Η Ιστορία, είναι πάντα µία ιστορία πολλών που τους εξαπατούν οι λίγοι. Όπως ήταν αυτό της µετεµφυλιακής περιόδου,(αλλά και πριν έως και σήμερα) όπου µέσα από την αποδοχή, την πίεση,την ανοχή, την μη αντίδραση μας, γίνονται εγκλήματα σε βάρος του Λαού.
Η "ελλάδα σε μαυρόασπρο." παρουσιάζει ένα σημαντικό φωτογραφικό λεύκωμα που εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Τόπος, "Η άλλη Ελλάδα 1950-1965", ένα βιβλίο το οποίο, μέσα από το φωτογραφικό αρχείο του Κωνσταντίνου Μεγαλοκονόμου μας απεικονίζει όλη την πολιτική και πολιτισμική ζωή της χώρας κατά τη διάρκεια μιας ταραγμένης δεκαπενταετίας. Η συγκεκριµένη δεκαπενταετία είναι κατά ένα µεγάλο µέρος άγνωστη –κυρίως στους νεότερους– και σχετικά αφανής στο πολύ κοινό.
Είναι σηµαντικό να έρθουµε σε οπτική επαφή µε τα πραγµατικά γεγονότα της εποχής εκείνης γιατί η φωτογραφία αποτυπώνει, γι’ αυτόν που είναι σε θέση να τη διαβάσει σε όλο το βάθος της, τις κοινωνικές στάσεις απέναντι στα πράγµατα, τις πολιτισµικές συνήθειες, τις εντάσεις και τις µεταλλαγές του κοινωνικού ιστού, κι οπωσδήποτε την ιδέα που έχει η εποχή για τον εαυτό της ή πιο συγκεκριµένα, την ιδέα που είχε ένα κοµµάτι του Λαού της εποχής εκείνης.
Η φωτογραφία είναι σοβαρό ντοκουµέντο του εµφύλιου σπαραγµού ακόµα κι όταν δεν τον αποτυπώνει ευθέως αλλά εµµέσως, όταν απλώς καταγράφει εικόνες του καθηµερινού βίου όπου για τον προσεκτικό αναγνώστη και µόνο µέσα από ανύποπτες διόδους αποκαλύπτεται η αγανάκτηση,ο κρυφός καηµός, ο κρυφός πόνος, η κρυφή ειρωνεία, η κρυφή έγνοια για τα εγκλήματα και τις άθλιες κοινωνικές καταστάσεις διαβίωσης της εποχής.
Η φωτογραφία είναι σοβαρό ντοκουµέντο του εµφύλιου σπαραγµού ακόµα κι όταν δεν τον αποτυπώνει ευθέως αλλά εµµέσως, όταν απλώς καταγράφει εικόνες του καθηµερινού βίου όπου για τον προσεκτικό αναγνώστη και µόνο µέσα από ανύποπτες διόδους αποκαλύπτεται η αγανάκτηση,ο κρυφός καηµός, ο κρυφός πόνος, η κρυφή ειρωνεία, η κρυφή έγνοια για τα εγκλήματα και τις άθλιες κοινωνικές καταστάσεις διαβίωσης της εποχής.
Σ’ αυτή λοιπόν τη χώρα ο πολίτης μίσησε το Κράτος κιόλας από τη δημιουργία του. Επειδή το Κράτος δημιουργήθηκε εξαρχής ως όργανο υποταγής της λαϊκής βούλησης στην εκάστοτε εξουσία και όχι ως όργανο κοινωνικής συνοχής.
Στη μετεμφυλιακή περίοδο το –στρατοκρατικό-αστυνομικό– Κράτος υπήρξε, περισσότερο από ποτέ, ο εχθρός του Πολίτη που εγκλωβισµένος σ’ ένα σύστηµα αξιών όπου τα πάντα πουλιούνταν και αγοράζονταν, όπου τα πάντα κρίνονταν µε µοναδικό κριτήριο το χρήµα κι όπου η δυνατότητά του να παρέµβει στα πράγµατα είναι η δυνατότητα να κατανοήσει το ταξικό του συμφέρον και να διεκδικήσει συλλογικά τις αξίες της τάξης του.
Οι ατομικές ελευθερίες στην Ελλάδα της εποχής υπήρξαν μια πολύ ακριβή υπόθεση.
Στη μετεμφυλιακή περίοδο το –στρατοκρατικό-αστυνομικό– Κράτος υπήρξε, περισσότερο από ποτέ, ο εχθρός του Πολίτη που εγκλωβισµένος σ’ ένα σύστηµα αξιών όπου τα πάντα πουλιούνταν και αγοράζονταν, όπου τα πάντα κρίνονταν µε µοναδικό κριτήριο το χρήµα κι όπου η δυνατότητά του να παρέµβει στα πράγµατα είναι η δυνατότητα να κατανοήσει το ταξικό του συμφέρον και να διεκδικήσει συλλογικά τις αξίες της τάξης του.
Οι ατομικές ελευθερίες στην Ελλάδα της εποχής υπήρξαν μια πολύ ακριβή υπόθεση.
Δίκες και εκτελέσεις,χιλιάδες άνθρωποι φυλακίστηκαν και σκοτώθηκαν, χιλιάδες βασανίστηκαν και κακοποιήθηκαν, εκατομμύρια άνθρωποι έζησαν με ύστατο μέτρο των αξιών της καθημερινότητάς τους την ανέχεια και τον Φόβο.
Δείτε εδώ ένα ενδιαφέρον βίντεο για το λεύκωμα στο οποίο βλέπετε μερικές από τις ενδιαφέρουσες φωτογραφίες του βιβλίου.
Ο Αχιλλέας ο Καλούμενος δις εις θάνατον ήταν στενός μου συγγενής .Πολέμησε 33 μέρες τους Άγγλους στα παλιά Σφαγεία στον Ταύρο και στο Ρέντη ξέκανε πολλούς από δαύτους. Όλοι ανήκαν στον στενό κύκλο ...Το ποιος ήταν το έμαθα από τον Πατέρα μου μιας και οι θείες μου οι θεούσσες δεν τον άφηναν να μου μιλήσει ... και εκείνος ΠΟΤΕ δεν είπε τίποτα ...μια γενιά που μας άφησε ελέυθερους να κάνουμε τους δικούς μας αγώνες σε μια Ελλάδα που έτρωγε τους Ήρωες και αγκάλιαζε τους ταγματαλήτες
ΑπάντησηΔιαγραφή