ΑΞΙΖΕΙ ΦΙΛΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΕΙ!!!!

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΩ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ.


Και αυτή η χρονιά σε λίγες μέρες μας αποχαιρετά και έρχεται μία καινούρια.
Θα τη ζήσουμε κι'αυτή όπως και τη προηγούμενη ή θα προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι για να βάλει ο καθένας μας το λιθαράκι στους αγώνες της κοινωνικής αλλαγής, στους αγώνες της δική μας ζωής ;

Όσο για μένα είμαι πάντα εδώ
με των ματιών σας την φωτιά σημαία
είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμε
μ' αρέσει να αρμενίζουμε παρέα.



Ένα άγνωστο ποίημα για τον Άρη Βελουχιώτη

Το ποίημα δημοσιεύτηκε στην παράνομη αντιστασιακή εφημερίδα "Αντάρτικη Ζωή" (Όργανο των Ομάδων του Αρχηγείου Ευρυτανίας του Ε.Λ.Α.Σ., φύλλο 5, 12 Αυγούστου 1943).

ΣΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΑΡΗ

Για, σε Αρχηγέ, τα λόγια μου σ’ ύμνους ας τα υψώσω τώρα
που μες στη σκέψη μου τερπνά σα γίγαντας ψηλώνεις
όσο σε κράζει , ημίθεο Λαός, Στρατός κι’ η χώρα
που με τον άνεμο πετάς και την ελευθερώνεις.

Δέξου, Αρχηγέ, τα λόγια μου, που ύμνος απ’ τα στήθεια
Πετιέται, αγνά κι’ αυθόρμητα, χυτός για να σε ράνη,
καθάρια κι’ ολοζώντανη κι’ αυθόρμητη αλήθεια
που σ’ ασημώνει αχτιδωτά, του επάθλου σου στεφάνι.

Λάμπει στα μάτια σου η φωτιά κι’ ο κεραυνός κι’ η μάχη
η λαύρα, η δόξα, ο θρίαμβος, η Λευτεριά κι η Νίκη,
το χαμογέλιο της χαράς και του καρπού το στάχυ,
της θέλησής σου της καρδιάς σου, ασήμι και τσελίκι.

Αναμεράν στο διάβα σου αητοί ταπεινωμένοι
κι’ αχολογεί ως τα σύννεφα τραγούδι τ’ όνομά σου.
Στις διαταγές σου πειθαρχούν αντάρτες δοξασμένοι
που στη φωνή της Λευτεριάς ταχθήκανε σιμά σου.

Δαρμένοι σκύφτουν οι εχθροί. Θεριό με σε η ελπίδα
αναπτερώνει τις καρδιές, δίνει πνοή στην πάλη.

Σοφό της καθοδηγητή σ’ ευγνωμονεί η Πατρίδα
για τον αγώνα που κρατείς. Και μια ευλογιά μεγάλη
με μύρια τάματα μιλάει, με μύριες γλώσσες κρένει
για να μας ζήσης, Αρχηγέ, σαν τα ψηλά βουνά μας.

Κι’ αχολογεί ως τα σύννεφα η ευκή μας που ανεβαίνει:
«Να ζης, να σ’ έχουμε, Αρχηγέ, κοντά παντοτινά μας»