Εν όψη της Απεργίας στις 26/11 ενάντια στο νέο αντεργατικό τερατούργημα.
Όλοι συμμετέχουμε στην Απεργία για να υπερασπιστούμε τη ζωή και τα δικαιώματα μας.
Αυτό που προέχει είναι με τη συμμετοχή των εργαζόμενων να μπει φραγμός στην αντεργατική επέλαση με την όσο το δυνατόν τη πιο πλατιά κινητοποίησή τους.
Η σημασία της απεργίας για την εργατική τάξη της κάθε χώρας είναι πάντα ιδιαίτερα μεγάλη και πρέπει να αναδειχθεί η εργατική - ταξική αλληλεγγύη, ο πολιτικός ριζοσπαστισμός, η αγωνιστική αποφασιστικότητα και ο πολιτικός ρόλος του εργατικού κινήματος.
Η μεγαλύτερη κατάκτηση του κόσμου της εργασίας είναι το δικαίωμα στην απεργία, μία μορφή πάλης για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργατών.
Η απεργία θα είναι η αρχή των αγώνων, των αντιστάσεων για την ανατροπή της πολιτικής της αντιλαϊκής επίθεσης με παραπέρα τους αγώνες για τη κοινωνική ανατροπή.
Το συνδικαλιστικό κίνημα λυμαίνονται οι εργατοπατέρες των εκάστοτε κυβερνητικών συνδικαλισμών αλλά και των οπορτουνιστικών, ρεφορμιστικών κομμάτων και ρευμάτων.
Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας είναι δική μας ΥΠΟΘΕΣΗ, υπόθεση των εργαζομένων, όλου του λαού.
Οι εργαζόμενοι μπορούν να πετύχουν περισσότερη είτε λιγότερη πολιτική ελευθερία με σκοπό τη διεξαγωγή του αγώνα για την οικονομική τους απελευθέρωση, καμιά όμως ελευθερία δε θα τους απαλλάξει από την αθλιότητα, την ανεργία και την καταπίεση, όσο δε θα έχει αποτιναχτεί η εξουσία του κεφαλαίου.
Κύριο λοιπόν καθήκον της τάξης που καταπιέζετε (εργατική τάξη) θα πρέπει να είναι να αποκτήσει ταξική Ιδεολογία, σκέψη και πράξη για να παλέψει για τα δικαιώματά της με τελικό στόχο την κοινωνική αλλαγή.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΚΥΜΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ, ΨΕΜΑΤΑ, ΨΕΜΑΤΑ, ΨΕΜΑΤΑ!
Λένε: "Παλεύουμε για την υγεία του λαού", "Δημιουργούμε ανάπτυξη", "νέες θέσεις εργασίας", "βγαίνουμε από την κρίση", "πάταξη φοροδιαφυγής", "λεφτά υπάρχουν", "θα σκίσουμε τα Μνημόνια", 'οι αγορές θα χορεύουν στον δικό μας ρυθμό".
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις φράσεις και τις λέξεις που έχουν χρησιμοποιήσει οι Έλληνες πολιτικοί, από την Μεταπολίτευση και μετά, με σκοπό να πείσουν τους ψηφοφόρους να τους εμπιστευτούν.
Αυτά όλα είναι το απόλυτο ψέμα.
Όσο οδυνηρό και να είναι, που πράγματι είναι, φαντάζει σαν η πιο ρεαλιστική λύση για να οδηγηθεί ο τόπος σε μία ανάκαμψη ΛΕΝΕ.
Απλώς ένα μεγάλο "σάλτο" χρειάζεται για να παρακάμψουμε αυτές τις κρίσιμες στιγμές όποιες ιδεολογικές φαντασιώσεις, εμμονές και ψευδαισθήσεις από οποιοδήποτε ιδεολογικό χώρο που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξεις, αλλά και όλων εκείνων που με τον ένα ή άλλο τρόπο παραιτούνται από τις ευθύνες τους, ενάντια της οπορτουνιστικής, σεχταριστικής πολιτικής και την καιροσκοπική στάση και τη ρεφορμιστική πολιτική και τον κούφιο αντικαπιταλισμό.
Η μεγαλύτερη κατάκτηση του κόσμου της εργασίας είναι το δικαίωμα στην απεργία, μία μορφή πάλης για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργατών.
Η απεργία θα είναι η αρχή των αγώνων, των αντιστάσεων για την ανατροπή της πολιτικής της αντιλαϊκής επίθεσης με παραπέρα τους αγώνες για τη κοινωνική ανατροπή.
Το συνδικαλιστικό κίνημα λυμαίνονται οι εργατοπατέρες των εκάστοτε κυβερνητικών συνδικαλισμών αλλά και των οπορτουνιστικών, ρεφορμιστικών κομμάτων και ρευμάτων.
Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας είναι δική μας ΥΠΟΘΕΣΗ, υπόθεση των εργαζομένων, όλου του λαού.
Οι εργαζόμενοι μπορούν να πετύχουν περισσότερη είτε λιγότερη πολιτική ελευθερία με σκοπό τη διεξαγωγή του αγώνα για την οικονομική τους απελευθέρωση, καμιά όμως ελευθερία δε θα τους απαλλάξει από την αθλιότητα, την ανεργία και την καταπίεση, όσο δε θα έχει αποτιναχτεί η εξουσία του κεφαλαίου.
Κύριο λοιπόν καθήκον της τάξης που καταπιέζετε (εργατική τάξη) θα πρέπει να είναι να αποκτήσει ταξική Ιδεολογία, σκέψη και πράξη για να παλέψει για τα δικαιώματά της με τελικό στόχο την κοινωνική αλλαγή.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΚΥΜΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ, ΨΕΜΑΤΑ, ΨΕΜΑΤΑ, ΨΕΜΑΤΑ!
Λένε: "Παλεύουμε για την υγεία του λαού", "Δημιουργούμε ανάπτυξη", "νέες θέσεις εργασίας", "βγαίνουμε από την κρίση", "πάταξη φοροδιαφυγής", "λεφτά υπάρχουν", "θα σκίσουμε τα Μνημόνια", 'οι αγορές θα χορεύουν στον δικό μας ρυθμό".
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις φράσεις και τις λέξεις που έχουν χρησιμοποιήσει οι Έλληνες πολιτικοί, από την Μεταπολίτευση και μετά, με σκοπό να πείσουν τους ψηφοφόρους να τους εμπιστευτούν.
Αυτά όλα είναι το απόλυτο ψέμα.
Όσο οδυνηρό και να είναι, που πράγματι είναι, φαντάζει σαν η πιο ρεαλιστική λύση για να οδηγηθεί ο τόπος σε μία ανάκαμψη ΛΕΝΕ.
Απλώς ένα μεγάλο "σάλτο" χρειάζεται για να παρακάμψουμε αυτές τις κρίσιμες στιγμές όποιες ιδεολογικές φαντασιώσεις, εμμονές και ψευδαισθήσεις από οποιοδήποτε ιδεολογικό χώρο που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξεις, αλλά και όλων εκείνων που με τον ένα ή άλλο τρόπο παραιτούνται από τις ευθύνες τους, ενάντια της οπορτουνιστικής, σεχταριστικής πολιτικής και την καιροσκοπική στάση και τη ρεφορμιστική πολιτική και τον κούφιο αντικαπιταλισμό.
Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ:
Η αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης και ευρύτερα των εργαζόμενων είναι μια πραγματικότητα για το σύνολο των λαϊκών δυνάμεων.
Η μετάβαση από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό και η απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τον ζυγό του καπιταλισμού δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω αργών, σταδιακών αλλαγών, μέσω μεταρρυθμίσεων, αλλά μόνο μέσω μιας ποιοτικής αλλαγής του καπιταλιστικού συστήματος, μέσω επανάστασης. Και για να μη λαθεύουμε στη χάραξη της πολιτικής, πρέπει να είμαστε Μαρξιστές - Λενινιστές επαναστάτες, και όχι ρεφορμιστές (μεταρρυθμιστές).
ΚΑΙ ΤΙ ΜΕΝΕΙ ;
Μέσα σ' αυτό το ζοφερό τοπίο μας να γίνει και να δίνει δύναμη ο αγώνας του λαού.
Να πάρει ο ΛΑΟΣ τις τύχες στα χέρια του, και να εισπράξουν όλοι αυτοί αναπόφευκτα τη λαϊκή αποδοκιμασία και αγανάκτηση και να βρεθούν αντιμέτωποι με το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Να ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ την κατάσταση του λαϊκού κινήματος, τους ταξικούς και πολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων, τη θέση που βρίσκεται το αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα, την πορεία και την προοπτική ανασυγκρότησης και ενότητας του μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος.
Να παλέψουμε χέρι-χέρι για τη ζωή, τη ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ!!!
Να ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ για τη δημιουργία της καθοριστικής Μαρξιστικής - Λενινιστικής γραμμής και θέσης καθώς και του φορέα εκείνου που θα την εκπροσωπεί και θα παλεύει για τη κοινωνική ανατροπή είναι πλέον αναγκαία ευθύνη όλων μας.
Εξάλλου που αλλού άραγε παρά μόνο μέσα στη πράξη (δηλ. στους Αγώνες διεκδίκησης και ανατροπής) τίθενται όλα τα ζητήματα ιδεολογικά και πρακτικά και μέσα στη πορεία της πάλης αναδεικνύεται πάντα το σωστό από το λάθος .
-----------------------------------------------
Βγες έξω, σύντροφε! Ρίσκαρε
Τη δεκάρα, που ούτε δεκάρα πια δεν είναι Τον τόπο για ύπνο που πάνω του πέφτει η βροχή Και της δουλιάς τη θέση που αύριο θα χάσεις! Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου! Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ! Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας: Κάνε πράξη την αλληλεγγύη! Βγες έξω, σύντροφε, αντιμέτωπος με τα όπλα και Διεκδίκησε το μεροκάματό σου! Σαν ξέρεις πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις Όπλα αρκετά οι αστυνόμοι τους δεν έχουν! Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου! Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ! Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας:
Κάνε πράξη την αλληλεγγύη!
Μπέρτολτ Μπρεχτ,"Τραγούδι της απεργίας"(1929-1930)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου