Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ

Είναι στιγμές στη ζωή που πρέπει κανείς να πει το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ.

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ!!!! 

Συνεχίζοντας την Αφιέρωσή μου στον πρωτοκαπετάνιο και ιδρυτή του ΕΛΑΣ,την μεγαλύτερη μορφή της Αντίστασης στην οδυνηρή πραγματικότητα του σήμερα.

Ο γεμάτος με ιστορικά ντοκουμέντα φάκελος του Άρη Βελουχιώτη βρίσκεται ανάμεσα στους 2.120 ατομικούς φακέλους "πολιτικών φρονημάτων" που διασώθηκαν από την καταστροφή του 1989 και φυλάσσονται στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Δεν πρόκειται για εκτόνωση αλλά για ανάρτηση με πολιτική προέκταση. Πρόκειται για μια πράξη πέρα για πέρα πολιτική.

Για να μη σβήσει από τις μνήμες του λαού η Εθνική Αντίσταση,
ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας και οι εθνικοί και λαϊκοί ήρωες που πολέμησαν με λύσσα τον εχθρό ντόπιο και ξένο.
Τιμούμε τη μνήμη του Άρη σημαίνει συνεχίζουμε τον αγώνα του.
Πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση Κινήματος - Κόμματος Μαρξιστικής - Λενινιστικής κατεύθυνσης, με την αντίσταση στη γειτονιά και στο χώρο δουλειάς να σπάσουμε το τρόμο και το πανικό που διασπείρεται εντέχνως.
Πρέπει να είμαστε κυρίαρχοι και ηγεμονικοί, να είμαστε προετοιμασμένοι και έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τους εχθρούς μας (του Λαού) σε όλα τα επίπεδα χωρίς αντιφάσεις και δεύτερες σκέψεις.
Πρέπει να δώσουμε απάντηση πολιτική και πρακτική στην ικανοποίηση των στοιχειωδών αναγκών επιβίωσης του λαού.
Να βρεθούμε στο πλευρό όσων τολμούν να ορθώσουν το ανάστημά τους και στους αγώνες του λαού για την κατάκτηση της λευτεριάς του από ξένους και ντόπιους δυνάστες!.

Λαμποκοπούν χρυσά σπαθιά, πέφτουν ντουφέκια ανάρια,ο Άρης κάνει πόλεμο, μ’ αντάρτες παλικάρια…

Έτσι όπως γράφτηκε από το χέρι του Άρη ο όρκος του ΕΛΑΣ, ο όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας στη Ρούμελη που δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά.

"Εγώ παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη.

Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του Λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του."

Στις 29 Οκτώβρη του 1944 στην απελευθερωμένη Λαμία εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ. Ο Άρης παρουσιάζει την πολιτική του ΕΑΜ και, ανάμεσα στα άλλα, λέει:

Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένειά του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει.

Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς;
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.

Ενώ εμείς το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του;
Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;

Όταν έξαφνα στα 1929-'31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τότε τη χώρα μας, να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν.

Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα.

Αυτοί, λοιπόν, οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και τη διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία(...). Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του...

(...)Μα εμείς υποσχεθήκαμε στο λαό και κάτι άλλο: Ότι δεν θ' αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία. Για αυτό θα παλέψουμε για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεση μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας την ζωή μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος...

(...)Με την πεποίθηση αυτή, τελειώνοντας, σας καλώ να φωνάξουμε:

Ζήτω ο κυρίαρχος λαός μας!

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ " ΖΗΤΩ Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΛΑΟΣ" , ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΕΠΙΚΗΡΥΞΟΥΝ ΟΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ .

Ο ΙΔΙΟΣ ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΠΛΕΟΝ ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΝΑΝ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΠΙΣΩ , ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΤΥΧΗ, ΜΗ ΠΡΟΔΙΔΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΝΑ ΤΟΝ ΠΙΑΣΟΥΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟ.

Ο Άρης Αυτοκτόνησε το 1945 16 του Ιούνη

στη Μεσούντα Ασπροποτάμου.

Απόσπασμα από ποίημα του Μίμη Οίκανόμου

Σαν τον Αετό περήφανος στέκει και καμαρώνει

αναστενάζει και πονά βογκάει και πεισμώνει αναπολεί τι έγινε, δακρύζει και θυμώνει.

Τώρα αγναντεύει από ψηλά και πάει ο νους του πίσω

όταν η μάνα τούλεγε να σ' αποχαιρετίσω και νικητή περήφανο ξανά να σ' αντικρίσω.
Πάρτε τις στράτες των κλεφτών κι' απ' τα παλιά λημέρια
να κυνηγήστε τον εχθρό με όπλα και μαχαίρια

πάλι να ρθεί η Πατρίδα μας μες τα δικά μας χέρια......

Ο μεγάλος ποιητής Κώστας Βάρναλης στο βιβλίο του Πάνου Λαγδά "Άρης Βελουχιώτης ο πρώτος του αγώνα", έγραψε: 

Θρυλικός ο Άρης Βελουχιώτης.
Ο πρώτος που άρχισε την Αντίσταση του λαού στα βουνά κι ο τελευταίος που την έκλεισε με τον τραγικό του θάνατο.
Η πρώτη ψυχή του Αγώνα, κι η τελευταία πνοή.
Λίγοι το καταλάβανε όπως ο Άρης, πως οι εχθροί της Ελλάδας (ξένοι και ντόπιοι) θα μετατρέπανε τη νίκη του έθνους σε νίκη των εχθρών του.
Τιμή και δόξα στο ασύγκριτο παλληκάρι.
Τιμή και δόξα και στο λαό που τόνε γέννησε.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ!

Ακόμα ένα ρεμπέτικο τραγούδι σε στίχους Ν.Μάθεση και μουσική Μ. Γενίτσαρη.

Ο Μάθεσης είχε πει:

Λίγο μετά που σκοτώθηκε ο Άρης,όταν έσβησε το καντήλι του παλικαριού έκατσα και το 'γραψα γιατί έγινε θρήνος,θρήνος και ύμνος.

Αυτό είχε τρία τετράστιχα όχι τέσσερα το τέταρτο στίχο το τελευταίο τον έγραψε ο Μ.Χιώτης και άλλαξε το νεκροπούλι που είχα γράψει εγώ και το έκανε κλαψοπούλι  έγραψε δε και τη μουσική τότε χασαποσέρβικο ήτανε αλλά επειδή δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε δίσκο και μετά το θάνατο του Χιώτη χάθηκε και ξανάγραψε την μουσική ο Γενίτσαρης ζεϊμπέκικο.

Λίγο μετά που σκοτώθηκε ο Άρης Βελουχιώτης το ’γραψα. Είχε τρία τετράστιχα και όχι τέσσερα. Ο Άρης, ήτανε φίνος άντρας, μάγκας κι αγωνιστής και Έλληνας. Κατάλαβες; Μιλάει ο Μάθεσης.

Λίγο μετά που σκοτώθηκε ο Άρης Βελουχιώτης το ’γραψα. Είχε τρία τετράστιχα και όχι τέσσερα

Λίγο μετά που σκοτώθηκε ο Άρης Βελουχιώτης το ’γραψα. Είχε τρία τετράστιχα και όχι τέσσερα

Λίγο μετά που σκοτώθηκε ο Άρης Βελουχιώτης το ’γραψα. Είχε τρία τετράστιχα και όχι τέσσερα

Λίγο μετά που σκοτώθηκε ο Άρης Βελουχιώτης το ’γραψα. Είχε τρία τετράστιχα και όχι τέσσερΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ (ένας λεβέντης χάθηκε)

Λίγο μετά που σκοτώθηκε ο Άρης Βελουχιώτης το ’γραψα. Είχε τρία τετράστιχα και όχι τέσσερα