Ι.Β.ΣΤΑΛΙΝ - Γεννήθηκε :18 Δεκέμβρη 1878, Γκόρι, Γεωργία - Απεβίωσε: 5 Μάρτη 1953, Ντάτσα στο Κούντσεβο
Όσοι αντιτίθενται σε οτιδήποτε έστω θυμίζει σοσιαλισμό - κομμουνισμό, είναι ένα ερώτημα γιατί τον Στάλιν ;
Πρώτον γιατί επί Στάλιν (γιατί δε τα έκανε ο Στάλιν μόνος του) προχώρησε η λεγόμενη κολλεκτιβοποίηση και η λεγόμενη κοινωνικοποίηση, έκανε αυτό που έπρεπε ως κράτος, κοινώς χτύπησε την αστική τάξη προς όφελος της εργατικής.
Γιατί ακριβώς εκείνη τη περίοδο η Σοβ. Ένωση από μία χώρα που ήταν με φεουδαρχικές σχέσεις, έφτασε να γίνει δεύτερη δύναμη στο κόσμο, γιατί πρακτικά όταν οι δυτικοί περίμεναν βοήθεια από δάνεια η Σοβιετική Ένωση ήταν η πρώτη χώρα που ανέκαμψε από το πόλεμο και είχε και τις μεγαλύτερες απώλειες.
Γιατί ο Στάλιν συνέβαλλε στη διαμόρφωση των γνωρισμάτων που χαρακτήρισαν το νέο σοβιετικό κράτος αλλά και τα υπόλοιπα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, που συνολικά αντιπροσώπευσαν όσο ήταν στη ζωή και μέχρι το 1956 ένα πολιτικό σύστημα, τον σοσιαλισμό.
Τι να εξηγήσουν επομένως σε όλα αυτά ;
Ο Στάλιν ήταν ο πολιτικός ηγέτης που μπήκε επικεφαλής στην παλλαϊκή σοβιετική αντίσταση στο φασισμό και τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών, που τσάκισε την πολεμική μηχανή των ναζί. Αυτός που συνέλαβε και καθοδήγησε το οικονομικό θαύμα σε μια χώρα που πατούσε ακόμα με το ένα πόδι στη φεουδαρχία και είχε ρημαχτεί από τον πόλεμο, αλλά μεταμορφώθηκε σε λίγα χρόνια από άκρη σε άκρη, για να μπουν οι βάσεις του σοσιαλισμού.
Πώς να του συγχωρέσει τόσο μεγάλα κατορθώματα ο ταξικός αντίπαλος;
Πώς να μη λυσσάνε οι αστοί ιστορικοί για να τον παρουσιάσουν ως αιμοσταγή δολοφόνο και δικτάτορα;
Πρακτικές και επιλογές υιοθέτησης έως και τροτσκιστικών απόψεων περί ταξικότητας, που ακυρώνουν σημαντικές επιλογές και αναλύσεις του κομμουνιστικού κινήματος και που στο πυρήνα τους δε διαφέρουν και πολύ από αυτά που υποστηρίζουν από τη δεκαετία του '50 και δώθε. Αυτοί και αν διαστρεβλώνουν τη "σταλινική" περίοδο του κομμουνιστικού κινήματος, μέχρι και τα γραπτά του Στάλιν!
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά.
Αυτή των αριστερών και των κομμουνιστών με ή χωρίς εισαγωγικά. Σε πολλές εκδοχές και με κάμποσες παραλλαγές. Από τα διάφορα ρεύματα του τροτσκισμού μέχρι τους ευρωκομμουνιστές και τους δημοκράτες αριστερούς.
Αυτοί υπερασπίζονται δήθεν το κομμουνιστικό κίνημα αλλά πριν το κάνουν ρίχνουν ανάθεμα στον Στάλιν υιοθετώντας κατά μέρος και προσθέτοντας περισσότερα στην αστική προπαγάνδα.
Μιλούν για την επανάσταση ή σα μια παγκόσμια (οπότε και ανέφικτη) διαδικασία ή σα να επρόκειτο για μια αναίμακτη μετάβαση που θα έρθει σα μια ομαλή εξέλιξη της κοινωνίας σε κάτι άλλο καλύτερο ελέω θεού και αστών.
Αφαιρούν κάθε ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο, αποκρύπτουν γεγονότα, διαστρεβλώνουν γεγονότα, δημιουργούν γεγονότα, διαστρεβλώνουν το ρόλο και τις απόψεις προσώπων πριν, κατά και μετά την επανάσταση.
Μιλούν για δημοκρατία και απόψεις σαν να μην υπήρχαν τάξεις και ταξική πάλη στην ΕΕΣΔ, σα να είναι αυτές οι απόψεις στον αέρα και να μην έχουν κανένα κοινωνικό υπόβαθρο.
Υπάρχει και η πλευρά αυτών που τελευταία "είδαν αλλιώς" την ιστορία αφού για δεκαετίες υπερθεμάτιζαν στη λεγόμενη αποσταλινοποίηση του κομμουνιστικού κινήματος και έβλεπαν ελπιδοφόρο σοσιαλισμό μέχρι και στα χρόνια του Γκορμπατσώφ.
Που μετέτρεψαν το κομμουνιστικό κίνημα και την αριστερά (αυτή που σήμερα παριστάνουν ότι αρνούνται) σε ουρά των αστικών "προοδευτικών" δυνάμεων.
Ούτε αυτοί, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενά τους, βλέπουν στη πραγματικότητα ύπαρξη τάξεων μέσα στο σοσιαλισμό κατά συνέπεια και ταξικής πάλης.
Όλα είχαν και έχουν να κάνουν με διαφορετικές απόψεις και στρεβλώσεις της θεωρίας λες και η θεωρία είναι συνταγή και με εσωτερικές συνωμοσίες.
Η "αυτοκριτική" τους φτάνει μέχρι εκεί που δε θίγονται τα ιερά και όσια των επιλογών του πολιτικών τους προγόνων, αλλά και των ίδιων όταν μιλάμε για πιο πρόσφατα γεγονότα, γιατί αλλιώς θα έπρεπε να αυτοκαταργηθούν.
Έχει όρια η κριτική τους γιατί αλλιώς δε θα μπορούν να δικαιολογήσουν και τις σημερινές πολιτικές, ιδεολογικές, κινηματικές πρακτικές και επιλογές τους. Πρακτικές και επιλογές υιοθέτησης έως και τροτσκιστικών απόψεων περί ταξικότητας, που ακυρώνουν σημαντικές επιλογές και αναλύσεις του κομμουνιστικού κινήματος και που στο πυρήνα τους δε διαφέρουν και πολύ από αυτά που υποστηρίζουν από τη δεκαετία του '50 και δώθε.
Αυτοί και αν διαστρεβλώνουν τη "σταλινική" περίοδο του κομμουνιστικού κινήματος, μέχρι και τα γραπτά του Στάλιν!
Πρώτον γιατί επί Στάλιν (γιατί δε τα έκανε ο Στάλιν μόνος του) προχώρησε η λεγόμενη κολλεκτιβοποίηση και η λεγόμενη κοινωνικοποίηση, έκανε αυτό που έπρεπε ως κράτος, κοινώς χτύπησε την αστική τάξη προς όφελος της εργατικής.
Γιατί ακριβώς εκείνη τη περίοδο η Σοβ. Ένωση από μία χώρα που ήταν με φεουδαρχικές σχέσεις, έφτασε να γίνει δεύτερη δύναμη στο κόσμο, γιατί πρακτικά όταν οι δυτικοί περίμεναν βοήθεια από δάνεια η Σοβιετική Ένωση ήταν η πρώτη χώρα που ανέκαμψε από το πόλεμο και είχε και τις μεγαλύτερες απώλειες.
Γιατί ο Στάλιν συνέβαλλε στη διαμόρφωση των γνωρισμάτων που χαρακτήρισαν το νέο σοβιετικό κράτος αλλά και τα υπόλοιπα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, που συνολικά αντιπροσώπευσαν όσο ήταν στη ζωή και μέχρι το 1956 ένα πολιτικό σύστημα, τον σοσιαλισμό.
Τι να εξηγήσουν επομένως σε όλα αυτά ;
Ο Στάλιν ήταν ο πολιτικός ηγέτης που μπήκε επικεφαλής στην παλλαϊκή σοβιετική αντίσταση στο φασισμό και τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών, που τσάκισε την πολεμική μηχανή των ναζί. Αυτός που συνέλαβε και καθοδήγησε το οικονομικό θαύμα σε μια χώρα που πατούσε ακόμα με το ένα πόδι στη φεουδαρχία και είχε ρημαχτεί από τον πόλεμο, αλλά μεταμορφώθηκε σε λίγα χρόνια από άκρη σε άκρη, για να μπουν οι βάσεις του σοσιαλισμού.
Πώς να του συγχωρέσει τόσο μεγάλα κατορθώματα ο ταξικός αντίπαλος;
Πώς να μη λυσσάνε οι αστοί ιστορικοί για να τον παρουσιάσουν ως αιμοσταγή δολοφόνο και δικτάτορα;
Πρακτικές και επιλογές υιοθέτησης έως και τροτσκιστικών απόψεων περί ταξικότητας, που ακυρώνουν σημαντικές επιλογές και αναλύσεις του κομμουνιστικού κινήματος και που στο πυρήνα τους δε διαφέρουν και πολύ από αυτά που υποστηρίζουν από τη δεκαετία του '50 και δώθε. Αυτοί και αν διαστρεβλώνουν τη "σταλινική" περίοδο του κομμουνιστικού κινήματος, μέχρι και τα γραπτά του Στάλιν!
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά.
Αυτή των αριστερών και των κομμουνιστών με ή χωρίς εισαγωγικά. Σε πολλές εκδοχές και με κάμποσες παραλλαγές. Από τα διάφορα ρεύματα του τροτσκισμού μέχρι τους ευρωκομμουνιστές και τους δημοκράτες αριστερούς.
Αυτοί υπερασπίζονται δήθεν το κομμουνιστικό κίνημα αλλά πριν το κάνουν ρίχνουν ανάθεμα στον Στάλιν υιοθετώντας κατά μέρος και προσθέτοντας περισσότερα στην αστική προπαγάνδα.
Μιλούν για την επανάσταση ή σα μια παγκόσμια (οπότε και ανέφικτη) διαδικασία ή σα να επρόκειτο για μια αναίμακτη μετάβαση που θα έρθει σα μια ομαλή εξέλιξη της κοινωνίας σε κάτι άλλο καλύτερο ελέω θεού και αστών.
Αφαιρούν κάθε ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο, αποκρύπτουν γεγονότα, διαστρεβλώνουν γεγονότα, δημιουργούν γεγονότα, διαστρεβλώνουν το ρόλο και τις απόψεις προσώπων πριν, κατά και μετά την επανάσταση.
Μιλούν για δημοκρατία και απόψεις σαν να μην υπήρχαν τάξεις και ταξική πάλη στην ΕΕΣΔ, σα να είναι αυτές οι απόψεις στον αέρα και να μην έχουν κανένα κοινωνικό υπόβαθρο.
Υπάρχει και η πλευρά αυτών που τελευταία "είδαν αλλιώς" την ιστορία αφού για δεκαετίες υπερθεμάτιζαν στη λεγόμενη αποσταλινοποίηση του κομμουνιστικού κινήματος και έβλεπαν ελπιδοφόρο σοσιαλισμό μέχρι και στα χρόνια του Γκορμπατσώφ.
Που μετέτρεψαν το κομμουνιστικό κίνημα και την αριστερά (αυτή που σήμερα παριστάνουν ότι αρνούνται) σε ουρά των αστικών "προοδευτικών" δυνάμεων.
Ούτε αυτοί, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενά τους, βλέπουν στη πραγματικότητα ύπαρξη τάξεων μέσα στο σοσιαλισμό κατά συνέπεια και ταξικής πάλης.
Όλα είχαν και έχουν να κάνουν με διαφορετικές απόψεις και στρεβλώσεις της θεωρίας λες και η θεωρία είναι συνταγή και με εσωτερικές συνωμοσίες.
Η "αυτοκριτική" τους φτάνει μέχρι εκεί που δε θίγονται τα ιερά και όσια των επιλογών του πολιτικών τους προγόνων, αλλά και των ίδιων όταν μιλάμε για πιο πρόσφατα γεγονότα, γιατί αλλιώς θα έπρεπε να αυτοκαταργηθούν.
Έχει όρια η κριτική τους γιατί αλλιώς δε θα μπορούν να δικαιολογήσουν και τις σημερινές πολιτικές, ιδεολογικές, κινηματικές πρακτικές και επιλογές τους. Πρακτικές και επιλογές υιοθέτησης έως και τροτσκιστικών απόψεων περί ταξικότητας, που ακυρώνουν σημαντικές επιλογές και αναλύσεις του κομμουνιστικού κινήματος και που στο πυρήνα τους δε διαφέρουν και πολύ από αυτά που υποστηρίζουν από τη δεκαετία του '50 και δώθε.
Αυτοί και αν διαστρεβλώνουν τη "σταλινική" περίοδο του κομμουνιστικού κινήματος, μέχρι και τα γραπτά του Στάλιν!
Ας δούμε και να ερμηνεύσουμε το εγκώμιο που πλέκει στο Στάλιν, με αφορμή τα εβδομηκοστά γενέθλιά του, λίγους μήνες μετά το τέλος του δεύτερου αντάρτικου, ο Νίκος Μπελογιάννης.
"Ποτέ κανένας άνθρωπος στον κόσμο ύστερα από το Λένιν δε συγκέντρωσε τόσα βουνά αγάπης και αφοσίωσης, αλλά και τόσους σωρούς από λυσσασμένο μίσος. Για κάθε τίμιο άνθρωπο, για κάθε αγωνιστή του δίκιου και της λευτεριάς, για την ατελείωτη φάλαγγα των κομμουνιστών, ο Στάλιν είναι ο σοφός δάσκαλος, ο αγαπημένος φίλος, ο δοξασμένος αρχηγός. Είναι η καρδιά της καρδιάς μας. Είναι ο "μπάρμπας" όπως με μια λέξη τον ονομάζει χαϊδευτικά ο λαός μας. Και αντίθετα για όλους τους εκμεταλλευτές, για όλους τους εχθρούς της προόδου, ο Στάλιν είναι ο πιο μισητός αντίπαλος, ο πιο φοβερός εφιάλτης τους και στον ύπνο και τον ξύπνιο τους".
Η υπεράσπιση του κομμουνιστικού κινήματος δε μπορεί να γίνει ούτε με τη πλήρη απόρριψη της ιστορίας του ούτε με νεόκοπα λιβανίσματα.
Ούτε θα γίνει με "επιτυχίες" του τύπου αναγνώρισης από την Ε.Ε. και τους διοργανωτές των αντικομμουνιστικών συνεδρίων ότι υπάρχει και δημοκρατικό κομμουνιστικό κίνημα που διαχωρίζεται από τον ...σταλινισμό!
Η πάλη των απόψεων στα πλαίσιά του, ιδιαίτερα στις χώρες που βρέθηκε στην εξουσία, αντανακλούσε τη πάλη των τάξεων και των κοινωνικών στρωμάτων που εξακολουθούσαν να υπάρχουν ή και πρωτοεμφανίστηκαν σε αυτές.
Μια πάλη για την οποία είχαν ήδη μιλήσει ο Μαρξ , ο Ένγκελς και ο Λένιν , το συνειδητοποίησε η επαναστατική πτέρυγα του Μπολσεβίκικου κόμματος υπό τον Στάλιν και σε όλο το μεγαλείο της η κινέζικη υπό τον Μάο.
O Στάλιν πέθανε το 1953, αφήνοντας πίσω του ένα γιγάντιο έργο.
Tο κύριο στο Στάλιν είναι το θετικό επαναστατικό έργο του.
Aυτή είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα που πάντα πρόβαλαν και υποστήριξαν οι μαρξιστές - λενινιστές.
"Ποτέ κανένας άνθρωπος στον κόσμο ύστερα από το Λένιν δε συγκέντρωσε τόσα βουνά αγάπης και αφοσίωσης, αλλά και τόσους σωρούς από λυσσασμένο μίσος. Για κάθε τίμιο άνθρωπο, για κάθε αγωνιστή του δίκιου και της λευτεριάς, για την ατελείωτη φάλαγγα των κομμουνιστών, ο Στάλιν είναι ο σοφός δάσκαλος, ο αγαπημένος φίλος, ο δοξασμένος αρχηγός. Είναι η καρδιά της καρδιάς μας. Είναι ο "μπάρμπας" όπως με μια λέξη τον ονομάζει χαϊδευτικά ο λαός μας. Και αντίθετα για όλους τους εκμεταλλευτές, για όλους τους εχθρούς της προόδου, ο Στάλιν είναι ο πιο μισητός αντίπαλος, ο πιο φοβερός εφιάλτης τους και στον ύπνο και τον ξύπνιο τους".
Η υπεράσπιση του κομμουνιστικού κινήματος δε μπορεί να γίνει ούτε με τη πλήρη απόρριψη της ιστορίας του ούτε με νεόκοπα λιβανίσματα.
Ούτε θα γίνει με "επιτυχίες" του τύπου αναγνώρισης από την Ε.Ε. και τους διοργανωτές των αντικομμουνιστικών συνεδρίων ότι υπάρχει και δημοκρατικό κομμουνιστικό κίνημα που διαχωρίζεται από τον ...σταλινισμό!
Η πάλη των απόψεων στα πλαίσιά του, ιδιαίτερα στις χώρες που βρέθηκε στην εξουσία, αντανακλούσε τη πάλη των τάξεων και των κοινωνικών στρωμάτων που εξακολουθούσαν να υπάρχουν ή και πρωτοεμφανίστηκαν σε αυτές.
Μια πάλη για την οποία είχαν ήδη μιλήσει ο Μαρξ , ο Ένγκελς και ο Λένιν , το συνειδητοποίησε η επαναστατική πτέρυγα του Μπολσεβίκικου κόμματος υπό τον Στάλιν και σε όλο το μεγαλείο της η κινέζικη υπό τον Μάο.
O Στάλιν πέθανε το 1953, αφήνοντας πίσω του ένα γιγάντιο έργο.
Tο κύριο στο Στάλιν είναι το θετικό επαναστατικό έργο του.
Aυτή είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα που πάντα πρόβαλαν και υποστήριξαν οι μαρξιστές - λενινιστές.
Το συγγραφικό του έργο (Απαντα του Στάλιν - Δεκατρείς τόμοι) περιλαμβάνουν έργα, ομιλίες και εισηγήσεις του στο διάστημα 1901 – 1934.
Ο 1ος τόμος περιέχει έργα από την περίοδο της επαναστατικής του δράσης (1901 – Απρίλης 1907), όταν ο Στάλιν βρισκόταν στην Τυφλίδα.
Ο 2ος τόμος περιέχει κυρίως έργα από το δεύτερο μισό του 1907 έως το 1913, χρονιά που ο Στάλιν πήγε εξορία στο Τουρουχάνσκ κι έμεινε μέχρι το Φλεβάρη του 1917.
Ο 3ος τόμος περιέχει βασικά κείμενα από την περίοδο της προετοιμασίας της μεγάλης οχτωβριανής Επανάστασης (Μάρτης – Οκτώβρης 1917).
Ο 4ος τόμος περιέχει έργα για τα προβλήματα στερέωσης του σοσιαλιστικού κρατικού καθεστώτος, της εθνικής πολιτικής της σοβιετικής εξουσίας, της δημιουργίας και ενίσχυσης του κόκκινου στρατού, την περίοδο του εμφυλίου και της ξένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης (Νοέμβρης 1917 – Δεκέμβρης 1920).
Ο 5ος τόμος περιέχει έργα από την περίοδο 1921-1923 σχετικά με τα άμεσα καθήκοντα του κόμματος για την ανόρθωση της λαϊκής οικονομίας, σε συνθήκες της Νέας Οικονομικής Πολιτικής (ΝΕΠ) που εφάρμοσε ο Λένιν.
Ο 6ος τόμος περιέχει έργα από το 1924, που ήταν η πρώτη χρονιά της σοσιαλιστικής οικοδόμησης χωρίς την καθοδήγηση του Λένιν. Τέθηκαν οι βάσεις για την ιδεολογική συντριβή του Τροσκισμού και διαφόρων αντι-λενινιστικών ομάδων.
Ο 7ος τόμος περιέχει έργα από το 1925, περίοδος που τέθηκαν οι πρώτες βάσεις για την σοσιαλιστική εκβιομηχάνιση της ΕΣΣΔ.
Ο 8ος τόμος περιέχει έργα από το τον Γενάρη ως το Νοέμβρη του 1926, χρονιά εφαρμογής σε μεγάλη κλίμακα των αποφάσεων του κόμματος για την σοσιαλιστική εκβιομηχάνιση.
Ο 9ος τόμος περιέχει έργα από το Δεκέμβρη του 1926 έως τον Ιούλη του 1927, διάστημα κατά το οποίο η διαπάλη εντός κι εκτός της Σοβιετικής Ενωσης, οξύνθηκε με την δημιουργία ενός μετώπου κατά της ΕΣΣΔ από τον Τσάμπερλεν μέχρι τον Τρότσκι.
Ο 10ος τόμος περιέχει έργα από τον Αύγουστο μέχρι το Δεκέμβρη του 1927, όπου μετά τα τεράστια βήματα στην εκβιομηχάνιση της χώρας, τέθηκε το επιτακτικό καθήκον για το άνοιγμα του δρόμου προς την κολεκτιβοποίηση της αγροτικής οικονομίας.
Ο 11ος τόμος περιέχει έργα από το 1928 έως τον Μάρτη του 1929, διάστημα στο οποίο έγινε προσπάθεια περάσματος από το ατομικό αγροτικό νοικοκυριό στους αγροτικούς συνεταιρισμούς (κολχόζ).
Ο 12ος τόμος περιέχει έργα από τον Απρίλη του 1929 έως τον Ιούνη του 1930, διάστημα όπου το κόμμα των μπολσεβίκων ξεδιπλώνει μια ολομέτωπη επίθεση του σοσιαλισμού, κινητοποιώντας συνολικά την εργατική τάξη της ΕΣΣΔ στην πάλη για την εκπλήρωση του πρώτου πεντάχρονου πλάνου.
Ο 13ος τόμος περιέχει έργα από τον Ιούλη του 1930 έως το Γενάρη του 1934, διάστημα τεράστιων κατακτήσεων τόσο στο επίπεδο της σοσιαλιστικής εκβιομηχάνισης όσο και της μηχανοποιημένης αγροτικής οικονομίας της ΕΣΣΔ.
Όποιος θα ήθελε να διαβάσει κάποιο τόμο ή όλους μπορεί να πατήσει παρακάτω αριστερό κλικ επάνω στον κάθε τόμο (είναι σε μορφή pdf):
10ος τόμος - 11ος τόμος - 12ος τόμος -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου