ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΛΑΘΗ.

Ο Μαύρος Δεκέμβρης του 1944
και η αρχή των δεινών του ΛΑΟΥ 
που πολέμησε για ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ,
για καλύτερη ζωή απαλλαγμένη 
από τους δυνάστες του.






Το τι, το πως και το γιατί, έφτασε το κομμουνιστικό κίνημα από την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ) στο παρά πέντε να αλλάξει το κόσμο στη διάλυση ας ο καθένας μας κρίνει χωρίς αυταπάτες και με ΤΑΞΙΚΗ συνείδηση να βγάλει τα σωστά συμπεράσματα.




Λέω εγώ,αν απέναντι σε ένα αντίπαλο (εχθρό) δεν κάνεις τίποτα για να τον νικήσεις ενώ είχες τη δυνατότητα αλλά αντιθέτως παίρνεις τα όπλα του λαού (αφοπλισμός του ΕΛΑΣ) που αγωνίζεται για τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ του τη ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ και τον στέλνεις άοπλο βορά στις ορέξεις του αντιπάλου,αυτό δεν είναι ΛΑΘΟΣ,αυτό είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ.



Η γνώση της ιστορίας και η ταξική ιστορική ανάλυση της είναι ιδιαίτερα απόλυτα σημαντική.

Γι΄αυτό ας δούμε παρακάτω κάποιες συγκεκριμένες στιγμές της :

• Ο Γεώργιος Παπανδρέου δοτός Πρωθυπουργός της Ελλάδας.      Ο διορισμός του είχε επικυρωθεί με το Σύμφωνο του Λιβάνου (20.5.1944).

• Επικυρώθηκε κι από τη Διάσκεψη της Καζέρτας (26.9.1944).        Στην Καζέρτα είχε αποφασιστεί και ο αφοπλισμός του                  Αντάρτικου.
• 12 Φλεβάρη 1945 υπογράφτηκε η τελευταία πράξη των Δεκεμβριανών, η συμφωνία της Βάρκιζας η ταφόπλακα του μεγαλειώδους κινήματος αντίστασης του ελληνικού λαού.
• Στις 28 Φλεβάρη ολοκληρώθηκε ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ, ο οποίος παρέδωσε 100 πυροβόλα διαφόρων τύπων, 81 ομαδικούς και 138 ατομικούς όλμους, 419 πυροβόλα, 1412 οπλοπολυβόλα, 713 αυτόματα τουφέκια, 48.953 τουφέκια και πιστόλια, 57 αντιαρματικά τουφέκια και 17 συσκευές ασυρμάτου.

Και το δάκρυ του Ελασίτη απ’ το υγραμένο μάτι κύλησε στο αδύνατο μπαρουτοκαπνισμένο πρόσωπο του πολεμιστή,αυτό το πρόσωπο που είχε τη φλόγα της ματιάς του πολεμιστή, τη λαμπράδα της ψυχής και την ορμή του και που στις πλάτες είχε τους αγώνες μιας καλύτερης μέρας, ενός πιο φωτεινού κόσμου.

Μερικές μονάδες του ΕΛΑΣ, όπως και ο ηγέτης του Άρης Βελουχιώτης αρνήθηκαν να δεχτούν τη Συμφωνία και κατέφυγαν και πάλι στα βουνά το Κ.Κ.Ε. τους αποκήρυξε αμέσως.

Το ΚΚΕ σήμερα χαρακτηρίζει τη συμφωνία της Βάρκιζας απαράδεκτη, δεν κάνει αυτοκριτική – όπως αυτάρεσκα ισχυρίζεται. Κάνει ακριβώς το αντίθετο: βρίσκοντας κάποιο εξιλαστήριο θύμα, αυτούς δηλαδή που την υπέγραψαν, προσπαθεί να κουκουλώσει γι’ άλλη μια φορά τα σφάλματά του.
Και βέβαια η εμπειρία του ΚΚΕ σ’ αυτή την τακτική είναι τεράστια.

Βεβαίως, αν ανατρέξει κάποιος στην πληθώρα των συγγραμμάτων που έχουν γραφτεί σχετικά με τα ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ και τη Βάρκιζα θα διαπιστώσει πως μέσα από τα ασύστολα ψεύδη, τις παραποιήσεις γεγονότων ή τις ωμές αλήθειες ένα είναι σταθερό και αμετακίνητο υπόβαθρο:
ΗΤΑΝ ΕΦΙΚΤΗ Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.

Μέσα από την πληθώρα των γραπτών που έχουν παράγει οι διάφοροι πρωταγωνιστές και μη θα αντλήσω ένα απόσπασμα.
Το απόγεμα προς το βράδυ της 3ης του Δεκέμβρη 1944 ήταν η πιο κατάλληλη στιγμή και έμπαινε σε μας το δίλλημα: 

Ή τώρα ή ποτέ! 

Μπορούσαμε και μόνο με τις δυνάμεις του Α΄ Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ Αθήνας να κάνουμε γενική έφοδο και να ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ (Βασίλης Γ. Μπαρτζιώτας, ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1944, σελ. 355 ).
Όπως αναφέρει ο συγγραφέας (κομματικός καθοδηγητής του Α΄ Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ Αθήνας), όταν επισκέφθηκαν την ίδια μέρα, μαζί με την Χρύσα Χατζηβασιλείου, τον Σιάντο αντιμετωπίστηκαν σαν περαστικοί κι όχι ως αξιωματούχοι του κόμματος.

Βέβαια, όλα αυτά γράφτηκαν αρκετές δεκαετίες μετά, για να συντηρήσουν τους μύθους αυτής της εγκληματικής ενέργειας τόσο ενάντια στα μέλη και τους οπαδούς του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αλλά κυρίως για να στηρίξουν τα αστήρικτα.
Στην πραγματικότητα ο Μπαρτζιώτας και η Χατζηβασιλείου, κυριολεκτικά, έπαιξαν το ρόλο του τοποτηρητή και ελεγκτή των κινήσεων και των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Αθήνα, ώστε όλα να γίνουν σύμφωνα με τον προδιαγεγραμμένο καταστροφικό τρόπο.

Επειδή κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως η σφαγή είχε μεθοδευτεί μήνες πριν (20.5.1944) (26.9.1944), απλά ο χρόνος εκδήλωσής της θα καθοριζόταν από τις συγκυρίες. 

Είναι προφανές, πως ένα σχέδιο κατάληψης της εξουσίας που είχε εκπονηθεί από το καλοκαίρι του 1944, (και υποτίθεται πως επικυρώθηκε στις 22 Νοέμβρη 1944) ήταν μια πρόφαση, ένα χαρτί για να ριχτεί "στάχτη στα μάτια" ή καλύτερα για να γίνει το δόλωμα ώστε να τεθεί σε εφαρμογή η εκτεταμένη σφαγή, που ακολούθησε, η οποία δεν αποσκοπούσε στην κατάληψη της εξουσίας, αφού αυτή είχε δοθεί ανεπιστρεπτί στους "δικαιούχους" με τις συμφωνίες που είχαν προηγηθεί των ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΩΝ. Εννοείται πως αυτό το σχέδιο δεν εφαρμόστηκε στη βάση υποταγής σε μια τελείως διαφορετική βασική διαταγή της ΚΕ του ΕΛΑΣ (Σιάντος, Χατζημιχάλης, Μάντακας), που κι αυτή δεν τέθηκε σε πράξη , μολονότι οι παραβιάσεις αποφάσεων και οι καταλήψεις θέσεων ήταν συνηθισμένη πρακτική. 

Ο Μπαρτζιώτας ισχυρίζεται πως πήρε τη θέση τού καθοδηγητή του Α΄ Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ αυτοβούλως. Συμπτωματικά(!!!) λίγο πριν ξεσπάσει το κίνημα. Αλλά δεν παραβίασε αυτοβούλως την καταστροφική, όπως ισχυρίζεται, διαταγή του Σιάντου.

Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του .

Κανένας από τους πρωταγωνιστές αυτού του εγκλήματος που συντελέστηκε στη διάρκεια των ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΩΝ του 1944, δεν αντιτάχθηκε έμπρακτα στην εφαρμογή του εκτός του ΑΡΗ που είχε πει:

Αν ζήσει κανένας σας να θυμάται τα λόγια αυτά.
Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει.. .

Μία άλλη φωνή , φωνή αγνού πατριωτισμού του αληθινού αγωνιστή και πραγματικά άδολου επαναστάτη ΑΡΗ .

Από το λόγο του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία(μικρό απόσπασμα):
Υποσχεθήκαμε και κάτι άλλο στον ΛΑΟ ότι δεν θα αφήσουμε τα όπλα απο το χέρι μας αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά:τη ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ. Για αυτό θα παλέψουμε για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεση μας αφιερώνοντας και θυσιάζοντας τη ζωή μας ακόμα για τη ΛΑΟΚΡΑΤΙΚΗ λύση του Ελληνικού προβλήματος.
ΖΗΤΩ Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΛΑΟΣ ΜΑΣ!!!

Όλα όσα ειπώθηκαν εκ των υστέρων αποτελούν "προφάσεις εν αμαρτίαις". 
Λόγια προς αφελείς οι παλληκαρισμοί του Ιωαννίδη, ασύστολα ψεύδη είναι επίσης και όλα όσα ειπώθηκαν σχετικά με την περίπτωση να καταληφθεί η εξουσία από τους κομμουνιστές. 
Απλά, με τα "εάν" και "εάν" ετοίμαζαν τον δεύτερο γύρο εξόντωσης. Μια εξόντωση που θα έβαζε στο περιθώριο τα πλέον δυναμικά κομμάτια του πληθυσμού. 
Όλα όσα ισχυρίζονται οι ιθύνοντες του ΚΚΕ, αποσκοπούν στο να δικαιολογήσουν την εγκληματική τους στάση απέναντι στους αγωνιστές που πολέμησαν για μια ελεύθερη Ελλάδα αλλά και στον ΛΑΟ που τους εμπιστεύθηκε . 

Δεν θέλουμε άλλο κάρβουνο.

Κατά την γνώμη μου να γυρίσουμε αποφασιστικά την πλάτη σε όλες εκείνες τις πολιτικές που χρυσώνουν το χάπι και να πάρουμε τις αποφάσεις μας.

ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΒΑΡΚΙΖΕΣ.
Και λυπάμαι πολύ για την ευτέλεια των επιχειρημάτων αυτής της αριστεράς.

ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΛΟΙΠΟΝ;

Εμείς μέσα από την αναγέννηση του κομμουνιστικού Μαρξιστικού - Λενιστικού κινήματος το οποίο δε μπορεί να γίνει παρά μόνο μέσα από την ανάπτυξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος με πραγματικές ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΕΣ-ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΕΣ ιδεολογικές θέσεις απαλλαγμένες από Ρεβιοζιονιστικά - Οπουρτουνιστικά - Αντιεπαναστατικά τερτίπια να αφυπνισθούμε συλλογικά και να βρούμε τον κοινό μελλοντικό μας προορισμό να γίνουμε ανίκητοι με την αφοβία σαν σημαία και του αγώνες μας για μία Επαναστατική Ανατροπή με τελικό προσανατολισμό τον ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ!!!