Αριστερές σκέψεις - Αριστερό blog για αριστερές σκέψεις και γνώμες - Για επικοινωνία : loukassagias@gmail.com

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2020

Ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ)ιδρύθηκε στις 16 Φλεβάρη του 1942


ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΩ σε όλους αυτούς που ΞΕΧΝΟΥΝ και στους ΝΕΟΤΕΡΟΥΣ για να ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ.
Για να μη σβήσει από τις μνήμες του λαού η Εθνική Αντίσταση.

Πίστευα και πιστεύω πως είναι χρέος μας προς την ίδια την πραγματική,αληθινή ιστορία να την γνωρίζουμε από αυτούς που την έζησαν και όπως την έγραψαν με την αλήθεια τους στη μελάνη.
Για το χρέος μας στην ιστορία, καλούμαστε να ξαναβουτήξουμε στα βρώμικα νερά της κατοχής για να θυμηθούμε και αν θέλετε, πέρα από την προάσπιση της ιστορίας, υπάρχει και το επόμενο βήμα αναγνώρισης και δικαίωσης ανθρώπων της στον αδιάκοπο αγώνα τους για ελευθερία,δικαιοσύνη και ανθρωπιά για μια Ελλάδα Λεύτερη με Κυρίαρχο τον Λαό της.

" Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα "
Σχετική εικόναΣτις 2 Φλεβάρη 1942, σ’ ένα σπίτι κοντά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, πραγματοποιήθηκε η ιδρυτική σύσκεψη του ΕΛΑΣ. Η προσθήκη του "Λ" (Λαϊκού, ουσιαστικά η μετονομασία του ΕΑΣ σε ΕΛΑΣ) ο βιογράφος του Άρη Βελουχιώτη, Χατζηπαναγιώτου, υποστήριξε ότι το ΕΛΑΣ ήταν επίμονη πρόταση του Θανάση Κλάρα . 
Ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ)ιδρύθηκε στις 16 Φλεβάρη του 1942 ήταν το μαχητικό τμήμα του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) κατά την τριπλή κατοχή της Ελλάδας μετά από απόφαση που είχε λάβει η "Κεντρική Στρατιωτική Επιτροπή" του ΕΑΜ τον Γενάρη του 1942.

Οι κομμουνιστές πρέπει να οργανώσουν, να μαζικοποιήσουν και να επεκτείνουν το ανταρτικό κίνημα στην ύπαιθρο, να περιφρουρήσουν τον εθνικοαπελευθερωτικό του χαρακτήρα και να καταπολεμήσουν αποφασιστικά κάθε τάση που θα οδηγούσε σε αντιλαϊκούς σκοπούς. Μία από τις πρώτες ομάδες που ανέλαβαν δράση την εποχή εκείνη ήταν αυτή που δραστηριοποιούταν στη Φθιώτιδα από τον πραγματικό κομμουνιστή, Θανάση Κλάρα ,που τέθηκε επικεφαλής μικρής ένοπλης ομάδας αλλάζοντας το όνομα του σε Άρης Βελουχιώτης. 
Λαμποκοπούν χρυσά σπαθιά πέφτουν ντουφέκια ανάργια ο Άρης κάνει πόλεμο μ’ αντάρτες παλικάρια!!!
  


Σχετική εικόναΜε δικές του ενέργειες το τμήμα του αναπτύχθηκε εντυπωσιακά και έγινε ο πυρήνας του ΕΛΑΣ και πολύ σύντομα ανέλαβε αρχικαπετάνιος της μεγαλύτερης και μαζικότερης αντιστασιακής οργάνωσης στην Ελλάδα, στα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου Το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ συγκροτήθηκε στις 2 Μάη του 1943. Την τριμελή ηγεσία του απετέλεσαν ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης ως στρατιωτικός αρχηγός, ο Ανδρέας Τζήμας (Σαμαρινιώτης) ως εκπρόσωπος του ΕΑΜ και ο Άρης Βελουχιώτης ως αρχικαπετάνιος. 
Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα με τη σειρά:
Στις 16 Αυγούστου του 1941 ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ).
Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) δημιουργήθηκε λίγο αργότερα, στις 27 Σεπτέμβρη του 1941.
Στο μεταξύ είχαν ξεκινήσει από το ΚΚΕ οι διεργασίες δημιουργίας στρατιωτικών καθοδηγητικών πυρήνων.
Ο Θανάσης Κλάρας, που από την Καισαριανή αρχίζει να μιλά στον κόσμο για ένοπλη αντίσταση και σίγουρη νίκη, πιέζει την ηγεσία του ΚΚΕ να του δώσει το ελεύθερο να πάρει τα βουνά .
Με τα πολλά τα καταφέρνει.
Τον Νοέμβρη του 1941, ο Κλάρας ανέλαβε αποστολή από την ΚΕ του ΚΚΕ να πάει στη Ρούμελη για να εξετάσει τις δυνατότητες αναπτύξεως του αντάρτικου κινήματος.
Επέστρεψε τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και υπέβαλε σχετική έκθεση στο ΚΚΕ, η οποία και εγκρίθηκε.
Τον Γενάρη του 1942, βγήκε οριστικά στο βουνό και αρχίζει τη συγκρότηση ανταρτοομάδων.
Στις αρχές Ιούνη του 1942 ο Άρης Βελουχιώτης κάνει την πρώτη του αντιστασιακή εμφάνιση στη Δομνίστα της Ευρυτανίας με μία ομάδα από εννιά συντρόφους του.
Αυτή ήταν η δύναμη του ΕΛΑΣ, όταν πρωτοξεκίνησε.
Ο ίδιος ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκε με το όνομα " Άρης Βελουχιώτης ".

Τρία χρόνια αργότερα ο ΕΛΑΣ αριθμούσε 50 χιλιάδες ενεργούς και εφεδρικούς μαχητές.

Σχετική εικόνα
Από κει και μετά, το όνομά του αντήχησε σ’ ολόκληρη την Ελλάδα κι έγινε θρύλος. Η φήμη του εδραιώθηκε μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου την νύχτα 25-26 Νοέμβρη του 1942.
Τα βουνά της Ευρυτανίας και της Ρούμελης θα ζήσουν ανεπανάληπτες στιγμές !!!
Το μεγάλο σηκωμό τον πυροδοτεί από τη μία το ελασίτικο τουφέκι και από την άλλη το αντάρτικο τραγούδι:
Στ” άρματα, στ” άρματα, εμπρός στον αγώνα, για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά !!!

 

Τον Φλεβάρη του 1943 ο Βελουχιώτης κατέβηκε στην Αθήνα και ενημέρωσε την ηγεσία του ΚΚΕ σε θέματα που αφορούσαν την ανάπτυξη του απελευθερωτικού κινήματος και του αντάρτικου.
Στις 10 Μάρτη του 1943 στάλθηκε και πάλι ως καπετάνιος πλέον του πενταμελούς Αρχηγείου Ρούμελης, στις περιοχές της λεγόμενης από το ΚΚΕ "Ελεύθερης Ελλάδας, ήτοι των περιοχών που ήσαν υπό τον έλεγχο του ΕΛΑΣ.
Οι αντικειμενικά αυξανόμενες ανάγκες συντονισμού του ραγδαία αναπτυσσόμενου αντάρτικου, οδήγησαν τον Μάη του 1943 στην συγκρότηση του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ.

Σχετική εικόναΈτσι, όταν συγκροτήθηκε το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ στις 2 Μάη του 1943, ο Βελουχιώτης ορίστηκε καπετάνιος του, μέλος της τριμερούς ηγεσίας του, δίπλα στον Συνταγματάρχη Στέφανο Σαράφη, που ήταν ο στρατιωτικός αρχηγός και στον αντιπρόσωπο του ΕΑΜ, τον Ανδρέα Τζήμα (Σαμαρινιώτη).
Λίγο αργότερα, τον Απρίλη του 1944, ο Βελουχιώτης στάλθηκε στον Μοριά, για να αναδιοργανώσει το εκεί αντάρτικο και να εξουδετερώσει τα Τάγματα Ασφαλείας, τα οποία είχαν συγκροτηθεί από την Κυβέρνηση Ράλλη, για να αντιμετωπίσουν τα ένοπλα τμήματα του ΚΚΕ, όπως π.χ. τον ΕΛΑΣ και την ΟΠΛΑ.
Και τον καιρό εκείνο η σκλαβωμένη Ελλάδα τραγουδούσε:
Σαν ατσάλινο τείχος που αλύγιστος ορμάει
στα πεδία των τίμιων μαχών. Με αρχηγούς Σαμαρινιώτη τον Σαράφη και τον Αρη που 'ναι οι μάνες του λαϊκού στρατού. Δίχως τανκς, αεροπλάνα, μόνο όλμους πολυβόλα και ψυχή σαν του λαϊκού στρατού. Με καθοδήγηση λαμπρή του αρχηγού μας Βελουχιώτη ξεψυχάει ο αγκυλωτός του φασισμού...

   

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΜΩΣ,- ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.
Πόσος πόνος,πόση απογοήτευση.
Τόσο λίγα απ’ αυτά που θα μπορούσαν να συμβούν συνέβησαν .
Ποιος φταίει ας κρίνει ο καθένας μόνος του.
Και ο ΑΡΗΣ είχε μια καρδιά που θα μπορούσε να είχε κρατήσει ολόκληρο το όνειρο ζωντανό αλλά.... Και στο τέλος, έπρεπε να προδοθεί τόσο αυτός όσο και ολόκληρος ο αγώνας του Ελληνικού Λαού που ξεκίνησε από το Συνέδριο του Λίβανου (20 Μάη 1944),τη Συμφωνία της Καζέρτας (26 Σεπτέμβρη 1944),και τη Συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φλεβάρη 1945).
(Αποτέλεσμα αυτών των λαθών ήταν ο μαύρος ξενοκίνητος διχασμός που υπαγορευόταν από τη ταξική διαπάλη ανάμεσα στους εκφραστές της καπιταλιστικής και σοσιαλιστικής-κομουνιστικής κοσμοαντίληψης, δηλαδή ποιος θα χειρίζεται και ελέγχει τα μέσα παραγωγής). 
Είχε την όψη ενός ανθρώπου που είχε πιει όλο το ποτήρι της ζωής και βρήκε την προδοσία στον πάτο του. Και έρχεται τόσο γρήγορα η στιγμή που δεν υπάρχει πια τίποτα για να περιμένουμε, έρχετε δηλαδή η απογοήτευση. Και τι μένει;
Και όμως μένει.
Μένει ο δικός μας αγώνας για να μπορέσουμε να τα αλλάξουμε.

Το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, ύστερα από το έπος της κατοχής (1941-1944) και τις ελπίδες που εξέθρεψε για έναν καλύτερο κόσμο, οδηγείται στην ήττα.
Όλο το μεγαλείο της εθνικής αντίστασης του ελληνικού λαού στην Κατοχή και η δραματική κατάληξη της, που η κορυφαία στιγμή της είναι η ήττα και η παράδοση του ΕΛΑΣ.
Χωρίς τα λάθη αυτά δεν θα υπήρχε η ανάγκη δημιουργίας του Δεύτερου Αντάρτικου και η ήττα του ΔΣΕ.

Οι καταστάσεις που υπάρχουν και σήμερα μπορούν και πρέπει να διορθωθούν από τα λάθη του παρελθόντος που έγιναν για να φθάσουμε,να οδηγηθούμε σε μία άλλη κοινωνία παίρνοντας όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάστηκαν αγώνες και θυσίες για να κατακτηθούν, εκτιμώντας την αξία τους, ώστε να γνωρίζει ο καθένας μας το χρέος του, να τα διατηρήσει, να τα προφυλάξει σαν κόρη οφθαλμού, ξεκινώντας για την επόμενη έφοδο προς την ανατολή της κοινωνικής αλλαγής, μιας αλλαγής ευτυχίας και ισότητας ολόκληρου του Λαού.
Εμείς παρά την απογοήτευση,μέσα από την αναγέννηση του κομμουνιστικού κινήματος η οποία δε μπορεί να γίνει παρά μόνο μέσα από την ανάπτυξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος με πραγματικές ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΕΣ - ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΕΣ ιδεολογικές θέσεις απαλλαγμένες από Ρεβιοζιονιστικά - Οπουρτουνιστικά - Αντιεπαναστατικά τερτίπια να αφυπνισθούμε συλλογικά και να βρούμε τον κοινό μελλοντικό μας προορισμό να γίνουμε ανίκητοι με την αφοβία σαν σημαία και του αγώνες μας για μία Επαναστατική Ανατροπή με τελικό προσανατολισμό τον ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ - ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ !!!
Επομένως πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση κινήματος - κόμματος, με την αντίσταση στη γειτονιά και στο χώρο δουλειάς να σπάσουμε το τρόμο και το πανικό που διασπείρεται εντέχνως.
Πρέπει να είμαστε κυρίαρχοι και ηγεμονικοί, να είμαστε προετοιμασμένοι και έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τους εχθρούς μας (του Λαού) σε όλα τα επίπεδα χωρίς αντιφάσεις και δεύτερες σκέψεις.
Πρέπει να δώσουμε απάντηση πολιτική και πρακτική στην ικανοποίηση των στοιχειωδών αναγκών επιβίωσης του λαού.
Να βρεθούμε στο πλευρό όσων τολμούν να ορθώσουν το ανάστημά τους και στους αγώνες του λαού για την κατάκτηση της λευτεριάς του από ξένους και ντόπιους δυνάστες!

Τίποτε δεν αποχτιέται χωρίς αγώνα, τίποτε ουρανοκατέβατο δεν χαρίζεται, τίποτα στην τύχη δεν έρχεται - η τύχη γίνεται δεν έρχεται - γι’ αυτό και μεις ας βαδίσουμε με θάρρος και ιδεολογικό Μαρξιστικό - Λενινιστικό προσανατολισμό στον εθελούσιο αγώνα, ας εργαστούμε με συνείδηση και με θέληση στον αγώνα τον τρανό που θα μας δώσει τη λευτεριά και τη λεύτερη ζωή την πραγματική και την καινούργια, αυτή των ελευθεριών που θα αγκαλιάσει το λαό μας με τ’ αγκάλιασμα της αγάπης και της συναδέλφωσης και που θ’ ανοίξει το δρόμο για τον πολιτισμό και για την πρόοδο.
Η λευτεριά δεν χαρίζεται αλλά καταχτιέται με αίμα!!!

Και εκείνο το δάκρυ του Ελασίτη που έπεσε από το γενάτο δάκρυ μάτι του πάνω στο χώμα και δεν μπόρεσε ν' ανθίσει να ποτίσουμε μ'αυτό το χώμα της λησμονιάς για να φυτρώσει και να βλαστήσει ο σπόρος της Λευτεριάς.


ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΟ ΗΡΩΪΚΗ ΕΠΟΠΟΙΪΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ !!!

Τα παρακάτω δύο (2)τραγούδια είναι:
Το πρώτο Είμαι του ΕΛΑΣ αντάρτης ανώνυμη δημιουργία ανταρτών του ΕΛΑΣ στη διάρκεια της περιόδου 1941 - 44, με βάση παλιό ρώσικο επαναστατικό τραγούδι.
Το δεύτερο Ήρωες που είναι δημιούργημα της εποχής μετά το 1950.
Τα τραγούδια αυτά βρίσκονται στο CD και βιβλίο με τίτλο: "Τα τραγούδια του μεγάλου σηκωμού".
Τα τραγούδια του μεγάλου σηκωμού πρωτοκυκλοφόρησαν το 1977 από την χορωδία της Ποοδευτικής Πανσπουδαστικής Συνδικαλιστικής Παράταξης (Π.Π.Σ.Π.)



Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ 
Τα τραγούδια αυτά σημαδεύουν ιστορικές καμπές του μεγάλου λαϊκού απελευθερωτικού μας Κινήματος. 
Κεντρικός πυρήνας τους είναι τραγούδια που τραγουδήθηκαν πολύ, ή όχι τόσο πολύ, στα χρόνια του Μεγάλου Σηκωμού.
Αλλά δεν περιορίζονται εκεί. 

Έχουν κάποιες προεκτάσεις στους αγώνες τούτης της γενιάς. 
Τα τραγούδια κάνουν ιστορία. Αλλά και αποτελούν ιστορία.
Κάνουν ιστορία γιατί με πολλά απ' αυτά τα τραγούδια ξεσηκώθηκαν, πολέμησαν,έπεσαν, μάτωσαν, βασανίστηκαν δεκάδες χιλιάδες και εκατοντάδες χιλιάδες αδέρφια, της πάλης και της θυσίας. 

Αποτελούν ιστορία γιατί σημειώνουν,ξαναφέρνουν στη μνήμη, υποδείχνουν κάποιες μεγάλες στιγμές του Μεγάλου Σηκωμού του λαού μας που, παρόλα αυτά τα σκαμπανεβάσματα, τις ήττες,
και τις προδοσίες, συνεχίζεται και θα συνεχιστεί μέχρι την τελική Νική.
Αθήνα 1977
Μπορείτε να τα ακούσετε όλα εδώ:

1 σχόλιο:

Αριστερές σκέψεις

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ - ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

Στην ποίηση του Λειβαδίτη κυριαρχεί ο πόθος και το όραμα για ένα όμορφο μέλλον που θα περιλαμβάνει όλους τους ανθρώπους. Στους στίχους του ...