ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ "Ο Χ Ι" ΒΓΑΛΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΔΟΥΛΩΤΟΥ ΛΑΟΥ.
Ο Μεταξάς ως γνωστόν ήταν γερμανόφιλος, ιταλόφιλος, φασίστας.Εκτός αυτού, τότε είχε κάνει την ΕΟΝ, την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας.
Ήταν η νεολαία του Μεταξά, και την είχε διαπαιδαγωγήσει στα μέτρα ακριβώς των φασιστικών νεολαίων της Ιταλίας.
Ο Μεταξάς ήταν πάντοτε θαυμαστής του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού ναζισμού. ΠΑΝΤΟΤΕ .
Η φύση του καθεστώτος ήταν μία στυγνή μεταξική δικτατορία, ένα φασιστικό μόρφωμα.
Ο Μεταξάς ως γνωστόν ήταν γερμανόφιλος, ιταλόφιλος, φασίστας.Εκτός αυτού, τότε είχε κάνει την ΕΟΝ, την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας.
Ήταν η νεολαία του Μεταξά, και την είχε διαπαιδαγωγήσει στα μέτρα ακριβώς των φασιστικών νεολαίων της Ιταλίας.
Ο Μεταξάς ήταν πάντοτε θαυμαστής του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού ναζισμού. ΠΑΝΤΟΤΕ .
Η φύση του καθεστώτος ήταν μία στυγνή μεταξική δικτατορία, ένα φασιστικό μόρφωμα.
Αναγκάστηκε ενώ ήταν έτοιμος να ενδώσει να πει οχι μετά από παρέμβαση του Άγγλου πρεσβευτή.
Ο Μεταξάς είπε ΟΧΙ γιατί δεν μπορούσε να πει ΝΑΙ.
Ο Μεταξάς είπε ΟΧΙ γιατί δεν μπορούσε να πει ΝΑΙ.
Το είχε άλλωστε παραδεχτεί ο ίδιος.
Με ανησυχεί η υπεραισιόδοξος Κοινή Γνώμη, έγραφε ο Μεταξάς στο Ημερολόγιό του μία ημέρα μετά την κήρυξη του πολέμου.
Οχι μόνο τον ανησυχούσαν οι διαθέσεις του λαού αλλά και του προκαλούσαν τρόμο.
Γι’ αυτό και έκανε ό,τι μπορούσε ώστε να αποφύγει τη λαϊκή αυτοοργάνωση.
Με ανησυχεί η υπεραισιόδοξος Κοινή Γνώμη, έγραφε ο Μεταξάς στο Ημερολόγιό του μία ημέρα μετά την κήρυξη του πολέμου.
Οχι μόνο τον ανησυχούσαν οι διαθέσεις του λαού αλλά και του προκαλούσαν τρόμο.
Γι’ αυτό και έκανε ό,τι μπορούσε ώστε να αποφύγει τη λαϊκή αυτοοργάνωση.
Το ΟΧΙ το είπε ο ελληνικός Λαός!
Οι κομμουνιστές κι άλλοι γνήσιοι πατριώτες που έδιναν τη ζωή τους στην πάλη ενάντια στην κατοχή κι όχι οι αστοί πολιτικοί που σιώπησαν ή οι Ταγματασφαλίτες που συνεργάστηκαν ανοιχτά με τους κατακτητές.
Οι κομμουνιστές κι άλλοι γνήσιοι πατριώτες που έδιναν τη ζωή τους στην πάλη ενάντια στην κατοχή κι όχι οι αστοί πολιτικοί που σιώπησαν ή οι Ταγματασφαλίτες που συνεργάστηκαν ανοιχτά με τους κατακτητές.
Ενώ άλλοι συνεργάστηκαν άμεσα ή έμμεσα με τον κατακτητή άλλοι έφυγαν για το Κάιρο αμέσως με την πρώτη τουφεκιά σαν τον Γεώργιο Παπανδρέου που σήμερα πολλοί τον παρουσιάζουν ως απελευθερωτή ενώ όλα τα χρόνια της κατοχής βρισκόταν στο Κάιρο και παρέα με το βασιλιά και τους Άγγλους πάτρωνές τους μηχανοραφούσαν ενάντια στον ΕΑΜικό κίνημα και αφού νωρίτερα αναγνώρισε την κατοχική κυβέρνηση ως κυβέρνηση εθνικής ανάγκης . Για να συμβάλει μετά με όλες του τις δυνάμεις ο Γέρος της Υποταγής στη υποδούλωση της Ελλάδας στους Άγγλους και μετέπειτα Αμερικάνους ιμπεριαλιστές .
Όμως, η Εθνική Αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ΕΠΟΝ κι αργότερα του Δημοκρατικού Στρατού έγραψε, μια εποποιία που δεν σβήνεται με τίποτα. Ούτε με τους τόνους λάσπης που ρίχνονται σήμερα στο κομμουνιστικό κίνημα ούτε με την προσπάθεια να διαγραφεί η πρωταγωνιστική συμβολή του στη συντριβή του χιτλερικού τέρατος.
Πόσες χιλιάδες, πόσα εκατομμύρια κομμουνιστές έδωσαν τη ζωή τους για να πέσει ο φασισμός κι ο ναζισμός και να ζουν οι άνθρωποι ελεύθεροι;
Πόσες χιλιάδες, πόσα εκατομμύρια κομμουνιστές έδωσαν τη ζωή τους για να πέσει ο φασισμός κι ο ναζισμός και να ζουν οι άνθρωποι ελεύθεροι;
Έγραφε στο χρονογράφημά του ο Κώστας Βάρναλης, στις 28/10/1947 για την επέτειο της 28ης Οκτώβρη.
H 28 του Οχτώβρη είναι μια μεγάλη μέρα για τον ελληνικό λαό – και μέρα ντροπής για τους προδότες του. Κι όμως ετούτοι γιορτάζουνε το "αλβανικό έπος". Και πάλι χωρίς το λαό. Και πάλι με φράχτη γύρω τους τα όπλα -για να τους φυλάνε όταν πηγαίνουν στην τελετή – να φυλάνε από το λαό τους εχθρούς του λαού.
Το τι νόημα δίνουνε στον όρο"αλβανικό έπος" οι φυγάδες του "έπους" φαίνεται από το νόημα που δίνουνε σε κάτι ανάλογες και παράλληλες ορολογικές απάτες όπως π.χ "απελευθέρωση","ανεξαρτησία",'δημοκρατία","αμερικάνικη βοήθεια","πνευματική ελευθερία"κλπ. Το ουσιαστικό περιεχόμενο των λέξεων είναι διαμετρικά αντίθετο με την ετυμολογική τους σημασία.
Αλλά το νόημα, που έδινε η 4η Αυγούστου στο "αλβανικό έπος", μας το εξήγησε τότες με τρόπον επίσημον ο τότε διευθυντής της Ασφαλείας κ. Παξινός. Ενώ δηλαδή ο ελληνικός λαός γυμνός και άοπλος, εγκαταλειμμένος από τους "αρχηγούς" του χτύπαε στο μέτωπο και μπροστά και πίσω του τους εχθρούς της ελευθερίας του, τους φασίστες, οι αρχηγοί του ελληνικού φασισμού ετοιμάζανε στην πρωτεύουσα την παράδοση του λαού – γιατί η συνθηκολόγηση του μετώπου δεν ήταν παράδοση του στρατού μονάχα (των 200 χιλιάδων ανδρών), αλλά ολάκερου του ελληνικού λαού (των 7 εκατομμυρίων).
Ο μοναρχοφασισμός που είπε το μαύρο του "όχι', μονάχα για τον τύπο, κοίταε από την πρώτη στιγμή πώς θα έσωζε όχι την "πατρίδα", παρά το καθεστώς του. Πώς θα περνούσε τον ελληνικό λαό από τα δικά του χέρια στα ξένα χέρια,χωρίς ο μεσίτης να χάσει ούτε την ηγεσία του λαού, ούτε τα κέρδη του απ΄αυτόν.
Η συνθηκολόγηση του μετώπου δεν ήτανε πράξη ανωτέρας βίας παρά θεληματική συμμαχία με τον εχθρό εναντίον του λαού. Και κανένας από τους μεταδεκεμβιανούς κυβερνήτες δεν αμφιβάλλει πως στην σημερινή επέτειο δεν γιορτάζεται το "αλβανικό έπος", παρά η "συνθηκολόγηση" και η συνεργασία με τον εχθρό. Αν τότε ο ελληνικός λαός νικούσε ως το τέλος τους εχθρούς κι έσωζε την ελευθερία του, οι σημερινοί συνεχιστές της 4ης Αυγούστου, τη σημερινή επέτειο θα την είχανε ημέρα "εθνικού πένθους".
Λοιπόν. Τότες κ’ εμείς οι αριστεροί δημοσιογράφοι και διανοούμενοι πήραμε στα σοβαρά (όπως κι ο λαός) τον πόλεμο κατά των "βαρβάρων επιδρομέων". Και γράφαμε πύρινα άρθρα εναντίον τους- εναντίον του "φασισμού".
Το τι νόημα δίνουνε στον όρο"αλβανικό έπος" οι φυγάδες του "έπους" φαίνεται από το νόημα που δίνουνε σε κάτι ανάλογες και παράλληλες ορολογικές απάτες όπως π.χ "απελευθέρωση","ανεξαρτησία",'δημοκρατία","αμερικάνικη βοήθεια","πνευματική ελευθερία"κλπ. Το ουσιαστικό περιεχόμενο των λέξεων είναι διαμετρικά αντίθετο με την ετυμολογική τους σημασία.
Αλλά το νόημα, που έδινε η 4η Αυγούστου στο "αλβανικό έπος", μας το εξήγησε τότες με τρόπον επίσημον ο τότε διευθυντής της Ασφαλείας κ. Παξινός. Ενώ δηλαδή ο ελληνικός λαός γυμνός και άοπλος, εγκαταλειμμένος από τους "αρχηγούς" του χτύπαε στο μέτωπο και μπροστά και πίσω του τους εχθρούς της ελευθερίας του, τους φασίστες, οι αρχηγοί του ελληνικού φασισμού ετοιμάζανε στην πρωτεύουσα την παράδοση του λαού – γιατί η συνθηκολόγηση του μετώπου δεν ήταν παράδοση του στρατού μονάχα (των 200 χιλιάδων ανδρών), αλλά ολάκερου του ελληνικού λαού (των 7 εκατομμυρίων).
Ο μοναρχοφασισμός που είπε το μαύρο του "όχι', μονάχα για τον τύπο, κοίταε από την πρώτη στιγμή πώς θα έσωζε όχι την "πατρίδα", παρά το καθεστώς του. Πώς θα περνούσε τον ελληνικό λαό από τα δικά του χέρια στα ξένα χέρια,χωρίς ο μεσίτης να χάσει ούτε την ηγεσία του λαού, ούτε τα κέρδη του απ΄αυτόν.
Η συνθηκολόγηση του μετώπου δεν ήτανε πράξη ανωτέρας βίας παρά θεληματική συμμαχία με τον εχθρό εναντίον του λαού. Και κανένας από τους μεταδεκεμβιανούς κυβερνήτες δεν αμφιβάλλει πως στην σημερινή επέτειο δεν γιορτάζεται το "αλβανικό έπος", παρά η "συνθηκολόγηση" και η συνεργασία με τον εχθρό. Αν τότε ο ελληνικός λαός νικούσε ως το τέλος τους εχθρούς κι έσωζε την ελευθερία του, οι σημερινοί συνεχιστές της 4ης Αυγούστου, τη σημερινή επέτειο θα την είχανε ημέρα "εθνικού πένθους".
Λοιπόν. Τότες κ’ εμείς οι αριστεροί δημοσιογράφοι και διανοούμενοι πήραμε στα σοβαρά (όπως κι ο λαός) τον πόλεμο κατά των "βαρβάρων επιδρομέων". Και γράφαμε πύρινα άρθρα εναντίον τους- εναντίον του "φασισμού".
Μα το είπαμε: ο δικός μας ο φασισμός, τέκνο και ομοίωμα του ιταλικού και του γερμανικού, δεν του καλάρεσε να βρίζουμε το "σύστημα". Κι ένα βράδυ (χειμώνας ήτανε) μας μαζέψανε στη Γενική Ασφάλεια τους ξεροκέφαλους αριστερούς που χαλούσαμε τη "δουλειά". Ήτανε (όσο θυμάμαι) ο Καρβούνης, ο Κορδάτος, ο Κορνάρος, ο Πανσέληνος, ο Μέξης, ο Σπ. Θεοδωρόπουλος. Και ξαφνικά για λίγες ώρες μονάχα μας φέρανε ωραίον, κομψόν και γόητα, με ύφος "υπεράνω όλων" μας, τον κ. Καραγάτση. Μα ως το βράδυ τον αφήσανε.
Το άλλο βράδυ μας ξαναπήγανε στη Διεύθυνση της Γεν. Ασφαλείας, όπου μας παρουσιάσανε στον κ. Παξινό. Εκεί πήραμε το "πρώτο βάπτισμά" μας στο νόημα του "αλβανικού έπους". Ο κ. Διευθυντής, κοφτά και μελετημένα μας είπε να μην κάνουμε τον έξυπνο στα άρθρα μας βρίζοντας το φασισμό (έτσι βρίζαμε έμμεσα και την 4η Αυγούστου. Και σ’ αυτή την άποψη δεν είχε άδικο ο κ. Διευθυντής) και πως δεν φταίει καθόλου ο φασισμός για τον πόλεμο.
Με άλλα λόγια, εννοούσε πως έφταιγε ο ιταλικός λαός που μας μισούσε ή που είχε καταχτητικές βλέψεις, λες κ’ οι λαοί αισθάνονται ή ενεργούνε μοναχοί τους κ’ είναι υπεύθυνοι αυτοί για ότι αγαπούνε ή μισούνε και για ότι κάνουνε -όπως τα ομαδικά εγκλήματα εναντίον των αμάχων.
Κι αφού μας ενουθέτησε και μας έκανε προσεχτικούς για το μέλλον μάς άφησε "λέυτερους", δηλ. μας "εδέσμευσε" τη σκέψη και τη γλώσσα. Έπρεπε δηλ. κ’ εμείς να βοηθήσουμε τον ξένο φασισμό να κατεβεί και να θρονιαστεί άνετα στην Ελλάδα δίπλα στο ντόπιο.
Κάτι ανάλογο μου είπε μια μέρα κι ο διευθυντής της εφημερίδας, που εργαζόμουνα τότες. Έγραφα μια ιστορία (επί διόμισυ μήνες) της διαφθοράς και απανθρωπίας των πολιτικών ηθών της Ρώμης από το Σύλλα και πέρα. Η περίσταση και η πεποίθησή μου με κάνανε να χρωματίζω κάπως ζωηρότερα τα πρόσωπα και τα πράγματα και να τα χαρακτηρίζω με τον ίδιο τρόπο – κυρίως την αρπαχτικότητα και τη φιλοχρηματία των ισχυρών της "αιώνιας πόλεως": Σύλλα, Κράσσου, Οκταβίου, Κικέρωνα, Σενέκα κλπ.
Ο διευθυντής μου λοιπόν με κάλεσε και μου λέγει¨
-Είπαμε να βρίζεις τους Ρωμαίους, αλλ’ όχι και τους πλουτοκράτες! Δυστυχώς οι περισσότεροι αναγνώστες μας (της Κηφησιάς) είναι πλουτοκράτες.
-Μα εγώ βρίζω, του απάντησα γελώντας, τους τότε Ρωμαίους πλουτοκράτορες, όχι τους τώρα Έλληνες πλουτοκράτες. Εκείνοι ήταν τέρατα. Οι δικοί μας είναι εντάξει : πατριώτες και καλοί χριστιανοί…
Μ’ άλλα λόγια οι δυο διευθυντές της Ασφαλείας και της αστικής εφημερίδας, θέλανε ο πρώτος να μη βρίζουμε τους εξωτερικούς εχθρούς κι ο δεύτερος τους εσωτερικούς. Ας χάνεται η πατρίδα, αλλ’ όχι το σύστημα.
Το άλλο βράδυ μας ξαναπήγανε στη Διεύθυνση της Γεν. Ασφαλείας, όπου μας παρουσιάσανε στον κ. Παξινό. Εκεί πήραμε το "πρώτο βάπτισμά" μας στο νόημα του "αλβανικού έπους". Ο κ. Διευθυντής, κοφτά και μελετημένα μας είπε να μην κάνουμε τον έξυπνο στα άρθρα μας βρίζοντας το φασισμό (έτσι βρίζαμε έμμεσα και την 4η Αυγούστου. Και σ’ αυτή την άποψη δεν είχε άδικο ο κ. Διευθυντής) και πως δεν φταίει καθόλου ο φασισμός για τον πόλεμο.
Με άλλα λόγια, εννοούσε πως έφταιγε ο ιταλικός λαός που μας μισούσε ή που είχε καταχτητικές βλέψεις, λες κ’ οι λαοί αισθάνονται ή ενεργούνε μοναχοί τους κ’ είναι υπεύθυνοι αυτοί για ότι αγαπούνε ή μισούνε και για ότι κάνουνε -όπως τα ομαδικά εγκλήματα εναντίον των αμάχων.
Κι αφού μας ενουθέτησε και μας έκανε προσεχτικούς για το μέλλον μάς άφησε "λέυτερους", δηλ. μας "εδέσμευσε" τη σκέψη και τη γλώσσα. Έπρεπε δηλ. κ’ εμείς να βοηθήσουμε τον ξένο φασισμό να κατεβεί και να θρονιαστεί άνετα στην Ελλάδα δίπλα στο ντόπιο.
Κάτι ανάλογο μου είπε μια μέρα κι ο διευθυντής της εφημερίδας, που εργαζόμουνα τότες. Έγραφα μια ιστορία (επί διόμισυ μήνες) της διαφθοράς και απανθρωπίας των πολιτικών ηθών της Ρώμης από το Σύλλα και πέρα. Η περίσταση και η πεποίθησή μου με κάνανε να χρωματίζω κάπως ζωηρότερα τα πρόσωπα και τα πράγματα και να τα χαρακτηρίζω με τον ίδιο τρόπο – κυρίως την αρπαχτικότητα και τη φιλοχρηματία των ισχυρών της "αιώνιας πόλεως": Σύλλα, Κράσσου, Οκταβίου, Κικέρωνα, Σενέκα κλπ.
Ο διευθυντής μου λοιπόν με κάλεσε και μου λέγει¨
-Είπαμε να βρίζεις τους Ρωμαίους, αλλ’ όχι και τους πλουτοκράτες! Δυστυχώς οι περισσότεροι αναγνώστες μας (της Κηφησιάς) είναι πλουτοκράτες.
-Μα εγώ βρίζω, του απάντησα γελώντας, τους τότε Ρωμαίους πλουτοκράτορες, όχι τους τώρα Έλληνες πλουτοκράτες. Εκείνοι ήταν τέρατα. Οι δικοί μας είναι εντάξει : πατριώτες και καλοί χριστιανοί…
Μ’ άλλα λόγια οι δυο διευθυντές της Ασφαλείας και της αστικής εφημερίδας, θέλανε ο πρώτος να μη βρίζουμε τους εξωτερικούς εχθρούς κι ο δεύτερος τους εσωτερικούς. Ας χάνεται η πατρίδα, αλλ’ όχι το σύστημα.
Θέλετε τώρα άλλην εξήγηση του τι σημαίνει γι’ αυτούς ο όρος "αλβανικόν έπος";
Όταν λοιπόν οι εχθροί του λαού ξηγιούνται με τόση ειλικρίνεια, τότε γιατί ο λαός να μην έχει το δικαίωμα να τους τα λέει κι αυτός από την καλή;
Όταν λοιπόν οι εχθροί του λαού ξηγιούνται με τόση ειλικρίνεια, τότε γιατί ο λαός να μην έχει το δικαίωμα να τους τα λέει κι αυτός από την καλή;
Θα πείτε δεν τον αφήνουν.
Θα τον αφήσουν!
Κι αν τώρα ο λαός τιμά ανεπίσημα αυτήν την επέτειο, θα έρθει η μέρα σύντομα, που θα την γιορτάζει επίσημα κι όπως της αξίζει.
Εγώ θα συνεχίσω λέγοντας ότι η βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού-καπιταλισμού, είναι :
Είναι ένα βάρβαρο σύστημα.
Αυτό και οι (δημοκρατίες του;) ισοπέδωσαν τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Παλαιστίνη,την Συρία.....
Σε τόσα άλλα μέρη δολοφονούν τους λαούς και τα παιδιά κατά χιλιάδες.
Ο Χίτλερ είχε τα στρατόπαιδα συγκέντρωσης, τους θαλάμους αερίων αλλά κι αυτοί τώρα σκοτώνουν κατά χιλιάδες άμαχους.
Είναι ΙΔΙΟΙ.
Είναι ΚΤΗΝΗ.
Αυτοί δημιούργησαν τον Χίτλερ με τα μεγάλα κεφάλαια που του έδιναν για να στραφεί προς τη Σοβιετική Ένωση.
Είναι ένα βάρβαρο σύστημα.
Αυτό και οι (δημοκρατίες του;) ισοπέδωσαν τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Παλαιστίνη,την Συρία.....
Σε τόσα άλλα μέρη δολοφονούν τους λαούς και τα παιδιά κατά χιλιάδες.
Ο Χίτλερ είχε τα στρατόπαιδα συγκέντρωσης, τους θαλάμους αερίων αλλά κι αυτοί τώρα σκοτώνουν κατά χιλιάδες άμαχους.
Είναι ΙΔΙΟΙ.
Είναι ΚΤΗΝΗ.
Αυτοί δημιούργησαν τον Χίτλερ με τα μεγάλα κεφάλαια που του έδιναν για να στραφεί προς τη Σοβιετική Ένωση.
ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΔΩΣΙΛΟΓΩΝ ΣΗΚΩΝΟΥΝ ΚΕΦΑΛΙ
ΤΟΤΕ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΣΠΑΝΕ!!!ΤΟΤΕ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ
Είναι σημαντικό να έχουμε επίγνωση της Ιστορίας, γιατί λαός χωρίς μνήμη είναι επόμενο ότι τα ξαναζεί !!!
Έτσι είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία διδάσκει και εμπνέει και η αλήθεια μας βοηθάει να προχωρήσουμε παρακάτω στην αναζήτηση της ευτυχίας της ζωής μας,της ευτυχίας του Λαού με αγώνες για μια καλύτερη ζωή αποφεύγοντας τα όποια λάθη(;)του παρελθόντος.