ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΛΥΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟ,Η ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ!!!

Να πω αφιερωμένο στην αριστερά και συγκεκριμένα αν απευθύνετε κάπου, θα μπορέσει να αλλάξει κάτι;
Μπα, ΙΣΩΣ, κάτι μένει και η ιστορία διδάσκει.....

Ακριβώς έτσι είναι,οι άνθρωποι είναι εκείνοι που δημιουργούν την ιστορία,αλλά μόνο στο βαθμό που καταλαβαίνουν σωστά τις συνθήκες που βρήκαν και μόνο στο βαθμό που καταλαβαίνουν πως πρέπει να αλλάξουν αυτές τις συνθήκες προς όφελος της εργατικής τάξης. 

Δεν υπάρχει πράγμα χειρότερο από κάτι σύγχρονες, δήθεν επιστημονικές σοφιστείες, που πάνε να καλύψουν τον Ρεβιζιονισμό-Οπορτουνισμό τους ή το σχολαστικισμό, με την συνειδητή παράφραση του μαρξισμού.
Χρέος μας να τις ξεσκεπάζουμε.

Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει και επαναστατικό κίνημα.
Ο,τι κι αν πει κανείς γι' αυτή τη σκέψη δε θα ήταν αρκετό, σε μια εποχή που μαζί με το κήρυγμα του ο­πορτουνισμού-ρεβιζιονισμού, που έχει γίνει της μόδας, συμβαδίζει με μη επαναστατικές κατευθύνσεις, με παράφραση,πολεμική του Μαρξισμού-Λενινισμού και γενικά των Κομμουνιστών. 
Ποια λοιπόν θα πρέπει να είναι η ιδεολογική πάλη των Μαρξιστών - Λενινιστών με διαφόρους γύρο τους οπορτουνιστών,ρεβιζιονιστών για τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων και την επικράτηση των θέσεων και του επαναστατικού ρόλου της εργατικής τάξης; Μιας αποφασιστικής στροφής από σοσιαλρεφορμισμό,ρεβιζιονισμό στην Επαναστατική διαδικασία της κοινωνικής ανατροπής.
Μέσα στις καπιταλιστικές - ιμπεριαλιστικές σχέσεις, ο προλετάριος παύει να είναι ανθρώπινη ύπαρξη και μετατρέπεται σε μια απλή μονάδα κόστους για τον καπιταλιστή και ακόμα περισσότερο σε κρέας για τα κανόνια των πολέμων.
Σε μια καθημερινότητα όπου οι καταπιεσμένοι του κόσμου συνεχίζουν να βλέπουν τους εαυτούς τους ως θύματα και όχι ως ενδεχόμενους θύτες, δεν υπάρχει ελπίδα αλλαγής.
Ίσως έχουμε φτάσει σε κοινωνικό και ατομικό αδιέξοδο.
Ίσως το κοινωνικό και ατομικό αδιέξοδο, η φθορά της καθημερινότητας, η αναζήτηση μιας διεξόδου προσπαθούν να βρουν το δικό τους δρόμο προς την ανθρώπινη ευτυχία,ίσως αναζητούν τις δικές τους λέξεις να εκφραστούν σε αντίθεση με τις σύγχρονες τάσεις της απογοήτευσης να σπάσει ο κλοιός που σφίγγει γύρω με μια προσωπική εξέγερση και που πρέπει να οδηγήσει σε συλλογικό αγώνα γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να προκύψει μια κοινωνία πέρα από το ιδιοτελές ατομικό συμφέρον.
Η μεγάλη σήμερα πλειονότητα των ανθρώπων περνά τη ζωή της μοχθώντας προς όφελος και κέρδος της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία(αστική τάξη)και η οποία χρησιμοποιεί όταν χρειασθεί τη βία για να συντηρήσει την υπόσταση και την εξουσία της. 

Όταν λοιπόν ο κάθε άνθρωπος που φοβάται να σηκώσει το κεφάλι του είναι συμμέτοχος στην τραγωδία υποδούλωσης του Λαού.
Αντί να πει "Φτάνει πια το σκύψιμο", νομίζει πως όσο καλύτερος σκλάβος θα είναι, έτσι θα γλυτώσει!

Όλοι αυτοί βγάζουν στην εξουσία αυτούς που δήθεν ενδιαφέρονται για μας, αυτούς με το γεμάτο στομάχι και την ευλύγιστη μέση και την αντιλαϊκή πολιτική που σου μειώνουν τον μισθό, σου μειώνουν τα δικαιώματα, σου μειώνουν την ζωή σου.
Είναι πάντα όλοι οι ίδιοι που εξειδικεύουν και εφαρμόζουν τις πολιτικές αυτές.
Και ύστερα στους δρόμους (οι λίγοι) στους καναπέδες (οι πολλοί).
Πρέπει πάντα να βλέπουμε όλους αυτούς που πολύ εύκολα μιλούν για σένα χωρίς εσένα όχι από την επωνυμία που αυτοί έχουν αλλά από τα έργα τους κι από όσα πρ­οπαγανδίζουν στην πραγματικότητα και τότε θα δούμε καθαρά σε τι δρόμους περπατά ο καθένας. Είμαστε απ' όλες τις μεριές κυκλωμένοι από εχθρούς, και είμαστε σχεδόν πάντα αναγκασμένοι να βαδίζουμε κάτω από τα πυρά τους.Στα πυρά τους όπου τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα καταπατούνται.Τα δικαιώματα των πολιτών σε μια εποχή παραπληροφόρησης δυστυχώς καταπατούνται, παραβιάζονται και μάλιστα κατάφωρα.
Η παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων είναι πια έντονη και ωμή.
Άθλια διαβίωση του Λαού,Φτώχεια,Ανεργία, Απάνθρωπες συνθήκες εργασίας , Τρομοκρατία . Πόλεμοι με χιλιάδες θύματα, Γενοκτονίες, Διώξεις, βασανιστήρια για πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, Σεξουαλική κακοποίηση γυναικών και παιδιών, Υποχώρηση της κοινωνικής πολιτικής, Παραβίαση του διεθνούς δικαίου από τα ισχυρά κράτη, Καταπάτηση πολιτικών ελευθεριών καθώς και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και έκφρασης πολιτικών πεποιθήσεων, Παράνομες συλλήψεις, Άδικες διώξεις, φυλακίσεις πολιτών εξαιτίας πολιτικών τους φρονημάτων, Φυλετικές διακρίσεις και καταπάτηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, Υποτίμηση της γυναίκας και εκμετάλλευση του παιδιού. Ρατσισμός (φυλετικός και κοινωνικός),Παραβίαση προσωπικών δεδομένων - Παρακολούθηση της επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών, Παραβίαση οικογενειακού-πανεπιστημιακού ασύλου, Δυσφήμιση, Λασπολογία και Κιτρινισμός, Λογοκρισία και Στέρηση της ελευθερίας του Τύπου και των άλλων μέσων ενημέρωσης. Συστηματική παραπληροφόρηση και Έντεχνοι μηχανισμοί προπαγάνδας, που ευνοούν τη χειραγώγηση του κόσμου. Έλεγχος των ΜΜΕ για διοχέτευση της κυρίαρχης ιδεολογίας.Έλλειψη σεβασμού στη φύση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, Αλλοίωση οικιστικού περιβάλλοντος,Ανυπαρξία αξιοκρατίας, Ισοπολιτείας, Ίσων ευκαιριών σε μόρφωση, Περίθαλψη, Ασφάλιση. Η επικράτηση της κερδοσκοπίας στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής οικονομίας, όπου κυριαρχούν οι νόμοι της αγοράς, η αυθαιρεσία και η αλόγιστη εκμετάλλευση της φύσης και του ανθρώπου.

Σε μια τόσο ανταγωνιστική πραγματικότητα κυριαρχεί η ατομικιστική συμπεριφορά και προτάσσεται το ατομικό συμφέρον σε βάρος του κοινού καλού.
Θα κάναμε το μεγαλύτερο και το χειρότερο λάθος που μπορεί να κάνει ένας μαρξιστής- λενινιστής, αν λέγαμε πως τα εκατομμύρια του Λαού( κόσμος της εργασίας) που ολόκληρη η σύγχρονη κοινωνία τα έχει καταδικάσει στο σκοτάδι, στην αμάθεια και στις προλήψεις, μπορούν να απαλλαγούν από το σκοτάδι αυτό μόνο με την ευθεία γραμμή της καθαρά μαρξιστικής-λενινιστικής διαφώτισης.
Στον κόσμο αυτόν της δουλείας πρέπει να δώσουμε πολυποίκιλο υλικό ,να τις πλησιάσουμε με διάφορους τρόπους, να τις κατατοπίσουμε στα γεγονότα που παρουσιάζουν οι διαφορετικές πλευρές της ζωής στον Καπιταλισμό και στον Σοσιαλισμό, να αναδείξουμε τις αντιθέσεις αυτές και να τους προκαλέσουμε το ενδιαφέρον, να τους ξυπνήσουμε, να τους τραντάξουμε απ' όλες τις μεριές, με τους πιο διαφορετικούς τρόπους.
Το πιο σπουδαίο και αυτό ακριβώς που κάνουν οι κάποιοι δήθεν μαρξιστές - κομμουνιστές και κάποιοι αντεπαναστάτες με αριστερό προσωπείο (και είναι πολλοί) που στην πραγματικότητα παραμορφώνουν το μαρξισμό ( ξέρουν καλά τη δουλειά τους ) και είναι πάντα αυτοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης που"συμπληρώνουν" τα επιχειρήματά της, που ανασκευάζουν τις επαναστατικές θέσεις με τέτοιους συλλογισμούς ωσάν υποτελείς της ιδεολογίας της , ωσάν "διπλωματούχοι" λακέδες της.
Αυτό δεν είναι παρά δουλοπρέπεια απέναντι στην κυρίαρχη αστική τάξη, που ξεζουμίζει τους εργαζόμενους και που επιβάλει την κυριαρχία της με καταπίεση και πολέμους .

Πρόκειται εδώ για μια απροκάλυπτη αντιδραστική, συνειδητή θεώρηση που βοηθά ανοιχτά τους εκμεταλλευτές να ασκούν ακόμα μεγαλύτερη καταπίεση στον Λαό που αντιμετωπίζεται σαν σκουπίδι, και παραβιάζονται με τον πιο εξωφρενικό τρόπο τα ανθρώπινα δικαιώματα του και οι κατακτήσεις του που κέρδισε μέσα από αιματηρούς αγώνες.
Oταν λοιπόν ο Λαός και οι αγωνιστές του είναι στη γωνία, όταν οι αποφάσεις παίρνονται από τα κέντρα εξουσίας, (γραμματείς και φαρισαίους - συντονιστικά ή όπως διάολο θέλετε να τα πείτε) η κατάληξη είναι αυτή του σήμερα,και ας μεσολάβησε η μεγάλη έφοδος στον ουρανό ( οκτωβριανή επανάσταση ), η μεγάλη αντιφασιστική νίκη ενάντια στον Φασισμό-Ναζισμό, η κινέζικη επανάσταση και στα δικά μας το έπος της Εθνικής Αντίστασης.

Χρέος μας λοιπόν είναι να μπορέσουμε να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον του Λαού και των αγωνιστών του με τη ανάπτυξη της ταξικής τους συνείδησης, και με την ταξική τους πάλη για τη συνειδητή αντιμετώπιση του εχθρού τους δηλαδή της αστικής τάξης, και τον συνειδητό αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση, στην εξαθλίωση, ενάντια στον καπιταλισμό, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που με τις στρατιωτικές τους επεμβάσεις καταστρέφουν και διαλύουν ολόκληρα κράτη τότε μόνο θα πάψουν να είναι θεατές των εξελίξεων.
Αυτό, λοιπόν, που λέγετε  λενινιστική αρχή κομματικής οικοδόμησης δεν είναι ανεδαφικά επινοημένες αντιλήψεις. Απεναντίας είναι απόρροια κριτικής ανάλυσης μιας συγκεκριμένης ιστορικής πραγματικότητας, λαμβάνοντας υπόψη και την πείρα του εργατικού κινήματος αλλά και τις πολιτικές συνθήκες της εποχής της εκάστοτε εποχής.

Κατά συνέπεια, η αντίληψη του Λένιν για τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και το κόμμα νέου τύπου από αυτήν ακριβώς την εμπειρία πήγαζε: δηλαδή από το δεσποτισμό του εργοστασίου και του κράτους και την πειθαρχία που οι συνθήκες αυτές επέβαλλαν στον αγώνα του προλεταριάτου.
Το ζήτημα της κομματικής οικοδόμησης αποτέλεσε και αποτελεί το βασικό αντικείμενο για την οικοδόμηση του Επαναστατικού εκείνου φορέα που θα προσπαθήσει να δημιουργήσει τις κοινωνικές Λαϊκές Επαναστατικές συνθήκες.
Ένα κόμμα που θέλει να εκφράζει την εργατική τάξη  θα έχει αναπόφευκτα στο εσωτερικό του τάσεις και ρεύματα. 
Θα έχει, επομένως,  διαρκώς τη διαπάλη των απόψεων. 
Η διαπάλη των διαφορετικών απόψεων για να μην προξενήσουν τη διάλυση ή το μαρασμό επιβάλλουν την ύπαρξη στην κορυφή του κόμματος μιας ηγεσίας συνδεδεμένη όμως με τη βάση του κόμματος και αντιμετωπίζοντας πάντοτε με ξεκάθαρη ιδεολογική πολιτική Επαναστατική Κομμουνιστική κατεύθυνση οποιανδήποτε κριτική της ασκηθεί. 
Ηγεσίας δηλαδή ικανής να παίξει τον ρόλο Επαναστατικής Μαρξιστικής - Λενινιστικής Καθοδήγησης .

Ο Λένιν έλεγε ότι είναι απαραίτητο να ανοίξουμε "...φιλόξενα τις στήλες του κομματικού οργάνου σε ανταλλαγή γνωμών…", εξασφαλίζοντας τη δυνατότητα σε ομάδες μέσα στο κόμμα που έχουν διαφορετικές απόψεις να τις εκθέτουν συστηματικά. 
Και για να γίνει αυτό θεωρούσε ότι το σύνολο του κόμματος είναι αναγκαίο να έχει στη διάθεσή του "...απολύτως όλο το υλικό για την αξιοποίηση των κάθε λογής διαφωνιών, των επιστροφών στον αναθεωρητισμό, των παραβάσεων της πειθαρχίας  κ.λπ."
Έλεγε δε  ότι για να μην προκληθεί διάσπαση είναι να έχουμε περισσότερη εμπιστοσύνη στην αυτοτελή κρίση όλης της μάζας των κομματικών βάσης και στελεχών: αυτά και μόνο αυτά είναι ικανά να μετριάσουν την υπερβολική έξαψη των ομάδων που έχουν την τάση προς τη διάσπαση.
Να μην κρύβουμε από το κόμμα τις αφορμές της διάσπασης που εμφανίζονται και μεγαλώνουν, να μην κρύβουμε τίποτε από τα περιστατικά και τα γεγονότα που αποτελούν αυτές τις αφορμές. Κάτι περισσότερο, να μην τα κρύβουμε όχι μόνο από το κόμμα, αλλά, όσο είναι δυνατόν, και από το κοινό που είναι ξένο προς αυτά... Πλατιά δημοσιότητα – να το πιο σωστό και μοναδικά ασφαλές μέσο για να αποφευχθούν όσες διασπάσεις μπορούν ν’ αποφευχθούν, για να περιοριστεί
στο ελάχιστο η ζημιά από τις διασπάσεις εκείνες που έχουν γίνει αναπόφευκτες.
"Οι εργάτες θα πάψουν να μας καταλαβαίνουν και θα μας εγκαταλείψουν σαν επιτελείο χωρίς στρατό, σε περίπτωση διασπάσεων για ασήμαντες διαφωνίες... Και για να μην μπορούν οι εργάτες να πάψουν να μας καταλαβαίνουν, για να διδαχτούμε κάτι κι εμείς, οι "καθοδηγητές", από την πείρα που αυτοί απόχτησαν μέσα στην πάλη και από το προλεταριακό τους αισθητήριο – για όλα αυτά είναι ανάγκη οι οργανωμένοι εργάτες να μαθαίνουν να παρακολουθούν τις εμφανιζόμενες αφορμές της διάσπασης"(Λένιν, Γράμμα προς τη Σύνταξη της “Ίσκρα”)
"Η τήρηση του καταστατικού απαιτεί μέλη συνειδητά, απαιτεί στην κορυφή του κόμματος καθοδήγηση επαναστατικού κόμματος και όχι μόνιμους υπαλλήλους, απαιτεί κόμμα αυτόνομο και όχι εξαρτημένο" (Λένιν τι να κάνουμε σ. 136).
Χρειάζεται  ιδεολογική δουλειά με επαναστατική προοπτική για να καταδειχτεί ότι η υπόθεση του σοσιαλισμού -κομμουνισμού δεν είναι ένα όραμα,  αλλά είναι καθήκον που συνδέεται με την αποστολή της εργατικής τάξης. 

Είναι αναγκαιότητα η ανατροπή του καπιταλισμού, που βεβαίως θα επιτευχθεί μέσω της ανθρώπινης δράσης, της επαναστατικής πάλης του Λαϊκού κινήματος.

Μόνο όποιος σήμερα αντιλαμβάνεται το πόσο αναγκαία είναι όλα αυτά και η  ανάπτυξη  του  εργατικού κινήματος, μπορεί να καταλάβει τι απόθεμα θεωρητικών δυνάμεων και πο­λιτικής (καθώς κι επαναστατικής) προσπάθειας χρειάζεται για να εκ­πληρωθεί αυτό το καθήκον.
Απέναντι, λοιπόν, στη νεοφιλελεύθερη επίθεση, θεωρώ ως αναγκαίο καθήκον, καταρχάς, τη δημιουργία μιας Αριστερής Αντικαπιταλιστικής - Αντιιμπεριαλιστικής Συμμαχίας, η οποία θα αγωνίζεται με συνέπεια, προσπαθώντας να συγκεντρώσει και να συντονίσει τις σκόρπιες δυνάμεις και να προσανατολίσει την εργατική τάξη σε Σοσιαλιστική-Κομμουνιστική κατεύθυνση, μακριά από τα δεινά που της επιφυλάσσει ο καπιταλισμός.
Ταυτόχρονα, η σύσταση μιας Μαρξιστικής - Λενινιστικής Τάσης μέσα στο εργατικό κίνημα, είναι μια αναγκαία συνθήκη προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ενότητα, αρχικά, των δυνάμεων που αναφέρονται στον μαρξισμό- λενινισμό, ως ένα πρώτο βήμα μιας νέας ηγεμονίας, δηλαδή ενός μαζικού αντικαπιταλιστικού-αντιιμπεριαλιστικού διεθνιστικού μορφώματος της Αριστεράς. 

Εκείνο που χρειάζεται είναι να μπορείς κανείς να βλέπει τα πράγματα  καθαρά κριτικά και να τα επαληθεύει με αυτοτέλεια. 
Όμως η αντίσταση και η ανατροπή δεν μπορεί να έρθει αν δεν υπάρξει μια συμπαγής λαϊκή βάση πάνω στην οποία να πατά και από την οποία να εφορμά, αν δεν βρεθεί κοινή ομολογία και ομοψυχία, ένα κοινό σημείο πνευματικής αναφοράς που να δονείται απαράλλακτα μέσα στον καθένα μας.
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΜΕ ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑ ΜΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥΣ - ΛΑΪΚΟΥΣ -ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ - ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ -ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΤΕΛΙΚΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ!!!