ όπου εξελίχθηκαν οι κρατικοί θεσμοί, οι αντιλήψεις για το δίκαιο, την τέχνη, ακόμα και οι θρησκευτικές παραστάσεις των ανθρώπων αυτής της εποχής, τη βάση απ’ όπου επομένως πρέπει να εξηγηθούν και όχι αντίθετα – όπως συνέβαινε ίσαμε τώρα.
Μα αυτό δεν είναι όλο. 

Ο Μαρξ ανακάλυψε επίσης τον ειδικό νόμο κίνησης του σημερινού κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής και της αστικής κοινωνίας που προέρχονταν απ’ αυτόν. Με την ανακάλυψη της υπεραξίας, φωτίστηκαν με μιας όλα, ενώ όλες οι προηγούμενες έρευνες, τόσο των αστών οικονομολόγων, όσο και των σοσιαλιστών κριτικών είχαν πλανηθεί στο σκοτάδι.
Δυο τέτοιες ανακαλύψεις θα ήταν αρκετές για μια ζωή, και θα ήταν ευτυχής εκείνος που θα αξιωνόταν να κάνει έστω και μια τέτοια ανακάλυψη. 

Ο Μαρξ όμως έκανε πρωτότυπες ανακαλύψεις σε κάθε τομέα που ερεύνησε – ακόμα και στα μαθηματικά – και τέτοιοι τομείς υπήρξαν πάρα πολλοί και δεν υπάρχει ούτε ένας μέσα σ’ αυτούς που να τον ερεύνησε μόνον επιφανειακά. 

Τέτοιος ήταν ο άνθρωπος της επιστήμης. 

Αυτό όμως δεν ήταν το βασικό στο έργο του. 

Η επιστήμη ήταν για τον Μαρξ μια ιστορία κινητήρια, επαναστατική δύναμη. Όσο μεγάλη χαρά κι αν αισθανόταν για κάθε νέα ανακάλυψη σε οποιαδήποτε θεωρητική επιστήμη, που δε μπορούσε ίσως να προβλεφθεί ακόμα καθόλου η πρακτική της εφαρμογή – αισθανόταν μια εντελώς αλλιώτικη χαρά όταν επρόκειτο για μια ανακάλυψη που επιδρούσε αμέσως επαναστατικά στη βιομηχανία και γενικά στην ιστορική εξέλιξη. Έτσι παρακολούθησε επισταμένα την πορεία των ανακαλύψεων στον τομέα του ηλεκτρισμού και τελευταία τις ανακαλύψεις του Μαρκ Ντεπρέ.
Γιατί ο Μαρξ ήταν προπάντων επαναστάτης. 

Ο πραγματικός σκοπός της ζωής του ήταν να βοηθήσει με έναν οποιοδήποτε τρόπο στην ανατροπή της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας και των κρατικών θεσμών που έχει δημιουργήσει, να πάρει μέρος στην απελευθέρωση του σύγχρονου προλεταριάτου, που αυτός του έδωσε για πρώτη φορά τη συνείδηση της θέσης του και των αναγκών του, τη συνείδηση των όρων της χειραφέτησης του. 

Ο αγώνας ήταν το στοιχείο του. 

Και αγωνίστηκε με πάθος, με επιμονή, με επιτυχία, όσο λίγοι. 

Η πρώτη "Εφημερίδα του Ρήνου" 1842, το παρισινό "Φόρβερτς" 1844 ("Vorwarts" "Εμπρός")  ριζοσπαστική εφημερίδα που έβγαινε στα γερμανικά στο Παρίσι το 1844 από γερμανούς σοσιαλιστές φυγάδες. Ένας από τους συνεργάτες της ήταν και ο Μάρξ), "Η Γερμανική εφημερίδα των Βρυξελλών" 1847, "Η Νέα εφημερίδα του Ρήνου" 1848-49, "Το Βήμα της Νέας Υόρκης" από το 1852 έως το 1861 – και χώρια ένα πλήθος από μαχητικά βιβλιαράκια, δουλειά σε συλλόγους στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες και στο Λονδίνο, έως ότου ήρθε τελικά σαν στεφάνωμα του συνόλου, η μεγάλη "Διεθνής των Εργατών" - αληθινά ένα ακόμα αποτέλεσμα, που γι’ αυτό μπορούσε να περηφανεύεται ο δημιουργός του – κι αν ακόμα δεν είχε κάνει τίποτε άλλο.
Να γιατί είχαν μισήσει και συκοφαντήσει τον Μάρξ περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο της εποχής του. Τον απέλαυναν κυβερνήσεις απολυταρχικές και δημοκρατικές. Αστοί, συντηρητικοί και δημοκράτες των άκρων συναγωνίζονταν αναμεταξύ τους ποιος θα τον δυσφημήσει περισσότερο. Όλα αυτά τα παραμέριζε σα να ήταν ιστός αράχνης, δεν τους έδινε σημασία και δεν απαντούσε παρά μόνο σε μεγάλη ανάγκη.
Και πέθανε τιμημένος, αγαπημένος, τον κλάψανε εκατομμύρια επαναστάτες συνεργάτες του, που κατοικούν σ’ όλη την Ευρώπη και την Αμερική, από τα ορυχεία της Σιβηρίας έως την Καλιφόρνια. Και τολμώ να πω: μπορεί να είχε πολλούς αντιπάλους, όμως δύσκολο είναι να πούμε πως είχε έστω και έναν προσωπικό εχθρό.

Το ονομα του θα ζησει δια μεσου των αιωνων, οπως επισης και το εργο του."

Απεβίωσε: 14 Μαρτίου 1883, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο.

Κηδεύτηκε: 17 Μαρτίου 1883, Κοιμητήριο Χάιγκεϊτ, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο" .

Ας τρέμει η κυρίαρχη τάξη από την κομμουνιστική επανάσταση!!! 
Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους!!!

Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο σε μορφή (pdf)

Κάντε αριστερό κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο για να το διαβάσετε:

http://kiatipis.org/Books_Hosted_gr/Marx-Engels/Manifesto-gr.pdf

Το Κεφάλαιο  του Μαρξ σε μορφή (pdf). 

Κάντε αριστερό κλικ στους παρακάτω συνδέσμους για να τα διαβάσετε:

Τόμος 1ος
 https://drive.google.com/file/d/0B7-PRrt0i0x8MTcwc3VSVzRndGc/view
Τόμος 2ος
https://drive.google.com/file/d/0B7-PRrt0i0x8amY1cWVwa3p1bms/view
Τόμος 3ος
https://drive.google.com/file/d/0B7-PRrt0i0x8Q0hObXI5U2hZM0U/view
Τόμος 4ος-Θεωρίες για την Υπεραξία 
Μέρος 1ο
https://drive.google.com/file/d/0B7-PRrt0i0x8Tnozc3pFTGhuUlk/view
Μέρος 2ο
https://drive.google.com/file/d/0B7-PRrt0i0x8QXltWlNSNVZ1emc/view
Μέρος 3ο
https://drive.google.com/file/d/0B7-PRrt0i0x8b1JWZGJrV3ZGU2c/view