Η αστική εξουσία με εργαλείο το αστικό κράτος και την "αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία" οργανώνει και λειτουργεί έναν τεράστιο μηχανισμό επιβολής στους λαούς Ιδεολογικής και οικονομικής επιβολής, κοινωνικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης.
Η τάξη που έχει στη διάθεσή της τα μέσα της υλικής παραγωγής, διαθέτει ταυτόχρονα τα μέσα της πνευματικής παραγωγής, έτσι ώστε, μιλώντας γενικά, οι ιδέες αυτών που δεν έχουν τα μέσα της πνευματικής παραγωγής υποτάσσονται σ' αυτά.
Αυτοί σου λένε ΦΤΑΙΣ.
Για ότι συμβαίνει φταίτε εσείς. Εσύ, εγώ και ο γείτονας, ο εργαζόμενος και ο συνταξιούχος, ο νέος και ο άνεργος, ο μετανάστης και ο πρόσφυγας, αυτός πιο πολύ απ’ όλους.
Οι ιμπεριαλιστές καταστρέφουν, βομβαρδίζουν, απομυζούν τη Συρία, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική, την Ασία, τη Νότια Αμερική, από τότε που τις "ανακάλυψαν".
Πουλάνε όπλα κι αρπάζουν εδάφη, πετρέλαιο, ορυκτά, ανθρώπους.
Πουλάνε πόλεμο.
Είναι τα γουρούνια, τα γνωστά γουρούνια, που σου λένε: "Φταις".
Σου λένε και προσπαθούν να σε πείσουν, ότι φταις επειδή είσαι άνεργος και ακόμα περισσότερο φταις εάν παίρνεις επίδομα ανεργίας και επιβαρύνεις την οικονομία της χώρας.
Σου λένε, οι γέροι φταίνε. Γιατί δεν πέθαναν όταν σταμάτησαν να δουλεύουν, επειδή θέλουν να παίρνουν με τη σύνταξη και το εφάπαξ ένα μέρος απ’ αυτά που έδωσαν τόσα χρόνια.
Είσαι γέρος και είσαι ζωντανός. "Φταις".
"Φταις" επειδή αρρώστησες από τον κορονοϊό και είσαι ο αίτιος που το επιβάρυνες, το εξαθλίωσες και έφτασε στα όρια του το εθνικό σύστημα υγείας.
Φταις". Είσαι ένοχος.
Οι τράπεζες ανακεφαλαιώνονται απ’ τα χρήματα του δημοσίου, απ’ τα χρήματα των γέρων και των νέων. Κι εσύ χρωστάς, επειδή νόμιζες ότι μπορείς να χτίσεις σπίτι, ότι μπορείς να έχεις βιώσιμη επιχείρηση, αλλά έπεσες έξω.
"Φταις". Δεν είσαι τράπεζα για να σε σώσουν.
Πρέπει να σου κλείσουν το μαγαζί, πρέπει να σου πάρουν το σπίτι. Γιατί "φταις".
"Φταις", που ανέβηκες στο τρένο του θανάτου και πέθανες εκεί στα Τέμπη από ανθρώπινο λάθος του σταθμάρχη, γιατί τα τρένα μας δουλεύουν άψογα.
"Φταις" που κατεβαίνεις στην διαδήλωση και σε χτυπούν τα ΜΑΤ, γιατί αντιβαίνεις στο σύνταγμα - στο νόμο του κράτους για την απαγόρευση της διαδήλωσης. "Φταις".
"Φταις". Είσαι ένοχος.
Ο στόχος τους είσαι εσύ, εγώ, εμείς.
Εσύ, εγώ εμείς, που καταπιεζόμαστε καθημερινά και παλεύουμε για να επιβιώσουμε σ’ έναν σκληρό κόσμο. Προσπαθούν να στρέψουν το βλέμμα του εργαζόμενου, του άνεργου, του ενός ενάντια στον άλλον, για να μπορούν να είναι οι κυρίαρχοι των καταστάσεων.
Μας τρέφουν ενοχές, για να μην μπορούμε να δούμε ποιοι είναι οι υπαίτιοι της καταστροφής.
Μας πουλάνε φτηνά και εμείς νομίζουμε πως παίζουμε ακριβό παιχνίδι.
Σου λένε, Φταις! Φταις! Φταις!
Γιατί αυτό που φοβούνται περισσότερο οι αληθινοί ένοχοι, να το ξέρετε, είναι ότι κάποια μέρα θα σταματήσουμε να ενοχοποιούμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας, επειδή είναι μιας άλλης φυλής και θρησκείας, μιας άλλης χώρας και επαγγέλματος, μιας άλλης ιδεολογίας σε σχέση με τη δική τους και ενός άλλου φύλου.
Αυτό που φοβούνται όμως ακόμα πιο πολύ και προσπαθούν με όλα τα μέσα που διαθέτουν να μας κάνουν να νιώθουμε πάντα ένοχοι για όλα, είναι ότι κάποια μέρα θα καταλάβουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί φταίχτες.
Σε κάθε δε περίπτωση το βραβείο της σιωπής και της μη συμμετοχής συνήθως προέρχεται από την απογοήτευση και ίσως με κάποια μικροοφέλη, μικροβολέματα και δωροδοκίες συνειδήσεων.
Τίποτα λοιπόν δεν είναι χειρότερο για το μέλλον από τη σιωπή ή και με μόνο βαρύγδουπες δηλώσεις από κάποιο καναπέ και όχι με τη συμμετοχή του καθένα μας στους αγώνες, στους αγώνες όπου ο Λαός όπως και όσο παλεύει για μια καλύτερη ζωή.
Η αλήθεια επομένως και η ευτυχία για να τα αλλάξουμε, σαν άτομα, σαν λαός, ποτέ δεν κρύβονται σε πολλές πόρτες διαφυγής, αλλά σε μία μόνο, αυτή που είναι ορθάνοιχτη μπροστά μας και είναι η πόρτα του Αγώνα, του Ανθρώπου, του Γείτονα, του Συναδέλφου, του Εργάτη, του Αγρότη, του Νεολαίου, του Συναγωνιστή, του Συντρόφου που Παλεύει για μια Καλύτερη Ζωή.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ.
Κύριο λοιπόν καθήκον της τάξης που καταπιέζεται (εργατική τάξη) θα πρέπει να είναι να αποκτήσει Ταξική Ιδεολογία, Σκέψη και Πράξη για να παλέψει για τα δικαιώματά της με τελικό στόχο την Κοινωνική Αλλαγή.
Η βάση λοιπόν πάνω στην οποία μπορεί να διαμορφωθεί η συνειδητοποίηση για ταξική πάλη του καθενός -σαν Λαός- δεν μπορεί να είναι αφηρημένη αλλά εκεί όπου υπάρχουν οι όροι και προϋποθέσεις για μία τέτοια διεργασία, μέσα στον πραγματικό υλικό κόσμο. στη πραγματική ζωή (χωρίς ιδεαλιστικές αυταπάτες) και έτσι όπως αυτή εξελίσσεται.
Μα προπαντός με καθαρή Ταξική Ιδεολογική Μαρξιστική - Λενινιστική Γραμμή, Θέση και Πράξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου